Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Dzięki, Małgosiu

Układając w domu plan wyprawy, przez czas jakiś chodziło mi po głowie, aby jakąś pieszą wycieczkę odbyć śladami Wojtka w celu zobaczenia z góry szosy wijącej się wąwozem Bicaz. Kto wie? Może tak właśnie zdarzyłoby się , gdyby w trasę nie został wpleciony Retezat, przez co zmniejszyła się ilość dni na inne atrakcje. Trochę szkoda, bo z Retezatem nie wyszłotak jak chcieliśmy , a trasy w rejonie wąwozu były (chyba ) na miarę naszych możliwości...

Jednakże sam przejazd dołem też powinien być fajny!

Już sama nazwa okolicznych gór jest niezła : Hăşmaş. Gdy minęliśmy Lacu Roşu i któregoś z aut padło pytanie o nazwę górek, ja na to: Haszmasz. Odzew był natychmiastowy: No co ty, nie mam haszu !

Zanim przejedziemy wąwóz, turystyczną atrakcję tej części Rumunii, zatrzymujemy się na krótki popas na parkingu zaraz za Małą Serpentyną.
Będzie herbatka z widokiem ma imponującą Piatra Altarului - Skałę Ołtarzową, która już wcześniej (w relacji Wojtka) mi się spodobała



Zanim zagotuje się woda, jest czas na sesję foto.


Najpierw dwa długaśnie wozy, które ledwo udało nam się wymiąć na serpentynie. Ale trzeba było, bo wleklibyśmy się żółwim tempem, a tak woda już się grzeje !





A teraz Ołtarz .







Jeszcze nie tak dawno szczyt skały "zdobiła" wielka czerwona gwiazda, a nie ten krzyż...

dangol napisał(a):Sovata pojawiła się w moich planach po tym, jak natknęłam się na opis pobytu tamże przez Jacky z DG.
Początkowo myślałam, że może zabawimy tu 2 -3 godzinki i skorzystamy z dobrodziejstw uzdrowiskowych ciepłych wód, ale... na takie fanaberie nie było czasu.

co do oceny Sovaty zgadzam się z Tobą - mnie też rozczarowała...
pozostaliśmy tam, by złapać równowagę psychiczną po prawie rocznej przerwie urlopowej...
to był pierwszy, solidny odpoczynek po wyjeździe z domku...
a jeszcze na dodatek przytrafiła nam się niezbyt sprzyjąca pogoda - Wam było widać było znacznie cieplej...
lecz odpuszczenie sobie kopalni soli w Praid - to już błąd i to bardzo wielki...

Koplanię w Praid trzeba będzie odwiedzić przy innej okazji , może się kiedyś przydarzy. Być może gdybyśmy nie zjechali do Sovaty, udałoby się z Praid. O ile w poniedziałek wogóle można było ją zwiedzać ? Nie sprawdzaliśmy, bo jeszcze byśmy się skusili , a zależało nam na tym, żeby dotrzeć jeszcze za dnia do miejsca , w którym mieliśmy szukać noclegu.

Na tej wycieczce będzie inna kopalnia soli, przy Praid to w zasadze maleńka kopalenka, ale akurat pasująca czasowo do reszty dnia .

Lidia K napisał(a): Stąd te temperatury które podajesz. Poniżej kilkunastu metrach (18m) temperatura osiąga 4 stopnie. Z pracy doktorskiej wynika, że obserwowana maksymalna temperatura to 45 stopni. I nie dziwię się, że komuś się chciało wymyślać modele matematyczne.

Rumunia kolejny raz zaskoczyła fenomenalnym zjawiskiem przyrodniczym.

Wszystko bardzo mało precyzyjne; tłumaczenie też nieco "obok" zjawisk naukowych. Ale z pewnością ciekawostka przyrodnicza niewątpliwa.

Przejeżdżmy przez tunel i Wielką Serpentyną obniżamy się do najbardziej efektownej części najsłynniejszego rumuńskiego Wąwozu Bicaz - Cheile Bicazului.
Owszem, nawet ładnie tu, ale nie aż tak , żeby nas zachęciło do dłuższego postoju, nawet gdyby udało się znaleźć dobrze miejsce na zaparkowanie auta.





Wąska droga (momentami dodatkowo jeszcze zwężona przez remonty) wije się pomiędzy skalnymi urwiskami dochodzącymi do 300 - 400 metrów wysokości, momentami jeszcze więcej. Dobrze, że nie ma dużo wody w płynącym obok wartkim potoku !

Fotka Z.:

Koleżanko Dangol, chyba nie ma takiego kraju w Europie gdzie kolezanka nie była ???

Wręcz przeciwnie, w mało którym byłam...

Gdzieś pomiędzy wąwozem a miasteczkiem Bicaz:










W Bicaz nie zatrzymujemy się, bo i po co? Warto jednak wspomnieć o polskim akcencie. Otóż, a budynku gdzie siedzibę mają władze miasteczka, dawniej była letnia rezydencja królewska. Tam właśnie był internowany (od 19 IX do 4 XI 1939) nasz prezydent Ignacy Mościcki, w tym czasie podpisując akt zrzeczenia się urzędu.


Dalej prowadzi nas DN 15. Minąwszy miasteczko, na chwilę przystajemy na tamie na rzece Bystrzycy. Zapora powstała w latach 50-tych ubiegłego wieku jako pierwsza powojenna inwestycja hydroenergetyczna w Rumunii. Budowla ma długość 400 m, wysokość 120 m.





