Truchtem przez Chorwację: Majówka 2023

Stary Chorwat napisał(a):

Franz napisał(a):

A czy wiesz, że ta rura kryjąca się pod wodą, na Twoim zdjęciu po lewej stronie, to przejście dla pieszych. Pozdrawiam i czekam na dalszą relację.

Nie wiem

Kojarzę gdzie to jest.
A gdzie wychodzi drugi koniec?
Przy Jadrance?

Jacek S napisał(a):
Nie wiem

Kojarzę gdzie to jest.
A gdzie wychodzi drugi koniec?
Przy Jadrance?

Tak to taki skrót dla pieszych by nie chodzić dookoła.

longtom napisał(a):Jak na Krk to ze mną też

piotrf napisał(a):Mnie to nawet miejsce na wycieraczce wystarczy . . . ale . . .

Jacek S napisał(a):Albo na dachu jak w Pakistanie.

Wiecie... tu akurat pogoda dopisała. Ale kolejnego dnia ulewa zmyłaby wszystko z dachu, a i wycieraczki pracowały w pocie czoła.

Stary Chorwat napisał(a):A czy wiesz, że ta rura kryjąca się pod wodą, na Twoim zdjęciu po lewej stronie, to przejście dla pieszych.

Ale pewnie nie ma okien? Stanowiłaby wtedy mimochodne oceanarium.

kaszubskiexpress napisał(a):Jako miłośnika gór powinna Cię zainteresować ostatnia pozycja w tym poście.

Niestety, wtedy byłem już w drodze w Alpy. Ale - dziękuję bardzo.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zaraz za mostem wysyłam sms do Basi i Jarka: "Będziemy w Krk za 25km". Nie wiem, ile mi to czasu zajmie, wolę operować odległością - byli, jechali sami, będą wiedzieć lepiej ode mnie. Nie zatrzymujemy się po drodze, tylko kierujemy się główną drogą wprost na południe. Krk jest największą wyspą na Adriatyku, co wcale nie świadczy, że jest specjalnie wielka - ot, raptem nieco ponad 400 kilometrów kwadratowych. Szybko też przejeżdżamy dystans dzielący nad od stolicy wyspy i wjeżdżamy do miasta, nie mając żadnej wiadomości od naszych znajomych. W tej sytuacji postanawiamy najpierw uskutecznić program turystyczny. Zajeżdżam pod klasztor franciszkanów i kiedy wychodzimy z auta, przychodzi sms. Mamy podjechać pod kemping Jezevac, skąd nas chłopcy zaprowadzą do celu. Ha! A my właśnie gotowi do zwiedzania miasta. Co robimy? Szkoda teraz zrezygnować... to może zrobimy ekspresową pętelkę przez starówkę.







Wiem, że odrobinę naciągamy naszych znajomych, ale spróbujemy tylko rzucić okiem na Krk i błyskawicznie stawimy się na umówione miejsce. Nie ociągając się zatem, niemal truchtem, przemierzamy uliczki starówki. Przechodzimy pod klasztorem benedyktynów i docieramy nad Krcki zaljev. Po lewej kilka jachtów przycumowanych do nabrzeża, po prawej mury obronne dochodzą nad samą wodę. W tym miejscu stoi malutki zamek Frankopanów. Ze zbudowanej w XV wieku fortyfikacji pozostały dwie baszty - okrągła i kwadratowa, wcześniejsza od reszty kasztelu, bo pochodząca z XII wieku. Mijamy trg Kamplin i zaraz obok natrafiamy na kompleks katedralny z kościołem św. Kwiryna, którego wieża z charakterystyczną cebulą góruje nad starówką. Zaglądamy do środka; wnętrze trzynawowej bazyliki z XII wieku posiada większość elementów z późniejszych okresów - efekt kilkukrotnej przebudowy. Ciekawostką jest zastosowanie antycznych kapiteli, wieńczących podpory łuków, oddzielających nawy boczne od głównej.

Zostawiamy katedrę i przechodzimy na dawne rzymskie forum, obecnie Vela Placa, gdzie znajduje się czworokątna wieża strażnicza z zegarem, który - niczym wyrzut sumienia - przynagla nas do powrotu do samochodu. Wiemy, wiemy, czekają na nas. Cóż, musimy zamknąć tę krótką pętelkę, by nie przeciągać nadmiernie struny. Wracamy szybkim krokiem z drugiej strony mijanego wcześniej klasztoru i wskakujemy do samochodu. Nazwa założonej przez Ilirów osady, po rzymskim podboju zlatynizowana do formy Curicum, przez Słowian skrócona została do samych spółgłosek.











