Zaostrog oraz Alpy Austriackie 2019

gusia-s napisał(a):No pięknie, aż się rozmarzyłam

Zdaje się, że na parkingu Edelweiss-Spitze można na upartego przenocować w aucie Gdzieś widziałam fotki nocujących małych kamperów.
Wschód słońca mi się marzy tam
Może się uda przekimać w kombiaku

Na Edelweissspitze można spokojnie przenocować w pensjonacie lub w osobnym domku z prywatnym punktem widokowym. Ceny z tego co pamiętam 80 euro za osobę
Osobiście w ubiegłym roku wybrałem nieco dalej nocleg ze śniadaniem w hotelu Wallackhaus za 150 euro + 50 euro pyszna obiadokolacja (2+2) ale widoki już nie były takie zacne jak na Edelweissspitze, choć też niczego sobie. Za to można było sobie porozmawiać z lokalnymi krówkami (milkami) a także świstakami

Dawigs napisał(a):

gusia-s napisał(a):

agata26061 napisał(a):

gusia-s napisał(a):No pięknie, aż się rozmarzyłam

Zdaje się, że na parkingu Edelweiss-Spitze można na upartego przenocować w aucie Gdzieś widziałam fotki nocujących małych kamperów.
Wschód słońca mi się marzy tam
Może się uda przekimać w kombiaku

Gusia, eee tam w kombiaku, Wasz domek na kólkach bierzcie i gdzieś tam się ulokujecie

Nie no wjazd na Edelweiss-Spitze z Jaskółczym gniazdem na ogonie to się raczej nie uda
Ogólnie nie słyszałam aby wogóle na Grossglockner widywane były zestawy z przyczepami, ale to nie problem bo tuż przed wjazdem od strony Fusch jest kemping, na którym i tak byśmy stali kilka dni, więc można by wyskoczyć na trasę solo o takiej porze aby zostać na noc w kombiaku

Jadąc od Fusch jest o ile mnie pamięć nie myli 17 km podjazd. Faktycznie jest cały czas pod górę mniej lub bardziej. Na najbardziej stromym odcinku mieliśmy średnie spalanie na poziomie 22l Na trasie nie widzieliśmy zestawów z przyczepami kempingowymi. Kampery były .

U mnie przy podjeździe na Edelweissspitze spalanie chwilowe było ponad 30l przy 2 litrowym silniku benzynowym Jak się później okazało nie to było najgorsze, bo trzeba było jeszcze zjechać a jechałem w odwrotną stronę niż Ty i wtedy kiedy czułem, że hamulce mają już dość ujrzałem to...

August napisał(a):
U mnie przy podjeździe na Edelweissspitze spalanie chwilowe było ponad 30l przy 2 litrowym silniku benzynowym Jak się później okazało nie to było najgorsze, bo trzeba było jeszcze zjechać a jechałem w odwrotną stronę niż Ty i wtedy kiedy czułem, że hamulce mają już dość ujrzałem to...

My, uprzedzając fakty wracaliśmy tą samą drogą. Informacje o tym by sprawdzić hamulce są o ile dobrze pamiętam przed ostatnimi dwoma parkingami. Hamowaliśmy ile się da silnikiem ale i tak za bramkami jak stanęliśmy sprawdzić koła to były rozgrzane.
U nas silnik hybrydowy 1,8 litra.

August napisał(a):

gusia-s napisał(a):No pięknie, aż się rozmarzyłam
Zdaje się, że na parkingu Edelweiss-Spitze można na upartego przenocować w aucie Gdzieś widziałam fotki nocujących małych kamperów.
Wschód słońca mi się marzy tam
Może się uda przekimać w kombiaku

Na Edelweissspitze można spokojnie przenocować w pensjonacie lub w osobnym domku z prywatnym punktem widokowym...

Tak wiem, ale nie o to mi chodziło

piekara114 napisał(a):Wiedziałam, że można nocować na trasie w schronisku/pensjonacie i czytałam o lewych namiotach, ale pomysł na spanie w samochodzie to nie spotkałam się...

Wydaje mi się, że nawet ktoś z forum spał w aucie na Edelweiss-Spitzew w drodze do Cro a już na pewno widziałam fotkę kampera na tamtejszym parkingu o poranku z zasłoniętymi szybami co ewidentnie świadczy, że ci ludzie tam nocowali.

piekara114 napisał(a): Tam nie ma kontroli biletu po zjeździe, że bilet bramkę otwiera czy coś podobnego? ...

