Po Pagu i Cresie przygoda nas niesie

Będą. Może nawet w tym tygodniu.

20 lipca (środa) - Odkrywania Imotskiej Krainy ciąg dalszy

Jedziemy do miejscowości Proložac Donji. Robimy tu zakupy w małym, ale dobrze zaopatrzonym Studencu i rozglądamy się po okolicy.

W miasteczku znajduje się ładny kamienny most:



Lokalne klimaty :



Poziom wody nie jest zbyt wysoki Za to w korycie rzeki uwagę zwracają prowizoryczne domki zbite z desek:



Ciekawe, czy to dla wędkarzy?

W miejscowości stoi też ładny kościół św. Michała, ale niestety zamknięty:



Chcemy zobaczyć, co jeszcze ciekawego jest w okolicy. Jedziemy i jedziemy, aż droga się kończy... Natomiast dookoła, w którą stronę nie popatrzeć, rozciągają się uprawy winorośli:



Okazuje się, że jesteśmy na "winnej drodze" (vinski put). Podobno wino uprawiano w tym miejscu od czasów starożytnych Rzymian. Obecnie uprawy winorośli zajmują powierzchnię około 1000 hektarów. To całkiem sporo Winiarni nie znajdujemy, po pyszne chorwackie winko wybierzemy się jutro wieczorem

Zawracamy. Ponownie przejeżdżamy przez kamienny most. A potem: "Stój!" - krzyczę nagle do męża Właśnie zobaczyłam stećak - kamień bohomiłów. Za nic nie odpuszczę takiego "znaleziska"





Tuż obok kamienia dumnie prezentuje się generał :



W tym roku, o dziwo, widzimy go po raz pierwszy. Czyżby pozdejmowano plakaty i billboardy w miejscach turystycznych? Zachowały się tylko tutaj, w Imotskiej Krainie, gdzie prawie nikt z urlopowiczów nie zagląda

Ostatnią atrakcją, jaką oglądamy w Proložacu Donjim, jest Zelena Katedrala. To kościół bez ścian i dachu stojący w ładnym parku:



Wewnątrz świątyni:



Ciekawe miejsce!

Okazuje się, że Proložac Donji to bardzo interesująca miejscowość, choć nie znajduje się na głównych szlakach turystycznych. Na forum nigdy nie trafiłam na wzmiankę o niej, a myślę, że będąc w Imotski, warto tam zajrzeć. Okolica jest piękna i można tu znaleźć spokój, którego na próżno szukać w zatłoczonych miejscowościach nadmorskich. Imotska Kraina to piękny, zielony płaskowyż usiany jeziorami i małymi jeziorkami, wapiennymi skałkami i uprawami winorośli. Myślę, że warto poświęcić jeden dzień na odkrywanie skarbów tego rejonu.

Nasza dzisiejsza podróż powoli dobiega końca. W okolicach miejscowości Lovreć trafiamy na kolejne kamienie bohomiłów. I pomyśleć, że tak się ekscytowałam jednym, a tutaj jest ich całkiem sporo :







W Cista Provo skręcamy na drogę prowadzącą na wybrzeże. W Zadvarje zatrzymujemy się koło kapliczki i punktu widokowego:



Spojrzenie w dół, na małą elektrownię wodną:



i dolinę, w której wije się Cetina:



Pogoda jest dzisiaj dosyć zmienna. Chmury przesuwają się po niebie i niespodziewanie, pod wieczór, robi się bardzo słonecznie. Zmierzamy w stronę wybrzeża:



Klasyczny "pierwszy widok Jadranu", jaki mają ci, którzy zjeżdżają z autostrady na węźle Šestanovac:



Tym razem słońce schowało się za górami.

Koło 20:00 dojeżdżamy na camping. To był bardzo długi i pełen wrażeń dzień Kończymy go z piwkiem na plaży :



Jak widać, jest dosyć chłodno. Chyba po raz pierwszy w tym roku wkładam coś z długim rękawem
Ale jutro znowu będzie bardzo gorąco

Koleżanka Maslinka widzę, że jest wyluzowana pod koniec pobytu na urlopie. Piwko karlowaćko w ręku. Pozdrawiam koleżanke. Relacja bardzo interesujaca.

maslinka napisał(a):
W miejscowości stoi też ładny kościół św. Michała, ale niestety zamknięty:

tam na dachu ktos sporty uprawia- i cienie fajne rzuca

darek1 napisał(a):Koleżanka Maslinka widzę, że jest wyluzowana pod koniec pobytu na urlopie. Piwko karlowaćko w ręku. Pozdrawiam koleżanke. Relacja bardzo interesujaca.

