Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

dangol napisał(a):

kulka53 napisał(a):Ale samo Viscri, nawet bez kościoła bardzo się nam spodobało ... ten brak jakiejkolwiek asfaltówki w całej wiosce i konie pałętające się po ulicach...

I te koryta wzdłuż szerokiej kamienistej drogi ...... a przy nich ludzie i zwierzęta gawędzący sobie albo obserwujący takich zapuszczających się samotnie turystów.

Joanka23 napisał(a):Ale ta wioska... jeżeli wpisali ją na listę UNESCO dlatego, że nie tknięta cywilizacją, to ludziska przerąbane mają ...choćby chcieli do cywilizacji to pewnikiem nie mogą...

Z przodu będzie jak widać a od środka ..... to już od nich zależy, skoro anteny satelitarne mogą być na dachach

kulka53 napisał(a): Ale wnętrze kościoła jakieś takie surowe

Jak to u ewangelików .

Ale fajnie, że wreszcie mogłam zobaczyć Viscri w środku .

Ten cemntarzyk, co jest na którymś zdjęciu to był w obrębie murów? Bo na zewnątrz nic takiego nie dojrzałam.

Jakoś puste to Viscri na Twoich fotkach. My trafiliśmy na konika przy korytku (zatarasował całą drogę), jakieś roboty drogowe (a raczej ziemne ale w drodze) i ogólnie spory ruch był.

Aglaia napisał(a): Ten cemntarzyk, co jest na którymś zdjęciu to był w obrębie murów? Bo na zewnątrz nic takiego nie dojrzałam.

Poza pierścieniami murów obronnych kościoła... Ale gdzie jest furtka doń prowadząca, to nie wiem. Chociaż lubię spacery po starych nekropoliach, to tym razem (mimo że z góry widziałam, że cmentarz jest) nawet nie próbowałam tam się dostać.

Fotka z netu:

Franz napisał(a): Wygląda na to, że w Rumuńskich Wyrypach jeszcze parę dodatkowych zakamarków Viscri będę mógł pokazać.

Całkiem możliwe, że jednym z tych pominiętych przeze mnie zakamarków, jakie Wojtek nam pokaże , będzie właśnie ten saski cmentarzyk .

Joanka23 napisał(a): ...choćby chcieli do cywilizacji to pewnikiem nie mogą...

Lidia K napisał(a): z przodu będzie jak widać a od środka ..... to już od nich zależy, skoro anteny satelitarne mogą być na dachach

No właśnie, jest dokładnie tak, jak wspomniała Małgosia...

Gdzieś przeczytałam (być może w któryms z przewodników, nie pamiętam), że gdy miała być zbudowana nowa asfaltówka prowadząca do Viscri, jej mieszkańcy zaprotestowali. Nie chcą asfaltu i tłumów turystów, którzy się tu niewątpliwie pojawią wraz z lepszą drogą. Cenią sobie święty spokój!
Cóż z tego, że wielki świat (wcale nie tak spokojny) mają w mieszkaniach dzięki satelitom
No i czy faktycznie nie chcą turystów? A niby dla kogo przed kościołem i przy wjeździe do wioski porozkładali kramy ze swymi (głównie włóczkowymi) wyrobami? Na dodatek sporo sobie życzą za te rękodzieła... Na szczęście, dzierganie na drutach mam całkiem nieźle opanowane , więc nie skusiłam się na pamiątkowy wyrób z Viscri.

kulka43 napisał(a): ten brak jakiejkolwiek asfaltówki w całej wiosce i konie pałętające się po ulicach...

Aglaia napisał(a): Jakoś puste to Viscri na Twoich fotkach. My trafiliśmy na konika przy korytku (zatarasował całą drogę), jakieś roboty drogowe (a raczej ziemne ale w drodze) i ogólnie spory ruch był

W wiosce było faktycznie wyjątkowo pusto (no tak, ale to już była druga połowa września, sezon minął).
Po uliczkach, zamiast koni, biegały tylko kury i kaczki... Konie widocznie nie były spragnione, stąd ich nieobecność przy kamiennych korytkach . Co nie znaczy, że luzackie koniki już nie pałętają się po okolicy My spotkaliśmy jednego na dziurawym asfalcie w pobliżu wioski, przy trasie do Buneşti.

Z Viscri do głównej drogi w Buneşti jest 6 kilometrów. Asfaltem, ale tak dziurawym, że chyba szuter jakim dotarliśmy do Viscri, był wygodniejszy . Furmankom jednakże to nie przeszkadza .







Buneşti od strony Viscri to wioska cygańska w każdym calu. Kolorowe domki, często po prostu gliniane lepianki, ale z satelitami nieco zadziwiają, trochę zatrważają... Zwłaszcza po lekturze książki Michała Kruszony, a konkretnie fragmentów opisujących jego wizytę w jakimś cygańskim domostwie w innej z rumuńskich wiosek...

Jadąc dalej DN 13, nie mając zamiaru zatrzymywać się już gdziekolwiek przed Sighişoara, nie możemy się doczekać celu dzisiejszego etapu naszej podróży . Beznamiętnie mijamy więc (a co najmniej czyni tak większość z nas ) drogowskazy kierujące do kolejnych kościołów obronnych... Widok wysoko położonych ruin zamku chłopskiego ponad Saschiz też nie robi większego wrażenia, chociaż w innych okolicznościach mogłoby być inaczej . Wpisany na listę UNESCO ewangelicki kościół w Saschiz (zbudowany 1308 r., przebudowa 1494-1525) również pozostawiamy bez bliższych oględzin... Uwagę zwraca jednakże stojąca obok wieża zegarowa, mocno podobna do tej, jaką wkrótce zobaczymy w Sighişoara.





