Zapach lawendy

Relacja wprost dla mnie za 3 dni jedziemy pierwszy raz na Hvar, ubolewam nad tym że nie zobaczę już tych pięknych pół lawendy które przyciągnęły mnie na Hvar ale liczę że kupię trochę na straganach Cieszę się że przed wyjazdem jeszcze raz 'przejrzę' tą wyspę

W planach na wrzesień Hwar zajmuje 5 dni . Tylko . Wiem .
Ale to zawsze więcej niż nic
Pozdrawiam i czekam na dalszy ciąg

JacYamaha napisał(a):Jak poszło wbijanie śledzi?
Planik to skała z lekka przykryta dla niepoznaki
To Ivory

Na wbijanie śledzi byliśmy doskonale przygotowani już w ubiegłym roku. Mamy duży komplet stalowych, zrobionych przez Leszka. Żadna skała im się nie oprze . Gorzej z ich wyciągnięciem. Jeden chciał koniecznie tam pozostać, ale wzięłam go sposobem.

JacYamaha, to właśnie Twój opis Planika spowodował, że braliśmy go pod uwagę. Co prawda baliśmy się, że będzie to jakiś olbrzymi camping (w ich ofercie jest wzmianka o parkingu dla autobusów), ale diabeł okazał się nie taki straszny

, JoannaG,Alita, piotrf, witam w mojej relacji

Rano słonko miło zagląda nam do namiotu. Julię trzeba budzić, może spać bardzo długo, o każdej porze i w każdych warunkach.

Po śniadaniu zaganiam młodzież do zmywania. Wywołuję tym zdziwienie żeńskie części młodzieży. Dlaczego my? A dlaczego nie? Julia będzie musiała nauczyć się wielu rzeczy. To jej pierwszy wyjazd pod namiot. Filip jeździ z nami od lat i to co dla Julki jest nowością, dla niego jest dniem powszednim. Nie chcę przez to powiedzieć, że nie próbuje się buntować.. Próbuje, może kiedyś się uda?

Jeszcze przed wyjazdem Julia wpada w rozpacz okraszoną prawdziwymi łzami. Ciociu, ktoś ukradł mi lajta (nie wiem jak to się pisze). To mały komputerek z grami, który zabrała ze sobą na wakacje. Nie pomagają tłumaczenia, że w zamkniętym namiocie , w dodatku w zamkniętej sypialni, w nocy, nie zdarzają się kradzieże. Ona ma pecha i jej mogło się to przytrafić. Proponuję porządki w namiocie, wtedy na pewno się znajdzie. Nie ma. Wtedy do akcji wkraczam ja. Oczywiście znajduję w Julczynym plecaku. Od tej chwili Julka będzie wiedziała, że w Chorwacji nic nie ginie, najwyżej ma się bałagan.

Wreszcie możemy jechać . Z Ražanaca na Pag jest tylko kilkanaście kilometrów.





Szybciutko dojeżdżamy do słynnego mostu.








Zdjęcia mostu i z Lunu pochodzą z aparatu Julii. Nasze niestety ktoś niechcący skasował. Trochę mi ich szkoda, ale przynajmniej mam powód, żeby jeszcze kiedyś tu powrócić.

Jedziemy do miasta Pag na wyspie Pag.Po drodze zatrzymujemy się na chwilę, podziwiamy i focimy solanki.





W miasteczku trudno znaleźć miejsce do zaparkowania. Krążymy uliczkami, wreszcie udaje nam się wypatrzeć parking z wolnymi miejscami. Wymieniamy pieniądze i wyruszamy na spacer. Julia i Filip znajdują pierwsze trofea wakacyjne. To kawałki palmowych łodyg. Prawdziwe cuda. Dzieciarnia chce zajrzeć do każdego sklepiku, obejrzeć wszystkie stragany. Musimy w dość znacznym stopniu ich stopować. Zaglądamy do kościoła Wniebowzięcia Marii ( chyba-brak zdjęć powoduje luki w mej pamięci). Jemy lody, spacerujemy, podziwiamy.





Jedziemy dalej. Teraz kolej na Lun. Stare oliwki robią na nas ogromne wrażenie. Na kilku z nich zauważamy młode szczepki. Leszek ostrzega dzieci przed bobkami leżącymi na ziemi. To nie bobki, mówię, tylko stare oliwki. Są twarde. Na dowód biorę jedną do ręki i ściskam palcami.... to nie była jednak oliwka. Robimy zdjęcia( których oczywiście nie ma). Julce drzewa nie podobają się. Są stare i brzydkie, nie chce ich dotknąć.








