Zdjęcia z delfinem nie będzie - Lošinj i Korčula 2024

maslinka napisał(a):Małż prawie nie jest głodny i ma ochotę na coś słodkiego. Zamawia dwie porcje naleśników - z dżemem i z czekoladą :

Wyglądają apetycznie .

maslinka napisał(a): Podobno z rogača są dobre nalewki. Wiedziałabym to, gdybym była "nalewkowa"

Bywały czasy, że nalewki pijałam. Może nie namiętnie (zawsze od nich wolałam winko ), ale jednak… O ile rogačica nabyta u dziadka w Komižy była OK, gdyż to był jakiś likierek na rogačach (a więc dla mnie bardziej strawny, niż travarica), to nasze domowe eksperymenty, ze strączków zerwanych na Braču, już niekoniecznie (chociaż kolegom smakowało ), bo wyszło zbyt wytrawnie. Wino lubię właśnie wytrawne, ale rogačica niemal bez cukru to już nie dla mnie...

Ja rogačicy jeszcze nie miałam okazji spróbować, ale za to jadłam w Cukarze w Komižy kolač od rogača. Bardzo mi smakował.

W końcu udało mi się nadrobić zaległości. Przynajmniej z Korculą będę na bieżąco

maslinka napisał(a):Podobno z rogača są dobre nalewki. Wiedziałabym to, gdybym była "nalewkowa"

Nie jestem nalewkowy ale udało mi się raz w Starym Gradzie w 2019 kupić nalewkę z Rogaca. Pycha. Przy kolejnych wizytach w cro zapominałem o tym trunki. Koncentrowałem się tylko na winie prosek. Może następnym razem nie zapomnę i coś sobie kupię na zapas.

megidh napisał(a):

maslinka napisał(a):Mogłoby być bardziej gwarnie , jesteśmy jedynymi gośćmi. Do zamknięcia lokalu zostało 40 minut, może dlatego.

Jeśli w turystycznych miejscach lubię pustki, tak w lokalach gastronomicznych taki stan jest bardzo deprymujący.

To zwykle nie jest dobry znak. Tym razem restauracja była nam trochę znana i przeczytaliśmy najnowsze opinie, więc bardzo nie ryzykowaliśmy

megidh napisał(a):

maslinka napisał(a):Pozuję z tym samym obrazem, co w 2009 roku, chociaż siedzimy teraz przy innym stoliku:
Zdjęcie archiwalne z relacji Szutrowym szlakiem przez wyspy, czyli Chorwacja 2009 :

Wcale nie widać różnicy tych 15 lat .

Dzięki
Ja widzę różnicę , ale cieszę się, że nie jest źle

Dawigs napisał(a):

maslinka napisał(a):Małż prawie nie jest głodny i ma ochotę na coś słodkiego. Zamawia dwie porcje naleśników - z dżemem i z czekoladą :

Wyglądają apetycznie .

Podobno takie były

dangol napisał(a):Bywały czasy, że nalewki pijałam. Może nie namiętnie (zawsze od nich wolałam winko ), ale jednak… O ile rogačica nabyta u dziadka w Komižy była OK, gdyż to był jakiś likierek na rogačach (a więc dla mnie bardziej strawny, niż travarica), to nasze domowe eksperymenty, ze strączków zerwanych na Braču, już niekoniecznie (chociaż kolegom smakowało ), bo wyszło zbyt wytrawnie. Wino lubię właśnie wytrawne, ale rogačica niemal bez cukru to już nie dla mnie...

Niestety, nie mam żadnego doświadczenia w temacie nalewek. Dla mnie są właśnie zbyt słodkie

Epepa napisał(a):Ja rogačicy jeszcze nie miałam okazji spróbować, ale za to jadłam w Cukarze w Komižy kolač od rogača. Bardzo mi smakował.

O takim kolaču tylko słyszałam

empire13 napisał(a):W końcu udało mi się nadrobić zaległości. Przynajmniej z Korculą będę na bieżąco

To ostatnio nie jest bardzo trudne Piszę zazwyczaj jeden odcinek w tygodniu Nie wyrabiam...

Palmy w pobliżu stacji benzynowej INA mnie zachwycają:

Za tą stacją zawsze cumowaliśmy więc mieliśmy palmy na wyciągnięcie ręki

Kapitańska Baba napisał(a):

Palmy w pobliżu stacji benzynowej INA mnie zachwycają:

Za tą stacją zawsze cumowaliśmy więc mieliśmy palmy na wyciągnięcie ręki

Pamiętam Waszą miejscówkę


Dzień 13. (11 lipca, czwartek): Kajakowanie z Zavalaticy

Kolejny upalny dzień przed nami. Spędzimy go w większości na morzu i w morzu Po drodze obowiązkowy przystanek na kupienie czegoś słodkiego w piekarni. Małż idzie na zakupy, a ja uwieczniam na fotkach przedpołudniową Velą Lukę:



Spojrzenie w stronę wysepki Ošjak:



Chyba sztuka :



Dobrze nam już znana pamiątkowa mozaika i palmy:



Mamy prowiant, możemy jechać! W stronę Zavalaticy, gdzie chcemy dzisiaj zwodować Osiołka.

W interiorze dobrze widać, że Korčula słynie z wina:



Przejeżdżamy przez Smokvicę:




Bardzo ładnie tu, ale szkoda nam czasu na zatrzymywanie się. (I tak jest późno.) Trzeba coś zostawić na ewentualne zepsucie się pogody (które nie nastąpi ). Zresztą Smokvicę, Čarę i inne korčulańskie wioski oglądaliśmy dość dokładnie 10 lat temu Wtedy musieliśmy wymyślać sobie takie atrakcje, bo ciągle było zimno i lało

Zjeżdżamy nad morze, do Zavalaticy. Maździak będzie na nas czekał na nabrzeżu, w samym "centrum" :




Bliżej Jadranu zaparkować się nie da Idealnie do noszenia wszystkich bambetli



Wiosła w dłoń i odpływamy! Wiele osób plażuje na skałkach bezpośrednio przy swoich kwaterach:



Widać, że Zavalatica się rozrasta:



Plażowicze mają zapewne zamontowane na stałe (na czas pobytu) parasole:


Nawet są schodki, żeby ułatwić wejście do wody.

A tu miejscówka VIP :



Dom Jamesa Bonda wysoko ponad skalistym wybrzeżem:


Nie widać tego dokładnie (ze względu na kiepskie możliwości naszego podwodnego aparatu), ale wygląda nowocześnie i bunkrowato zarazem.

Odpłynęliśmy już kawałek od Zavalaticy:



A Jadran dziś niestety nie jest szczególnie spokojny. Chyba najwyższy czas sprawdzić wcinającą się głęboko uvalę Stiniva.

Początkowo zatoczka wygląda obiecująco:



I całkiem ciekawie - z niedokończonym domem i prowizorycznym pomostem. Jednak gdy przybijamy do brzegu, okazuje się, że Jadran jest tu nieprzejrzysty. W wodzie dużo piany



A na dnie leży trochę żelastwa.



Plażowanie tutaj nie byłoby żadną przyjemnością, więc się zwijamy.

Po powrocie z wakacji Małż odkrywa ciekawostkę na temat tej miejscówki. Na budowie pracuje ponoć mieszkaniec Blato, ale właściciel jest obcokrajowcem. Oczywiście to samowolka, bo w Chorwacji nie można budować bliżej niż 6 metrów od Jadranu. Mieszkańcy interweniują, 8 sierpnia w Morskim.HR ukazał się taki artykuł:
https://www.morski.hr/u-korculanskoj-uv ... ite-nesto/

Na (nakręconym trzęsącą się ręką ) filmiku (pod artykułem) widać, że budowa dachu jest już na bardziej zaawansowanym etapie niż my widzieliśmy niecały miesiąc wcześniej. Jestem ciekawa dalszego ciągu tej historii...

Wypływamy z uvali Stiniva. Jadran szaleje coraz bardziej:



Z daleka dostrzegam białe kamyczki :



Plaża nie jest może szczytem marzeń:



Trochę śmieci w jednej części, ale będziemy je mieć za plecami :



Postanawiamy tu zostać, bo lepszej alternatywy dzisiaj nie mamy. Przekonujemy się, że wybrzeże na zachód od Zavalaticy jest średnio atrakcyjne, jeśli chodzi o kajakowanie. Przynajmniej do tego momentu, a dalej przy obecnej sile wiatru już raczej nie popłyniemy.

Ostatecznie nasza miejscówka prezentuje się całkiem nieźle :



Jesteśmy w uvali Vidoševa i mamy pogled na zamglone Lastovo:



A między kamieniami znajdujemy nieżywego kraba



Pod wodą bardzo dużo "czarnych ryb" (gatunek zwany po chorwacku crnelj):




Są też halucynogenne salpy:



Zdjęcia podwodne tym razem wyszły przyzwoicie, muszę przyznać. Ale i tak chcę kupić nowy aparat

Po 16:00 ruszamy w drogę powrotną:



Zavalatica w pełnej krasie:



Długi betonowy falochron chroniący nabrzeże:



Kończymy wycieczkę:



Z perspektywy czasu wydaje mi się, że była na najsłabsza wycieczka kajakowa na Korčuli Mimo wszystko, było ciekawie. Popływaliśmy, poplażowaliśmy, zobaczyliśmy, jak się prezentuje Zavalatica widziana z morza i odkryliśmy samowolkę budowlaną

Tak wygląda trasa rejsu:



Planów na późne popołudnie i wieczór mamy dużo, więc szybko zwijamy się z Zavalaticy, żeby zacząć je realizować

Ta uvala nie powala , ale zdjęcia podwodne bardzo fajne.

Epepa napisał(a):Ta uvala nie powala , ale zdjęcia podwodne bardzo fajne.

Nie zawsze może być super Dzięki tej średniej wycieczce bardziej docenimy kolejne

Dzień 13. (11 lipca, czwartek): Krótka wizyta w Blato

Wracamy z Zavalaticy. Widok na winnicę i na Čarę:



Postanawiamy zajrzeć na chwilę do miejscowości Brna, którą widzieliśmy "na szybko" 10 lat temu, w dodatku przy niesprzyjających warunkach pogodowych. W słoneczny dzień jest dokładnie tak samo Brna kompletnie się nam nie podoba. Nabrzeże z małym portem:



Trochę betonu, trochę kamyczków wymieszanych z piaskiem nad morzem:



Szerszy widok (kiedy już wracaliśmy, nawet nie wysiedliśmy z samochodu ):



Za widocznym na zdjęciu półwyspem jest uvala Stračinščica i plaża zwana na Google Maps Paradise Beach. Tylko do rajskiej jej raczej daleko Parę razy w internecie trafiłam na informacje o tamtej zatoczce. Podobno w tych okolicach unosi się bardzo nieprzyjemny zapach, a plaża jest niemożliwie zaśmiecona

Jedziemy dalej przez zieloną Korčulę:



Zanim dotrzemy do "domu", krótki postój w Velej Luce. Trzeba zrobić zakupy. Tym razem idziemy do małego Tommy'ego. Po lewej widać kawałek Maździaka z Osiołkiem na dachu :



W apartmanie szybko się ogarniamy i znowu do samochodu - wieczór chcemy tym razem spędzić w Blato. Żeby wydostać się z VL, trzeba, jak zwykle, objechać niemal całe jej nabrzeże:



Po kilkunastu minutach jesteśmy na miejscu. Parkujemy za darmo, co jest możliwe tylko na obrzeżach Blato. Nawet nie chodzi o kasę, ale pamiętamy, że w centrum może być problem ze znalezieniem miejsca parkingowego. Wybiegam z auta, żeby uchwycić zachodzące słońce i ledwo zdążam - zachodzi za wzgórze:



Idziemy Pierwszą Ulicą w stronę najciekawszych miejsc i budynków miejscowości. Kościół NMP:



Pizzeria Tinel, jeden z dwóch przybytków gastronomicznych w Blato:



Nasz plan B, gdyby z konobą Zlinje, położoną w samym centrum, było coś nie tak.

Słynna aleja lipowa rozmyła się na zdjęciu i prezentuje się gorzej niż w rzeczywistości:



Ante Žanetić - piłkarz Hajduka Split, który zmarł w 2014 roku:


W związku z tym, gdy odwiedziliśmy Blato 10 lat temu, nie było tu tego muralu.

Nazwa miasteczka pochodzi od sąsiedniego pola, które do 1911 roku było regularnie zalewane. (Nic dziwnego, że w 2014 roku zastał nas tutaj deszcz ) Wówczas tworzyło się tu jezioro, które wysychało dopiero latem. Poradzono sobie z tym - zbudowano system kanałów, które skierowały wodę do Jadranu na północnym wybrzeżu Wyspy. A to z kolei stworzyło warunki do rozwoju rolnictwa - miejscowe gleby są bardzo żyzne.

Blato jest jedną z najstarszych osad na Korčuli. W jednym z kościołów odkryto starożytne posadzki, a w innym miejscu pozostałości posiadłości rolnej z czasów rzymskich.

Miejscowość rozwijała się prężnie do czasu, gdy między I a II wojną światową filoksera (groźny szkodnik winnic) zaatakowała winorośl. Przyczyniło się to do kryzysu gospodarczego w całej nowo powstałej Jugosławii , gdyż Blato było wówczas szóstym co do wielkości miastem w Dalmacji Całe rodziny wyemigrowały do Australii i Brazylii.

Natomiast podczas II wojny światowej Blato (podobnie jak miasto Korčula) zostało zbombardowane przez aliantów. Zalania, szkodniki, bomby... Jedna mała (relatywnie) miejscowość, duży pech

Obecnie Blato znane jest z Kumpaniji - tańca z mieczami, który jest wykonywany 28 kwietnia, w dniu sv. Vincenca. Święty ten jest również patronem miasta.

Z Blato pochodzi Marija Petković (Maria od Jezusa Ukrzyżowanego), założycielka Zgromadzenia Córek Miłosierdzia, która została w 2003 roku beatyfikowana. 10 lat temu zwiedzaliśmy miejscowe Svetišče blažene Marije od Razpetega Jezusa, czyli Zgromadzenie Córek Miłosierdzia Błogosławionej Marii od Jezusa Ukrzyżowanego. Byliśmy wtedy oprowadzani przez jedną z zakonnic.

Tym razem takich atrakcji nie będzie , ale jeśli ktoś chce zobaczyć tamten nasz spacer po Blato, zapraszam tutaj:
post1460876.html#p1460876

Wracamy do roku 2024 i zbliżamy się do centrum:



Jeden z mieszkańców łypie na nas chyba niezbyt przychylnie :



"Serce" Blato to plac z miejską loggią:



i kościołem Wszystkich Świętych z XIV wieku:



Dzwonnica jest świetna!:



Trwają właśnie przygotowania do koncertu. Z wnętrza loggii obserwujemy dwóch młodych chłopaków, którzy (chyba) sprzedają bilety:



Niech będzie, że wystąpię na jednym zdjęciu w tym odcinku :



Kot, który wcześniej patrzył na nas niechętnym wzrokiem, już szczęśliwy - dostał kolację :



Nam też bardzo burczy w brzuchach, więc w końcu odnajdujemy polecaną na GM konobę Zlinje, która w całości znajduje się pod dachem Jest to zabudowane podwórko, ale takie z bocznymi ściankami i tylko małymi prześwitami pod sufitem, przez które wpada trochę świeżego powietrza. Na środku "sali" dymi rozgrzany grill. Dymią też papierosy licznie zgromadzonych gości

Jest gorąco i nieprzyjemnie, no i ten zapach... Chyba byśmy się tu uwędzili Wielka szkoda, bo lokal ma bardzo dobre opinie.

Mijamy przepiękną bramę:




i zmierzamy w stronę Maździaka. Po drodze chcemy zahaczyć o pizzerię Tinel; może tam się uda... W pizzerii, na odmianę, pachnie świetnie i jest bardzo uroczo. Niestety - brak miejsc, tylko rezerwacje
Cóż, Blato nie jest miejscem przyjaznym zgłodniałym turystom A przynajmniej nie wieczorem i bez rezerwacji.

Żałujemy, bo chętnie zobaczylibyśmy, jak wygląda miasteczko po zmroku, a może i poszlibyśmy na koncert. Z podkulonym ogonem i wściekle głodni (głównie ja ) wracamy do samochodu, a stamtąd do "naszej" Velej Luki.

Ale o tym, co w końcu zjedliśmy na kolację i nie tylko opowiem następnym razem

Brna nic nie urywa ale....... wpływając do niej widzieliśmy delfina kąpiącego się na hotelowej plaży między lądem a koralikami odgradzającymi kąpielisko od zatoki

Nadrobiłem zaległości i chętnie powspominam Korcule która w tym roku na przełomie sierpnia/września odwiedziliśmy.
Pozdrav Aga

Kapitańska Baba napisał(a):Brna nic nie urywa ale....... wpływając do niej widzieliśmy delfina kąpiącego się na hotelowej plaży między lądem a koralikami odgradzającymi kąpielisko od zatoki

Gdybyśmy zobaczyli w Brnie delfina, z pewnością miejscowość bardziej by się nam spodobała

Bartek81 napisał(a):Nadrobiłem zaległości i chętnie powspominam Korcule która w tym roku na przełomie sierpnia/września odwiedziliśmy.
Pozdrav Aga

Cześć. Napisz może o swoich wrażeniach z Korczuli Takie dyskusje dużo wnoszą do relacji

Postaram się wrzucić niebawem nowy odcinek, chociaż aktualnie walczę z choróbskiem

maslinka napisał(a):

Bartek81 napisał(a):Nadrobiłem zaległości i chętnie powspominam Korcule która w tym roku na przełomie sierpnia/września odwiedziliśmy.
Pozdrav Aga

Cześć. Napisz może o swoich wrażeniach z Korczuli Takie dyskusje dużo wnoszą do relacji

Postaram się wrzucić niebawem nowy odcinek, chociaż aktualnie walczę z choróbskiem

Aga , szybkiego powrotu do zdrowia.

Co do wrażeń z Korculi...Prižba, bo tam stacjonowaliśmy,mała wioska z bardzo mała ilością konob i wogóle jakichkolwiek atrakcji więc dla osób szukających wieczornego gwaru odpada, natomiast dla szukających spokoju ,jak najbardziej polecam.My jednak byśmy tam nie wrócili. Co do samej wyspy, oczywiście przepiękne miasto Korcula, którego reklamować nie trzeba i które podczas pobytu odwiedziliśmy 2 razy. Klimatyczne Račišce.Fajne kręte drogi i super widoki. Dość drogo, przynajmniej w porównaniu do Pagu. Zauroczyła nas Pupnatska Luka,natomiast Vaja Bay ,ładna ale aż tak nas nie zachwyciła,choć dojazd do niej ciekawy Niestety nie udało nam się odwiedzić wszystkich plaż na wyspie,nie byliśmy między innymi na Proizd ( do nadrobienia).Wyspa zielona , całkowite przeciwieństwo Pag'u który odwiedziliśmy rok wcześniej.To tak na szybko i pokrótce.Wyspę napewno warto odwiedzić .

Bartek81 napisał(a): Aga , szybkiego powrotu do zdrowia.

Dzięki, Bartku

Bartek81 napisał(a):Co do wrażeń z Korculi...Prižba, bo tam stacjonowaliśmy,mała wioska z bardzo mała ilością konob i wogóle jakichkolwiek atrakcji więc dla osób szukających wieczornego gwaru odpada, natomiast dla szukających spokoju ,jak najbardziej polecam.

No tak, Prižba niczego nie urywa Mimo tego byliśmy tam dwa razy, ale głównie dlatego, że wtedy jeździliśmy na kempingi, a camp w Prižbie miał swoje zalety