Zaczęło się na Ciovo i trwa

Witam nowych czytaczy.
Przepraszam za zdjęcia Postaram się żeby dzisiaj wróciły.
Pozdrawiam

Niestety, naprawa dzisiaj się nie uda. Ale postaram się załatwić to w najbliższym czasie
Relacja z Pagu będzie o'key.

Wracam na Pag.
Po zalogowaniu się na kwaterze i krótkim odpoczynku, trzeba zrobić mały
rekonesans.
Ruszamy w miasto na rozpoznanie.
Rzut beretem na wprost naszego domu jest deptak-promenada-nabrzeże,
jak zwał tak zwał, ale to idealne miejsce do spacerów.
Są ławeczki, murki można przysiąść patrzę na morze, delektować się
miejscem, atmosferą pogodą.... wszystkim
No i zachodem słońca



deptak



Okazało się, że na końcu tego deptaka była plaża miejska.
Niestety nie sprostała naszym wymaganiom. Po prostu była za mała

Obeszliśmy jeszcze najbliższe uliczki, co by zlokalizować jakieś sklepiki i wróciliśmy na kwaterę aby udać się na zasłużony odpoczynek.

Nasz pobyt w Cro miał trwać tylko 10 dni, więc nie mogliśmy pozwolić
sobie na marnowanie czasu. Dlatego nazajutrz pobudka skoro świt...
o 8.oo , ale to tylko ja . Chłopcom zeszło się jeszcze .... trochę

Jak już zaznaczyłam, plaża miejska była nie nadajna, co do naszych potrzeb.
Na szczęście pani w info tur. dała nam mapkę z zaznaczonymi dzikimi
plażami.
Teraz, trzeba było tylko którąś z nich znależć.
Zaopatrzeni w sprzęt plażowy i wspaniałe humory, wyruszyliśmy na
podbój Pagu, no może jego części

Zapakowliśmy się do auta i w drogę. Jedziemy, jedziemy, rozglądamy się
i .... nie możemy się zdecydować.
Na pierwszy rzut oka wszędzie do wody daleko, ale najgorsze, że
w dóóóóół
Znależliśmy wreszcie w miarę przystępne miejsce i ruszamy.
Oczywiście w dół





Plaża niezbyt szeroka, ale prawie pusta, suuuper
Dodatkowo miejsce pod skarpą, gdzie można schować się
przed słońcem.

Chłopcy mali i duzi, a właściwie młodzi i starszy, zaraz poszli do wody.





A ja pstrykam







Jest super, żebym ja jeszcze umiała pływać
Ale moja fobia mi na to nie pozwoliła. Fobia czy nie, dostaję obłędu
jak woda dostanie mi się do uszu
Na szczęście jest takie urządzenie jak materac, który pomaga mi
w poruszaniu się po wodzie

No ale jak każda pierwsza wizyta, tak i nasz pierwszy pobyt na plaży,
nie może trwać długo. Pora wracać
Zbieramy majdan i ruszamy do góóóry.

Z jęzorami do pasa docieramy do auta.

Otwieramy je i w tym momencie wali w nas fala gorącego powietrza.

Kluczy do stacyjki i termometr pokazuje , 42st C.
Łoooo matko
Parę minut wietrzenia, klima na ful i można ruszać.
Pierwszy dzień plażowania zaliczony

Miło popatrzeć, ale mam jednak wrażenie, że Pag do mnie nie przemawia, jakoś tak skalisto i pusto...

Czekam na dalsze fotki, może zdanie mi się zmieni

EithelAmarth napisał(a):Miło popatrzeć, ale mam jednak wrażenie, że Pag do mnie nie przemawia, jakoś tak skalisto i pusto...