Ciąg dalszy oczywiście nastąpi

Byle szybciutko nastąpił ten dalszy ciąg
zapisuję się na ciekawe historie

"Podróżuję" razem z Wami .
Lubię zaczynać czytanie relacji w momencie, gdy autor(ka) zaczyna ją pisać - z takim napięciem czeka się wtedy na kolejny odcinek . U Ciebie dodatkowo potęguje to sentyment do wyspy, do kórej zmierzacie , po drodze oglądając równie fajne miejsca...
Z relacjami rozpoczętymi podczas mojego pobytu na Kaszubach (tam bywam pod namiotem, Cro jakoś się tak składa, że śpię w całkiem innych sypialniach) jeszcze na bieżąco nie jestem, chociaż od powrotu minęły już trzy tygodnie... Nadrobiłam tylko te, które zaczęłam czytac przed wyjazdem. Tak będzie pewnie i z Twoją (czy też Maslinkową ) opowieścią - po tygodniowej przerwie (początek września w Cro ) "rzucę" się na nieznane mi odcinki, żeby zobaczyć jak tam Wam było i co zobaczyliście . Myślę, że przez następne dwa tygodnie świeżo rozpoczęta relacja jeszcze się nie skończy? Na pewno nie, przecież masz tyle do opowiedzenia i pokazania , że wystarczy jeszcze na jesień

Pozdrawiam serdecznie, Danka

to ja ewa, dangol, witam nowe czytelniczki. Z tym pisaniem aż do jesieni, to ja chyba nie dam rady Byliśmy tylko trzy tygodnie, a pisać mam przez miesiąc z okładem? To chyba nie na moje zdolności pisarskie. Ale nawet jeżeli skończę wcześniej, to po powrocie zapraszam do czytania.

Cd.Ponieważ dzień, jak zazwyczaj w Chorwacji, jest upalny, postanawiamy najpierw zażyć kąpieli, a dopiero później pojechać do Novalji. Jedziemy do Tovarnale. Wzdłuż brzegu pobudowane są apartamentowce. Zejść do wody można albo z betonowych platform, albo z maleńkich żwirkowych zatoczek. Zdecydowanie jesteśmy amatorami plaż skalistych, ale tutaj nawet nam się podoba. Zatrzymujemy się na kilka godzin, zażywamy kąpieli morskich oraz słonecznych. Idziemy na spacer asfaltową promenadą, co kilkadziesiąt metrów są ustawione śliczne ławeczki zachęcające do odpoczynku. Miałam nadzieję, że dotrzemy na sam koniec świata, ale jest to zbyt daleko a dzieci zostały same w wodzie.





Po kąpieli czas oczywiście na lody. Jedziemy do Novalji. Znowu włóczymy się wąskimi uliczkami, Julia z Filipem biegają od kramu do kramu.





Julii bardzo podobają się koronkowe kolczyki, ale wstydzi się zapytać o cenę (ciociu, ale to tak śmiesznie brzmi) i odchodzi z niczym. Po kilku dniach wstyd jej minie i będzie się pytała wszędzie i o wszystko. Ponieważ dawno już minęła pora obiadowa, zatrzymujemy się na posiłek. Zamawiamy kalmary, dzieciaki pizzę.





Zarówno Filip jak i Julia próbują po kawałeczku . Filipowi smakują bardzo, Julia jest ostrożniejsza . Stwierdza, że mogą być ale bez rewelacji.

Na ryneczku kupujemy paški sir, będzie jutro na śniadanie.
W porcie odbywają się jakieś uroczystości. Są tańce, śpiewy a nawet telewizja.





Pomału kierujemy się w stronę Ražanaca. Widoki są przepiękne.





Napotykamy na hodowlę muszli.








I na miejsca znane wszystkim tym, którzy Pag już odwiedzil





Jadąc rano, zaraz po przekroczeniu Paškog mosta, w oczy rzucają mi się ruiny jakiegoś zamku(?). Jednak dopiero teraz zatrzymujemy się na chwilę, żeby zrobić zdjęcia.








Teraz już wiem, że to nie zamek, a twierdza Fortica, skąd kontrolowano ruch morski.


Ostatni rzut oka






Wiem, że to co zdążyliśmy zobaczyć, to tylko maleńka cropelka. Czuję ogromny niedosyt Pagu, tyle miejsc pominęliśmy, o tylu nie wiedzieliśmy. Jeden dzień to stanowczo za mało, żebym mogła powiedzieć: Byłam na Pagu. Kiedyś tu wrócę.

