Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Obok stolika mnicha zbierającego karteczki wypisywane przez wiernych, znajduje się relikwiarz Varlaama.





Tuż przy nim - kolejne relikwie...



Ikonostas pochodzi ze starszej cerkwi klasztornej.



Fotka Z.:





Bardzo cenna jest cypryjska ikona Matki Boskiej datowana XVI/XVII w.) podarowana klasztorowi przez hospdara Vasile Lupu - Bazylego Wilka.





Jeszcze kilka fotek z wnętrza...

Fotka Z.:





Wychodzimy...

Z dolinki Secu w linii prostej jest bliziutko do kolejnego celu wycieczki. Niewiele dalej byłoby drogą przez Sihlę, ale jak już wspominałam, nie mamy odwagi powierzyć aut leśniej górzystej trasie. Trzeba więc pojechać dookoła...



Taki widok na drogach, zarówno bocznych jak i głównych, będzie nam towarzyszył podczas całego przejazdu przez Mołdawię. Jak widać, wjechaliśmy w Krainę Kukurydzy , której tu uprawia się zdecydowanie więcej, niż w inych regionach, w których dotąd byliśmy. Nie ma natomiast czerwonej cebuli .



Wracamy do głównej drogi wiodęcej do Targu Neamţ. Mijamy oznakowany skręt na zabytkowy i ważny dla regionu monastyr Neamţ, udając że go nie zauważyliśmy . Nie mamy szans na zobaczenie wszystkich klasztorów w okolicy, padło na odpuszczenie Neamţ, chociaż może to błąd...
Zamiast niego, wybrałam do zwiedzenia dwa inne klasztory, niezbyt często odwiedzane przez polskich turystów...
Pierwszy to Agapia, do którego zjeżdżamy boczną drogą odchodzącą od trasy z Tragu Neamţ do Piatra Neamţ. Monastyr znajduje się na końcu dość sporej wioski, ładnie położonej w dolince rzeczki Agapia (Topolita) u podnóży zalesionej Magury.

Fotka z netu:

Auta zatrzymujemy na małym parkingu, skąd do klasztoru jest bliziutko.

Agapia to jeden z większych żeńskich monastyrów Rumunii, mieszka tu ponad 400 mniszek.







Nie dla wszystkich mniszek znalazło się miejsce w zabudowaniach monastyru, dlatego niektóre z nich mieszkają w wiosce, w uroczych domkach z ogródkami w bliskim sąsiedztwie klasztoru.







W Agapii znajdują się tak naprawdę aż dwa monastyry, ale do starszego Agapia Veche, położonego nieco wyżej jakieś 2 km od głównego klasztoru, nie pójdziemy. Zasługuje jednak na wzmiankę (a zapewne i na wizytę, jeśli ktoś będzie miał więcej czasu od nas ), gdyż powstał już w XIV wieku. Tyle, że stare drewniane cerkiewki (było ich kolejno kilka) nie przetrwały, obecnie stoi tam kamienno-drewniana świątynia postawiona w 1939 r.
W wiosce jest też zabytkowa drewniana cerkiew szpitalna Adormirea Maicii Domnului (1780 r.), ale jej również nie widzieliśmy...

Z nami zobaczycie tylko monastyr Nowa Agapia czyli Agapia din Vale zbudowany 1642-1647.

Fotka Z.:

jacky z DG napisał(a): wiedzę o prawosławiu...
(...) skąd to ?
wszak w standardowych przewodnikach nie ma takiego zbioru informacji ...

