Zdradziecki rekonesans

Tymona napisał(a):znaczy się ma być, czy była?

Ona trwa....



Tak wiem, że się powtarzam, ale...... więcej zdjęć !!

Arek napisał(a):Tak wiem, że się powtarzam, ale...... więcej zdjęć !!

Mam nadzieję, że teraz uda mi się spełnić Twoją prośbę

----------------------------------------------------------------------------------------

Nasze Wielkie Greckie Wakacje

Gdzieś w Grecji o siódmej rano przywitał nas dzień. Szary dzień - jak to szary! No halo, przecież jesteśmy w słonecznej Grecji, to powinno być słonecznie, a nie szaro Patrzę przez okno, gdzieś w tej Grecji, a tam koń




Kontemplację zzaokienej przyrody przerwał mi Tymek, który nagle się obudził, ale tylko po to, żeby z krzykiem na ustach oznajmić, że boli go brzuch i chyba będzie rzy... Jak powiedział, tak zrobił

Akcja gastryczna naszego syna momentalnie obudziła Bartka. Oboje czuliśmy się mocno wyspani bo nie dość, że Tymek nam zastrajkował, to dodatkowo przypomniało nam się, że nie wiemy, gdzie jesteśmy, ale wiemy, że zostać tu nie możemy (bo i po co). Postanowiliśmy, że czas już na nas, dlatego Bartek zszedł na dół (gdyż pokój na piętrze był ) żeby zorientować się, jaki system śniadaniowy tu panuje, a także czy w ogóle panuje po chwili wrócił, z informacją, że tam nikogo nie było, ale jak wracał to spotkał jakiegoś mocno zaspanego Greka, który po angielsku ni w ząb, ale na hasło "brekfest", powiedział "ok."

No to jak ok., to zaczynamy się przygotowania do wyjścia, ale jak się okazało zrobiliśmy to zdecydowanie zbyt optymistycznie, bo przewód pokarmowy Tymonka znowu postanowił o sobie przypomnieć A przypomniał sobie bardzo skutecznie A jak skończył przypominać, to bladość i zieloność Tymka jakoś nie pozwoliły nam udać się na śniadanie. I co robić? Dziecko chore. Więc wracamy do domu (a przed nami 3 doby jazdy, podczas których Tymkowi pewnie się poprawi), czy jedziemy gdzieś nad morze, gdzie dziecię będzie mogło w zaciszu i cieniu namiotu pochorować sobie do woli?

I co należy robić wtedy, gdy sytuacja nie chce się sama podjąć Należy dać jej trochę czasu, aż sama się wyjaśni A że Tymek zasnął, to my razem z nim postanowiliśmy poczekać.

Po jakiejś godzinie powtórka z rozrywki - Tymek się budzi z okrzykiem na ustach (już wiadomo jakim ) Tym razem Bartek jest szybki i lotem błyskawicy przenosi go do ubikacji - uf, tym razem udało się, strzał był celny

I w tym samym momencie - telefon się odzywa. Patrzę na wyświetlacz: rodzice Co ja mam im powiedzieć? Prawdę, że Tymek jest na odlocie, a my nie wiemy, gdzie jesteśmy? Przecież rodzice zamartwią się na śmierć No cóż, przede mną zadanie aktorskie
Cześć Tato, u nas... wszystko w porządku ...no teraz w Grecji ...taaaak, słońce świeci... pięęękna pogoda... oczywiście, że wszyscy zdrowi a mówiąc to wszystko, słyszałam, co równocześnie dzieje się w łazience i czułam, jak zamieniam się w Pinokia, a mój nos z każdym kolejnym kłamstwem robi się coraz dłuższy Nasze Wielkie Greckie Wakacje...

Zielony Tymek był wykończony i ostatnią rzeczą, o której myślał, było pewnie śniadanie, natomiast w przeciwieństwie do niego Maja zielona nie była i wręcz zaczęła domagać się pożywienia. Dlatego postanowiliśmy zejść na dół. A na dole - nikogo nie ma, bo wszyscy siedzą w ogrodzie przy jednym wielkim stole i od dłuższego czasu kultywują spożywanie w swoim towarzystwie śniadania:wink: Widać, że wszyscy dobrze się znają że jakoś tak rodzinnie jest
Jak usiedliśmy przy jednym ze stolików, to od wielkiego stołu wstała jedna z pań wraz z panem Grekiem( który jak się okazało za tłumacza robił) i w języku angielsko-migowym ustaliliśmy menu naszego śniadania - znaczy się chyba będzie jajecznica Tymek w tym czasie zwinięty w kłębek dogorywał na fotelu, ale o tyle było lepiej, że jego zieloność nie postępowała, tak jakby stanęła w miejscu

