Zdjęcia z delfinem nie będzie - Lošinj i Korčula 2024

piekara114 napisał(a):

marze_na napisał(a):

maslinka napisał(a):Pizza jest przepyszna; wybieramy nietypową - z mortadelą i pistacjami:

W Italii akurat bardzo typowa. Można powiedzieć, że taki klasyk w menu

Ja uwielbiam mortadelą z pistacjami (pistacje nie jako dodatek tylko w wędlinie). :hearts:

Tak, pychotka!

marze_na napisał(a):Może to ten nasz?
Też był przy głównej drodze i niedaleko centrum, ale przed sezonem ruch był zupełnie nieodczuwalny.

Akurat ten nie, ale praktycznie obok, dwa-trzy domy dalej
Gdzieś mi się ta oferta zapodziała, nie mogę znaleźć w ulubionych, ale zaraz obok Waszego Poza sezonem na pewno jest tam spokojniej

Edit: Znalazłam. Jednak najbliżsi sąsiedzi :
https://www.google.com/maps/place/Apart ... ?entry=ttu

Za płotem tego Waszego

mysza73 napisał(a):Jestem i ja, bo lubię Twoje relacje

Cześć Aga. Cieszę się, że jesteś

mysza73 napisał(a):Ale ze spakowaniem do samolotu to Ty chyba masz problem

Właśnie nie mam Wiem, że muszę się spakować do małej kabinówki i ona mi na 5 dni wystarcza Na razie tylko na tyle latamy Nawet mam trochę zapasu, żeby kupić jakieś pamiątki Nauczyłam się idealnie wyliczać liczbę potrzebnych koszulek/sukienek (z uwzględnieniem pogody i zapasem ) W Belgii (pierwsza podróż samolotem) zabrakło mi jednej koszulki, więc kupiłam

Jeśli muszę się zmieścić, to się mieszczę A jak mam duży samochód, z wielkim bagażnikiem, to hulaj, dusza...

mysza73 napisał(a):

maslinka napisał(a):Jeśli muszę się zmieścić, to się mieszczę

No ja też jak MUSZĘ, to się mieszczę ... ale łatwo nie jest, zwłaszcza przy powrocie, kiedy to waga mojej walizeczki jest sporą niewiadomą i w kolejce do nadawania bagażu zawsze się pocę

Z tym nadawanym to inna sprawa, może kiedyś się przekonam A kabinówki nigdy nie ważyłam w drugą stronę Chociaż zapas miałam, bo w domu walizka ważyła jakieś 8,5 kg, a pamiątek nie było szczególnie dużo, więc pewnie się w dodatkowym 1,5 kg zmieściłam

Epepa napisał(a):Nie wiedziałam, że do mnie zaglądasz. Bardzo mi miło.

Oczywiście Jesienny wpis o Gliwicach wrył mi się w pamięć, z pięknymi zdjęciami

Epepa napisał(a):Bardzo jestem ciekawa zatoczek, które odkryjecie podczas kajakowych wypraw.

Właśnie piszę odcinek o pierwszej kajakowej wycieczce

Epepa napisał(a):Tak nawiasem mówiąc, czytałam Twoją ostatnią relację będąc na Visie i tę małą plażę w Komiży (chyba Stara Pošta?) nazywaliśmy "Plażą Maslinki".

O, jak mi miło! Tak, Stara Pošta, z głazem "u wejścia". Kameralna i urocza. Mali i Veli Kupinovac też grzechu warte

Epepa napisał(a):Bardzo przyjemny ten Wasz domek, a szczególnie ogródek z drzewkami oliwnymi. Jest gdzie trzymać i suszyć pływadło.

Właśnie z tym był mały problem, zaraz to opiszę

Epepa napisał(a):Co do Baby Lasagna, to byliśmy w Komiży akurat podczas konkursu Eurowizji i na placu Škor odbywała się impreza "na rozgrzewkę". Ilekroć zagrali tę piosenkę, dzieci miejscowych biegły z piskiem pod scenę i skakały, a podczas refrenu częstowali wszyskich lazanią. To był prawdziwy szał. Bardzo mi było szkoda, że jednak Chorwaci nie wygrali.

Musiał być świetny klimat!
Też mi było bardzo szkoda Chorwatów. Nie przepadam za tym konkursem, ale oglądałam go dla nich; byli moimi faworytami.

Dzień 2. (30 czerwca, niedziela): Pierwsza kajakowa wycieczka - Punta Križa

Budzimy się około 8:00 i już nie możemy się doczekać wiosłowania Spało się bardzo wygodnie; materac bez zastrzeżeń, niemal tak dobry, jak mamy w domu

Osiołek, czyli nasz kajak , napompowany i przygotowany do pierwszego rejsu. Z braku lepszych miejscówek, będziemy go trzymać w "części parkingowej" posesji i tylko na początku w ten sposób:



Okazało się, że od takiego opierania winorośl trochę ucierpiała Nie chcieliśmy wyrządzać większej szkody. Wydawać by się mogło, że skoro mamy cały ogródek do dyspozycji, z miejscem na kajak nie będzie problemu. A jednak problem był, bo właściciele bardzo dbali o ogród i byli dumni, że rośnie w nim piękna trawa. Nie mogliśmy jej zniszczyć słoną wodą. Ostatecznie Osiołek leżał na "parkingu", a Małż, wyjeżdżając Maździakiem, musiał manewrować między kajakiem a motocyklem gospodarzy