Cześć Darku. Ja jestem wyluzowana podczas całego urlopu, a nie tylko pod koniec Przecież urlop jest po to, żeby się wyluzować

papuga007 napisał(a):tam na dachu ktos sporty uprawia- i cienie fajne rzuca

Hehe, rzeczywiście. Nie widziałam tego Brawo za spostrzegawczość

Maslinko , nie po raz pierwszy ... wielki szacun dla Ciebie
Pozdrav ...

mkm napisał(a):Maslinko , nie po raz pierwszy ... wielki szacun dla Ciebie
Pozdrav ...

Dzięki
Teraz rozumiem, dlaczego założyłeś Klub Miłośników Imotskiej Krainy

Świetne zdjęcia w filmiku

21 lipca (czwartek) - Błogie lenistwo, wyprawa po wino i wieczór w Drveniku

Dzisiejszy dzień miał być naszym ostatnim w Chorwacji. Jutro rano mieliśmy w planach zwijanie się i przejazd na Węgry. Stało się inaczej, ale o tym pod koniec odcinka

Postanowiliśmy wykorzystać ten dzień na nicnierobienie Chociaż, jak to u nas bywa, nie do końca się to udało

W każdym razie prawie cały czwartek (mniej więcej do 17:00) spędziliśmy na plaży przy campie Boban.

Pogoda znowu nas rozpieszczała, a widoczność, po wczorajszym pochmurnym dniu (i kilku kroplach deszczu, o których nie wspomniałam w poprzednich odcinkach ), wyraźnie się poprawiła.

Rano pakujemy cały plażowy majdan i rozkładamy go w okolicy konoby Bili Kuk, żeby mieć blisko do zimnego piwka
Podziwiamy widoki na Hvar i wyłaniający się zza niego Peljesac:



Mimo że rozbiliśmy się w strategicznym miejscu, nie ma tu tłumów:





Czytamy książki. Ja kończę czwartą podczas tego wyjazdu (Dobrze, że jutro jedziemy - myślę. Nie mogłabym już leżeć na plaży, bo by mi się nudziło ) Natomiast mój mąż zagłębia się w lekturę książki o piratach; żeby było zabawniej, czyta po chorwacku

Koło 15:00 postanawiamy się ruszyć i pójść... kilka kroków w stronę konoby
Fotka zza stołu :



Wcześniej leżeliśmy za murkiem widocznym na zdjęciu Lenistwo dzisiaj, póki co, wygrywa. Myślę, że jesteśmy zmęczeni po wczorajszej całodniowej wycieczce do Imotskiej Krainy.

Zamawiamy Karlovačko oraz čevapčici (dla mnie) i grillowaną makrelę (dla mojego męża).



Wszystko pyszne i w bardzo przystępnych cenach. Rybka bodajże za 30 kun, čevaby za 40.

Leniwy dzień mija dosyć szybko. Ja to jednak niespokojny duch jestem - jak dzień spędzony "na miejscu", to przynajmniej wieczorem trzeba dokądś pojechać Tym bardziej, że nie znamy wcale naszej najbliższej okolicy.

Postanawiamy, na początek, pojechać w górę, do dzielnicy Živogošće, która zwie się Strnj. Liczymy przede wszystkim na piękne widoki, a okazuje się, że odkrywamy znacznie więcej

Z Jadranki skręcamy w lewo, mniej więcej na wysokości campingu Čiste. Droga wiedzie stromo po górę. Wkrótce dojeżdżamy do skupiska domów - to Živogošće Strnj. Parkujemy gdzieś z boku, w dogodnym miejscu i ruszamy na rekonesans. Zdziwienie budzą ślady po kulach na jednym z domów:



To rzadki widok na Makarskiej Rivierze. Ale przecież znowu zapuszczamy się w miejsce mało turystyczne. Tak nam się na początku wydaje, ale bardzo szybko zostajemy wyprowadzenie z błędu, gdy widzimy tablicę pokazującą drogę do konoby:



Przechodzimy obok uroczo wyglądającego domku:



i dochodzimy do kolejnej reklamy - restauracja już blisko :



Kółka widoczne na zdjęciach, to oznakowanie szlaku prowadzącego na szczyt sv. Petar.
Bardzo tu ładnie. I spokojnie. Idealne miejsce na chorwacką kućę z regionalnym jedzeniem.



