Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

piotrf napisał(a):

Interseal napisał(a):W temacie rumuńskiej waluty - bardzo fajne mają banknoty, prawda?

Pełna zgoda musiałem sobie kilka zostawić . . . na pamiątkę

Banknoty bardzo gustowne, zwłaszcza zamieszczone nań górskie kwiatki przypadły mi do serca. No i prześwitujące nutki . Zaletą jest również niezbyt wielki rozmiar, bardzo dobrze pasujący do mojego portfela .
A największym plusem (nie tyle samych banknotów, ale ogólnie ichniej waluty) przelicznik RON na PLN, który skutecznie eliminował niepotrzebny wysiłek umysłowy podczas zakupów.

Jakieś banknoty też mi zostały, chociaż nie było to celem pamiątkowym . Po prostu, nieopatrznie nie zostały wyjęte z kieszeni spodni, które ze względu na ślady po biwakowaniu na dziko, zostały przełożone na dno ciuchowej torby. A można było wymienić je na jeszcze jedno Cotnari ...
Cóż, chcemy czy nie, do Rumunii musimy wrócić .

dangol napisał(a):Okazuje się, że na dziurach Bihoru (a konkretnie w okolicach wioski Carpinet) 78 km na godzinę jest szybkością zawrotną .

Politia dbała tylko o stan Waszego wozu.

dangol napisał(a):Obwodnica okazała się kociołbim brukiem pamiętającym być może czasy średniowiecznego górnictwa złota

Dwukrotnie dałem się wpuścić w tę "obwodnicę". Potem już się pilnowałem...

Pozdrawiam,
Wojtek

Banknoty są cudne - też zostawiliśmy kilka na pamiątkę - i żeby był pretekst żeby wrócić .

A z miejscową policją nigdy nie spotkalismy się. Owszem czasem panowie stali z suszrką ale nas nigdy nie namierzyli. Chociaż może gdyby namierzyli to uniknęlibyśmy wizyty u wulkanizatora i konieczności zakupu nowej opony (patrząc na to jak was skasowali i tak byłaby to bardziej opłacalna opcja ).

Aglaia napisał(a): Chociaż może gdyby namierzyli to uniknęlibyśmy wizyty u wulkanizatora i konieczności zakupu nowej opony (patrząc na to jak was skasowali i tak byłaby to bardziej opłacalna opcja ).

Kwota wywoławcza była mniej więcej 10 razy wyższa

Też pamiętam tę "obwodnicę" . Jako, że jechaliśmy w przeciwnym kierunku, było to jeszcze w miarę na początku całej trasy Deva - Oradea i nie byliśmy zorientowani co do jej stanu, sądziłem, że pobłądziłem wjeżdżając na taką drogę . Okazało się, że później były jeszcze ciekawsze fragmenty....

Wspomnianego Cotnari przywieźliśmy tylko 2 butelki.... co najmniej o kilka za mało

Mandaciku nie zazdroszczę... ale podziwiam umiejętność negocjacji

A przelicznik walutowy też bardzo mi się podobał

Pozdrawiam

Wkrótce za Devą zbaczamy na drogę 68 B / 687 wiodącą do miasta Hunedoara.

Paskudztwa po upadłym przemyśle Słońca Karpat królują tu niezaprzeczalnie, ale naszym celem jest zamek, który huta miała przesłonić.

Zamek zobaczymy jedynie z zewnątrz, bo pora już późna. Co prawda co środka wejść jeszcze można (dziwne, bo minęła już godzina, do której we wrześniu zamek jest otwarty), ale zamiast oglądać pozostałości po Hunyadych i ich następcach, wolimy przysiąść w jakiejś restauracji. Trzeba coś zjeść, zanim wyruszymy w dalszą drogę... Zanim jednak siorbniemy ciborę pora na symbol węgierskiego panowania w Siedmiogrodzie, czyli Zamek Korwina - Castelul Corvinilor. W naszym wydaniu - tuż przed zachodem słońca:

























Osobiście żałuję, że nie byłam wewnątrz , chociaż czytając wpisy w relacji Wojtka widać, że zdania na temat czy warto, są podzielone...

O historii budowli oraz o jej właścicielach naczytałam się sporo, więc oczywiste, że czuję niedosyt.
Wielka chęć obejrzenia zamku tkwiła we mnie od momentu czerwcowej wycieczki do Budapesztu, ale w planie wyprawy w żaden sposób nie dało się wykroić czasu na coś więcej, niż oględziny zewnętrzne. Katowanie reszty towarzystwa dodatkowym, późnym wstępem, skoro jeszcze szmat drogi prze nami, byłoby nie na miejscu... Dziś wiem to doskonale, gdyż wystarczająco wymęczyłam ich zwiedzaniem innych obiektów w późniejszych dniach wyprawy. Cóż, nie każdy kocha zabytki...