Po powrocie do namiotu znowu szybkie spanie. Rano pobudka i lecimy do Šibenika i Zadaru.

Dzisiaj urządzamy wieczór chorwacki. Zjeżdża się rodzinka, będziemy oglądać zdjęcia i jeść chorwackie przysmaki.


Cd. na pewno nastąpi, ale w późniejszym terminie

Ja też czytam i czekam na ciąg dalszy

Ooooo, Pag, jak miło, słuchaj, na jednym ze zdjęć są kalmary z ziemniaczkami, a ziemniaczki są z...? Z czym one są, jedliśmy w Mandre, a ja nie umiałam poznać co to za warzywo.

Cały czas myśleliśmy, że to jest szpinak. Po powrocie znalazłam w jakimś poście, że to jest blitve. To coś w rodzaju botwiny, ale zielonej. Wydaje mi się, że Kasia pisała gdzieś, ze jest to sałata rzymska. Ale to ostatnie mogłam pomylić

Dzięki, w każdym bądź razie bardzo nam to zestawienie smakowało.

Tak, tak ten zapach lawendy do tej pory czuję. Byłem we wrześniu i w czerwcu na Hvarze. Zdecydowanie polecam czerwiec. A parę fotek z lawendą możecie zobaczyć w mojej relacji.https://www.cro.pl/forum/viewtopic.php?t=23870&postdays=0&postorder=asc&start=30

Środa 22 lipca

Plan na dzisiejszy dzień już znacie. W drodze Leszek wpada na, jak się później okazało, doskonały pomysł. Może do Šibenika i Zadaru dorzucić jeszcze Trogir? To jest stosunkowo blisko, powinniśmy się wyrobić. To była jedna z gorszych decyzji, jakie podjęliśmy. Czas nas gonił, wszystko musiało odbywać się szybko i sprawnie. Łatwiej powiedzieć niż zrobić.

ZwiedzanieTrogiru rozpoczęliśmy od targowiska. Następnie zwiedziliśmy to, co zwiedzić się powinno.

Brama Północna. Widoczna jest na niej rzeźba patrona miasta- św. Ivana Ursini.





Katedra św. Wawrzyńca (lub Laurencjusza, ale tego dowiedziałam się dopiero w Polsce z przewodnika "W kraju lawendy i wina". Znajduje się ona przy placu Jana Pawła II.. Była ona budowana przez kilkaset lat, począwszy od XII wieku.





Dwie nagie postacie zdobiące portal główny przedstawiają Adama i Ewę. Są one równocześnie najstarszymi nagimi postaciami w dziejach dalmatyńskiej rzeźby.




















Wchodzimy na dzwonnicę








Widok z wieży na Ratusz




Nie może nas również zabraknąć w loggi miejskiej.







Kierujemy się stronę portu. W wąskiej uliczce zupełnie przypadkiem udaje nam się wypatrzeć kościół św. Mikołaja.



Przez Bramę Morską wchodzimy na promenadę.



Chwilę odpoczywamy na kamiennych fotelach.



Tym jachtem nie my popłyniemy.



Twierdza Kamerlengo robi wrażenie



Baszta św. Marka



I na koniec bugenwille-przepiękne



Jedziemy do Šibenika. Za Primosten dostrzegamy ogromne obszary spalonego lasu. Mam wrażenie, że w ubiegłym roku tego tu nie było. A może tylko nie zauważyliśmy, tylko czy to możliwe"? Obraz ten robi na nas przygnębiające wrażenie

Zerknęłam na daty Waszego urlopu, musieliście być na Pagu w tym czasie co my, jednego dnia po plaży oglądaliśmy przez chwilę na HRT1 relację na żywo z Novalji , to mogło być w ten dzień kiedy Wy tam byliście .

helen napisał(a):Zerknęłam na daty Waszego urlopu, musieliście być na Pagu w tym czasie co my, jednego dnia po plaży oglądaliśmy przez chwilę na HRT1 relację na żywo z Novalji , to mogło być w ten dzień kiedy Wy tam byliście .

Byliśmy na Pagu 21 lipca Może też byliśmy w chorwackiej telewizji?


tadzikmal, Wasza lawenda rzeczywiście piękna. Wtedy kiedy my byliśmy na Hvarze, była już przekwitnięta, kwitły tylko pojedyncze kłosy. Ale i tak była cudna. A jak pachniała...