Bilety są faktycznie jednodniowe ale jest też opcja przedłużenia biletu na drugi dzień za 12,5 eu więc może z takim biletem?

No własnie, jak fizycznie wygląda zjazd z trasy? Trzeba bilet odbić?

gusia-s napisał(a):

piekara114 napisał(a): Tam nie ma kontroli biletu po zjeździe, że bilet bramkę otwiera czy coś podobnego? ...

Bilety są faktycznie jednodniowe ale jest też opcja przedłużenia biletu na drugi dzień za 12,5 eu więc może z takim biletem?

No własnie, jak fizycznie wygląda zjazd z trasy? Trzeba bilet odbić?

Zastanawialiśmy się z żoną i ... nie pamiętamy . Chyba nie były sprawdzane ale pewni na 100% nie jesteśmy. Tym razem nie robiłem notatek na bieżąco w czasie wyjazdu . Trzeba wrócić do starego dobrego systemu .

August napisał(a):

gusia-s napisał(a):No pięknie, aż się rozmarzyłam

Zdaje się, że na parkingu Edelweiss-Spitze można na upartego przenocować w aucie Gdzieś widziałam fotki nocujących małych kamperów.
Wschód słońca mi się marzy tam
Może się uda przekimać w kombiaku

Na Edelweissspitze można spokojnie przenocować w pensjonacie lub w osobnym domku z prywatnym punktem widokowym. Ceny z tego co pamiętam 80 euro za osobę
Osobiście w ubiegłym roku wybrałem nieco dalej nocleg ze śniadaniem w hotelu Wallackhaus za 150 euro + 50 euro pyszna obiadokolacja (2+2) ale widoki już nie były takie zacne jak na Edelweissspitze, choć też niczego sobie. Za to można było sobie porozmawiać z lokalnymi krówkami (milkami) a także świstakami

Fajny pomysł z noclegiem na tej trasie. Czy to w kamperze czy w hotelu. A o wschodzie słońca zameldować się na Edelweissspitze

Udajemy się w kierunku lodowca Pasterze. Za Fuschertörl ruch wahadłowy sterowany światłami z powodu remontu drogi. Po drodze trochę mniej spektakularny odcinek trasy. Potem jeszcze w jedynym miejscu trafiamy na remont drugi i ponownie ruch wahadłowy. Ale koniec wieńczy dzieło .
Najpierw stajemy na małym parkingu koło Panoramarestaurant Kaiser Franz Josefs. Wjeżdżamy windą do góry i podziwiamy widoki .

W centrum najwyższy szczyt Austrii Grossglockner (3798 m n.p.m.) .


Zerkam w drugą stronę. Też ładnie To woda z topiącego się lodowca.


I w dół gdzie stoi nasz biały bolid.


Idziemy w kierunku wieży Obserwatorium im. Wilhelma Swarovskiego.


Widoki z wieży super ale niestety przez porysowane i opalcowane szyby zdjęcia wchodzą kiepsko.
Wychodzimy szybko z wieży bo przez szyby słońce mocno ją nagrzewa i strasznie tam gorąco.
Jeszcze pocztówkowe zdjęcie z Grossglocknerem i lodowcem Pasterze w tle .


Żona z synem idą dalej ku lodowcowi a ja cofam się by przeparkować samochód na parking wielopoziomowy.



CDN
---

Ale mieliście super pogodę
Jak sobie wspomnę moją wycieczkę grossglockner hochalpenstrasse w deszczu ... ehh

Normalnie piszesz mi scenariusz na wakacje... dzięki

Tak patrzę na te piękne zdjęcia i zakiełkował mi pomysł - chyba pojadę drugi raz tej zimy w góry
Ale na razie w nasze polskie
Cudną pogodę mieliście - pamiętam opinie forumowiczów, że często można tam trafić na coś takiego jak na zdjęciu Izy - skądinąd też bardzo fajnym

travel napisał(a):Ale mieliście super pogodę
Jak sobie wspomnę moją wycieczkę grossglockner hochalpenstrasse w deszczu ... ehh

Katerina napisał(a):Tak patrzę na te piękne zdjęcia i zakiełkował mi pomysł - chyba pojadę drugi raz tej zimy w góry
Ale na razie w nasze polskie
Cudną pogodę mieliście - pamiętam opinie forumowiczów, że często można tam trafić na coś takiego jak na zdjęciu Izy - skądinąd też bardzo fajnym

Przed wyjazdem wiedziałem, że na tej trasie kiepska pogoda nie należy do rzadkości. Plan był taki by jechać tylko wtedy gdy prognoza pogody będzie dobra. Udało się trafić na dzień z rewelacyjnymi warunkami pogodowymi .

