Słowacja

Boboty są dosyc zalesione, ale mimo to daje się zarzucic żurawia tu i ówdzie.







Można dojrzec Rozsutca w skalnym zagłębieniu czy Stoha z Gruniem ponad poszarpaną granią.





Sam wierzchołek jest zupełnie zalesiony, ale w pobliżu jest przyzwoita wychodnia widokowa.
W dole Stefanova.







Teraz wygodną dróżką przez las zejście na Vrhpodziar.



Pozdrawiam,
Wojtek

Piękne widoki i foty, jak zawsze
Stefanova kojarzy mi się z najpyszniejszym rosołem, jaki w życiu jadłam

Wiem, że te widoki mają terapeutyczną moc. Wierzę w to!

Wracaj do zdrowia!
Pozdrawiam

Pięknie i nie daleko.

Spacer wiosną ma tę zaletę , że oprócz pięknych skał i szczytów podziwiać można budząca się równie oryginalną, często unikalną, fantastyczną przyrodę.




Pozdrawiam

maslinka napisał(a):Piękne widoki i foty, jak zawsze

Dziękuję. Rano było jeszcze trochę przymglone niebo, co mi zresztą zanadto nie przeszkadzało. Najpierw zalesione Boboty, a za chwilę ciemne Dziury.

mariusz-w napisał(a):Spacer wiosną ma tę zaletę , że oprócz pięknych skał i szczytów podziwiać można budząca się równie oryginalną, często unikalną, fantastyczną przyrodę.

Coś mi się czasem plątało - raz pod stopami, to znów na poziomie nosa. No co! Stromo było.
Wkrótce pojawi się tu całkiem przyjemny bukiecik wiosenny.

A teraz już wejdźmy w te Dziury, czyli po słowacku - Diery.

Szlak przez Horne Dierny biegnie dnem wąwozu. Wyślizgane, czy zalane przez wodę odcinki pokonuje się po drewnianych - równie obślizgłych - poziomych drabinkach, bądź po metalowych pod różnym kątem nachylenia.











Jest kwietniowy poranek w głębokim wąwozie, do którego słońce potrafi nie zajrzec przez cały dzień. Woda zbierająca się przy szczebelkach lekko przymarzła.
Ale wystarczy stawiac kroki uważnie, przytrzymując się barierek, by pokonac te niewielkie utrudnienia.











Pozdrawiam,
Wojtek

No i widzisz Wojtek- nawet wyłączony z ruchu potrafisz być bardzo przydatny- dzięki Tobie wiem już jak wygląda górny odcinek Hornych Dier- bo właśnie tylko tego odcinka mi brakuje do kompletu.

Albo mi się zdaje, albo... opanowałeś coś z obróbki cyfrowej zdjęć, bo jakoś zrobiły się wyrazistsze i "bezcieniowe"- znaczy pojaśniały gdzieniegdzie.
Są po prostu lepsze - i dobrze!

Pozdrówka!

Fata, Horne Diery - kilka moich fotek, nie tak dobrych jak Wojtka, ale dla mnie to bardzo fajne wspomnienia







Bardzo fajna trasa! Adrenalinka jest!

Także mam miłe wspomnienia z Dierów. Oczywiście ja jak zwykle z dzieciątkiem na plecach.

W takich miejscach jak na ostatnim zdjęciu Agnieszki, musiałem się odchylać lub przechodzić bokiem, przez co mały z nosidłem znajdował się już poza barierkami nad grzmiącą wodą. Rolegało się wtedy głośne "Aaaaaaaaaaa!"
Kilka fotek tutaj

Wojtek pewnie nie szedł tamtędy w weekend. W niedzielę do niektórych drabinek trzeba ustawić się w kolejce.

Pozdrawiam.

Fatamorgana napisał(a):No i widzisz Wojtek- nawet wyłączony z ruchu potrafisz być bardzo przydatny- dzięki Tobie wiem już jak wygląda górny odcinek Hornych Dier- bo właśnie tylko tego odcinka mi brakuje do kompletu.

Bazuję na mojej stronce, gdzie pozwoliłem sobie na wyjątkową szczodrośc w szafowaniu fotkami z tamtego wyjazdu.

Fatamorgana napisał(a):Albo mi się zdaje, albo... opanowałeś coś z obróbki cyfrowej zdjęć, bo jakoś zrobiły się wyrazistsze i "bezcieniowe"- znaczy pojaśniały gdzieniegdzie.

Stosuję tylko taką dosyc standardową obróbkę. Może światło było akurat lesze...

maslinka napisał(a):Horne Diery - kilka moich fotek

No cóż, nie miałem tak wdzięcznej modelki.

