Zakochani W Chorwacji

Mdziumka napisał(a):Poczekaj chwilę, to jeszcze nie koniec

OOOOOO, to mnie milutko zaskoczyłaś
Czekam co będzie dalej.......

W drodze przez Węgry towarzyszy nam burza, rozgrywająca się, na szczęście, gdzieś obok. Przed Budapesztem, zarówno mapa, jak i tablice, kierują nas na drogę M0- coś jakby obwodnicę. Niestety dopiero 20 kilometrów dalej są znaki, które pokazują, że droga jest nieprzejezdna z powodu remontu. Musimy zjechać z autostrady. Do miasta wjeżdżamy ulicą, której na mapie jeszcze nie ma. Na szczęście jest stacja benzynowa, i bardziej na migi niż po angielsku, dopytujemy się o dalszą drogę .Ale to jeszcze nie koniec naszych przygód w Budapeszcie. Skręcamy w prawo i dopiero teraz Leszek zauważa, że jest to droga jednokierunkowa. Od razu wjeżdża w bramę, żeby zawrócić i w tym samym momencie zaczyna wyć syrena policyjna. A policja oczywiście nadjeżdża z naprzeciwka ( jest środek nocy - 1.30- skąd tam policja!? ) Zatrzymujemy się, mój mąż chwyta mapę, zgrabnie wyskakuje z samochodu ( już widzę ten mandat, który za chwilę nam wlepią ) i po polsku zagaduje: Panowie, ratujcie. Zgubiliśmy się. Panowie, oczywiście, ani słowa po angielsku. Na szczęście nie byli pozbawieni poczucia humoru i po objaśnieniu nam dalszej drogi, puszczają nas dalej, nie obarczając finansowymi konsekwencjami. Leszek do dziś uważa, że to jego " perfekcyjny " węgierski uratował nas przed utratą kasy Po tych objaśnieniach nie mamy już problemów z opuszczeniem miasta.
O 3.30, po moich usilnych naleganiach, robimy przerwę na spanie. Myślałam, że to będzie rozsądny postój. Tymczasem mój mąż wyciągnął z bagażnika śpiwór, ułożył się na trawniku, nastawił komórkę na 40 minut i natychmiast zasnął. Po tym czasie wstał, otrząsnął się, wypił dwa łyki energii i pojechaliśmy dalej . Nie jestem tak wytrzymała, jak on. Głowa leciała mi raz za razem. W końcu zamieniłam się z Piotrkiem miejscami, oparłam głowę o szybę i po prostu straciłam przytomność. Nie trwało to długo, coś może koło godzinki. Leszek później stwierdził, że wyglądałam jak zepsuta lalka. Dobrze mu się śmiać, a pilnować kogoś, żeby nie zasnął ( tak jak musiałam robić to ja), wcale nie jest łatwo.
Całą drogę było bardzo ciepło. Dopiero na Słowacji temperatura spadła poniżej 25 stopni.





I tak spadała, i spadała.... Zatrzymała się dopiero na 12 stopniach. Dobrze, że mieliśmy zostawione jakieś koszule, bo chyba byśmy zamienili się w sopelki. Kiedy pakowaliśmy się na Korczuli, nie przyszło mi do głowy, że gdzieś może być tak zimno. Mieliśmy ubrania na zmianę, ale wszystkie były bardzo letnie. Przeżyliśmy szok termiczny. Całą drogę chcieliśmy wracać, już tęskniliśmy za cykadami, słońcem, wodą. Teraz to uczucie się spotęgowało.
Około 11-ej byliśmy w Krakowie. Plan mieliśmy taki, że najpierw idziemy spać, a dopiero później opowiadamy. Ale jak wiadomo, życie weryfikuje nasze plany. Jak zaczęliśmy opowiadać, to nie mogliśmy już skończyć. Języki same nam się rozwiązywały. Ciągle było coś do dodania. Spanie wyszło nam dopiero wieczorem. Spaliśmy do samego rana. Dłużej już nie mogliśmy, bo się wyspaliśmy. O 8-ej znowu w samochód i teraz już prawie prosto do Olsztyna. Zatrzymaliśmy się na chwilę u teściów, żeby zostawić tam Filipa na resztę wakacji. I znowu opowiadaliśmy. W domu byliśmy dopiero późnym popołudniem. Ponieważ Filipa nie było z nami, wszystkie bagaże wrzuciliśmy do jego pokoju. Wyszła tego taka ogromna ilość, że naprawdę nie wiedzieliśmy jak zmieściło nam się to wszystko w samochodzie.


Tyle kilometrów przejechaliśmy. Od balkonu i pod balkon.

A teraz to już idę spac Wszystkim wytrwałym czytaczom bardzo dziękuję za cierpliwość i za to, że towarzyszyliście nam w tej podróży

Mdziumka napisał(a): A właściwie to skąd takie skojarzenie?

No skojarzenia maja to do siebie, że chodzą własnymi drogami

Mdziumka napisał(a): Dopiero na Słowacji temperatura spadła poniżej 25 stopni.

I tak spadała, i spadała.... Zatrzymała się dopiero na 12 stopniach.

To było musiało być okrutne uczucie
pozdrawiam

Dzięki za fajną relacje, szkoda że wszystkie te relacje tak szybko się kończą

Relacja super aż chyba się zbiorę w sobie i też coś niecoś skrobnę na forum z wypadów do "cro"

Dzięki serdeczne za fajną opowieść

Jeszcze raz dziękuję za fantastyczną podróż do Chorwacji.
Serdecznie pozdrawiam i życzę miłego dnia....

Kevlar napisał(a):Relacja super aż chyba się zbiorę w sobie i też coś niecoś skrobnę na forum z wypadów do "cro"

Kevlar no to trzymam Cię za słowo i zapisuję się do potencjalnych czytaczy

Kevlar napisał(a):Relacja super aż chyba się zbiorę w sobie i też coś niecoś skrobnę na forum z wypadów do "cro"

Zrób to koniecznie. Każdy z nas ma inne spojrzenie, zauważa szczegóły, których nie widzą inni. Możemy dzielić się swoimi doświadczeniami

To koniec relacji na ten rok, mam nadzieję, że w przyszłym, też będziemy mogli się z Wami podzielić swoimi wspomnieniami.

Janusz Bajcer napisał(a):No wracajmy - z Robertem Makłowiczem

Korcula

Dopiero obejrzałam Dziękuję bardzo panie Januszu, będę tam w przyszłym roku

Mdziumka! Dziękuję wspaniała i ciepła relacja Pozdrawiam!

Ciekawa relacja
Pozdrawiam

Wszystkie relacje zdecydowanie za szybko się kończą. Fajnie tak w jesienne a potem zimowe dni i wieczory powspominać o tym co ciepłe i piękne, zobaczyć Chorwację (i nie tylko) innymi oczami.

Dziękuję za wspaniałą podróż.

Madziumka napisał(a):Nasze znalezisko już wydobyte. icon_hearts.gif iw.gif Nie wiemy tylko jak ta muszla się nazywa

Z moich informacji jakie zdobył mój mąż ta muszka nazywa się szołdra, gdzieś wyczytaliśmy że są pod ochroną ale wydaje mi się to mało prawdopodobne aczkolwiek możliwe.