Dzisiaj nie chcemy ruszać samochodu, przynajmniej na razie i do zwodowania Osiołka wybieramy najbliższą nam plażę, której rozpoznanie zrobiliśmy wczoraj - idziemy do "słoweńskiej wioski" Ze wszystkimi kajakowymi manelami Wyliczam je zawsze w każdej relacji, w odcinku z pierwszego rejsu; dla nowych Czytelników lub gdyby ktoś zapomniał

Nasz kajakowy ekwipunek zawiera wodoodporne torby, do których zabieramy następujące rzeczy: ręczniki plażowe, książki, kremy z filtrem, jedzenie (kupione rano w piekarni buły z różnym nadzieniem), napoje (piwo, schweppesy, wodę mineralną), maski i fajki do snurkowania. Poza tym w kajaku lądują maty do jogi (wygodna podkładka na skały), aparat do robienia zdjęć pod wodą (nad wodą też) oraz różowy koleżka zwany Dzielnym Flamingiem

Wciąż mamy sporo zapasu, może w kolejnych latach wymyślimy, żeby zabierać coś jeszcze Jest to trzeci sezon pływania Osiołka, który jest bardzo pojemny i długi. Szybko pływa, ale nosi się go kiepsko, co niestety (dosłownie!) spoczywa na barkach Małża.

Na plaży "u Słoweńców" dzisiaj pustki:



A wcale nie jest wcześnie - już 11:00. Pierwszego dnia zawsze więcej czasu zajmuje nam ogarnięcie wszystkiego.

Odbijamy od brzegu:



Początkowo płyniemy w stronę centrum Nerezine, widać porcik:



Ale bardzo szybko obieramy kierunek na półwysep Punta Križa, który znajduje się po drugiej stronie zatoki. Pół godziny wiosłowania :



i jesteśmy na miejscu (na innej wyspie , bo Punta Križa to Cres). Pierwsza plaża, którą dzisiaj odwiedzimy, prezentuje się następująco:



Zbyt szeroka Obawiamy się, że ktoś tu jeszcze przypłynie. Na szczęście tak się nie dzieje i możemy mieć ją na wyłączność przez najbliższe dwie godziny

Jest bosko! :




Nasza miejscówka z odrobiną cienia :




Widok na Nerezine, które mamy centralnie naprzeciw:




Woda jest idealna - nie za zimna i niezbyt ciepła.



Na razie, z każdym dniem jej temperatura będzie rosła...

Dzielny Flaming musi trochę popracować :



Ale w takich okolicznościach przyrody, to sama przyjemność Dla niego może też

Po dwóch godzinach zbieramy się, żeby zobaczyć, co jest dalej...

Płynąc, płoszymy kormorany:



Na kolejny przystanek wybieramy taką miejscówkę:



Nie jest tak malowniczo, jak na poprzedniej plaży, ale ujdzie :



Dzisiaj jest spory wiatr, nie popłyniemy tak daleko, jak na początku zakładaliśmy, więc zadowalamy się plażą obok czyjegoś domu Wybrzeże w Chorwacji jest dla wszystkich, ale oczywiście gdyby właściciele chaty byli obecni, nie plażowalibyśmy w tym miejscu. Wszystko wskazuje na to, że ich nie ma, a my możemy się rozłożyć na betonowym slipie (wygodniej niż na kamyczkach):



Kamienny dom jest niezwykle klimatyczny i otoczony zadbanym ogrodem:




Sprawdziłam to teraz na mapach i domek jest wynajmowany turystom, widocznie akurat nie w tym momencie. W takim razie zaczepiona na furtce smycz ma zapewne pełnić rolę straszaka :



Miejsce jest bardzo ładne:



Ale mimo wszystko, jakoś głupio nam tu plażować. Po krótkim relaksie płyniemy dalej:



Trzecią i ostatnią miejscówką, na jaką się dzisiaj zdecydujemy, będzie ta półka skalna:




Trochę tu posnurkujemy. Życie podwodne bez rewelacji:




W zasadzie zgodnie z przewidywaniami

Koło 16:00 postanawiamy wracać, żeby mieć czas na miłą kolację i ciekawie spędzić wieczór Taka mijanka:



Oczywiście jacht przepłynął pierwszy

Jadran jest delikatnie wzburzony i wieje stosunkowo silny wiatr:



W dodatku z nietypowego kierunku. Powrót zajmuje nam więc około godziny. Zmęczeni, ale bardzo zadowoleni z pierwszej kajakowej wycieczki, około 17:00 przybijamy do brzegu w "słoweńskiej wiosce":



Na koniec odcinka - trasa naszego rejsu Prawie trójkąt nam wyszedł :

Marlowe1994 napisał(a):

maslinka napisał(a):.....Prawie trójkąt nam wyszedł :
.......

Oby nie Bermudzki

Na szczęście nie zniknęliśmy

Kapitańska Baba napisał(a):Ten pierwszy dzień pływania po całym roku czekania zawsze jest świetny

To prawda. Jaka by ta wycieczka nie nie była, przyjemne jest samo wiosłowanie po Jadranie, za którym się stęskniliśmy A że dodatkowo udało się odkryć przyjemną plażę, to tylko (bardzo przyjemny) dodatek

A apetyt będzie oczywiście rósł w miarę jedzenia...

mchrob napisał(a):Południowa część Cresu to chyba jedno z najbardziej dzikich i bezludnych miejsc na chorwackim wybrzeżu. Niestety nie udało się nam tam dotrzeć.

W okolicach Punta Križa pływaliśmy jeszcze raz, z innej strony. Bardzo pusto było, ale tam akurat trafiliśmy na plaże nie do końca w naszych guście, np. na piaszczyste