Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Nawet nie podejrzewałam, że aż tak jest oświetlona!
Ale fajnie! Czekam na jeszcze!

Pozdrawiam.

dangol napisał(a):

Z taką piwniczką mroźna zima byłaby mniej straszna.

pzdr

Tomku, czy to znaczy, że w ramach rozgrzewania, wyczerpałeś już wszystkie ubiegłoroczne naleweczki ?.
Ja się trzymamy dzielnie - nawet przy kompie zawnięta polarowym kocykiem (tym samym, który mi dzielnie służył ma pokładzie w czasie jadranskich morskich przygód) - naleweczki odowiednio dozując , więc może wystarczy ich do końca lutego .

Fajnie było, ale pora wracać...

Dobranoc

Danusiu , już teraz wiem , jak wiele straciliśmy opuszczając to średnowieczne miasto przed zmrokiem . . .
Następny ( do trzech razy sztuka , a więc ostatni ) raz to już chyba specjalnie na nocne odwiedziny pojadę

Pozbierałem szczękę z klawiatury i . . . pooglądałem jeszcze raz

Piękne , dziękuję


Pozdrawiam
Piotr

Wszystkie piękne!

A te takie jak mi się marzyły...

dangol napisał(a):

Fotka Z.:

Długo czekaliście, żeby tak bezludnie mieć?

Magicznie...

Pozdrawiam.

Nie tak długo, przecież było już dość późno . Chociaż... oczywiście trzeba było trafić na właściwy moment, gdyż oprócz takich jak my opuszczających starówkę, byli i tacy, co dopiero ruszali na nocny patrol

Robienie nocnych zdjęć w w tym mieście to czysta przyjemność, dzięki fantastycznemu podświetleniu całej starówki . Gdyby jeszcze chciało nam się nosić statywy (zarówno my, jak i Z., zostawiliśmy klamoty w autach, chociaż wiedzieliśmy, że moga być przydatne!), fotki z pewnością byłyby o niebo lepsze! No, ale Piotr napisał, że do trzech razy sztuka , więc może nie popełni naszego błędu kiedyś pokaże kolejne nocne cudeńka. Zresztą, życzę każdemu, aby wybrał Sighisoarę na jeden nocleg, bo warto

Dzień dziesiąty, poniedziałek

Przedwyjazdowy plan na dziś:

Po drodze zatrzymamy się w Sovacie - uzdrowisku, w którym bywała rodzina królewska. Są tu słone jeziora termalne, będzie się można zrelaksować. W Praid jest kopalnia soli, którą można zwiedzać (do szkolni wjeżdża się autobusem). Pomiędzy Gheorgheni i Bicaz droga biegnie w dużej części wąwozem Bicaz - zatrzymamy się tam na chwilkę, żeby się pogapić na wąwóz i Lacul Roşu - Czerwone Jezioro. Od Bicaz przez ok. 40 km będziemy jechać wzdłuż jeziora zaporowego - zatrzymamy się zobaczyć tamę. Spać będziemy w bocznej dolince z monastyrami , na na dziko nad rzeką w namiocie lub w aucie, albo przy którymś z monastyrów.

Skończyło nam się pieczywo, postanawiamy więc że śniadanie zjemy już gdzieś po drodze.

Przed opuszczeniem kempingu wyskakujemy jeszcze tylko na moment do najbliższego kantoru (na drugą stronę rzeki, przy uliczce prowadzącej na starówkę), aby wymienić taką ilość pieniążków, jaka ma nam wystarczyć do końca pobytu . Sighişoara jest właściwie ostatnim miastem na naszej trasie z dłuższym postojem. Przez kolejne większe miejscowości będziemy co najwyżej przejeżdżać, szkoda więc będzie czasu na poszukiwanie kantoru czy bankomatu oraz miejsc postojowych dla kawalkady aut...

Wracając pod żółte domki, zaglądamy jeszcze do wnętrza katedry, bo wejście dziś otwarte . Katedra nie jest wiekowa, więc malowidła nie są zbyt ujmujące, ale skoro już tu jesteśmy ...







Z Sighişoary wyjeżdżamy około 9:40 drogą DN 13 w kierunku Târgu Mureş.





Jedziemy przez lekko pofalowaną Transylwanię, mijając kilka wiosek o zabudowie coraz mniej saskiej, wkrótce bowiem zawitamy w części Siedmiogrodu zwanej Szeklerszczyzną.

Zatrzymujemy się przy sklepie w jednej z tych wiosek, było to chyba w Chendu ...



Poza pieczywkiem chcielibyśmy kupić też jakieś owoce i warzywa, ale sklepowa nie bardzo ma co zaoferować, na półkach niewiele. Zresztą, w kolejnym sklepie w tej wiosce nie było lepiej... No było jedyne miejsce na naszej wycieczkowej trasie, gdzie mieliśmy problem z zakupami. Dobrze, że chociaż chleb był , a konkretnie dwa ostatnie bochenki .

Zakupy nie bardzo się udały, za to była okazja na klimatyczne obserwacje miejscowych Romów, mówiących mieszaniną języka cygańskiego i węgierskiego.

W Bălăuşeri opuszczamy główną drogę, skręcając na trasę 13A w kierunku Sovaty. Od jakiegoś czasu jesteśmy w Krainie Czerwonej Cebuli, którą sprzedają dosłownie co krok .





Mijamy kolejne wioski. Tablice z nazwami miejscowości są tu również po węgiersku, a więc jesteśmy u Szeklerów.

W wiosce Trei Sate (Hármasfalu), a w zasadzie w jej części zwanej Cioc (Csókfalva), można zobaczyć barokowy kościół unitarny (1792-1798).












Okolice końcówki trasy do Sovaty są rzadziej zabudowane.





Jeśli jednak przy drodze są jakieś domy, to najczęściej obok stoi ktoś z czerwoną cebulą .



Żeby zobaczyć dawne królewskie uzdrowisko Sovata, musimy nieco zboczyć z głównej trasy...

Koleżankę Dangol mozna spotkać wszędzie.

Witaj Kolego Darku
Dawno Cię tu nie było , a mogłeś wsiąść na którąś z furmanek i ruszyć naszą trasą...