Zdjęcia z delfinem nie będzie - Lošinj i Korčula 2024

Dzień 13. i 14. (11 lipca, czwartek i 12 lipca, piątek): Wieczorna Korčula i poranne żółwiki

Po nieudanej próbie zjedzenia kolacji w Blato wracamy na kwaterę, zostawiamy Maździaka przed domem i idziemy na przystanek wodnych taksówek. Łódka właśnie przybija do brzegu:



Widok w stronę przystani promowej:



Czy mi się wydaje, czy 10 lat temu (kiedy płynęliśmy stąd na Lastovo) była ona zlokalizowana bliżej centrum

Niebieskie światełka Hotelu Posejdon:



Płyniemy :



Wieczorna Vela Luka bardzo mi się podoba:



Jeśli chodzi o wybór lokalu, jesteśmy tak głodni, że stawiamy na pewniaka - od razu idziemy do restauracji Luky w marinie, w której byliśmy przedwczoraj. Dziś zamawiam žrnovski makaruni:




Danie jest przepyszne! Warto było czekać

Do "domu" musimy się przespacerować, bo jest po 22:00 i taksówki wodne już nie kursują. Po drodze podziwiamy gigantyczny odcisk palca :



oraz palmy:



I chyba odkrywamy, dlaczego w VL opierają się one szkodnikom. W pniach są wbite plastikowe rurki (widzieliśmy na kilku roślinach):



Sądzimy, że w ten sposób podaje się jakieś lekarstwa chroniące palmy przed crvenim surlašem.

Studiujemy też program imprez pod hasłem Luško lito 2024:


Pojutrze przyjdziemy na wykład/prezentację

Już jest kolejny dzień - piątek, 12 lipca. Małż płynie taksówką po pieczywo na śniadanie Przy okazji zrobił kilka zdjęć Zawsze pokazuję przeprawę łódką wieczorem; tym razem VL w porannym świetle, czyli przed 9:00 (trochę trzeba było pospać ):





Małż szybko załatwia sprawę, tylko do tej przyjemności trzeba doliczyć koszt taxi w obie strony, czyli 2 euro.

Ja w tym czasie odkrywam, że po drugiej stronie naszego domu żyją żółwiki Zapuszczam się tam z ciekawości, bo sąsiedzi (Polacy) wczoraj wyjechali, a para Słoweńców (bliżej nas) też rano wybyła. (Jeżdżą na poranną kawę do VL.)



Żółwie mają tu zbudowane całe miasteczko - jest kilka domków i poidełko:




Trochę się zlewają z podłożem :



Słodziaki! :



Gdybym wiedziała o nich wcześniej, kwatera od razu bardziej by mi się podobała Choć i tak zyskuje z każdym dniem. Tylko poduszki są niewygodne Na coś muszę narzekać

Rodacy, którzy wyjechali, mieli częściowy pogled na morze, ale i Słoweńców bezpośrednio obok.



My mamy zdecydowanie więcej prywatności, a widoku aż tak mi nie brakuje W Nerezine też go nie było.

Małż wraca z zakupów. Przygotowujemy śniadanie, a potem pokazuję mu żółwiki. Wam też jeszcze je pokażę , kiedy będą miały wielką wyżerkę

Powoli (bo w upale wolniej się ruszamy ) przygotowujemy wszystkie kajakowe bambetle. Dziś nie pojedziemy szczególnie daleko - zwodujemy Osiołka po drugiej stronie uvali Meja:


Ale najpierw musimy tam dojechać. Mijamy Maslinik Požar:



Dziwna nazwa dla oliwnego gaju, choć być może pożar strawił tę ziemię. Na pewno jest tu bardzo sucho:



Dojeżdżamy do parkingu przy zatoczce Meja. Bardzo wygodne miejsce do zostawienia samochodu:



Można zejść właśnie do tej uvali, to zaledwie kilka kroków:



Po prawej jest ogrodzony teren wojskowy, ale tam się nie będziemy zapuszczać. Jadran ma niesamowity kolor, lecz już zaczyna się marszczyć; trzeba szybko wodować Osiołka:



Zrobimy to po przeciwnej stronie półwyspu, u którego nasady zaparkowaliśmy - patrz pomarańczowa strzałka na mapce kilka zdjęć wyżej. Na szczęście z tej strony też mamy wygodną ścieżkę, trochę dłuższą niż do uvali Meja, ale zwykle pokonujemy dłuższe odcinki, więc jest super :



A to wysepka Grčik (i Hvar w oddali), do której też dopłyniemy:



