Znów wędrujemy ciepłym krajem... rodzinna wyprawa bałkańska

Znów wędrujemy ciepłym krajem, malachitową łąką morza.
Na fioletowoszarych łąkach niebo rozpina płynność arkad.
Pejzaż w powieki miękko wsiąka, zakrzepła sól na nagich wargach.
A wieczorami w prądach zatok noc liże morze słodką grzywą.
Jak miękkie gruszki brzmieje lato wiatrem sparzone jak pokrzywą.
Przed fontannami perłowymi noc winogrona gwiazd rozdaje.
Znów wędrujemy ciepłą ziemią, znów wędrujemy ciepłym krajem.

Zawsze ten utwór kojarzył mi się z Bałkanami...
I był tłem do tegorocznej naszej podróży przez Bałkany...

Miała być Chorwacja, Italia, Grecja... a padło na liźnięcie Serbii, pobyt w Macedonii, przejazd przez Albanię, pobyt w Czarnogórze by zakończyć wszystko przejazdem przez Bośnię...

Póki wspomnienia świeże... zaczynamy

rafgrzeg napisał(a):Zawsze ten utwór kojarzył mi się z Bałkanami...

I słusznie. Wiersz powstał w 1938 roku, a wakacje tego roku Baczyński spędził w Jugosławii.

Pozdrawiam

Wyjazd wielokrotnie modyfikowany… zmieniałem miejsca pobytu, czytałem, znowu zmieniałem… żona kilka razy stała z jakimś nożem nade mną… nie wiem dlaczego?
W okolicy maja już prawie ostatecznie wybrałem miejsca pobytu i mniej więcej wybrałem trasy dojazdu… postanowiłem, że już nic więcej nie czytam, nie zmieniam, to będzie wersja ostateczna naszych wakacji…
naszych czyli ja-głowa rodziny (mogę sobie tak myśleć a co ), moja małżonka i dwójka małolatów. Do tego doszli znajomi – w takiej samej konfiguracji, tylko nie wiem kto tam pełni rolę głowy rodziny…
W skrócie:
Wyjazd 14 lipca około 1-2 w nocy – przejazd przez Zwardoń – Sahy – Roszke – i dojazd do Serbii do miejscowości Baćki Petrovać – następnie przejazd przez Belgrad do miejscowości Smederevo i tam nocleg…
Wiadomo… przed wyjazdem kilka kłótni z tą lepszą częścią, co zabrać, czego nie brać, jak się ubrać, kto pakuje, czy brać jedzenie… no wiadomo standardzik…
Godzina 1 ... minut 30 wybiła ...
samochód spakowany, dzieci spakowane, pies wyje na pożegnanie… czy zabrane wszystko…w głowie kołaczą myśli, że o czymś zapomniałem, pytanie o czym… żelazko? Hmmm nie prasowaliśmy, prąd? – wyłączone wszystko, woda? – kurki zakręcone… no nic jeszcze sprawdzające przejście przez dom… rzut oka do dokumentów… dowody są… dokumenty auta są… zielona karta jest… karty bankowe są… no nic… jedziemy… jakbyśmy czegoś zapomnieli to najwyżej się dokupi… przecież nie jedziemy na koniec świata…
Chociaż wielu gdy słyszało nazwy Serbia, Macedonia, Albania… pukało się w głowy.., gdzie? – z dziećmi – pytali retorycznie… a nie możecie normalnie jak ludzie… do Grecji, Tunezji Ol inkluziv?
Nie nie możemy….
Ruszamy…

Ruszajcie z relacją, ruszajcie

Jak się zaczyna Baczyńskim, nie mogę przegapić

To czytam i zajmuje miejsce nr. 3

maslinka napisał(a):Jak się zaczyna Baczyńskim, nie mogę przegapić

Oj chyba za wysoko sobie poprzeczkę postawiłem ...
ale Baczyński w wykonaniu Turnaua towarzyszył nam całą podróż (na przemian z Bieberem i One Direction

Będę zaglądała ...... z ciekawości

rafgrzeg napisał(a):

maslinka napisał(a):Jak się zaczyna Baczyńskim, nie mogę przegapić

Oj chyba za wysoko sobie poprzeczkę postawiłem ...
ale Baczyński w wykonaniu Turnaua towarzyszył nam całą podróż (na przemian z Bieberem i One Direction

Dlaczego za wysoko? W życiu trzeba sobie stawiać wyzwania
A nasza wakacyjna muzyka to też niezły przekrój - od utworów chorwackich klap, przez Rihannę po Metallicę

Bałkany , więc mnie tu nie może zabraknąć .