Wiedza moja znikoma i bardzo powierzchowna , chociaż faktycznie trochę szersza od informacji w przewodniku po Rumunii. Nabyta głównie PO rumuńskich wakacjach...
Coś tam wcześniej wiedziałam, nieco więcej niż to że kiedyś była wielka schizma , ale i tak zwiedzając rumuńskie monastyry, czułam się wielką ignorantką i głupio mi było z tego powodu... No więc musiałam chociaż trochę uzupełnić braki, czytając to i owo już po powrocie. Informacje czerpałam ze źródeł na poziomie może niezbyt wysokim, ale dla mnie wystarczającym
Tak już mam, że zwiedzając jakiś kraj, staram się nie ograniczać wyłącznie do zabytków, ale także liznąć trochę jego kuchni, poznać chociaż podstawowe elementy historii i kultury, starać się zrozumieć to, co oglądam. Monastyry to nie tylko piękne zabytki, ale też (a może przede wszystkim) miejsca modlitwy. Nieco innej, niż ta która jest mi bliska, ale robiącej na mnie spore wrażenie, nie tylko z powodu mniszych śpiewów. Do mnie osobiście to przemawia, zwłaszcza że nie czuję zbyt wielkich różnic (poza tymi "ceremonialnymi") między prawosławiem i katolicyzmem. Te różnice które istnieją, nie dla mnie zbyt jasne, bo teolog ze mnie żaden...

dangol napisał(a):Nie dla wszystkich mniszek znalazło się miejsce w zabudowaniach monastyru, dlatego niektóre z nich mieszkają w wiosce, w uroczych domkach z ogródkami w bliskim sąsiedztwie klasztoru.

Jak już miałbym zostać mnichem ,
to taki układ najbardziej by mi pasował.

pzdr

dangol napisał(a):Wracamy do głównej drogi wiodęcej do Targu Neamţ. Mijamy oznakowany skręt na zabytkowy i ważny dla regionu monastyr Neamţ, udając że go nie zauważyliśmy . Nie mamy szans na zobaczenie wszystkich klasztorów w okolicy, padło na odpuszczenie Neamţ, chociaż może to błąd...
Zamiast niego, wybrałam do zwiedzenia dwa inne klasztory, niezbyt często odwiedzane przez polskich turystów...
Pierwszy to Agapia

Nam się w Neamt podobało... ale rzeczywiście jest popularny. Za to dzięki jego odpuszczeniu pooglądamy dwa całkiem nam nieznane

Agapia din Vale ciekawy... chociażby ze względu na mieszkania mniszek poza klasztorem . Skoro mieszka ich tam aż 400 , nic dziwnego że się nie pomieściły . Drewniany Agapia Veche całkiem ładnie się też prezentuje , mnie by skusił...

dangol napisał(a):Niewiele dalej byłoby drogą przez Sihlę, ale jak już wspominałam, nie mamy odwagi powierzyć aut leśniej górzystej trasie. Trzeba więc pojechać dookoła...

Z Agapii jak widać drogowskazy do Sihastrii są... może nie byłoby tak źle . Znając siebie, gdyby był w naszym planie, na pewno próbowałbym skrótem

Tak jeszcze tylko spytam... co z Cetatea Neamtului?

Być może, gdyby to trzecie autko w korowodzie nie było takie niskie, pojechalibyśmy tą leśną drogą z Sihastrii przez Sihlę do Agapii... Było jednak ryzyko, że trzeba będzie się wrócić, a to zabrałoby nam trochę cennego czasu na dość napięty plan na ten dzień... Właśnie z powodu tego napięcia , na Cetatea Neamtului też już czasu nie było... Podróżowanie w trzy auta zajmuje sporo więcej czasu, niż w jedno. Nie mówiąc o tym, że rano też trudno się zebrać skoro świt

Nadgoniłem wreszcie zaległości po ponad dwutygodniowej nieobecności. Było co oglądać.
Nocna Sighisoara - piękna.
Szkoda, że w rejonie Bicaz nie udało się Wam czasu wygospodarować na krótki spacer. Trzygodzinna wycieczka wystarcza, by móc spojrzeć na kanion z góry.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Nadgoniłem wreszcie zaległości po ponad dwutygodniowej nieobecności. Było co oglądać.

I ile będzie do oglądania jak pokażesz to wszystko, co widziałeś w Portugalii
Już się cieszę na nową wirtualną podróż.

