Zavalatica i pumpa goriva - czyli nasze przygody z Mondziem

weldon - dzięki za radę, będę uważała na żabę

Troszkę gimnastyki nie zaszkodzi, można głową pokręcić

To Wam Mondziu dał popalić, oj dał.

Kasieńka napisał(a):31 sierpnia, wtorek




Wreszcie dojeżdżamy do Prizby, parkujemy Mondzia przy samej plaży, pod drzewem figowym, nieopodal campu i zastajemy coś takiego:





Czyż nie jest cudownie?



CDN

Toż to "NASZA" plaża z murkiem Ciekawa sprawa, bo byliśmy w podobnych miejscach, pi razy oko w tym samym czasie i też Mondziakiem (ale w IIIversji)

Prizbaaa <3

2 września, czwartek

Dziś zgodnie z planem Pupnatska Luka.

Po śniadaniu pakujemy do Mondzia wszystkie akcesoria, prowiant itp. i jazda. Zjazd do zatoki bardzo kręty, ale po Bacvie jakoś zaczynam się oswajać z adrenalinką. Zjeżdżamy w dół serpentyną, trzeba uważać na jadących z naprzeciwka i co chwile zjeżdżać do szutrowej pseudozatoczki.

Dojeżdżamy na miejsce, powiedzmy, parkingowe za jedyne 15 kuna za dzień. Wypakowujemy sprzęty z bagażnika, a nasza córeczka dostrzega na asfalcie mokrą strugę ciągnącą się za naszym Mondziem. Jeden z chłopaków rzuca:
- To pewnie od klimy
- Ale przecież nasza klimatyzacja nie działa od roku!
- No to znowu mamy problem!
Jaro podnosi maskę Mondzia i zaczyna oglądać, wyciąga jakieś klucze
- Może tylko trzeba coś tam dokręcić - uspokajam samą siebie.

W końcu decydujemy, że ja idę z dziećmi na plażę, a Jaro zostaje i bawi się w mechanika. Ale jak tu się cieszyć z plażowania, jak nasz Mondziu znowu w opałach, a my razem z nim.

Tak więc Pupnatską przywitaliśmy w posępnym nastroju, a przecież tak tu pięknie:







Po jakimś czasie wraca Jaro i z daleka po jego minie, widzę, ze nie jest dobrze.
-Trzeba poszukać jakiegoś mechanika
Znowu przed oczyma mam ten nieszczęsny kubek z kawą (ale przecież nie jestem przesądna)
Z Pupnatskiej wracamy z duszą na ramieniu. Dojedziemy, czy nie dojedziemy do Zavalaticy?
Dojechaliśmy! Hurra!

Całe popołudnie Jaro próbuje uzdrowić naszego Mondzia, ale w końcu daje za wygraną.
Wieczór spędzamy na tarasie w ponurych nastrojach kojąc smutki w Karlovacko.

Jutro poszukamy warsztatu
CDN

Super relacja, a tak na marginesie to Ja bym się pozbył Mondzia

witpol napisał(a):Super relacja, a tak na marginesie to Ja bym się pozbył Mondzia

Co ty?
Teraz, jak już pewnie wszystko wyreperowali?

Dopiero nowy właściciel miałby radochę.
Okazałoby się, że to całkowicie niezawodny samochód

witpol napisał(a):Super relacja, a tak na marginesie to Ja bym się pozbył Mondzia

Albo zmienił mechanika, lub robił regularne przeglądy...

