Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Ostatnie zdjęcia z zamku chłopskiego:



















Gdyby sprawdziły się niekorzystne dla nas prognozy pogody (chmurzyska już nadciągają!), mógłby to być alternatywny punkt programu na jutro. Tyle, że trzeba byłoby tutaj wrócić...



Na razie realizujemy plan na dziś, a jego kolejnym elementem jest poszukanie noclegu pod dachem na dwie kolejne noce. Przy niepewnej pogodzie, takie rozwiązanie jest jak najbardziej wskazane , niezależnie od tego, czy było to w planie, czy nie (ale było ).

Musimy się pospieszyć, póki jeszcze nie pada!

Cel Buşteni...

Dojedziemy tam najkrótszą drogą czyli trasą nr 73A. Trochę serpentyniastą, ale o bardzo przyzwoitej nawierzchni . Kierujemy się w stronę przełęczy Sipote rozdzielającej Bucegi od masywu Postăvaru. Następnie zjeżdżamy do głównej drogi DN1 (Braszów - Bukareszt), osiągając ją w rejonie osady Predeal, położonej na przełęczy łączącej Karpaty Południowe i Wschodnie. Doliną Prahovy przez Azugę jedziemy w kierunku Buşteni.

Nocleg chcielibyśmy znaleźć w miarę blisko dolnej stacji kolejki. Jest weekend, nie ma więc pewności, czy w górskim kurorcie znajdziemy coś jeszcze wolnego w dobrej cenie. Ponieważ wjeżdżamy od strony Braszowa, najpierw robimy przegląd możliwości noclegowych w tej części Buşteni, chociaż to trochę daleko od telecabiny. Jak nie będzie wyjścia, wrócimy tutaj, bo właśnie w tym rejonie pensjonatów jest sporo. Pole namiotowe też jest (5 RON od osoby), całkiem ładnie położone, w bocznej dolince pod górami. Nie będziemy się jednak wygłupiać przy dzisiejszej niepewnej pogodzie. No i miejsce biwakowe jest daleko od kolejki!
Wracamy więc do głównej drogi i jedziemy nią jeszcze kawałek (cały czas w korku), aby w końcu wjechać w boczne uliczki już we właściwej części miejscowości

Nocleg znajdujemy przy ulicy Caraiman, a właściwie przy jej połączeniu z uliczką Cimitirului, czyli tuż przy cmentarzu.
Jest mocno rumuńsko , łącznie z tym, że gospodarze nie mówią w żadnym innym języku. Na szczęście cyferki na karteczce są znane wszystkim, więc udaje nam się uzgodnić szczegóły . Cena 35 RON od osoby za noc, ale gdyby nie językowe rozbieżności, z pewnością dałoby się coś utargować.





Dostajemy do dyspozycji całą górę domu, czyli trzy dwuosobowe pokoje z łazienkami oraz tarasik z widokiem na podwórko. W każdym pokoju jest lodówka, talerze, sztućce, filiżanki, szklanki... Niestety, nasze pokoje na pięterku są bez dostępu do kuchni. W przedpokoju jest jedynie szafka , na niej ekspres do kawy... Na szczęście jesteśmy samowystarczalni , kuchnię sami sobie urządzimy na trasie .



Na cmentarz wychodzą okna z naszego pokoju, ale nie mamy żadnych oporów . Lubię spacerować po cmentarzach, mogę więc spać naprzeciwko . Zwłaszcza, że ponad cmentarzem góruje Caraiman .

Dach nad głową zapewniony, możemy realizować kolejny punkt programu .

Sinaia jest oddalona od Buşteni tylko o około 8 kilometrów, teoretycznie powinniśmy więc szybko tam dotrzeć. Tyle, że cały czas jedziemy w korku. Cóż, uroki weekendu i wypoczynkowej atrakcyjności obu miejscowości. No i głównej drogi, jaką jedziemy.