Interseal napisał(a):Wojtek pewnie nie szedł tamtędy w weekend.

Tym razem to był piątek i to kwietniowy - więc bez tłumów. Ale zdarzało mi się tam chodzic również w weekend. No cóż, wielu chce się przejśc taką piękną trasą...

Pojawiło się i za mną dwóch turystów z pełnym ekwipunkiem. Nie jestem sam.
Zaś przede mną musiał przechodzic demolition-man.











Wąwóz się rozszerza w dolinę. Ale to jeszcze nie jest koniec atrakcji. Teraz szlak skręca w prawo w boczną stromo opadającą dolinkę.

Chłopcy są Słowakami - jeden z Bratysławy, drugi z okolic. Rozmawiam z nimi chwilę. Chcą dziś dojśc do Chaty pod Chlebom, tam zanocowac i rano ruszyc dalej. Z planowanych tras - ich i mojej - wynika, że jeszcze się możemy spotkac.







Koniec Dierów. Wklęsłym terenem wychodzę na otwarte przestrzenie.
Z prawej Rozsutec, z lewej Maly Rozsutec.





Teraz już w kilka minut docieram na przełęcz Medzirozsutce.



Pozdrawiam,
Wojtek

No, dzięki za wyczerpujące zdjecia.
Ostatnim razem byłem w Dierach tak na serio w maju 2007r, natomiast teraz- w pierwszym długim weekendzie listopada miałem w planie dokończenie, ale... osoba towarzysząca kompletnie dała ciała na Dolnych i...wycieczka musiała zawrócić z powodu buntu uczestnika= absolutnej niechęci do wejścia na którąkolwiek kolejną drabinę...

Jak sobie jeszcze przypomniałem, że wtedy w 2007 r na jednej z tych drabin od dołu brakowało kilku szczebli ( ) i trzeba było się podrywać do wejścia, to....może i lepiej, że dalej nie szliśmy, bo mogło się to skończyć akcją ratowniczą.

Ciekaw jestem, czy ktoś próbował potraktować Diery zimą- jak niektórzy robią w Słowackim Raju...

Pozdrawiam.

Fatamorgana napisał(a):Ciekaw jestem, czy ktoś próbował potraktować Diery zimą- jak niektórzy robią w Słowackim Raju...

Chodzi mi to od dawna po głowie, ale wciąż pozostaje w sferze planów. A mogłoby wyglądac pięknie...

Na razie kontynuuję wiosenną trasę.
Z przełęczy w prawo i stromo przez las. Wkrótce pokazują się pierwsze prześwity.









W tyle po lewej zostaje Terchova, za mną coraz mniej wyróżniający się Maly Rozsutec, w przedzie Medziholie ze Stohem ponad nim.

Przede mną wierzchołek Rozsutca.





Od Medziholia podchodzi na szczyt jakaś grupa.





Wychodzę na grań w pobliżu wierzchołka.
Pod stopami Poludnove steny.





Szlak łączy się z tym prowadzącym od południowej strony. Teraz już tylko kilka metrów w bok na szczyt Rozsutca.



Pozdrawiam,
Wojtek

Jak na zamówienie!
Prezentujesz dokładnie to, czego nie widziałem, a bardzo chciałem widzieć i widziałbym, gdyby ...
Dorzucę (jak skończysz) trochę fot z ostatniego wyjazdu w ten rejon.

A propos, szedłeś może szlakiem zielonym z Podżiar pod Południowymi Skałami na Mezirozsudce?
Ciekawi mnie jak tam jest.

Pozdr.

Fatamorgana napisał(a):A propos, szedłeś może szlakiem zielonym z Podżiar pod Południowymi Skałami na Mezirozsudce?
Ciekawi mnie jak tam jest.

W latach siedemdziesiątych prowadziłem tamtędy grupy studenckie.
Kilkanaście lat temu szedłem tam z dzieciakami i bardzo się zdziwiłem, napotykając informację, że szlak jest zamknięty. Nie uwierzyłem tabliczce i poszliśmy bez względu na zakaz. Ścieżka nadal była, chociaż znakowanie było już dawno nie odnawiane.
Jestem przekonay, ze szlak został już na stałe skasowany.

A teraz wejdźmy juz na szczyt Rozsutca.









Załapuję się nawet na Pilsnera, którego kilka flaszek ujrzy światło dzienne - wyciąganych z plecaków grupki Czechów i Słowaków. Niech żyje przyjaźń trzech nacji!

Zaczynam schodzić w kierunku Medziholia.