Przypomina mi się, że czytałam o tej konobie, ale nie wiedziałam, gdzie dokładnie się znajduje. Zaglądamy do środka (a właściwie na zewnątrz, bo restauracja mieści się na tarasie). Konoba wygląda świetnie i bardzo klimatycznie, niestety brak miejsc. (Zdjęć nie robiłam, bo głupio by było, focić ludzi jedzących kolację. Musicie mi uwierzyć na słowo ) Okazuje się, że "lokal" jest tak popularny, że trzeba dokonać rezerwacji. No trudno. Na pocieszenie kupujemy pyszne winko (Strnjak), które wcześniej oczywiście degustujemy

Picie wina w Cro w tym roku jakoś nam nie wychodzi. Ze względu na duże upały, bardziej smakuje piwo. Napełnione butelki zabierzemy do Polski, gdzie będą nam przypominać o Chorwacji
Winko przepyszne, polecam. Chociaż nie należy do najtańszych, litr kosztuje 30 kun. Zdarzało nam się kupować bardziej okazyjnie, ale w tym wypadku, warto było

Zakupy zrobione, pora na to, po co tu właściwie przyjechaliśmy, czyli na focenie widoków. Spojrzenie w stronę campingu Dole:



i w kierunku Drvenika:



No to możemy jechać dalej! Przecież nie wrócimy tak szybko na camping Nigdy nie byliśmy w Drveniku dłużej, niż by tego wymagało stanie w kolejce oczekującej na przypłynięcie promu na Hvar. A zatem do Drvenika!

Miejscowość ta jest podzielona na dwie części; Donja Vala to ta z promem, Gornja Vala - ta druga Zaczynamy od dolnej części

Promenada jak promenada, kilka restauracji, sklepików i straganów:



Docieramy do jej końca, czyli do małego portu:





Słońce niestety schowało się już za Biokovo i zrobiło się trochę szaro... Jakoś jeszcze nie zgłodnieliśmy wystarczająco , a raczej żadna konoba nie podoba nam się na tyle, żeby w niej usiąść Postanawiamy najpierw jeszcze się trochę przejść. Ruszam w stronę Drvenika Gornjej Vali, mijając po drodze przeprawę promową:



Z jednego Drvenika do drugiego idzie się około 20 minut. Towarzyszą nam tłumy turystów. Widać, że wymiana ludzi z obu Drveników to codzienna praktyka, wieczorami urlopowicze spacerują tam i z powrotem.

Gornja Vala nie różni się specjalnie od Dolnej, chociaż, moim zdaniem, jest tutaj ładniej (nie bardzo wiem, na czym to polega, ale takie mam wrażenie )

Zasiadamy wreszcie przy kufelku zimnego piwa:



i zamawiamy palačinki.

Oglądamy zachód słońca i prom zmierzający do Drvenika - tego Górnego :



Niestety nie udaje nam się znaleźć żadnej kafejki internetowej. Zagadnięty kelner mówi, że na pewno jej nie znajdziemy, bo oba Drveniki są objęte strefą WiFi (faktycznie, widziałam tablicę informującą o tym przed miejscowością). To niedobrze! Jutro chcemy jechać na węgierskie baseny, ale tylko pod warunkiem, że będzie tam odpowiednia pogoda (czytaj: upał), którą to (a raczej jej prognozę) zamierzaliśmy dzisiaj sprawdzić w internecie. W przypadku deszczu nie ma po co pchać się na kąpieliska, a coś mi mówi, że upały wkrótce się skończą...

Wyjściem z sytuacji okazuje się wysłanie smsów do domu. Niestety dostajemy potwierdzenie naszych obaw (z dwóch niezależnych źródeł rodzinnych ) - w sobotę na Węgrzech, i nie tylko, będzie chłodno i bardzo deszczowo

No i co my teraz zrobimy? Jedyne wyjście to zostać w Chorwacji jeden dzień dłużej. Ma to swoje plusy (każdy dzień w Cro jest na wagę złota ), ale i minusy... Do Cro zawsze dojeżdżamy jednym skokiem, ale żeby w ten sposób wracać... Inaczej jedzie się nad Jadran (zawsze nie możemy się doczekać chwili, w której zobaczymy go po raz pierwszy w danym roku ), a inaczej wraca z wakacji. Poza tym trochę obawiam się powrotu w sobotę... (Gdybyśmy wiedzieli, jak źle będzie, nie wiem, czy byśmy się na to zdecydowali )

Ostatecznie podejmujemy decyzję - zostajemy w Cro jeden dzień dłużej Wyjeżdżamy pojutrze, czyli w sobotę.

Jutrzejszy dzień zamierzamy dobrze wykorzystać Ale o tym w następnym odcinku

Przerywnik pomiędzy odcinkami niech wypełnią ... Oleandri

Pozdrav

Doczytałem i dooglądałem. Mogę napisać, że teraz będę na bieżąco, a tu okazuje się, że opowieść dobiega końca. Szkoda.

Dogoniłem Twoją relację Agnieszko

Teraz już będę na bieżąco ( przynajmniej w kilku relacjach )
a do odrabiania mam dwa tygodnie bez netu , telewizji , radio - tylko telefon


Pozdrawiam
Piotr

Mkm, dzięki za fajną piosenkę

plessant napisał(a):Doczytałem i dooglądałem. Mogę napisać, że teraz będę na bieżąco, a tu okazuje się, że opowieść dobiega końca. Szkoda.