Po chwili na stole zaczęło pojawiać się nasze śniadanie przynoszone a raty. Z każda koleją ratą nasze zdziwienie, co do ilości jedzenia, rosło A jak pojawił wielgachny talerz z jeszcze wielgachniejszą ilością tostów, zaczęliśmy się bać czy damy rade. Ale na tym nie koniec, bo po jakimś czasie przyniesiono nam owe jajka, które były pysznym domowym omletem ze świeżutkimi pomidorkami (mniam ). No to zaczęliśmy jeść - poza Tymkiem, który załapał się tylko na lekką herbatkę i suchy chlebek I stała się rzecz dziwna, bo z każdym naszym kęsem Tymek zdrowiał najpierw zaczął się wiercić na fotelu, potem nieśmiało przemieszczać wokół naszego stołu, aż po jakimś czasie wędrował już z Mają po ogrodzie, co ostatecznie skończyło się bieganiną po łące i zabawą w Rycerza Jedi Chłopak OZDROWIAŁ

z wizytą u konia



na kwiecistej łące



jestem Rycerzem Jedi, mam miecz i nie zawaham się go użyć


Tymek ozdrowiał, a słońce zaczęło wychodzić zza chmur - komu w drogę, temu... na Chalkidiki

na greckich dróżkach


Półwysep Chalcydycki to taki trójpalczasty fragment Grecji. Pierwszy palec (według mojej kolejności) to Przylądek Athos, z górującą na nim świętą górą Athos. Jak wielu z Was zapewne wie, przylądek ten nie mógł być celem naszej wędrówki, bo zwykli śmiertelnicy, a szczególnie śmiertelniczki, nie mają tam wstępu, ponieważ jest to teren Republiki Teokratycznej (Republiki Mnichów). Żeby dostać się do Athos Oros, trzeba być mężczyzną i mieć specjalną przepustkę (diamonitirion). Co więcej, istnieje też dzienny limit ilości mężczyzn, którzy taką przepustkę uzyskają (120 Greków i 10 obcokrajowców). W przypadku bycia kobietą lub samicą zwierząt domowych (z wyjątkiem pożytecznych kur i kotek ) (to zdecydowanie mój ulubiony fragment wiadomości z przewodnika Pascala ) to od 1040 roku wstęp na teren państw mnichów jest zakazany. Oczywiście kobiety mają możliwość przyjrzenia się przylądkowi Athos, ale tylko ze statku, który może zbliżyć się do linii brzegowej jedynie na odległości 500m Tak więc sami rozumiecie, że szans na znalezienie kempingu w tej okolicy nie mieliśmy

Trzeci palec z kolei (znów moja kolejność) to przylądek Kassandra, która też nie był naszym celem, bo po przeczytaniu informacji, że tam mocno turystycznie, mocno tłocznie i imprezowo, wieszczyliśmy niechybną klęskę naszego wypoczynku.

Dlatego zdecydowaliśmy się na palec drugi - czyli środkowy przylądek Półwyspu Chalcydyckiego - Sithonię, który według przewodnikowego tekstu pisanego jest spokojniejszy turystycznie Postanowiliśmy, że poszukiwanie kempu rozpoczniemy od strony zachodniej (konkretnego powodu takiej decyzji nie było - ot, tak wyszło ). Zajeżdżamy do pierwszego kempingu, już przy bramie wjazdowej widać, że to rodzaj molocha. Na całe szczęście okazało się, że miejsc nie ma Przynajmniej nie musieliśmy na siłę marudzić i szukać dziury w całym żeby tam nie zostawać Kolejny kemp - tam już musieliśmy pomarudzić, żeby nie zostać (ale podjęliśmy męską decyzję, że jak się lepiej nie da, to do niego wrócimy). Jedziemy dalej, a gdy zobaczyliśmy te tablice informacyjne, postanowiliśmy podążać za ich śladem


I tak trafiliśmy na Kemping Areti, który dla nas był strzałem w dziesiątkę, bo był mocno oddalony od głównej, jak i bocznej, drogi, cicho i spokojnie było, sklepik i mała restauracyjka także obecna (bo my przecież sprzętu kulinarnego nie mieliśmy), a do plaży dwa kroki, no w porywach dziesięć



Miejsce w cieniu drzewka oliwnego wybrane:



I zaczęło się pierwsze w życiu (dla niektórych, oczywiście) rozbijanie namiotu. Nasz turecki młotek w różowe kwiatki poszedł w ruch:



A wszystko działo się pod czujnym okiem pani kierownik



Po dłuższej chwili w pełnej okazałości można było podziwiać nasze chińsko-tureckie cudo namiotowe



Jak wszystko było już gotowe, mogliśmy sobie pozwolić na pokonanie tych dziesięciu kroków w kierunku jednej z dwóch plaż:














A po morskich uciechach pora na zabawy w podgrupach:







Na drugi dzień postanowiliśmy objechać Sithonię, coby zorientować się "z czym mamy do czynienia" Oto co zobaczyliśmy:

za tym cyplem mieszkamy


plaża w okolicy naszego kempu










zalesione wzgórza Sithoni


i Maja na ich tle


greckie regulatory ruchu


plaża gdzieś na wschodniej części przylądka



A jak wróciliśmy z naszej objazdówki, oddaliśmy się całkowicie "nicnierobieniu", które czasem zakłócała konieczność pójścia do sklepiku, restauracyjki, o łazience już nie wspominając I od tamtej pory, przez kolejne trzy dni mieliśmy grecki, kempingowy dzień świstaka (jak ktoś kiedyś na naszym forum powiedział), kiedy to główną czynnością powtarzalną było błogie lenistwo w wersjach przeróżnych, z przewagą hipopotamienia na plaży

A po tych trzech dniach zaczęliśmy wracać...