Naszym celem jest zamek Peleş, do oglądnięcia którego tak mocno zachęcali nas rumuńscy koledzy z pola biwakowego w Fogaraszach. Jak wystarczy czasu, zobaczymy też monastyr, od którego Sinaia wzięła swą nazwę...
Tyle że, nie wiem jakim cudem, przegapiliśmy zjazd do zamku i dotarliśmy aż pod stację kolejową. Skoro już tu jesteśmy, to pójdziemy na moment na peron, żeby się poczuć tak, jak pasażerowie słynnego Orient Expressu , który ponoć się tu kiedyś zatrzymywał...
Neoromański budynek dworca pochodzi z I połowy XX wieku, żadne cudo... Z boku, w niższym budyneczku (czyżby to był starszy budynek dworca królewskiego, zbudowany w 1913 r. ?) mieści się niewielkie muzeum kolei. Wstęp 6 RON ... ale nie weszliśmy do środka, więc poniższa fotka makiet jedynie nielegalnie od strony drzwi...



Więcej zdjęć można zobaczyć na TEJ stronce w internecie.

Eksponat z boku muzealnego budyneczku:

Po opuszczeniu dworca, już bezbłędnie docieramy do ulicy prowadzącej do królewskiego pałacu. Niebo coraz bardziej bure, postanawiamy więc nie żałować kasy na podjazd do parkingu znajdującego się w miarę blisko od Peleş. Żeby można było przekroczyć szlaban, trzeba należność uiścić jeszcze przed właściwym parkingiem. Hmm... Tanio nie jest, 10 RON od auta. Na szczęście zmieściliśmy się w dwóch .
Pod sam zamek nie możemy jednak podjechać, ostatni "zwykły" parking jest ciut niżej, koło restauracji hotelu Bastion. Właściwie to pizzeria, bo głównie makarony i pizzę serwują, typowego rumuńskiego jedzenia brak! Nie wchodzimy ...



Brukowaną drogą ruszamy na Peleş. Niestety, zanim dojdziemy do zabudowań przy których jest pierwszy widok na pałac, zaczyna się to, czego się od jakiegoś czasu obawialiśmy . Grzmi, błyska i pada! Nie jakiś tam sobie deszczyk, lecz prawdziwe oberwanie chmury. Zanim udaje nam się dobiegnąć do pierwszego daszku, pod jakim możemy się schronić, jesteśmy już zupełnie mokrzy... A tu zamiast przestawać, leje jeszcze bardziej!

Obok pod daszkiem schronił się jakiś brudny i straszliwie cuchnący pies... Zapachy takie, jakby gnił na żywca! No, ale jak i dokąd się ewakuować? Musimy cierpliwie przeczekać najgorsze... A miało być tak pięknie!

Ze względu na już dość późną godzinę oraz w dużej mierze również z powodu cen biletów, mieliśmy ograniczyć się tylko do najtańszej (z tych płatnych ) wersji zwiedzania pałacu, wyższe kondygnacje sobie odpuszczając.

Cennik zawieszony na "psiej" budce:



Odpuścić musimy wszystko, łącznie z podejściem do samego zamku! Nie dość że głodni, to jeszcze przemoczeni do ostatniej nitki. Jak zwiedzać w takich warunkach? No, nie da się!

Gdy ustaje największa ulewa (ale wciąż mocno pada), postanawiamy wracać do aut. Jeszcze tylko pamiątkowe fotki na dowód, że próbowaliśmy zobaczyć zabytek tak wysoko ceniony przez poznanych Rumunów...

dangol napisał(a):Sinaia jest oddalona od Buşteni tylko o około 8 kilomeetrów, teoretycznie powinniśmy więc szybko tam dorzeć. Tyle, że cały czas jedziemy w korku. Cóż, uroki weekendu i wypoczynkowej atrakcyjności obu miejscowości. No i głównej drogi, jaką jedziemy.

Tą trasa przejeżdżałem wielokrotnie i prawie zawsze w korku.

Pozdrawiam,
Wojtek

Czyli tak tam jest. Kulki też o korkach wspominały...

dangol napisał(a):Czyli tak tam jest. Kulki też o korkach wspominały...

Korki, owszem . Byliśmy w tym rejonie dwukrotnie i oba razy musieliśmy odstać swoje . Ale to było lato... jak widać wrzesień nie jest lepszy w tym względzie .

Masz rację, Rasnov podoba się chyba każdemu, to jedno z miejsc, które wspominamy jako najciekawsze z całej Rumunii. Sympatyczne ruiny, ładne widoki na miasteczko i dalszą okolicę... czego można chcieć więcej. Tylko, że jak widzę wszystko robi się tam "zachodopodobne"... podjechać nie można, a parking na dole płatny .