Eeee, chwilunia. Mondzie tu super wozy Czasem po prostu.....zachorują

FUX, widziałem wyjeżdżającą z Rabu na lawecie prawie nówkę Octavię, jak sądzę serwisowaną w ASO itp, itd. To jest często złośliwość przedmiotów martwych, bo wąż ciśnieniowy może walnąć ze względu na wiek jak również wadę fabryczną. A trudno wymieniać przed urlopem wszystkie przewody, węże itp., bo na koniec okaże się i tak że padło zupełnie coś czego się nikt nie spodziewał. I jeszcze jedno, im nowsze auto tym więcej elementów do popsucie i naprawy zdecydowanie trudniejsze - w zasadzie nic poza ASO nie zrobisz. Dlatego ubezpieczenie dobra rzecz

Nie jestem fachowcem w tych sprawach, ale zanim wyjadę na dłuższą podróż (patrz Adriatyk), to przede wszystkim sprawdza się stan elemenów giętkich oraz ich połączeń, poza standardowym przeglądem, sorry jeśli obraziłem jakiegoś zapominalskiego

dubel

Wejdź sobie do swojego pierwszego posta z blędem poprzez ZMIEŃ w prawym gornym rogu, popraw, wyslij.
Z drugim postem zrób to samo, wymaż treść i możesz napisać dubel.
Pozdrawiam.

witpol napisał(a):Nie jestem fachowcem w tych sprawach, ale zanim wyjadę na dłuższą podróż (patrz Adriatyk), to przede wszystkim sprawdza się stan elemenów giętkich oraz ich połączeń, poza standardowym przeglądem, sorry jeśli obraziłem jakiegoś zapominalskiego

Dla ścisłości, ja jestem kompletnym laikiem, dlatego nasz Mondziu przed wyjazdem odbył przegląd u mechanika. Miał wymieniony olej i co za tym idzie niezbędne filtry itp. dostał nowe opony i części "odpowiedzialne" za zawieszenie. Mechanik ocenił, że auto jest sprawne i gotowe do podróży.

Oczywiście, najlepiej byłoby pozbyć się staruszka i kupić coś nowszego, ale wtedy z pewnością nie starczyłoby na Chorwację. No i nie powstałaby ta relacja. Cóż, czasem trzeba iść na kompromis.

Z reszta, jak się później okazało "fachowcy" z Makarskiej nie poznali się, co tak na prawdę jest przyczyną wycieku paliwa i "na czuja" powymieniali te wężyki i filtr. Dlatego problem się powtórzył...

Nie da się wszystkiego przewidzieć.

Rysio napisał(a): Dlatego ubezpieczenie dobra rzecz

Święte słowa!

3 września, piątek

Wstajemy skoro świt. Ja szukam w swoich szpargałach rozmówek chorwackich wydrukowanych jeszcze przed pierwszym wyjazdem do CRO z internetu (dopiero teraz się przydały) Znajduję temat o samochodzie i pokazuję mojemu ślubnemu, a on z powagą w głosie ćwiczy wymowę:
- auto mi se pokvarilo - nie wytrzymuję i wybucham śmiechem

Jaro idzie do naszych gospodarzy z wyćwiczoną formułką. Córka gospodarzy, moja imienniczka, Katerina proponuje, że pojadą razem do mechanika do miejscowości Brna.

Ja zostaję w domu a dziećmi i czekam na wieści. Po niecałej godzinie wracają.
Diagnoza mechanika była szybka, jednoznaczna i niestety, trafna: PUMPA GORIVA ( wymawia się z akcentem na "o" - nie trudno się domyślić, że chodzi o pompę paliwa).
Ale jeszcze gorsza była wiadomość, że nikt na wyspie nam tego nie naprawi, trzeba auto zawieźć promem do Splitu. No to jesteśmy uziemieni.

Jaro wykonuje telefon do Warty i tłumaczy co, jak, dlaczego itp. Po krótkim czasie oddzwaniają, że przyjedzie laweta pod apartament i zabierze auto do najbliższego warsztatu (chyba już to słyszeliśmy). Za 2 godziny przyjeżdża mechanik z Blato z lawetą, po krótkich oględzinach potwierdza diagnozę kolegi po fachu z Brny: PUMPA GORIVA (te słowa już zawsze będą mi się kojarzyły z Zavalaticą).