Widoki z tamy:

Kłaniająca się o remont szosa wije się przez około 40 km ponad zalesionymi brzegami jeziora Izvorul Muntelui, zwanego też Jeziorem Bicaz. Po drodze można uzupełnić wodę... Będzie przydatna na dzisiejszym noclegu .





Wkrótce pojawiają się ładne widoki na imponujący masyw Ceahlău, zwany przez niekórych Olimpem Mołdawii.













"Przegapiliśmy" arkadowy most łączący wioski Poiana Teiului i Poiana Largului. Jesteśmy jednak całkowicie usprawiedliwieni , bo żeby most zobaczyć na własne oczy, musielibyśmy specjalnie na niego wjechać, gdyż od Poiana Largului nasza trasa skręca w prawo, na DN 15 B.

Od Poiana Largului wznosimy się na przełęcz Petru Vodă.



Droga jest w przeważającej części w stanie tragicznym. Trwają próby jej remontu w miejscach, gdzie asfalt jest zdarty na całej szerokości, ale na razie skutek jest taki, że auta pokryły nam się grubą warstwą pyłu... Na szczęście do celu mamy już niedaleko , więc możemy turlać się w żółwim tempie .

Za Leghin skręcamy w prawo na boczną drogę DJ 157F i jedziemy "monastyrową" dolinką rzeczki Secu, wypatrując miejsca na nocleg. Łączek nad potoczkiem sporo , postanawiamy ulokować się nieco bardziej w głębi dolinki. Gdy mijamy zabudowania pierwszego z monastyrów, uznajemy że najwyższy czas na wybranie miejsca.
"Trafiona" łączka znajduje się nieco za Secu. W rozrzerzeniu dolinki, więc możemy rozlokować się nie przy samej drodze (nie jest ruchliwa, ale jednak to asfalt ) lecz tochę dalej, bezpośrednio nad rzeczką . Miejsce nie jest dziewicze, ale śmieci na szczęście nie ma dużo, w zasadzie tylko to, co ktoś wrzucił do pozostałości po ognisku. Jutro się okaże, że gdybyśmy podjechali jeszcze ciut dalej, mielibyśmy jeszcze lepszą miejscówkę... Nasza na szczęście też jest w porządku .

Na miejscu jesteśmy o godzinie 18-tej. Dzisiejsza trasa wyniosła około 270 km:



Zawitaliśmy w Krainie Monastyrów .



Namiot rozkładają tylko ci, co muszą, reszta śpi w bagażnikach.



Fotka Z.:

Dziś obiad słoiczkowy - tym razem padło na polędwiczki w sosie i kopytka, do tego surówka z lokalnych warzyw.

Fotka Z.:



Nocne niebo jest tak rozgwieżdżone , że chyba tylko letnią kaszubską nocą bywa równie piękne...
Jedyny minus nie jest zbyt ciepło, nawet przy ognisku... Odpowiednia temperatura jest na szczęście po zapakowaniu się w śpiworku do bagażnika

Miejscówek pięknych i spokojnych jest tam całe mnóstwo , to fakt

Teraz zapewne poświęcicie sporo czasu na piękne , malowane cerkwie

My tym razem musieliśmy świadomie ominąć ten rejon - zabrakłoby nam czasu na pozostałe kraje które kusiły swoimi perełkami . . .


Ciekawi mnie bardzo jakie wrażenie zrobiły na Was monastyry


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): Ciekawi mnie bardzo jakie wrażenie zrobiły na Was monastyry

Hmmm.... Różne

Dzień jedenasty, wtorek



Ranek znów słoneczny, aczkolwiek nadal nie jest ciepło.



Namiot naszych przyjaciół w takich warunkach nie wyschnie do końca, zwłaszcza że słońce na naszą łączkę zaglądnie dopiero za jakiś czas... Tyle czasu nie mamy, bo dziś program jest napięty . Tropik ląduje więc na moment w innej części łąki.



W samej "noclegowej" dolince znajdują się aż trzy monastyry! Tyle, że Sihlę sobie odpuścimy, gdyż nie jesteśmy pewni, czy leśna droga, jaka tam prowadzi, nie jest zbyt wyboista dla kompletu naszych pojazdów ...
Skoro więc będziemy wracać do głównej drogi w to samo miejsce, w którym wczoraj wjechaliśmy w dolinę Secu, zwiedzanie zaczniemy od Sihăstrii.

Fotka z netu:

Na małym parkingu przed bramą wiodącą na teren otaczający monastyr Sihăstria, jesteśmy niemalże sami . Stoi jeszcze tylko jedno auto, a wcześniej (z naszej noclegowej łączki) widzieliśmy dwie osoby idące w tamtym kierunku...
Ci nieliczni wierni biorą udział w Liturgii, na którą rano zwoływały bijące dzwony. Teraz słuchać śpiewy mnichów, co w połączeniu z cichością górskiej dolinki, robi na nas niesamowite wrażenie .
Turystyczny gwar w zwiedzanych później malowanych monastyrach Bukowiny wpłynie zdecydowanie ujemnie na ogólny odbiór tych pięknych i zabytkowych budowli...





Sihăstia, jako kompleks, aż tak mocno zabytkowa nie jest... W zasadzie, poza cudnym położeniem, dla większości nieprawosławnych gości może nawet być nieatrakcyjna. My mamy inne wrażenie , pewnie właśnie przez te wręcz mistyczne odczucia, jakich doświadczamy wchodząc tu wczesnym rankiem. Sihăstia pewnie na zawsze zostanie nam w pamięci, natomiast malowane monastyry ... po jakimś czasie przestaniemy rozróżniać

Odpowiedź kompletną Danusiu otrzymałem , dziękuję


Pozdrawiam
Piotr