KarKoz napisał(a):Normalnie piszesz mi scenariusz na wakacje... dzięki

Fajnie, że się podoba . Dla mnie tez inspiracją były relacje innych forumowiczów .

Samochód przestawiony. Odnajduję rodzinę. Syn z chęcią by gdzieś popłynął ale wioseł brak .


Z tego miejsca widok na lodowiec znakomity .


Żona zostaje a my z synem zjeżdżamy zabytkową kolejką linową. Kolejka faktycznie jest leciwa. Telefon na korbkę, za pośrednictwem którego kontaktuje się pracownik obsługi przed odjazdem, prymitywne zabezpieczenia rozklekotanych drzwi słowem przejażdżka dla ludzi o silnych nerwach


Po zjeździe perspektywa nieco się zmienia .


Wzdłuż ścieżki poustawiane są tabliczki z informacją o wysokości lodowca w cyklu co 5 lat.
Trudno w to uwierzyć ale zjeżdżając zabytkową kolejką linową, gdzieś w połowie wysokości stoku jest tabliczka z poziomem lodowca z lat 40-tych XX wieku .
Tu był lodowiec w 1975r.


Dziesięć lat później.


I przeskok o kolejne 20 lat.


Za tabliczką z datą 2010 kończy się ścieżka spacerowa i zgodnie z informacją na tablicy rozpoczyna się szlak górski. Faktycznie zdecydowana większość ludzi zawraca. My mamy odpowiednie obuwie na nogach, kijki trekkingowe w dłoniach i wykupione ubezpieczenie w kieszeni wiec idziemy dalej .


CDN

Zadziwiająca jest ta zmiana wysokości lodowca, ale cóż... tak to się ten nasz klimat zmienia. Aż strach pomyśleć, co będzie za 50 lat...

agata26061 napisał(a):Zadziwiająca jest ta zmiana wysokości lodowca, ale cóż... tak to się ten nasz klimat zmienia. Aż strach pomyśleć, co będzie za 50 lat...

Trudno sobie to wyobrazić, że cała ta niecka jeszcze w latach 40-tych XX-wieku była do połowy wypełniona lodowcem . Klimat się zmienia ale czy tylko przez człowieka? W muzeum powyżej lodowca, małym ale nowocześnie urządzonym, można zobaczyć animację jak zmieniał się lodowiec na przestrzeni kilku tysięcy lat. I okazuje się, że lodowiec Pasterze wielokrotnie znikał całkowicie by potem znów powstać. Był nawet okres czasu i to bardzo dawne dzieje, że nie było go przez kilkaset lat
Jest więc nadzieja, że znów tam się pojawi ale to chyba już nie za naszego życia
Podsumowując spieszcie się oglądać lodowce bo tak szybko odchodzą .

Na szlaku trafiamy na ostatnią tabliczkę. W tym roku pewnie pojawi się nowa .


Podchodzimy dość blisko. Pomni przeczytanych ostrzeżeń trzymamy jednak dystans bowiem lodowiec przysypany jest częściowo kamieniami i wchodzenie nań nie jest bezpieczne.



W dół fajnie się schodziło. Teraz czeka nas mała wspinaczka ale tylko do zabytkowej kolejki.



Na szlaku mijamy oznaczone miejsce gdzie cofający się lodowiec odsłonił drzewo. Drzewo można zobaczyć w muzeum powyżej.


Prócz małego muzeum jest tu też wystawa samochodów i motocykli. Jeśli chodzi o samochody to duży rozrzut. Od wiekowych klasyków poprzez nieco nowsze klasyki (VW Golf czy Trabant) na futurystycznym pojeździe skończywszy.


CDN

Cudowne widoki! Strasznie bym chciała zobaczyć lodowiec z bliska, ale niestety, trasy wysokogórskie pozostaną chyba w strefie marzeń, mam duży samochód z maleńkim silniczkiem, na każdym wzniesieniu mam wrażenie, że nie podoła