Ładuje Mondzia na lawetę i tłumaczy Katerinie, że jutro (czyli w sobotę) między 10-11 rano zadzwoni do niej i przekaże, co z autem. Żegnamy naszego Mondzia odjeżdżającego w nieznane i ze smutkiem wracamy do apartamentu.

Popołudniu idziemy na Żitną, dzieci szaleją w Jadranie, a my popijamy Karlovacko i staramy się nie tracić fasonu. Przecież to nasze długo wyczekiwane wakacje i jeszcze cały tydzień przed nami.
Wieczór spędzamy na tarasie, gramy w karty z dziećmi, czytamy i popijamy z Jarem rakiję (prezent powitalny od gospodarzy).

4 września, sobota

Od samego rana nerwowa atmosfera, czekamy kiedy przyjdzie Katerina i powie co z naszym Mondziem. Mija 10.00, 11.00 , a tu żadnych wieści.

Około południa zjawia się Katerina ze świeżą zmianą pościeli i ręczników i mówi, że nikt nie dzwonił.
Postanawiamy nie tracić dnia na czekanie i idziemy na Żitną.

Próżnym popołudniem nadal nie ma żadnych wieści, więc Jaro dzwoni znów do Warty. Podaje wszystkie dane swoje i Mondzia , tłumaczy dokładnie co i kiedy się wydarzyło, a pani każe czekać i mówi, że jak się czegoś dowie, to do nas oddzwoni. Po kwadransie jest telefon z informacją, że Mondziu stoi na parkingu strzeżonym serwisu Forda w Splicie i dopiero w poniedziałek będzie wiadomo co dalej.

W międzyczasie wertuję warunki umowy z Wartą i doczytuję się, że przysługuje nam auto zastępcze na czas usunięcia awarii. Pani z Warty potwierdza i obiecuje jeszcze dziś coś załatwić. Wieczorem telefon:
- Auto zastępcze będzie podstawione pod apartament w niedzielę rano - i to jest jedyna dobra wiadomość dzisiejszego dnia. Postanawiamy ją uczcić butelką wina (również prezent powitalny od gospodarzy)
I tak mija nam kolejny dzień w Zavalatice.


5 września, niedziela

O godzinie 9.30 dzwoni telefon. Przedstawia się pan Vlado z agencji Korkyra i prosi nienaganną angielszczyzną o dokładny adres apartamentu. Dukam coś tam, język mi się plącze, macham rękami do telefonu, żeby dokładnie wytłumaczyć, jak do nas trafić, dzieci mają ze mnie ubaw.

Ale widocznie zrozumiał, bo punktualnie o 10.00 pod apartamentem podjeżdża biało-czerwona skoda fabia. Wysiada Vlado, przystojny, młody, elegancki...
Jaro podpisuje niezbędne dokumenty i po kilku minutach stajemy się szczęśliwymi użytkownikami skody. Vlado odjeżdża drugim autem ze swoim "kompany".

Od razu humory nam się poprawiają! Nasza rodzina wielodzietna zamienia się powoli w "rodzinę zastępczą". Najpierw zastępczy piesek, teraz zastępczy samochód!



Postanawiamy wypróbować nasz nowy nabytek. Zarządzam przejażdżkę do Cary na Mszę św. Przecież mamy niedzielę i trzeba się pomodlić za naszego Mondzia i za szczęśliwy powrót do domu. W kościele wiernych nie za wiele, przeważnie starsi już mieszkańcy Cary, poza nami żadnych turystów. Mszę odprawia ksiądz w nienagannym przedziałku, równym jak od linijki. Na organach gra i śpiewa starsza zakonnica, a wtóruje jej trio mocno postarzałych chórzystek.


Prosto z kościoła jedziemy na Pupnatską i szalejemy tym razem bez cienia zmartwienia.





A wieczorem przejażdżka do Korczuli na wieczorny spacer i pizzę i lody.

Jurto jedziemy naszym autem zastępczym do Dubrownika.
CDN