Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Patrząc na tę cerkiew wychodzi mi, że to strasznie pobożny naród był.

Tonących w odmętach piekielnej rzeki niedużo, za to świętych jak bąbelków w kąpieli

Przepiękna ta cerkiew św. Jerzego - i z zewnątrz, i wewnątrz.

Kompletnie inny świat. Jestem pewna, że bardzo by mi się spodobała podróż po Rumunii

maslinka napisał(a):
Kompletnie inny świat. Jestem pewna, że bardzo by mi się spodobała podróż po Rumunii

Ja już dawno nabrałem tej pewności ... nadchodzi czas Crozdrady
Przypomnę tylko złotą myśl autorki tej relacji ; trzeba się pośpieszyć z wyjazdem do Rumunii , aby zdążyć przed galopującą komercją
Pozdrav ...

mkm napisał(a):

maslinka napisał(a):
Kompletnie inny świat. Jestem pewna, że bardzo by mi się spodobała podróż po Rumunii

. . . trzeba się pośpieszyć z wyjazdem do Rumunii , aby zdążyć przed galopopującą komercją

Całkowicie się z tym stwierdzeniem zgadzam i chociaż nie można mówić ( pisać ) w tym przypadku o "galopce" , to jednak zmiany od 2002 roku ( nasza pierwsza tam wizyta ) zauważalne są prawie wszędzie .
Wystarczy więc zostawić na granicy pośpiech , odrzucić uprzedzenia i obalać kolejne mity
Miłego poznawania

Pozdrawiam
Piotr

mkm napisał(a): Ja już dawno nabrałem tej pewności ... nadchodzi czas Crozdrady

... oraz szansa na kolejną rumuńską opowieść

W Kaczyce znajdują się dwie cerkwie: grekokatolicka (k. XIX w). oraz prawosławna Św. Jana Nowego z Suczawy (1892-1896).



Fotka z netu:

Jednak to nie świątynie przywiodły nas tutaj, lecz kopalnia soli, znajdująca się naprzeciwko rzymskokatolickiego kościoła...



Od bramy do budynku wejściowego do kopalni idziemy drogą wewnątrzną.



Fotka M.:






Fotka Z.:



Kopalnię otwarto w 1791 r., złoża soli odkryto kilka lat wcześniej. W 1792 r. do pracy w kopalni sprowadzono 20 górniczych rodzin z Bochni, dla dzieci w 1802 r. otwarto polską szkołę. W 1810 roku w kopalni były już trzy szyby, a poziomy kopalniane znajdowały się na głębokości 30,5 m, 40 m i 76 m.
Liczba Polaków pracujących w salinie (także na kierowniczych stanowiskach) szybko wzrastała, stan taki utrzymał się aż do czasów międzywojennych i okresu repatriacji. Polacy są autorami (na wzór rodzimych kopalni) licznych obiektów podziemnych: kaplicy, sali zabaw, sztucznego jeziorka... Eksploatacji soli zaprzestano w 1989 roku, przystapiono wtedy do wyburzania niezabytkowych budynków kopalni. Został tylko budynek administracji oraz budynek szybu kopalni oraz dwa budynki przy drodze wiodacej od bramy.

Budynek administracyjny kopalni i szyb Ferdynad z wieżyczką zegarową:







W przedsionku budynku na ścianach wiszą plansze z opisaną historią kopalni, schematy jej organizacji i budowy.





Jest też portiernia z kasą biletową, ale... nikogo tam nie ma!



Czekamy kilka minut... i nikt nie przychodzi... Drzwi do zejścia do kopalni są jednakże otwarte , a światła w korytarzach są zaświecone . Wejdziemy więc, a zapłacimy jak będziemy wracać...



Podziemna trasa turystyczna to nie jest to trasa okrężna, trzeba wrócić tą samą drogą...

Schodami a potem pochyłą śliską pochylnią obniżamy się na poziom, w którym na głębokości 21 m znajduje się kaplica Św. Barbary z 1806 r . Jej rozmiary: 25 * 9 * 7 m. Ołtarz i ambona wykute są w soli, na ścianach widnieją nazwiska polskich górników.



Fotka Z.:









Idziemy dalej (cały czas w dół) schodami i wąskim chodnikiem, wokół nas unosi się drażniący zapach ropopochodnych impregnatów do drewna. Być może pachnie też sól, ale ten zapach jest skutecznie zabijany przez aromaty chemiczne. Cóż, grota solna to to nie jest ...







Fotka Z.:

Kolejna solna kaplica, tym razem malutka prawosławna , znajduje się na głębokości 38 m.







Na jej ścianach oraz przy wejściu wykute są solne płaskorzeźby – m.in. pustelnik Daniła oraz Adam i Ewa (wykonane przez artystę z pobliskiej Pleszy Bolka Majerika ).













Jeszcze trochę w dół ...

Dochodzimy na głębokość 42 m do podziemnego słonego jeziorka Lacul Sărat (Lacul Saramura) o powierzchni ok. 10 * 6 m głębokości 1,5 - 2,5 m. Ponoć kiedyś po tym jeziorku pływało się łódką .

Fotka Z.:

Dalej jest sala balowa...





Fotka Z.:



Wracamy obok jeziorka na skrzyżowanie korytarzy. Jeden z nich doprowadza do małej sali muzealnej, tu też znienacka pojawiaja się (a jednak !) miejscowa przewodniczka (doskonale zresztą mówiąca po polsku ), która pobiera stosowną opłatę za zwiedzanie.



Na tym jednak jej rola się kończy , gdyż nadal zwiedzamy sami , podobnie jak kilka innych osób, które w międzyczasie poszły w nasze ślady.

Fotka Z.:











Fotka Z.:

Świetna ta kopalnia! Sala balowa prawie jak w Wieliczce Płaskorzeźby też kapitalne.

Zapisuję Kaczykę na moją "rumuńską listę"

maslinka napisał(a): Zapisuję Kaczykę na moją "rumuńską listę"

Zamiast, czy oprócz Cro?

Znów ta sama krzyżowka, z niej ostatnim już odgałęzieniem idziemy na najniższy poziom kopalni.









Tu właśnie (na głębokości 75 m) znajdują się największe sale, które były wykorzystywane jako miejsce spotkań oraz jako boisko sportowe.



Fotka Z.:









Na powierzchnię wracamy znają już drogą...





Owce też już sobie poszły...

dangol napisał(a):

maslinka napisał(a): Zapisuję Kaczykę na moją "rumuńską listę"

Zamiast, czy oprócz Cro?

To lista rumuńska, więc niezależna od chorwackiej Kiedy się już wybierzemy do Rumunii, to będzie m.in. Kaczyka