Zamek (w każdym bądź razie ta jego część, którą zobaczyłam) podobał mi się bardzo . Ma wszystko, co prawdziwy zamek mieć powinien i to mi wystarczyło , ani mi w głowie były porównywania do jakiegoś innego, no chyba że... Zwiedzając z czerwcu Budapeszt, trafiłam oczywiście na Vajdahunyad, którego część wzorowana jest właśnie na Zamku Korwina z Hunedoary . Ponieważ wrześniowa Rumunia była już wówczas przesądzona , od razu zapałałam potrzebą naocznego przekonana się, jakaż to część Castelul Corvinilor była inspiracją dla architekta Poza historią związaną z Maciejem Korwinem i jego przodkami, zamek będzie niewątpliwie interesujący dla tych, którzy zwiedzają Rumunię śladami Drakuli . Tu bowiem przez kilka lat więziono Władka Palownika... Ponoć spacerujący po zamkowych salach słyszą czasem jego diaboliczny śmiech...

Witaj Danusiu!
Jestem i czytam Twoją relację z wielką ciekawością
jak wszystko się ułoży, to być może w 2012 pojedziemy śladami Drakuli

Aniu, również witam bardzo serdecznie i zachęcam do podróży nie tylko wirtualnej .
Mimo pewnych minusów (przykładowo te nieszczęsne drogi!) Rumunię odwiedzić warto Kwestią sporną może być jedynie, czy warto za jednym razem aż tak obszerną trasę, jak nasza... Ale to już wszystko zależy od indywidualnych preferencji .
O kilku miejscach związanych z Drakulą jeszcze będzie ...

Pozdrowienia również dla Janusza

dangol napisał(a):Paskudztwa po upadłym przemyśle Słońca Karpat królują tu niezaprzeczalnie, ale naszym celem jest zamek, który huta miała przesłonić.

Warto jednak pamiętać, że przemysł metalurgiczny zaczęto tu rozwijać już w XIX wieku.

Pozdrawiam,
Wojtek

No tak... nie należy o wszystko winić Ceausescu ... Ponoć jednak pierwsza , XIX-wieczna huta, stanęła w znacznej odległości od zamku?

dangol napisał(a):No tak... nie należy o wszystko winić Ceausescu ... Ponoć jednak pierwsza , XIX-wieczna huta, stanęła w znacznej odległości od zamku?

Kompleks z biegiem czasu został znacznie rozbudowany. Że poszło w kierunku miasta?.. Gdzieś musiało.

Pozdrawiam,
Wojtek

Z parkingu pod zamkiem zjeżdżamy na duży plac pod cerkwią św. Mikołaja zbudowaną w XV w. przez mieszkańców podzamcza za zgodą Korwina. Obecny wygląd zawdzięcza kilu przebudowom, głównie w 1634 r. i 1827 r. (wtedy dodano wieżę). Do środka jednak nie wchodzimy, nawet nie sprawdzamy, czy otwarte...









Zapomniałam wspomnieć jeszcze o jednym... Rano w Tokaju obudziłam się z bólem gardła. Hmmm.... niezbyt ciekawy początek wycieczki! Byłoby paskudnie, gdyby choróbsko się rozwinęło i popsuło szeroko zakrojone plany... Całą drogę szpikuję się więc różnymi medykamentami przezornie zabranymi do podręcznej apteczki. W Hunedoarze gardło co prawda jeszcze boli , ale już nie na tyle, żeby przeszkadzało to w połykaniu ciorby ...

Kierujemy się przez mostek do restauracji Corviniana na zupę z brzucha. Część ekipy wybiera bardziej tradycyjne ciorby... Cóż, nie każdy lubi flaczki, nawet jeśli są tak delikatnie przyrządzane, jak w aktualnie poznawanym kraju... Ja tam flaczki lubię, toteż nie nam oporów przed spróbowaniem ich w tutejszym wydaniu.



Wówczas jeszcze nie wiedzieliśmy, że obowiązkowym dodatkiem do tej ciorby jest ostra papryczka, kiszona bądź marynowana. Tu niestety zupa była jej pozbawiona, a my nie wiedzieliśmy, że powinniśmy się upomnieć .

dangol napisał(a):..

Pozdrowienia również dla Janusza

Dzięki Z tego co widzę to ładnie tam jest więc może się na wiosnę uda pojechać.

Oglądałam Zamek Korwina u Wojtka, jestem i u Ciebie, Danusiu
Budapesztański Vajdahunyad zwiedziłam (oczywiście z zewnątrz, no i dziedziniec, ale to też nie jest w środku ), pierwowzór też chętnie zobaczę, kiedyś...
Póki co, nabieram coraz większego apetytu na Rumunię

Maslinka; Ty narty szykuj. Zima idzie...