Biedny Tymek , ale dobrze, że tak szybko przeszło, u dzieci to jakaś magia działa .
I nawet namiot rozbiliście , no, no, no, ale muszę przyznać, że cały czas jestem pod wrażeniem Waszego pomysłu. I jak się namiotowało (nie mylić z wy... ), napisz co nieco.
Jakoś dziwnie mi teraz wyglądają plaże z piaskiem

Na początku to jakieś greckie kaszuby...

maslinka napisał(a):Tym bardziej, że szykują się (już się zaczęły!)

hm, ale one to się właściwie skończyły

marsylia napisał(a):u dzieci to jakaś magia działa .

Fakt, to jakaś magia była

marsylia napisał(a): I jak się namiotowało (nie mylić z wy... ), napisz co nieco.

Jako że ja złota rybka to życzenie chętnie spełnię

marsylia napisał(a):Jakoś dziwnie mi teraz wyglądają plaże z piaskiem

i dodatkowo, wiesz gdzie ten piasek włazi

JacYamaha napisał(a):Na początku to jakieś greckie kaszuby...

jo jo kaszebszci


pozdrawiam

Tymonko-Ty jeszcze nie koncz opowiesci!
Bo ja -choc rzadko sie ujawniam-jestem z Wami w podrozy na biezaco
pozdrowki serdeczne!!

maslinka napisał(a):

Tymona napisał(a):A po tych trzech dniach zaczęliśmy wracać...

Dla mnie to brzmi jak wstęp do dłuższego opisu Mam więc nadzieję, że to jednak nie koniec. Może jeszcze jakieś fotki z dnia świstaka się znajdą?
I ciekawe przygody w drodze powrotnej do Polski...

Grecji koniec ale coś tam jeszcze w formie skróconej pobajdurzę o tym dniu świstaka.

Basiulinek napisał(a):Tymonko-Ty jeszcze nie koncz opowiesci!
Bo ja -choc rzadko sie ujawniam-jestem z Wami w podróży na bieżąco
pozdrowki serdeczne!!

Jakże się cieszę, że postanowiłaś wyjść z ukrycia Choć niestety nic poradzić nie mogę, że te wakacje to są takie wstrętne i okropne i się kończą.

Tymona napisał(a):Mam nadzieję, że teraz uda mi się spełnić Twoją prośbę

Dziękuję, cała przyjemność po mojej stronie

Kalispera Tymona
Mam pytanie odnośnie Waszego chińskiego namiotu.
Jak rozumie to jest to namiot w stylu "made in Tesco"
Jak tak to jak się spisywał w sensie wytrzymałości ?

Tymonko - zaglądam, czytam, oglądam i szykuję wypracowanie - oczywiście na temat zdradzieckiego rekonesansu Pozdrawiam serdecznie!

Arek napisał(a):

Tymona napisał(a):Mam nadzieję, że teraz uda mi się spełnić Twoją prośbę

Dziękuję, cała przyjemność po mojej stronie

Ależ nie odbieraj nam wszystkim całej przyjemności

Namiot wytrzymał, deszczu nie było
Zastanawia mnie jak jego mieszkańcy wytrzymali spanie w namiocie na tureckich materacach (dmuchanych?). Tego nam Tymona jeszcze nie zdradziła.

Tymonko - no nie takie złe te "sucharki" (i konina ).

Trochę podżyliście z dzieckiem.
Wiem coś o tym - bo w Cro, w tym roku pochorował się najpierw mój duży, potem mały, a potem żona - na szczęście nie była to zemsta Montezumy, czy innego Tutenchamona, ale nerwy były ....
Szczęście że Tymkowi po greczyźnie szybko przeszło i mógł sprawnie wywijać wodnym mieczem.

A Twoja Maja na tle krajobrazu - no ma takie spojrzenie, że moich chłopaków ... normalnie ciarki przechodzą .

Buber napisał(a):Trochę podżyliście z dzieckiem.
Wiem coś o tym - bo w Cro, w tym roku pochorował się najpierw mój duży, potem mały, a potem żona - na szczęście nie była to zemsta Montezumy, czy innego Tutenchamona, ale nerwy były ....
Szczęście że Tymkowi po greczyźnie szybko przeszło i mógł sprawnie wywijać wodnym mieczem.

No właśnie o tym jeszcze nie napisałam. Tymek bardzo "lekko" to przeszedł. Nas niestety też dopadła "zemsta" (i też nie wiem czyja) w tym roku i z tych wszystkich przypadków opisywanych na forum wydaje mi się, że ten nasz to był skrajny przypadek. Jedno z nas nieżywe było przez dwa dni, drugie kilka przedpołudniowych godzin a konsekwencje i złe samopoczucie przez kolejnych 3 dni.
Fajnie, że wszystko się dobrze skończyło.