Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Oj joj joj.
Ale piękna budowla.
Widać olbrzymie bogactwo jakie włożono w zewnętrzne detale i wewnętrzne zdobienia.
Całość wyszła cudnie.

dangol napisał(a):

Franz napisał(a): To akurat szkoda.

Też żałuję , ale nie dało się, tego dnia jeszcze trochę drogi było przed nami.

Danusiu , to tylko kolejny powód , żeby tam kiedyś wrócić
My nawet nie zrobiliśmy postoju w Curtea de Argeş zostawiając to miejsce ( między innymi ) na następny raz , który musi nastąpić

Zarażony już jestem . . .


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):

Franz napisał(a): To akurat szkoda.

Też żałuję , ale nie dało się, tego dnia jeszcze trochę drogi było przed nami.

Rzeczywiście szkoda - druga cerkiew, moim zdaniem, ładniejsza (i ciekawsza) od tej "głównej". Ale przynajmniej jest powód żeby wrócić .

dopiero teraz dołączę do wątku

Witaj, plessant
Jak przeczytasz wszystkie rumuńskie relacje, które już są na cropli, oraz te, co wkrótce mogą się pojawić (cały czas czekamy na wspomnienia Piotra ), to będziesz miał dobrą bazę do zaplanowania swej własnej podróży po tym uromaiconym krajobrazowo i kulturowo zakątku Europy.

Pozdrawiam serdecznie

Z Curtea de Argeş kierujemy się na Câmpulung Muscel, jeszcze wcześniejszą stolicę Wołoszczyzny. Wiedzie tam droga DN 73C, znów pełna dziur, ale bardzo malownicza . Wije się wśród pagórków, pastwisk i sadów, mija niewielkie wioski i przydrożne malowane kapliczki...

W Schitu Golesti (tuż przed Câmpulung), po prawej widać (chociaż słabo, bo to jednak kawałek od szosy) ruiny rzymskiego fortu Jidava (II-III w.). Może warto byłoby tam zaglądnąć, gdyż to jeden z nielicznych z tamtych czasów, jakie mamy na naszej objazdowej trasie... Brak czasu, brak czasu! Jakość dróg skutecznie zweryfikowała możliwości poznawcze.

Również w samym Câmpulung Muscel, nie zatrzymujemy się ani na troszkę, chociaż zabytków (zwłaszcza cerkwi ) tu sporo przecież jeszcze tyle drogi przed nami! Na szczęście jedziemy teraz drogą DN 73 o sporo lepszej nawierzchni, więc tempo przejazdu nieco wzrosło.

Zbliża się już pora obiadowa, towarzystwo pragnie się zatrzymać w jakiejś przydrożnej wiejskiej restauracyjce. Jak na złość, nic interesującego nie rzuca się w oczy. W każdym bądź razie z przybytków gastronomicznych , gdyż kilkanaście kilometrów za Câmpulung pod wzgórzem Mateiaş przed wioską Dragoslavele, mijamy ogromne mauzoleum rumuńskich bohaterów z I wojny światowej, upamiętniające krwawą bitwę z 1916 r., jaka rozegrała się w pobliżu pomiędzy wojskami rumuńskimi , armią niemiecką i austro-węgierską.





Okolica stała się górzysta, widoki coraz bardziej urokliwe .







Mijamy Dragoslavele, dawną wołoską osadę przy granicy z Transylwanią. Wioska jest pięknie położona, wręcz korci, aby się tu zatrzymać... Pewnie byśmy to zrobili (ale nie widzimy miejsca godnego postoju na obiad) zwłaszcza że to miejsce powiązane z naszą historią. Tu podczas II wojny światowej, od października 1939 roku, przebywał internowany marszałek Rydz-Śmigły, zajmując willę Mirona Cristea (rumuński patriarcha, który w latach 1938-1939 był premierem).

dangol napisał(a):Z Curtea de Argeş kierujemy się na Câmpulung Muscel, jeszcze wcześniejszą stolicę Wołoszczyzny. Wiedzie tam droga DN 73C, znów pełna dziur, ale bardzo malownicza . Wije się wśród pagórków, pastwisk i sadów, mija niewielkie wioski i przydrożne malowane kapliczki...

Jechaliśmy 73C, od drugiej strony. Jak na rumuński standard nie było źle . Ale może w stronę Brasova jest gorzej. Widokowo w "drugą mańkę" też jest całkiem miło .

Jak na rumuński standard , to nawet wyśmienicie

dangol napisał(a):Witaj, plessant
Jak przeczytasz wszystkie rumuńskie relacje, które już są na cropli, oraz te, co wkrótce mogą się pojawić (cały czas czekamy na wspomnienia Piotra ), to będziesz miał dobrą bazę do zaplanowania swej własnej podróży po tym uromaiconym krajobrazowo i kulturowo zakątku Europy.

Pozdrawiam serdecznie

Witam.
Jak narazie to wasza trasa pokrywa się z tą wymyśloną przeze mnie. Mam więc okazję pooglądać co mnie czeka .
Piękne te góry, ale pewno kochanej małżonki na taki spacer po górach nie namówię, a takie przednie widoki... .
Z twojej mapki wynika, że nie zahaczyliście o wybrzeże, a mam zamiar znowu zobaczyć Konstancę i trochę się tam pobyczyć. No i deltę Dunaju zobaczyć, bo jeszcze nie byłem.
Pozdrawiam i czekam na dalszy ciąg.