Noclegi całkiem niedrogie jak na taki kurort i krótki okres pobytu, nawet mimo braku dostępu do kuchni.

dangol napisał(a):Na szczęście jesteśmy samowystarczalni

Na szczęście my też

Co prawda nie przyszło nam do głowy żeby zwiedzać rumuńskie dworce, ale widzę, że może szkoda... ten w Sinaia całkiem niebrzydki

No ale te chmury i te burze . Bucegi jakoś wyjątkowo pechowe są....

Przyspieszyłaś... fajnie się tak zwiedza

Pozdrawiam

Przyśpieszyć czasem się uda, ale często idzie jak po grudach, czy też rumuńskich szutrach .

A co do chmur i burz w Bucegach... Faktycznie, tam jakoś często się trafiają, ale może uda nam się chociaż trochę to odmienić

Pizzeria nie dla nas (owszem, pizzę lubimy, lecz na nią wolimy pojechać gdzie indziej), ale udaje się znaleźć coś, co nam odpowiada
Nieco niżej, ale jeszcze w strefie, za którą uiściliśmy parkingową opłatę, więc jeśli nie udało się jej wykorzystać na zamek, to chociaż tu.
Na przeszpiegi idzie Grzesiek, bo po co wszyscy mieliby moknąć? Wraca z rozanieloną gębą . Pizzy i makaronów nie mają Cibory też żadnej nie mają... Mają za to wyżerkę z grilla! No i ciepło jest w środku, to się przy okazji podsuszymy .



W Cutitu d'Argint nie ma kompletnie żadnego wyboru, gdyż wszystkim serwują dokładnie taki sam zestaw . Osiem różnych grillowanych mięsiw, a właściwie, to różnych części kilku zwierzaków - jest wołowina, baranina, wieprzowina i kurczak. Podawane są kiełbaski z mielonego mięsa, stek z polędwicy wołowej, kawałek baraniego udźca i wieprzowej szyneczki, nóżki i skrzydełka z kurczaka, wieprzowe żeberko, wieprzowina zawijana w boczek... Do tego ziemniaczane chipsy, kapuściana surówka (być może czasem podają inną, tego pewna nie jestem ) i fasola na ciepło w przepysznym sosiku .

Mięsa serwowane są po kolei, kelner przychodzi ze szpadką, kroi mięso przy nas na drewniej tacce, potem rozkłada wszystkim na talerze. Kawałeczki mięsiwa niby niezbyt duże , ale przy szóstym i tak z nadmiaru żołądek do gardła podchodzi. Cena stała 49 RON od osoby (nie ma w niej jednak żadnego napoju, więc na wino czy soczek trzeba się dorzucić) , z tym że żarcie donoszą do oporu, póki jeszcze ktoś da rady coś zmieścić .







Przystawki uzupełniane są natychmiast, gdy tylko znikną z talerza . Co do dokładki mięsa po zakończeniu podstawowych 8 sztuk, można sobie zażyczyć tyle, ile się chce i tego, co się chce . Tylko kto tak naprawdę ma jeszcze miejsce na dokładkę? Babska część ekipy czuje przepełnienie już przy szóstej czy siódmej porcyjce, zamiast ósmej mógłby być tylko miętowy opłatek . Panowie dla zasady poprosili o dodatkowy kawalątek lub nawet dwa , ale nie wiem jakim cudem w sobie to zmieścili...
Pojedliśmy, podeschliśmy... W międzyczasie nawet padać przestało . Fakt, chmurzyska nadal się kłębią, alei tak zrobiło się nieco optymistyczniej. Może jutro nie będziemy zmuszeni zwiedzać jaskini ?
Z dzisiejszego zwiedzania Sinai i tak już nic nie będzie, za jakieś pół godziny zacznie się ściemniać... Wracamy więc do Buşteni. Po drodze zatrzymujemy się tylko po arbuzy...



... a J. jeszcze na uzupełnienie wina , wypatrzył bowiem świetne miejsce, w którym można to zrobić.
Wieczór spędzamy w zasadzie prawie cały na drewnianym tarasiku, nie licząc krótkiego spaceru (już po ciemku) w czasie którego rozpoznajemy, którędy rano dojedziemy do stacji kolejki, oraz ile czasu nam to zajmie...

Dzisiejszy przejazd autami to około 70 km.