Do miejsca noclegowego docieramy około godziny 15:15. Dzisiejszy dystans - około 165 km:

Ten ostatni fragment drogi dokładnie się nam pokrywa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ten ostatni fragment drogi dokładnie się nam pokrywa.

A więc, chociaż drogę tę w realu pokonałeś wcześniej ode mnie, to w relacji będziesz deptał mi po piętach (a właściwie oponach )

Ale na chwikę Ci się zgubię , bo zaczynamy od miejsca noclegowego. Nie przypuszczam, żebyś zatrzymał się tam, gdzie my

dangol napisał(a):Ale na chwikę Ci się zgubię , bo zaczynamy od miejsca noclegowego. Nie przypuszczam, żebyś zatrzymał się tam, gdzie my

Noclegi się nam nie powtórzą.

Pozdrawiam,
Wojtek

Sighişoara



Camping Aquaris mieści się przy ulicy Nicolae Titulescu, tuż przy odkrytym basenie. W drugiej połowie września kąpielisko już nie działa, więc tłumy wokół nam nie grożą . Stoi zaledwie kilka przyczep (teren dla nich jest wydzielony na lewo od bramy wjazdowej), rozbitych namiotów jest jeszcze mniej . Teren przeznaczony na namioty nie jest duży, w sezonie pewnie nie zawsze da się znaleźć miejsce.. Teraz, jak widać, luzik .

Zamysł był taki, że namiot rozbijają tylko ci, którzy muszą , a reszta tę jedną noc śpi w autach. Tyle, że nie ma to żadnego wpływu na cenę niezależnie czy się rozbije namiot czy nie, trzeba uiścić po 15 RON od głowy plus za każde auto dodatkowo 5 RON. W sezonie korzysta się z basenu już bez dodatkowych opłat, ale nas to nie dotyczy, bo w basenie wody nie ma.
Tuż za placem na namioty stoi kilka skromnie wyposażonych 2-osobowych domków kempingowych. Może jednak zdecydować się na nie? Byłoby przyjemnie położyć się do łóżeczka po późnym powrocie z odkrywania atrakcji Sighişoary... Cena za głowę wychodzi o 10 RON drożej, ale jakaż wygoda! No i można przebierać w lokalizacji domków, bo świecą pustką Chyba już wiadomo, jaka jest nasza decyzja







Niewykluczone, że w pensjonacie gdzieś w mieście wyszłoby niewiele drożej, ale nie chce nam się szukać innego noclegu...

W pobliżu bungalowów stoi murowany miały domek z zapleczem sanitarnym i turystyczną kuchnią. Z pryszniców i WC można również skorzystać w budynku przy basenie. Wszędzie czyściutko i ciepła woda bez ograniczeń.



Kamping ma jeszcze jedną zaletę, dla nas bardzo istotną . Do Cetatea Sighişoara jest stąd bliziutko , odpada więc problem parkowania aut albo długiego powrotu z nocnego zwiedzania...

Domki, czy też często lepianki w Bunesti robią wrażenie, to fakt.... Przyglądając się im jechaliśmy dość wolno, skutek był taki, że i tak musiałem przyspieszyć chcąc pozostawić w tyle gromadę biegnących za autem cygańskich dzieciaków .

Widać, że drogi nie poprawili , myśmy dodatkowo musieli na niej omijać połamane po burzy gałęzie

A camping w Sighisoarze rzeczywiście ma dobrą lokalizację. Domki całkiem fajne i niedrogie, nie dziwię się podjętej decyzji

Pozdrawiam

Jest coś co w tej relacji bardzo mi się podoba (oprócz samej Rumunii) - spokój.


Pozdrawiam

dangol napisał(a):Z Viscri do głównej drogi w Buneşti jest 6 kilometrów. Asfaltem, ale tak dziurawym, że chyba szuter jakim dotarliśmy do Viscri, był wygodniejszy .

Tą drogą i dalej do Sighisoary też jechaliśmy .

Jacek S napisał(a):Jest coś co w tej relacji bardzo mi się podoba (oprócz samej Rumunii) - spokój.


Pozdrawiam

Znając rumuńskie realia, nagle kończący się asfalt i nieprzewidywalne dziury, poruszające się po drogach urocze furmanki a nawet wolno biegnące samotnie konie ten spokój jest tak według mnie pozorny. Ale dzięki częstym spowolnieniom jazdy udaje się Danusi te realia pokazać.

Lidia K napisał(a):

Jacek S napisał(a):Jest coś co w tej relacji bardzo mi się podoba (oprócz samej Rumunii) - spokój.


Pozdrawiam

Znając rumuńskie realia, nagle kończący się asfalt i nieprzewidywalne dziury, poruszające się po drogach urocze furmanki a nawet wolno biegnące samotnie konie ten spokój jest tak według mnie pozorny. Ale dzięki częstym spowolnieniom jazdy udaje się Danusi te realia pokazać.

A jak się spotyka taką nieoświetloną furmankę nocą, za zakrętem to przestaje ona być urocza i o spokój trudno . Rumunia mimo pozornego spokoju potrafi podnieść ciśnienie. Ale i tak ją lubię .