PS
Mając taką pasję i hart ducha napewno nie zdziadziejemy. Też jestem w wieku " przed dziadkowym".

dangol napisał(a):kilkanaście kilometrów za Câmpulung pod wzgórzem Mateiaş przed wioską Dragoslavele, mijamy ogromne mauzoleum rumuńskich bohaterów z I wojny światowej, upamiętniające krwawą bitwę z 1916 r., jaka rozegrała się w pobliżu pomiędzy wojskami rumuńskimi i armią niemiecką i austro-węgierską.

Przy mauzoleum się nawet nie zatrzymaliśmy. Za to zajrzeliśmy do fikuśnej cerkiewki pod skałą w klasztorze w Namaesti w połowie drogi między Campulung a Dragoslavele.

Pozdrawiam,
Wojtek

plessant napisał(a): No i deltę Dunaju zobaczyć, bo jeszcze nie byłem.

O Delcie Dunaju też myślałam, ale już przed wyjazdem wypadła z planu, który w rezultacie okazał się i tak mocno napięty.
Stan rumuńskich dróg mocno wypływa na możliwości poznawcze okolic . Albo wybiera się sporo kilometrów do przejechania i spędza większość dnia w aucie, albo skraca się trasę całej wakacyjnej eskapady...

Nasza dwutygodniowa wycieczka "łukiem Karpat" i tak wymagała sporo czasu na przemieszczanie się samochodem, gdybyśmy chcieli dorzucić deltę czy wybrzeże, to zupełnie nie byłoby czasu na jakikolwiek górskich spacer. Tych ostatnich nie było zbyt wiele , ale szkoda byłoby, gdyby jednak nie doszły do skutku!
Jeśli Małżonka byłaby oporna na wędrówkę po Fogaraszach, możesz ją namówić na jakiś lżejszy, a równie widokowy spacer. Rumuńskie góry mają do zaoferowania trasy dla każdego, według chęci i możliwości. Jakiś przykład takiej trasy jeszcze pokażę . Prawdziwą kopalnię pomysłów masz u Franza (ale o tym już wiesz ), także w rekacji Kulki znajdziesz fajne górskie (i nie tylko) wycieczki .
No i jeszcze jest niezła (chociaż bez gór) relacja PAP-y z bałkańskich wojaży Jego rodzinki, gdzie Rumunii poświęcił sporo

Franz napisał(a): Przy mauzoleum się nawet nie zatrzymaliśmy. Za to zajrzeliśmy do fikuśnej cerkiewki pod skałą w klasztorze w Namaesti

My pod mauzoleum zatrzymaliśmy się tylko na moment, dokładnie na fotę z wysokości parkingu .
Ogrom budowli zrobił wrażenie, ale nie wiem, czy wnętrze miałoby dla nas jakieś znaczenie. Co do Waszej cerkiewki, dla mnie z pewnością byłaby bardziej interesująca, cieszę się więc, że zobaczę ją chociaż w Rumuńskich Wyrypach .

Droga robi się coraz bardziej kręta, wkrótce zacznie się podjazd. Na szczęście największych serpentyn nie będziemy pokonywać na głodniaka , bo przy wyjeździe z kolejnej wioski (może to było w Rucăr? a może już dalej - w Podul Dâmboviţei?) trafiamy wreszcie na odpowiednie miejsc . Przy okazji przeczekamy krótki deszcz, który się akurat trafił...

Dla każdego będzie tu coś odpowiedniego . Jest baranina (z mamałygą albo bez), cibora de burtă (tu po raz pierwszy podano nam tę zupę jak należy, czyli z kiszoną ostrą papryczką ), cibora de văcuţă, jakieś sałatki i coś jeszcze do wyboru. Baranina na Krecie była jednak duuuuużo lepsza, niż tutaj. Ale i tak smaki przydrożnej, domowej kuchni, są ujmujące . Pastuje nam to lepiej, niż w restauracjach o wyszukanym wystroju.







Podczas obiadu mamy całkiem sympatyczny widok z tarasu, szczególnie że przestało padać
.

Kolejne serpentyny... Wspinamy się na przełęcz! Zanim jednak się na niej znajdziemy, zatrzymujemy się na moment na ostatnie spojrzenie w stronę, z której tu dotarliśmy.







Przy okazji robimy tutaj maleńkie zaopatrzenie . W budach przy Bâlea Lac, w ramach odkrywania miejscowych smaków , trafiliśmy na afinatę. To taka procentowa jagodzianka, tyle że z naszą rodzimą "jagodzianką" nie mająca nic wspólnego.
Babcia zachęca do kupienia palinki, gdyż alkoholowej afinaty akurat nie ma. Widząc nasze zawiedzione miny, błyskawicznie wpada na pomysł, jak nas uradować , a przy okazji ubić interes . Odlewa do pustej flaszki sporą ilość palinki, do tego dodaje nieco syropu jagodowego, całość uzupełnia jagodowym sokiem... Kilka wstrząsów i gotowe do spróbowania . Afinata? No tak, afinata . Na dodatek za 2/3 ceny uiszczanej w Fogaraszach .





Za czas jakiś, już znacznie wyżej, kolejny przystanek... U babci zupełnie zapomnieliśmy o kaszkawale, który chcielibyśmy zjeść dziś na kolację .

Odcinek drogi pomiędzy Rucăr a Bran to dla mnie najbardziej malowniczy fragment dzisiejszej trasy, zdecydowanie przewyższający walory południowej części Transfogaraskiej. Zielone pagórki pełne kopek siana, przyjemna wiejska zabudowa, a w oddali wysokie szczyty Piatra Craiului po jednej, majestatyczne Bucegi po drugiej stronie... Niestety, już nie robimy postojów na fotki, a przez szybę zdjęcia bez szału.









Pierwszy widok na zamek Bran:



Ale to już nie dzisiaj...