Pozdrawiam
Piotr

oj łatwiej było wyruszyć w podróż niż z ruszyć z relacją

Trasę wytyczyłem standardowo.
W Polsce po kilku dniach dosyć upalnej pogody przyszła pora na deszcze... jasna sprawa... wtedy gdy my wyjeżdżamy zawsze musi lać... no cóż... pewnie ojczyzna za nami już płacze

Na szczęście nie było ulewy a raczej dosyć mocny deszcze... ale udało się dotrzeć do przejścia w Zwardoniu...
Oczywiście tuż po minięciu granicy deszcz jakby ręką odjął... przejechaliśmy Słowację z pominięciem autostrad (ominięcie autostrady w Bańskiej Bystrzycy - naprawdę bardzo dobry objazd, polecam), dalej na przejście w Sahy - tam już było widno... ale jeszcze się nie zatrzymywaliśmy, dojechaliśmy na Węgrzech do jednej z ostatnich stacji przed autostradą i kupiliśmy winietkę.
Zakup winietki miesięcznej (mieliśmy w planie powrót również przez Węgry), dotankowanie samochodu...
i chwila oddechu węgierskim powietrzem... poranek cudowny... słoneczniki już wypatrywały promieni słońca...
dzieci wyspane, żona zadowolona... kawa aromatyczna... aż żal opuszczać madziarską ziemię...
ale cóż... cel jest inny - Serbia...
nie namyślając się długo obieramy kurs na przejście w Roszke.
Na wszelki wypadek zostawiłem w samochodzie w CB - bo wszyscy przestrzegali przed kolejkami Turków na przejściu, więc chciałem dopytać Rodaków...
Węgry mignęły niczym mrugnięcie okiem, autostrada prawie pusta...
tabuny Turków chyba jeszcze nie opuściły niemieckiej ziemi... jest pusto... więc i nadzieje na puste przejście były duże...
pytałem na CB ale w eterze cisza...w odwodzie miałem 2 inne przejścia więc wolałem być czujny i nasiliłem zapytanie przed zjazdami...
- hallo mobilni Rodacy... wzywałem...
...cisza...
- halo Rodacy...cisza... zapewne o 9 rano nikt nie wracał z Serbii...
- hallo mobile... ponowiłem...
- hallo mobilu wybrzmiał głos...
niestety... uprzejmy kierowca tira pędził od Rumuna i po krótkiej wymianie uprzejmości się roztsaliśmy... żaden Rodak już się nie odezwał...
...granica....
podjeżdżamy pod węgierską a tu pustka - 2 auta przed nami... celnik tylko rzucił okiem... mówimy super...
niestety po przejechaniu granicy węgierskiej była jeszcze serbska...
...korek zaczął się zaraz po przejechaniu węgierskiego szlabanu... odwrotu nie było...
ale - pocieszam rodzinę - mówili, że będzie gorzej, a tu raptem kilkanaście... kilkadziesiąt, no dobra... setka aut...
zaczęli chodzić rozmaici wyłudzacze... a to święty obrazek za euro... - nie dziękuję już mam...
a to umycie szyb - no thanks, mam czyste... czyste słyszysz...nie słyszy... nie mam euro i nic ci nie dam... przestaje myć...
kobiety z dziećmi...same dzieci...kulejący...
dzięki temu czas w kolejce jakoś mija...
bałagan na granicy straszny... niektórzy przejeżdżają z lewego na prawy... drudzy z prawego na lewy... niektóre bramki zamkniete, niektóre zamykają, po czym otwierają... bajzel na maksa...
no nic udało się dojechać do celnika... rzut oka na dowody i po 3 minutach jesteśmy już w Serbii...
gorąc straszny...

....
....granica już za nami...
pora więc obrać kurs na nasz pierwszy przystanek, czyli nowoczesny aquapark na serbskiej ziemi - oddany bodajże w ubiegłym roku...miejscowość Baćki Petrovać...


trzeba zjechać z autostrady, ale w zgodnej opinii wszystkich wycieczkowiczów było warto...
wstęp dosłownie grosze... - 4 osobowa rodzina na cały dzień pobytu wyniosła bodajże około 120 zł...
atrakcji multum a ludzi bardzo niewielu, jak na tak duży obiekt, więc jest dosyć luźno...
...po przekroczeniu granicy i przejechaniu około 80 km autostradą, należy zwiedzić kilka serbskich wsi, by w szczerym polu ujrzeć gigantyczny obiekt...
nie wiem dlaczego akurat w tym miejscu ktoś zdecydował się na budowę takiego obiektu? być może jakieś wody termalne... nie mam pojęcia...
bawimy się tam mocno chyba do 17, dzieciaki oczywiście nie chcą wychodzić... jasna sprawa...
tylko na odchodne strzeliliśmy kilka fotek... bo na śmierć zapomnieliśmy, że mamy aparat fotograficzny...




