Żuljana, czyli Chorwacja po raz drugi

Przepraszam,że ja tak zupełnie nie w temacie....

Czy widziałeś w Żuljanie jakichś........żuli??

Nie wiem od czego wywodzi się ta nazwa....
Bo jak nie ma...żuli....
To może kiedyś coś tam......żuli..

Sorry.
Zapodaj więcej tej Żul-jany,bo wygląda dosyć ciekawie...

Witaj Kato,
pamiętając, że w tamtym roku napisałeś fantastyczną relację "na żywo" dzięki której znaleźliśmy się Waszymi śladami w Marusici u Madame Any... i podobnie jak Wy uzależniliśmy się od tego pięknego kraju, /niestety w tym roku nie było nam dane / z niecierpliwością czekałam na Twoją relację.... i wreszcie jest tak, tak to ja Agniecha, pisz, pisz może za rok podążymy znów Waszymi śladami

pozdrowienia dla Ciebie i Basi

Z wielką przyjemnością zapisuję się do zwiedzania Żuljany i jak mam nadzieję Peljesaca...
W 2007 roku spędziliśmy w Żuljanie jedno plażowe przedpołudnie. Znaleźliśmy ciekawą skalistą plażę (dojazd szutrową drogą po minięciu Żuljany), ale tego dnia woda okazała się lodowata i więcej tu nie wróciliśmy.
Temperatura wody przypominała Bałtyk latem, a my byliśmy przecież w sierpniu na południu Chorwacji. Dodam, że w Sreserze (kilka km od Żuljany tylko po drugiej stronie półwyspu) woda miała jakieś 26 stopni.

Tak zapamiętaliśmy zatoczkę koło Żuljany...


...a tak naszą plażę.


Pisz i wklejaj zdjęcia.

Pozdrav

i ja się dołączę już miesiąc jak opuściłem Peljesac

anakin napisał(a):Przepraszam,że ja tak zupełnie nie w temacie....

Czy widziałeś w Żuljanie jakichś........żuli??

Nie wiem od czego wywodzi się ta nazwa....
Bo jak nie ma...żuli....
To może kiedyś coś tam......żuli..

A Ty Widziałeś w swojej miejscowości te...

Oczywiście też przepraszam

Za chwile zacznę się rumienić od pochwał.

31 sierpnia

W nocy była burza. Chyba solidna, bo na chwilę mnie obudziła. Nawet słyszałem ulewny deszcz. Rano obudził mnie zapach lawendy
I co mi więcej trzeba? Chyba tylko ryku tego pana.

Ten skubaniec regularnie, o ósmej rano, witał kolejny dzień.



Dzień wstawał słoneczny, ale wietrzny i chłodny. Postanowiliśmy jechać do Orebicza. Powodów było kilka. Po pierwsze okazało się, że zapomnieliśmy z Tarnowa woderów, czyli butów do wody. Po drugie, zapomniałem nożyków do golenia. A po trzecie mieliśmy ochotę na lody. Co prawda te rzeczy mogliśmy kupić na miejscu, ale co to za frajda?

Droga do Orebicza upaja swoją bujnością, dynamiką podjazdów i zjazdów. Nie jest bardzo trudna. W końcu to najwyżej 9% nachylenia. Sprawiają sporo frajdy, do momentu bycia wyprzedzonym przez tubylca na ciągłej po górę. Goście lubią adrenalinę.

Orebicz powitał nas ciepłem, wiatrem i sporym ruchem. Parkujemy i idziemy zwiedzać. Część nadmorska nas urzekła. Szczególnie stare domy w pięknych ogrodach.




Ach te palmy!



Krzewy dawały tyle cienia, że często w takim ogrodzie panował półmrok.





Ludzi sporo na deptaku i na plażach. Co tu się musi dziać w sezonie... Strach się bać. Naturalnie idziemy na lody. Wchodzę, mówię "Dzień dobry", na co pan za ladą - ładną polszczyzną - odpowiada: "Dzień dobry. Czym mogę służyć?". Posłużył nam lodami. Pyszne!

Plątamy się po Orebiczu.









Nawet odwiedziliśmy plażę Trstenica. Ludzi dużo, woda czysta. Nie widziałem żadnego dziadostwa w wodzie ani na wodzie. Przy okazji kupujemy wodery i nożyki. Jeszcze tylko szybka pizza z widokiem nad morze i wracamy.

Droga powrotna przetykana jest postojami w miejscach widokowych.










To malutkie w dole to Trstenik



Po powrocie wyruszam na zwiad. Wskakuję w slipy, biorę ręcznik, wodery i ruszam na poszukiwanie plaż. Właściwie nie było czego szukać, bo wiedziałem (FORUM), gdzie co jest. Ruszyłem ostro pod górkę, potem skręt w lewo i widzę piękną zatokę z dwoma plażami.





Ruszam przez tę pierwszą. Ludzi trochę jest. Druga zatoka okupowana jest przez golasów. Byłem tym trochę zaskoczony, bo nie było żadnych znaków (potem znaleźliśmy, ale nie było to takie proste). Kulturalnie się wycofałem. Wróciłem na pierwszą plażę, założyłem wodery i dałem nura. Woda była chłodna, ale tylko przez chwilę. Potem było już tylko fajnie.

I tak minął dzień kolejny.

Indiana napisał(a):Witaj Kato,
pamiętając, że w tamtym roku napisałeś fantastyczną relację "na żywo" dzięki której znaleźliśmy się Waszymi śladami w Marusici u Madame Any... i podobnie jak Wy uzależniliśmy się od tego pięknego kraju, /niestety w tym roku nie było nam dane / z niecierpliwością czekałam na Twoją relację.... i wreszcie jest tak, tak to ja Agniecha, pisz, pisz może za rok podążymy znów Waszymi śladami

pozdrowienia dla Ciebie i Basi

Witam, witam

Mam nadzieję, że pogoda wam wtedy dopisała, bo do domu ruszaliśmy z lekkim deszczykiem.

maslinka napisał(a):Zdjęcia przepiękne! Zwłaszcza te z doliny Neretvy bardzo mi się podobają

My skreśliliśmy Żuljanę z powodu złego "pierwszego wrażenia", przeciwnie niż Wy. O dyskwalifikacji zdecydował kiepski i zatłoczony camping. Chętnie zobaczę u Ciebie, co straciłam

Na Twoich zdjęciach pustki... Ach, ten wrzesień!

Czekam na ciąg dalszy, bo podoba mi się Twój styl pisania - obrazowy i emocjonalny

Pozdrawiam serdecznie

Tam są dwa kempingi. Jeden w "centrum", drugi (Vucine) przy naszej pięknej zatoce.

Kato,
Pogodę mieliśmy super! Tak, akurat troszeczkę na plaży i trochę zwiedzania, pobyt nasz był krótki, ale bardzo intensywny... może kiedyś i ja się zmobilizuje i napisze relację z naszego pobytu, jednak póki co zamieniam się w czytacza - słuchacza bo Ty Kato tak pieknie piszesz....

Śliczne zdjęcia. Na prawdę piękne ujęcia.

1-2 września

To były dni plażowe, więc relację zbijam w jeden wątek. Przy czym słowo "relacja" jest mocno na wyrost, bo sprowadza się do faktu, że wystawialiśmy ciała do słońca (od czasu do czasu solidnie nawodnione), a po południu organizmy nasze "woziły" się pontonem po okolicznych wodach.

Opłynęliśmy Kosmacza. Plażę ma niedużą, ale popularną. Nie ma jednak nic przyjemniejszego, niż leniwe kołysanie się na spokojnej wodzie. Co prawda, od czasu do czasu, trzeba było trochę powiosłować na głębszą wodę, ale trudno.



Basia postanowiła pożeglować w stronę zachodzącego słońca



Ten pies ZAWSZE pływał na dziobie łodzi.




Obiektywnie rzecz biorąc był to nudny dzień. Ale za to, jaki przyjemny!

Wieczorem oglądam wiadomości na TN Nova. Mówią o wzroście ruchu turystycznego w Chorwacji. Jakaś ważna persona wymienia nacje, które szczególnie upodobały sobie Chorwację. Niestety nie ma wśród nich Polaków. Ale są Finowie. Może jest nas dużo (120 tys. w 2008 roku), ale mało kasy zostawiamy?

Gospodyni przyniosła nam smokvę. Nie wiem, co to jest, ale bardzo smaczne.

Smokva - po naszemu figa. A nalewki na figach Wam nie przyniosła? To dopiero pychota

Smokva

Witam. Zasiadam, czytam i odpływam. Zaledwie półtora miesiąca temu na własne oczy oglądałem te wszystkie miejsca, które opisujesz i pokazujesz. Od razu robi się lżej na duszy. Jest cudnie. Dziekuję i czekam na ciąg dalszy.
Pozdrawiam
Mirek