Co do spaceru ponad wąwozem... Coż, do wyboru był albo ten spacer, albo monastyry w dolince Secu. Z tym, że te ostanie miałam w planie, zanim jeszcze je Paweł pokazał, no i miejsce noclegowe było tam świetne. Na dodatek górski spacer nie miał szans z powodu świeżo skręconej nogi u M. (nie na górskich wertepaach, lecz na prostej drodze, jak się zaparzyła na czerwoną cebulę i wpadła w jedną z tych dziur jakich pełno na rumńskich drogach).
Może kiedyś jeszcze się nadarzy okazja na wędrówkę w rejonie Bicaz, chociaż większe szanse ma jednak Retezat...

dangol napisał(a):Na dodatek górski spacer nie miał szans z powodu świeżo skręconej nogi u M. (nie na górskich wertepaach, lecz na prostej drodze, jak się zaparzyła na czerwoną cebulę i wpadła w jedną z tych dziur jakich pełno na rumńskich drogach).

Bo trzeba chodzić po górach, a nie po prostych drogach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Agapię ufundował hetman Gavriil Coci (brat hospodara Bazylego Wilka) wraz z żoną Lilianą. Początkowo był to klasztor męski, mniszki zamieszkały tutaj w 1803 roku. Po zniszczeniach przez Turków w 1821 roku, monastyr odbudowano w latach 1822-1823 oraz przebudowano 1848-1862,odnawiając w 1882 i po pożarze 1903. Renowacja zespołu klasztornego odbyła się w latach 1961-1965 oraz 1995-2009.
Podczas I wojny światowej w Agapii urządzono szpital i sanatorium dla rumuśnkich żołnierzy rannych na froncie. Pomagające lekarzom mniszki wyspecjalizowały się wówczas w pielęgniarstwie i ziołolecznictwie.



Fotka Z.:





Opłata za wstęp na teren monastyru wynosi 5 RON. No proszę, mniszki zaczęły się cenić , bo w przewodniku jest napisane, że zwiedza się bezpłatnie...
Nie ma dodatkowego biletu na foto, ale legalnie można robić zdjęcia tylko na zewnątrz, w cerkwi obowiązuje zakaz i siostrzyczki raczej pilnują, żeby go przestrzegać.



Przez bramę w dzwonnicy (1823 r.) wchodzimy na dziedziniec otoczony zabudowaniami z balkonikami tonącymi w kwatach . Widać, że gospodyniami są tu kobiety.

Fotka Z.:



Fotka Z.:





Fotka Z.:

W północnym skrzydle monastyru znajduje się muzeum klasztorne (w cenie biletu wstępu), ale akuratnie nieczynne.









W pobliżu jest też sklepik z pamiątkami.





Oprócz typowych sakralnych, są tu przygotowane przez mniszki medykamenty oraz miód j jego przetwory.
Budka z produktami mniszek znajduje się również przed bramą wejściową do monastyru, można tam również kupić wypiekane przez siostrzyczki różnorakie pieczywko . O ile chlebek okazł się wyśmienity , to... nacięliśmy się na nabyciu czegoś, co skusiło nas swym kolorem .



Malinowego smaku nie było w tym zbyt wiele! Przeważała słodkość cukru, który okazał się głównym składnikiem tegoż przetworu. Jeśli koniecznie chcecie wydać 12 lei , wykorzystajcie je na coś zupełnie innego

Pośrodku dziedzińca stoi cerkiew Świętych Archaniołów Michała i Gabriela (Sfintii Arhangheli Mihail si Gavril, zwana też Sf. Voievozi ) zbudowana w tym samym czasie, co monastyr.

Fotka Z.:

Wewnątrz cerkwi zdjęć robić nie wolno. W świątyni jest właściwie pusto (jedna mniszka dyżuruje w przedsionku, ale czasem kontrolnie zagląda i do nawy), więc ten zakaz da się złamać. Tyle, że bez flesza nie wychodzi zbyt dobrze...

Fotka Z.:











Freski w cerkwi to jedno z pierwszych dzieł (1859-1861) znakomitego malarza Nicolae Grigorescu.



Część ikon w ikonostasie jest również jego autorstwa. Najcenniejsza ikona (wyeksponowana przed ikonostasem) jest jednak sporo starsza - powstała w XVI wieku, odrestaurowano ją w 1970 roku.

Fotka z netu:

Fotka z netu :

Nasze fotki nie wyszły...