Spokojnie, będę jeszcze pisać przynajmniej przez tydzień. Przed nami kolejny dzień pełen atrakcji

piotrf napisał(a):Dogoniłem Twoją relację Agnieszko

Teraz już będę na bieżąco ( przynajmniej w kilku relacjach )
a do odrabiania mam dwa tygodnie bez netu , telewizji , radio - tylko telefon

Cześć Piotrze.
No to przynajmniej odpocząłeś od dobrodziejstw naszej cywilizacji
Fajnie, że jesteś

maslinka napisał(a):
Cześć Piotrze.
No to przynajmniej odpocząłeś od dobrodziejstw naszej cywilizacji
Fajnie, że jesteś

Nawet nie wiedziałem , że tak mi to było potrzebne

A swoją drogą - nasz pobyt ( a raczej jego początek po Rumunii , Serbii I Bośni ) nad Jadranem to Zaostrog , a więc mniej więcej te same klimaty co Twój ostatni odcinek relacji

Pozdrawiam
Piotr

Tak sobie troszkę nadrabiam:
1. Dobry zakup w Makarskiej
2. Velika Duba - takie lubię najbardziej
3. Sv. Jure z drugiej strony też wspaniały - potwierdzam.
4. Już drugi raz obiecywałem sobie te górskie jeziorka - znowu klops (dobrze że u Ciebie chociaż zerknę)

... a reszta ... jak zwykle elegancko i smacznie podana.

Przyjemnie się czyta Twoje wspomnienia.
PZDR.

Crayfish napisał(a):Tak sobie troszkę nadrabiam:
1. Dobry zakup w Makarskiej

Dzięki

Crayfish napisał(a):3. Sv. Jure z drugiej strony też wspaniały - potwierdzam.

Ten to z każdej strony super wygląda!

Fajnie, że Ci się podoba Zapraszam na ciąg dalszy.


22 lipca (piątek) - Omiš też da się lubić!

Koło 7:00 budzi nas deszcz Niemożliwe, deszcz w Chorwacji? Chyba pora wracać do domu...

Przed nami ostatni cały dzień w Cro. Chcemy go dobrze wykorzystać. Leżeć na plaży już mi się nie chce, bo nawet nie mam co czytać. Jedziemy na wycieczkę - na początek Omiš.

Pogoda wraca do normy, czyli znowu jest strasznie gorąco.
Parkujemy, jak zwykle, na darmowym parkingu za tunelem:



i ruszamy w stronę starówki. Mija nas ciuchcia :



Reklamy agencji zajmujących się raftingiem biją po oczach na każdym kroku:



My już raftingowaliśmy, 3 lata temu - tutaj o tym pisałam Tym razem mamy też plany związane z Cetiną, ale nieco inne

Omiš również (podobnie jak Makarska) da się lubić! Zagłębiamy się w wąskie, ładne uliczki:





Akurat odbywa się tu festiwal dalmatyńskich klap, stąd obecność sceny:



i oświetlenia:



Wieczorami musi tu być bardzo klimatycznie. Ja w ogóle lubię Omiš. Miasto ma ładną starówkę, a do tego jest położone u ujścia Cetiny (to jego największy atut!)

Główna ulica (przelotowa) jest zawsze tłoczna i zapchana samochodami:



Ale wystarczy kilka kroków i można "zanurkować" w urocze uliczki Starego Gradu:





To, co rzuca się w uszy, to język polski; jest wszędzie - nie tylko w mowie rodaków, ale i w menu właściwie wszystkich restauracji. Mało tego, karty są otwarte właśnie na stronach z polską wersją językową

Z daleka widać już nasz następny cel - twierdzę Peovica, zwaną też Mirabellą:



Byliśmy w Omišu kilka razy (choćby z okazji załatwiania raftingu, ale nie tylko), natomiast na twierdzę jeszcze nigdy nie wleźliśmy. No to idziemy! Przez bramę:





Pomiędzy domami:



Krótki przystanek na zdjęcie z bugenwillą :



Nie mogłam się powstrzymać! Bardzo lubię te kwiaty.

Kupujemy bilety (po 15 kun od osoby) i wspinamy się na twierdzę:





Za chwilę będziemy tam, gdzie powiewa flaga

Ale najpierw trzeba pokonać przerażającą drabinkę Niby takie nic, a jednak niezbyt pewnie się na niej czuję. Ci, co byli, wiedzą o co chodzi Wszystkim innym polecam!
Przede wszystkim ze względu na boskie widoki, jakie się roztaczają ze szczytu twierdzy:



Spojrzenie bezpośrednio w dół:



i na starówkę:



Warto było tu wejść!



Zieleń i biel, czyli Cetina pomiędzy skałami :



Jest cudnie! Powoli schodzimy i kierujemy się w stronę parkingu. Teraz pora przyjrzeć się Cetinie z bliska