Super biesiada ...

Pozdrawiam.

Franz napisał(a):

dangol napisał(a):Sinaia jest oddalona od Buşteni tylko o około 8 kilomeetrów, teoretycznie powinniśmy więc szybko tam dorzeć. Tyle, że cały czas jedziemy w korku. Cóż, uroki weekendu i wypoczynkowej atrakcyjności obu miejscowości. No i głównej drogi, jaką jedziemy.

Tą trasa przejeżdżałem wielokrotnie i prawie zawsze w korku.

Pozdrawiam,
Wojtek

To ja dla równowagi powiem, że jechaliśmy we wrześniową niedzielę i obyło się bez korka (ale dość tłoczno było).

Dzień ósmy, sobota - Piesza wycieczka po Bucegach

Chyba urodziliśmy się pod szczęśliwą gwiazdą, bo poranek wita nas taką pogodą, o jakiej marzyliśmy . Po wczorajszych chmurach ani śladu (prawie ), Caraiman przez okno widoczny doskonale .





Coś mi się wydaje, że właśnie tam dziś dotrzemy . W pierwotnych planach był co prawda Omul (najwyższy szczyt Bucegów), ale korony Rumunii nie zdobywamy, więc tam iść nie musimy.
W naszym tempie, obu tych miejsc nie damy rady odwiedzić, aby zdążyć przed zamknięciem kolejki... Nie chcielibyśmy jednakże być zmuszeni do schodzenia stromizną do Buşteni, zwłaszcza że mogłoby nam się nie udać dotrzeć tam przed nastaniem ciemności...

Na razie jednak mamy inne zmartwienie musimy się załapać na wagonik w górę o takiej porze, aby jakakolwiek wycieczka była możliwa. Jest weekend, więc prawdopodobieństwo kolejki do kolejki spore. Pamiętam dokładnie, że przez coś takiego, również w sobotę, Kulki musiały zrezygnować z Bucegów...

Już wczoraj uzgodniliśmy, że do dolnej stacji kolejki musimy dojść co najmniej pół godziny przed startem pierwszego wagonika, czyli ustawić się w ogonku o 8:30. Od pensjonatu mamy jakieś 15 minut krokiem ciut szybszym od spacerowego... No więc, pobudka o dość wczesnej porze, bo śniadanie przed wycieczką nie może być byle jakie.

Wychodzimy zgodnie z planem
W linii prostej do stacji kolejki jest blisko, ale nie ma bezpośredniego przejścia, chyba że jakąś leśną ścieżynką (?) za cmentarzem, ale wczoraj po nocy nie trafiliśmy na nią. Musimy zejść ulicą Caraiman (miejscami dość stromą!) aż do ulicy Unirii, a nią dochodzi się do ulicy Telecabinei, którą dojeżdżają auta od głównej szosy. Stąd nieco pod górkę do stacji kolejki, tuż za hotelem Silva.









Dochodząc do celu, wiemy już że dobrze zrobiliśmy, wychodząc w miarę wcześnie. Ogonek już jest! Na szczęście jeszcze niezbyt długi... Na pierwszy wagonik szans nie mamy, ale drugi może być w naszym zasięgu . Dodatkowe 15 minut oczekiwania to pryszcz! Gdybyśmy jednak przyszli o te 15 minut później, to na wjazd czekalibyśmy o wiele dłużej, bo kolejka za nami wydłuża się strasznie szybko!

Ale będzie jazda!
Z ta kolejką nie wyszło nam z powodu nocnej burzy z piorunami i konieczności wysuszenia wszystkiego co nam z tego powodu zmokło. Do kolejki dołączyliśmy zdecydowanie za późno. A i stać się w niej wcale nie chciało. Słusznie więc postąpiliście wybierając się jak najwcześniej. Pamiętam jak raz w życiu postanowiliśmy wjechać na Kasprowy kolejką, byliśmy bardzo wcześnie i zanim zaczęła kursować już była setka oczekujących. Trzeba było cierpliwie odczekać dwa kursy. Celem była Świnica a potem fragment Orlej Perci. Udało się dzięki rewelacyjnej pogodzie zrealizować przez każdego z nas wybrany cel. A wracając do kolejki - to muszę przyznać, że wtedy jedno z nas naprawdę przeżywało kolejkowe katusze.