Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Ze wzgórza szkolno-kościelnego schodzimy nie krętymi schodami, lecz łagodniejszą, aczkolwiek nieco dłuższą drogą czyli uliczką Scării.

Widok na pomniczek bohaterów I wojny światowej, z miastem w tle.





Mijamy bramę prowadzącą na cmentarz ewangelicki, jeden z najstarszych w Siedmiogrodzie. Lubię spacery po starych nekropoliach, zwłaszcza tak ładnie położonych , ale tym razem nie miałam na to czasu...





Uliczka doprowadza nas do dolnego wejścia na kryte schody, czyli w miejsca dobrze już nam znane

Najwyższy czas, żeby na moment porzucić poznawanie miasta, a zająć się swymi domagającymi się zasilenia żołądkami . Tylko gdzie by tu przysiąść? Żeby było smacznie, widokowo i na dodatek w miarę tanio ?
Podoba nam się miejsce w ogródku tuz przy bocznej uliczce w pobliżu szkolnych schodów, ale tłok tam straszny, nie chce nam się sterczeć i polować na zwalniający się stolik...

Uliczką tą , mijając kolejny placyk, doszlibyśmy do murów cytadeli , albo po skręcie w prawo, z powrotem do Domu Drakuli. Ale czy tam znaleźlibyśmy coś odpowiedniego dla siebie?

Myśmy do kościoła weszli. Był zakaz fotografowania i wnętrze nie kusiło mnie, by ten zakaz spróbować jakoś obejść.

Pozdrawiam,
Wojtek

A ołtarz wykonany przez syna Wita ma coś wspólnego z mistrzostwem ojca? Czy raczej nie bardzo, skoro nie zachęcił do złamania zakazu?

dangol napisał(a):A ołtarz wykonany przez syna Wita ma coś wspólnego z mistrzostwem ojca? Czy raczej nie bardzo, skoro nie zachęcił do złamania zakazu?

Jeżeli masz na myśli jakieś porównanie z ołtarzem w krakowskim kościele Mariackim, to... nie ma żadnego porównania. Tamten ołtarz to zaledwie mała bździnka.

Pozdrawiam,
Wojtek

My również potraktowaliśmy cmentarz po macoszemu chociaż kusiło , by poświęcić mu dłuższą chwilę . Oglądając zdjęcia w necie z tej ciekawej nekropolii byłem na siebie zły z tego powodu
Nie da się zobaczyć wszystkich ciekawych zakamarków podczas jednego wyjazdu . . . a szkoda

Ciekawe Danusiu w ilu jeszcze miejscach nasze trasy się przetną


Pozdrawiam
Piotr

Franz napisał(a):

dangol napisał(a):A ołtarz wykonany przez syna Wita ma coś wspólnego z mistrzostwem ojca? Czy raczej nie bardzo, skoro nie zachęcił do złamania zakazu?

Jeżeli masz na myśli jakieś porównanie z ołtarzem w krakowskim kościele Mariackim, to... nie ma żadnego porównania. Tamten ołtarz to zaledwie mała bździnka.

Pozdrawiam,
Wojtek

Też tak myślę.

Do Kościoła weszliśmy ale żeby zachwycił to nie powiem.

W takim razie cieszę się, że czas jaki przypadłby na kościół, wykorzystaliśmy znacznie przyjemniej

Jacky Od 2003 zmian na pewno sporo, o ile pamiętam, to wiele się zmieniło (ładny bruk zamiast rozkopanych kocich łbów ) nawet od czasu wizyty rodzinki PAP-y i ciut późniejszej Kulek

Dokąd dalej? Może jednak lepiej trzymać się głównej osi starówki, bo przecież tam restauracyjek najwięcej !









Wracamy do Placu Zamkowego...











Ostatecznie nie lądujemy jednak pod żadnym z licznych placowych parasoli, lecz zagłębiamy się w wiodącą na wprost uliczkę Bastionului. Grajkowie z Wzgórza Szkolnego też zmierzają w tym kierunku, co my .

dangol napisał(a):Grajkowie z Wzgórza Szkolnego też zmierzają w tym kierunku, co my .

Mieliście własną kapelę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ale tylko przez moment , bo przygrywać do obiadu już nam nie zechcieli

Przysiadamy obok Burg Hotel. Gdyby było zimno, pewnie wybralibyśmy restaurację we wnętrzu, najchętniej tamtejszą sklepioną piwniczkę. Lepiej jednak rozkoszować się przedwieczornym ciepełkiem , a przy okazji szerszym widokiem na starówkę, stąd wybór stolika przy uliczce, a nie na zamkniętym dziedzińcu.





Wybieramy oczywiście dania lokalne . Dziś ponownie sarmale z mamałygą. Gołąbki można tu wybrać w wersji mięsnej lub wegetariańskiej. A mamałyga ... po prostu słońce na talerzu , a niebo w gębie . To najsmaczniejsza mamałyga, jaką jadłam w Rumunii!



A to danie nazywa się cricală:



Jeszcze taka fotka z uliczki Bastionowej:

Uliczkę Bastionului zamyka wejście do rzymsko-katolickiego kościoła św. Józefa, faktycznie stojącego już przy strada Mănăstirii - ulicy Klasztornej. Kościół wybudowano w 1894 roku w miejscu Baszty Ślusarzy i przylegającego do niej, rozebranego klasztoru i kościoła franciszkańskiego.











Stojąc przy kościele, widzimy kolejną z baszt cytadeli. Średniowieczne miasto otoczone było murem obronnym, w którym było aż 14 baszt. Do dziś zachowało się ich 8 czy 9... Dokładnie to nie wiem, bo kręciliśmy się głównie po środku starówki, nie dochodząc do każdej wieży, więc faktycznej ilości się nie doliczyłam . W pobliżu kościoła św. Józefa stoi Turnul Cizmarilor - Baszta Szewców. Pierwsza wzmianka o tej wieży pochodzi z dokumentów z 1522 roku. Obecny wygląd jest z przebudowy w 1681 roku, po pożarze miasta. Na początku obecnego wieku wieżę odnowiono, wtedy dodano schody zewnętrzne.

Każda baszta inna , z każdą związana jest legenda jednak chyba ta właśnie najbardziej przypadła mi do gustu ( przebiła zegarową ) i zapadła w pamięci .
Fajnie się z Tobą tak powłóczyć po tym wspaniałym miejscu




Pozdrawiam
Piotr

Cieszę się Piotrze, że wółczysz się razem ze mną , ale je równie chętnie śledziłabym Waszą wyprawę. Co ty na to, żeby wreszcie zabrać się za relację