"Za chwilę" , bo wycieczkę kajakową pokażę w kolejnym odcinku

Zawsze žrnovski kojarzy mi się z pljukancima

Marlowe1994 napisał(a):Zawsze žrnovski kojarzy mi się z pljukancima

Nie jadłam pljukanci na Istrii ani nigdzie indziej, więc nie mam porównania, ale wygląda podobnie, więc pewnie też podobnie smakuje

W žrnovskim jest jeszcze żółtko. Czy to mocno zmienia smak? Pewnie są tacy co to obczają Ja jestem mięsny to tjesteniny za bardzo nie ruszam. Choć z tartufima jest spoko. Pewnie największą różnicą w smaku jest dziura po drucie

Marlowe1994 napisał(a):W žrnovskim jest jeszcze żółtko. Czy to mocno zmienia smak? Pewnie są tacy co to obczają

Żółtka nawet nie wyczułam Fanką makaronów nie jestem, ale ten był pyszny.

maslinka napisał(a):

Marlowe1994 napisał(a):W žrnovskim jest jeszcze żółtko. Czy to mocno zmienia smak? Pewnie są tacy co to obczają

Żółtka nawet nie wyczułam Fanką makaronów nie jestem, ale ten był pyszny.

I ja takowyż

Dzień 14. (12 lipca, piątek): Kajakiem prawie na Proizd

W tytule odcinka zdradziłam, że na Proizd nie dotrzemy. Dodam jeszcze, że ani dzisiaj kajakiem, ani w ogóle. Osiołkiem nie było sensu się tam zapuszczać, bo najlepsze plaże (Veli Bili Bok i Srednji bili bok) były jednak za bardzo oddalone od miejsca, z którego startowaliśmy. Poza tym już na Bilibokach plażowaliśmy (10 lat temu).

Zastanawialiśmy się oczywiście nad powtórką - normalnie , czyli statkiem wypływającym z Velej Luki, jednak naczytałam się negatywnych komentarzy i ochota mi przeszła. Nie wiem, czy to prawda, ale z opinii wynikało, że w ostatnich latach na wysepkę są trzy przedpołudniowe kursy i tylko dwa popołudniowe/wieczorne. Z związku z tym w drodze powrotnej ludzie są upychani na pokładzie jak sardynki w puszce

Wróćmy do naszego aktualnego rejsu. Oddalamy się od brzegu, zostawiając w tyle płot oddzielający tereny wojskowe:



i świetnie wyglądającą półkę skalną oraz oliwkowy gaj powyżej niej:



Co do wspomnianej półki, nawet mieliśmy pomysł, żeby przyjechać tu na plażowanie (bez kajaka), ale nie wystarczyło już na to czasu.

Zbliżamy się do wysepki Grčik:



"Plaża", na którą trafiamy w pierwszej kolejności, nie powala:



Opływamy więc otok, ale linia brzegowa cały czas prezentuje się mniej więcej w taki sposób:



Jeszcze gorzej jest z widocznością. Hvar ledwo majaczy, a to przecież wcale nie tak daleko stąd:



Wracamy do opływania półwyspu, bo taki jest generalnie plan na dzisiaj - opłynąć poluotok i wrócić do uvali Meja. Kierunek wybraliśmy tak, żeby popołudniowy wiatr nam pomagał

Wkrótce wypatrujemy ciekawie wyglądającą plażę:



Szczerze mówiąc, nie pamiętam, co nam tu nie pasowało, bo na zdjęciach widzę, że było całkiem ok:


Trochę śmieci, ale do tego na Korčuli zdążyliśmy już niestety przywyknąć Chyba po prostu było za wcześnie na pierwszy postój; chcieliśmy zobaczyć, co będzie dalej.

A dalej mamy zupełnie niedostępne wybrzeże:



i teren wojskowy zajmujący kolejną zatoczkę:



Mnóstwo śmieci i rozwalające się budynki na plaży:



Zastanawiamy się, czy będziemy mogli legalnie plażować na tym półwyspie, ale za chwilę przypominamy sobie , że chorwackie wybrzeże jest dla każdego Pewnie są jakieś zasady regulujące poruszanie się w bezpośredniej bliskości zabudowań wojskowych, lecz tego robić nie zamierzamy.

Płyniemy jeszcze kawałek dalej i na samym krańcu półwyspu wpływamy do dużej zatoki Kursar:



Wybaczcie jakość zdjęć; podwodny aparacik nie był w najlepszym nastroju Gdy przetrze się szybkę , uvala prezentuje się następująco:



A to ja na półce skalnej, która "robi" nam dzisiaj za plażę:



oraz Osiołek na falach :


Za naszą jednostką pływającą widać fishpicnicowy statek i fragment wyspy Proizd. Jesteśmy już bardzo blisko "turkusów", a jednak tam nie dotrzemy.