........
dla zainteresowanych - Aquapark Petroland (petroland.rs) - warto nawet jeśli ktoś zmierza do Grecji i planuje przystanek w Serbii, to wg mnie świetna propozycja... (szczególnie gdy ktoś przemierza drogę z dzieciakami)...
.........
.... zebranie się z basenów trochę trwało - dzieciaki szybko biegają... brakowało już sił, ale udało się wszystkich wyłapać... cwaniaki rozdzieliły się...
znowu przejazd przez serbskie wioski...
co rzuciło się w oczy... bieda... walące się domy, pełno starych aut, w beznadziejnym stanie... chociaż na chodzie... bieda - nie wiem czy taka jest cała Serbia... ale porównując z naszą wsią - to niebo i ziemia (niebo u nas)...
szybki przejazd przez Belgrad (wszyscy w aucie śpią, nawet nie ma komu pstryknąć foty... aparat dumnie odpoczywa...)
... naszym celem jest Smederevo...
po drodze szukamy jakiegoś sklepu... trzebaby w końcu coś wrzucić na ruszt... i wypić jakiegoś Jelenia...
udało się... pierwsze wrażenie... "jak tu tanio"...
jedziemy dalej... już ciemno... jak kurcze znajdziemy nasze apartmany?... no nic jedziemy dalej... szukamy, wyglądamy... wiedziałem jak wyglada apartman z zewnątrz... ale za dnia... a jak wygląda w nocy, pewnie jest czarny myślę... ale udaję, że wszystko pod kontrolą... w końcu pisałem do szefa apartmanów, że będzie około 20-21... i byliśmy... jedziemy...
i co... oczom naszym ukazał się człowiek, który jakby czekał, jakby zapraszał nas w swoje włoście...
tak to tu... Apartmany Stesea witają nas na ulicy... brawo...
Jeszcze nikt nie witał mnie w taki sposób… tak serdecznie… tak na ulicy… szok…
Nie no kiedyś żona też wyszła do bramy, gdy wróciłem z kawalerskiego o 4 nad ranem… ale po przekroczeniu bramy nie było już miło



A tak apartamenty prezentowały się w środku…





I jeszcze za dnia…





……
Być może była to plątanina różnych styli… jednak na chwilę można było się przenieść… do jakiejś bajki…
wśród zalewu nijakości… gdzie każdy apartament wygląda tak samo … tu można było poczuć, że jes się kimś innym… w innej epoce… że jest tu jednak „jakoś”…
Do zobaczenia w następnym odcinku na twierdzy w Smederewie…

Apartamenty cudne Czekam więc na ciąg dalszy

….
Samo miasto Smederewo, chociaż jest jednym z najstarszych serbskich miast, nie ujmuje pięknością… w zasadzie jest brzydkie…
co więcej… w ogóle nie reklamuje swojej atrakcji… w całym mieście nie natknęliśmy się na żadne tablice informujące o tym jak dojechać do twierdzy… na szczęście napotkany pan nienaganną angielszczyzną wytłumaczył nam, jak dojechać pod samą twierdzę… udało się… przywitał nas jednakże widok znajomy ten… powiało swojskością…


Stan twierdzy na dzień dzisiejszy jest dosyć kiepski… wieże wyglądają jakby za chwilę miały się przewrócić… w środku twierdzy jest teraz zrobiony park miejski, gdzie miejscowi zbierają się i … grają w karty…

Twierdza ma blisko 600 lat. Serbowie zbudowali ją podobno dosyć szybko, gdzieś czytałem, że budowa trwała tylko 1 rok. Budowę zakończono w 1430 roku.

Twierdza jest mocno związana również z Polską. Kilkukrotnie w tej twierdzy przebywał Władysław zwany później Warneńczykiem, który razem z Serbami odpierał ataki dzikich Turków.



Wiadomo, że Władysław był trochę narwany, naruszył rozejm z Turkami… i zginął… pod Warną… stąd znamy go jako Władysława Warneńczyka…

Turcy są uparci i nieugięci, cały czas próbowali zdobyć twierdzę, udało im się to 15 lat po śmierci Warneńczyka… Turecki szef szefów Sułtan Mehmed II opanował twierdzę i jednocześnie padła również cała Serbia…

Serbowie odzyskali obiekt (tak samo jak i niepodległość dopiero w 1805 roku)… Twierdza była w dobrej kondycji aż do drugiej wojny światowej, kiedy to w 1941 roku na pobliskiej stacji eksplodował skład amunicji i zniszczył dużą część twierdzy… od tego czasu twierdza już tylko niszczeje…
Nie wiem, jaki był los twierdzy i samego Smederewa podczas wojny bałkańskiej…

Twierdza jest bardzo rozległa sam spacer po niej może zająć przynajmniej 1-2 godziny…
My spędziliśmy tam przynajmniej 2 godzinki a i tak całości nie obeszliśmy...
...czekała nas droga do Macedonii…
po drodze już tylko wizyta na lodach w McDonaldzie przy serbskiej autostradzie, wśród rzeszy niemieckich (?), szwajcarskich (?) i belgijskich (?) turystów… o ciemnej karnacji…
na szczęście ruch na drodze niewielki i szybko udało się dojechać do granicy z cudowną Macedonią…
Ale o tym w kolejnym odcinku…

rafgrzeg napisał(a):….

. . . po drodze już tylko wizyta na lodach w McDonaldzie przy serbskiej autostradzie, wśród rzeszy niemieckich (?), szwajcarskich (?) i belgijskich (?) turystów… o ciemnej karnacji…

Tiaaa . . . typ nordycki dominuje




Pozdrawiam
Piotr