Nasza krótka wizyta współgra z obecną, skróconą nazwą wyspy oraz miasta i już po chwili odnajdujemy Jezevac i uśmiechnięte twarze Zbyszka i Piotrka. Ten ostatni, pędząc na rowerze, prowadzi nas niczym pilot i po chwili parkujemy pod kwaterą naszych znajomych. Reszta tego dnia, przeciągnięta do późnej nocy, upływa na wesołych pogaduszkach w miłej atmosferze. Nie ignorujemy również okazji wypluskania się w prawdziwej łazience - aż żal się rozstawać z ciepłym prysznicem. A jednak warto, gdyż na stole czekają kolejne flaszki zimnego piwa. Jarek podaje namiary na nocleg na obrzeżach miasta i kiedy nadchodzi czas rozstania, kierujemy się według wskazówek na jedną z polnych dróg, wybiegających ponad centrum. Zjeżdżamy pod bramę do sadu - możemy uznać, iż jesteśmy w naszym hotelu.

Franz napisał(a):Jarek podaje namiary na nocleg na obrzeżach miasta i kiedy nadchodzi czas rozstania, kierujemy się według wskazówek na jedną z polnych dróg, wybiegających ponad centrum. Zjeżdżamy pod bramę do sadu - możemy uznać, iż jesteśmy w naszym hotelu.

A już czytając pierwszą część zdania uznałem, że może znajomi postraszyli że w Chorwacji nie wolno spać na dziko i postanowiłeś poszukać kwatery.....Ale nie, już kolejne słowa uspokoiły mnie, że wszystko będzie normalnie
Wtedy, przed wyjazdem jeszcze nie znałeś chyba cro.pl zbyt dobrze, a już raczej na pewno nie czytałeś przestrzegających przed takimi noclegami postów .

Myśmy też spali parę km za Krkiem i też zwiedzaliśmy go dość szybko, ale z powodu na dość późną porę. Zachwytu nie wzbudził..... Szkoda jednak, że nie poświęciliśmy choć chwili czasu na resztę wyspy .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Wtedy, przed wyjazdem jeszcze nie znałeś chyba cro.pl zbyt dobrze, a już raczej na pewno nie czytałeś przestrzegających przed takimi noclegami postów .

Masz rację w stu procentach. Jednocześnie, nie przypuszczam, by cokolwiek mogło mnie powstrzymać.
Tylko raz, jeszcze w poprzednim życiu, miałem obawy przed noclegami na dziko. Zjeżdżając wzdłuż włoskiego buta na południe pytaliśmy gospodarzy, czy możemy postawić namiot w pobliżu ich ogrodzenia. W drodze powrotnej z Sycylii już normalnie - starym zwyczajem - zapadaliśmy w dzicz i smacznie spaliśmy w niezmąconej niczym samotności.

kulka53 napisał(a):Myśmy też spali parę km za Krkiem i też zwiedzaliśmy go dość szybko, ale z powodu na dość późną porę. Zachwytu nie wzbudził..... Szkoda jednak, że nie poświęciliśmy choć chwili czasu na resztę wyspy

My poświęciliśmy. Ale efekt był daleki od oczekiwanego.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):My poświęciliśmy. Ale efekt był daleki od oczekiwanego.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tak tragicznie na tym Krku chyba jednak nie jest.

pzdr

No to chyba najkrócej z nas/Was) my byliśmy w Krk-u, ale za to więcej czasu spędziliśmy w Vrbnik.

Pozdrawiam.

longtom napisał(a):Tak tragicznie na tym Krku chyba jednak nie jest.

Pamiętam Twoją relację - nawet skomentowałem wtedy.
Natomiast warunki atmosferyczne miałem diametralnie różne - jeszcze gorsze niż w Wysokich Taurach.

mariusz-w napisał(a):No to chyba najkrócej z nas/Was) my byliśmy w Krk-u, ale za to więcej czasu spędziliśmy w Vrbnik.

Wiesz, zdecydowaną większość czasu w Krk spędziłem na tarasie, przy napojach mniej lub bardziej chłodzących.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Wiesz, zdecydowaną większość czasu w Krk spędziłem na tarasie, przy napojach mniej lub bardziej chłodzących.

Pozdrawiam,
Wojtek

To też ma swój "urok" !
Szczególnie jak towarzystwo doborowe !



Pozdrawiam.

Oto mapka przejazdów do kilku ostatnio zamieszczonych odcinków wspomnień.



A - Pula
B - Rijeka
C - Krk

No to miałeś tyyyyyyyyyle wody po prawej stronie




Wzroku chyba nie odwracałeś . . .

Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):No to miałeś tyyyyyyyyyle wody po prawej stronie

Nie tylko. Jeszcze więcej lało się jej z góry. Widoczność nie przekraczała stu metrów. Przynajmniej na trasie z Puli do Rijeki.

piotrf napisał(a):Wzroku chyba nie odwracałeś . . .

... od szalejących wycieraczek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Fajnie się patrzy na taką mapkę/trasę !
Szczególnie jak każdy punkt na niej (i obok), przypomina przyjemnie spędzone tam chwile !
Wszystko wraca ... jak wielokrotnie oglądany film.

Pozdrawiam