I znowu zdjęcie jak z lat osiemdziesiątych , czyli podwodny aparat w akcji:



Dzisiaj bardzo często nie chce współpracować - obiektyw paruje zaraz po zanurzeniu w wodzie. W związku z tym mamy bardzo kiepskie zdjęcia ze snurkowania w tej uvali.

Półka, którą zajęliśmy, widziana z Jadranu:



Pojawiają się czasami pytania o to, jak kotwiczymy kajak, a na tym zdjęciu akurat dobrze widać kotwicę Osiołka :



Dwie i pół godziny mijają nie wiadomo kiedy, a my przewidujemy, że znajdziemy jeszcze inną ciekawą plażę. Trzeba się zwijać. Postanawiamy, że do uvali Kursar jeszcze wrócimy (i nam się to uda!), a oto dlaczego:



Ogromna półka skalna ze świetnym wejściem do wody dzisiaj jest zajęta:


Jednak do cierpliwych świat należy czy jakoś tak Jeśli nie dziś, to następnym razem

Opływamy krańce półwyspu. Całkiem wygodne skałki, ale przecież przed chwilą plażowaliśmy:



Po prawej wybrzeże Proizdu, więc wzmożony ruch motorówek i innych jednostek pływających nie dziwi:



Płyniemy i płyniemy, ręce bolą od wiosłowania, a po północnej stronie poluotoka nie widać żadnych ciekawych miejscówek. Kiedy wreszcie wypatrujemy ciekawą plażę, okazuje się być zajęta:



Jesteśmy zmęczeni, więc zadowolimy się (drugą już dzisiaj) półką skalną:



Nie jest źle, a nawet bardziej równo niż w poprzednim miejscu:



Tylko widoki gorsze... Za to aparat podwodny mniej "świruje" i udaje się nam uwiecznić kilka rybek:



Tę drugą, zielonkawą/seledynową, kojarzę właśnie najbardziej z tymi rejonami. Pamiętam, że pierwszy raz zobaczyłam ją u wybrzeży wysepki Gubeša, niedaleko uvali Gradina, więc rzut beretem stąd

Robi się późno, trzeba wracać. Przed nami otok Kamenjak i Vela Luka w oddali:




Przed 17:00 dopływamy do uvali Meja, z której niemal zaczynaliśmy, tylko po przejściu lądem na druga stronę :



Zabudowania wojskowe wyglądają na opuszczone, ale pewnym być nie można



Koniec wycieczki:


Teraz wystarczy przejść widoczną na zdjęciu ścieżką na parking, na którym czeka Maździak

Ostatnie spojrzenie na zatokę Meja:



To był bardzo udany rejsik. Ciekawy i różnorodny, a jego trasa przedstawia się następująco:



Nie odkryliśmy plaży marzeń , ale zaplanowaliśmy powrót na świetną półkę skalną i plan ten uda się zrealizować

Widoczność się poprawiła, pstrykam jeszcze zdjęcia w kierunku wysepki Grčik, na której prawie postawiliśmy stopę:



oraz Hvaru. Ładnie widać szczyt sv. Nikoli:



Małż gotowy do drogi:



więc wskakuję do Maździaka i powoli wracamy w stronę Velej Luki...

maslinka napisał(a):Opływamy więc otok, ale linia brzegowa cały czas prezentuje się mniej więcej w taki sposób:

Świetne są te formacje skalne wzdłuż brzegu wyspy.

Pięknie tam , chociaż zbyt wielu miejsc do plażowania nie ma . . .
Nie kusiło Was połączenie tej pętli z wysepką Proizd to około + 4 km


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):Świetne są te formacje skalne wzdłuż brzegu wyspy.

Prezentują się bardzo efektownie, ale niestety nie da się na nich plażować.

piotrf napisał(a):Nie kusiło Was połączenie tej pętli z wysepką Proizd to około + 4 km

Tak jak pisałam na początku odcinka , do Biliboków na wyspie Proizd było dość daleko, a przybicie do jakiejkolwiek plaży na wyspie mijałoby się z sensem. Poza tym na tamtych popularnych plażach byłoby tłoczno, a gdy kajakujemy, mniej zależy nam na zjawiskowo wyglądających miejscówkach, a bardziej na prywatności

Oczywiście urody Bilibokom odmówić nie można. Zdjęcia sprzed 10 lat, z relacji Tęcze Korčuli i kominy Lastova. Veli Bili Bok:




Srednji Bili Bok: