Zdjęcia z delfinem nie będzie - Lošinj i Korčula 2024

Dzień 9. (7 lipca, niedziela): Beli - spacer po miasteczku

Po wizycie u sępów idziemy zobaczyć, jak wygląda "centrum" osady na wzgórzu:



Mijamy typowy chorwacki bałagan :



Przechodzimy przez bramę:



z inskrypcją:



którą można przetłumaczyć tak: Wędrowcze, niech Ci mądrość oświetla drogi, a serce, przez piękno, poprowadzi do prawdy.

W czasach Cesarstwa Rzymskiego Beli nazywane było Głową Wyspy (Caput Insulae). Pozostałością z czasów Imperium jest ośmiometrowy most rzymski zbudowany nad wąwozem. Idziemy do niego taką ścieżką:




Wąwóz jest trochę zarośnięty krzaczorami :



Otoczenie mostu:



Wracamy:



Beli ma to, czego nie ma cały świat. :



Do ścisłego centrum (na malutką starówkę) nie można wjechać samochodem (oprócz zaopatrzenia):



A przynajmniej nie w sposób legalny Zresztą auto na niewiele by się tu zdało. Wąskie kamienne uliczki zachęcają do spacerów:



Pierwszy plac (zwany po prostu: Placa) i budynek:



z niewyraźnym (a jednak dającym się odczytać ) napisem: Chcemy Tita. :



Przez otwarte drzwi zaglądamy do piwnicy jednego z domów. Stoi tu prasa do oliwy (a może winogron ):



Nieśpiesznie spacerujemy klimatycznymi uliczkami Beli:





Docieramy do głównego placu, z którego roztacza się piękny widok na wyspę Krk:




Byłoby jeszcze ładniej przy lepszej pogodzie, ale wtedy pewnie siedzielibyśmy w kajaku

W tym centralnym punkcie miasteczka znajdują się też dwa kościoły - św. Marii oraz Ofiarowania Pańskiego z dobudowaną miejską loggią:



(I boisko do piłki nożnej, przy okazji Dobre wykorzystanie przestrzeni! )

W środku loggii:



Okazała lipa i ławeczka w zacienionym miejscu. Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!



Powoli opuszczamy kameralne miasteczko:




Kolejne prasy - wyprodukowane w Pescarze:



Polecam spacer po urokliwym Beli Można tu jeszcze przysiąść w restauracji przy bramie z inskrypcją, ale my chcemy zjeść w Cresie.

Natomiast zejście na plażę to dłuższa wyprawa i powrót stromo pod górę. Nie decydujemy się, bo pogoda ciągle jest mało plażowa. Pewnie moglibyśmy tam zjechać samochodem, ale nawet parkowanie w pobliżu ośrodka ratującego sępy nastręczyło nam pewnych trudności. Obawiamy się, że na dole nie znaleźlibyśmy miejsca, żeby zostawić Maździaka. (Jest jakiś parking ze szlabanem, ale być może tylko dla gości kempingu lub dla klientów bazy nurkowej, nie mam pojęcia...)

W następnym odcinku odwiedzimy (wreszcie!) stolicę wyspy Cres, a po drodze czeka nas bardzo miłe spotkanie

pomorzanka zachodnia napisał(a):Jest sporo różnic od dalmatyńskich wiosek ale też jest uroczo

Tak, jest inaczej, ale tym razem nie szukałam różnic (tak jak 13 lat wcześniej , tylko cieszyłam się innością

Kapitańska Baba napisał(a):Miasteczko sympatyczne ale to ptaszory zasługują na wyróżnienie. A jeszcze bardziej ci co im pomagają w potrzebie
Takie inicjatywy zawsze mnie cieszą i budzą podziw

Oczywiście, brawa należą się pracownikom i wolontariuszom Ośrodka

Epepa napisał(a):Słuszne podejście. Też uważam, że nie ma sensu porównywać Kvarneru czy Istrii do Dalmacji. Jest zupełnie inaczej.

Inaczej nie znaczy gorzej

te kiero napisał(a):

maslinka napisał(a):Dzień 9. (7 lipca, niedziela): Beli - spacer po miasteczku

Normalnie The Lost...

fajne "zagubione" miejsce

I takie, w którym czas się zatrzymał

piekara114 napisał(a):

Epepa napisał(a):Słuszne podejście. Też uważam, że nie ma sensu porównywać Kvarneru czy Istrii do Dalmacji. Jest zupełnie inaczej.

Wg mnie to dotyczy wszystkich miejsc, nie tylko wewnątrz danego kraju, ale także między regionami czy krajami.

Oczywiście

megidh napisał(a):Może w Beli też w taki sam sposób zbierali wodę do tych studni.

Jest to bardzo możliwe

Wybaczcie przestój w relacji, ale od tygodnia jestem chora Teraz jest trochę lepiej, więc spróbuję pisać... Poza tym możliwe, że straciłam wenę i chęci No nic, może jakoś pójdzie, a przerwy są czasami potrzebne


Dzień 9. (7 lipca, niedziela): Spotkanie z owieczkami i popołudnie w Cresie - część pierwsza

Wracając z Beli, zatrzymujemy się ponownie na punkcie widokowym przy głównej drodze:



Tym razem patrzymy w drugą stronę - na aquakulturę:



Przy takich hodowlach mogą kręcić się delfinki (sprawdzone na Braču ), więc patrzymy uważnie:


Niestety, nie ma ani jednego dupina

Natomiast z pobliskich krzaków zaczynają wyłazić owce :



Okazują się wyjątkowo żarłoczne Głodne biedactwa, zaraz was nakarmię! :


Mamy przygotowany stary chleb na wypadek spotkania zwierzaków

Chudzinki rzucają się na żarcie:



Szkoda, że pieczywo dość szybko się kończy Teraz, niestety, musicie sobie radzić same. Mam nadzieję, że znajdziecie trochę soczystej trawy

Owieczki na zdjęciu (na tablicy nieopodal) wyglądają na bardziej szczęśliwe niż te, które spotkaliśmy:



Jedziemy do miasta Cres. Kiedy kręcimy się w poszukiwaniu wolnego miejsca parkingowego, spada kilka kropel deszczu Ostatecznie parkujemy blisko Creskiej kuli:



Cudem znajdujemy miejsce do zaparkowania, w dodatku na płatnym parkingu (wrzucamy do parkometru chyba 1,5 euro, co wystarczy na półtorej godziny zwiedzania). I schodzimy do centrum stolicy Wyspy:



Miasto Cres powstało w średniowieczu na pozostałościach starożytnej twierdzy Crepsa. Obecnie zamieszkuje je około 3 tysięcy mieszkańców. Można odnieść wrażenie, że jest się we Włoszech :




Fontanna-kula, podobna do tej, którą wczoraj wieczorem widzieliśmy w Malim Lošinju:



Brama miejska z wieżą zegarową z XVI wieku:


(Tak, przebrałam się Spacer po stolicy wyspy wymagał przyodziania się w sukienkę )

XV-wieczny kościół Matki Bożej Śnieżnej:



z dzwonnicą, którą trudno objąć obiektywem:



I przejście przez bramę miejską (widać Plac Frane Petrića, gdzie byliśmy przed chwilą):



Na creskiej starówce nie brakuje fajnych przejść i ukrytych w bramach restauracji:



Zaglądamy w różne zaułki:




i podziwiamy detale:



Creska čipka :



A tu koronkowy rower :



Stoi nieopodal bramy z lwem weneckim:




Spacerując, zataczamy koło:



i ponownie jesteśmy na Placu Frane Petrića:



Bliżej przyglądamy się kulce:



A ponieważ przyjechaliśmy do Cresu również po to, żeby nieco się posilić, znajdujemy miłe miejsce (Buffet Marittimo, średnia ocen na Google Maps: 4,7) z pięknym widokiem na włosko wyglądające kamienice (i na galeba ):



Pałaszujemy pyszne girice :



Bardzo lubię te małe rybki! To idealna przekąska w ciągu dnia Niestety, są to nasze pierwsze i ostatnie girice zjedzone podczas tych wakacji. Na Korčuli trudno nam było znaleźć lokal serwujący to danie.

Na ciąg dalszy spaceru po Cresie zapraszam w kolejnym odcinku Mam nadzieję, że niedługo

wiola2012 napisał(a):Mi wracają chęci jak sobie zdjęcia pooglądam, wtedy wracają wspomnienia

Oglądałam zdjęcia, ale z innego wyjazdu

wiola2012 napisał(a):Czy to porcja na dwie osoby, czy na zdjęciu talerz tak okazale wygląda?

Porcja jest dla jednej osoby, ale zjedliśmy ją na pół Do rybek dostaliśmy jeszcze dużo chleba, więc najedliśmy się

te kiero napisał(a):W co najmniej kilku miejscach Cro, nie wiedzieli co to za rybki.

To prawda. Czasami występują w menu pod nazwą gavuni, ale też zdarza się, że kelnerzy kręcą głową ze zdziwieniem. Nie znają tego. Tak mieliśmy m.in. na Korčuli i było tak już w 2014 roku, więc spodziewaliśmy się, że raczej nic się w tej kwestii nie zmieni.

Epepa napisał(a):Ostatnio wchodziłam tu tylko po to, żeby sprawdzić, czy jest kolejny odcinek Twojej relacji. Bardzo się cieszę, że dalej piszesz.

Bardzo mi miło Takie słowa to dla mnie najlepsza motywacja do pisania
Zaraz zabieram się za kolejny odcinek.