Czekam na dalsze fotki, może zdanie mi się zmieni

Witaj
To jest właśnie urok Pagu. Na początku też nie byłam przychylnie
nastawiona na te widoki, ale zmieniłam zdanie.
Z krótkiego wypadu do Novalii stwierdziłam, że tam jest więcej
zieleni, ale i bardziej hałaśliwie.
Pozdrawiam

Mnie ten krajobraz chyba jednak trochę przeraża. Mam wrażenie, że zaraz kosmici będą atakować

EithelAmarth napisał(a):Mnie ten krajobraz chyba jednak trochę przeraża. Mam wrażenie, że zaraz kosmici będą atakować

Co do kosmitów to my też odnieśliśmy na początku takie wrażenie
Ale póżniej zaczęliśmy zmieniać zdanie.
Kolejny dzień, ruszamy na poszukiwanie innej plaży.
Zong, nie będzie zdjęć, zapomniałam wziąć aparat .
Jedziemy tym razem na przeciwległy do wczorajszego, brzeg.
Kamienie a właściwie skałki nie są największym problemem.
Najgorsze jest to, że nie ma gdzie schronić się przed słońcem
a upał jest niemożliwy. No i na koniec powrót do auta, porażka.
Nie było daleko ale musieliśmy odpoczywać, bo nie dało się na raz
przejść . Nie spodobało nam się w tym miejscu.
Po powrocie byliśmy tak skonani, że po obiedzie nie byliśmy w stanie
gdziekolwiek się ruszyć
Dopiero wieczorkiem się zebraliśmy i ruszyliśmy w miasto
Na Ciovo był spokój, tutaj chyba wszyscy wychodzili na spacerki.
Ale było fajnie, te ilości turystów nadawały tylko atmosferę miejsca
i czasu.
Dotarliśmy do głównego placu Trg Kralja Petra Kres(z)imira IV.
Niestety przyszliśmy za póżno, bo właśnie kończyły się występy
lokalnych zespołów muzycznych. My zobaczyliśmy tylko końcókę



Poszwendaliśmy się jeszcze tymi wąskimi uliczkami, popatrzyliśmy
na przypływ i wreszcie dobrze po północy wróciliśmy do domu.

Pobudka rzut oka w okno, słoneczko na miejscu, jest o'key.
Dzisiaj mążu postanowił zmierzyć się Jadranem i zabrał swój sprzęt
wędkarski.



To co wyłowił chętnie zabrała bym do swojego akwarium









Dużo frajdy mieliśmy wszyscy pomagając mążu łapać przynęty.
Przynętą były krewetki, które łapaliśmy na.....nogi
Stawało się w wodzie a one podpływały i nas skubały, właśnie w nogi.
Wtedy trzeba było złapać. Oczywiście nie było to takie łatwe. Ale było
wesoło.

Tu jeszcze widok na tę nieprzychylną plażę



I jeszcze parę widoczków







Po południu gospodyni zaprosiła mnie na kawę.
Miła pani, mama dwóch dorosłych synów i babci dwójki wnucząt.
Trochę się rozumiałyśmy, trochę domyślałyśmy ale dałyśmy
radę. Okazało się,że jest wdową a jej mąż zginą w ostatnim dniu
ich wojny. Ona została z tymi dwoma kilkuletnimi chłopcami.
Miała bardzo ciężko ale dała sobie radę.

Na przeciwko naszego domu pewna Chorwatka wyrabiała i sprzedawała
pas(z)kie "cipki" (koronki). Na przełomie kilku dni taka sama serwetka
zdrożała o 40kn. Chorwat też potrafi

malina1959 napisał(a):

Pięknie.....

Mąż złapał taką małą rybkę na przynętę... - tylko Wam nic nie mówił...
bo Go bawiło, jak Was gady po nogach kąsają...
Pozdrawiam.

Nie wykluczone, że nas wkręcił.
Ale było to nawet zabawne
Pozdrawiam

Następny dzień spędziliśmy na błogim lenistwie
Kolejny okazał się nie plażowy, więc ruszyliśmy pooglądać okolice















Po południu w naszym Pagu rozpętała się niezła burza, na szczęście
okazała się krótka i wieczorem mogliśmy wyjść na naszą
szwendaczkę po mieście

Ponieważ spodobały nam się okoliczne plenery, następny dzień też
przeznaczyliśmy na zwiedzanie.
W drodze powrotnej opsrykałam Pag z góry













i jeszcze my



Póżniej już we dwójkę wybraliśmy się na długi spacer.
a tam kamienie i takie rośliny







kamienie i stadko łowiec



i gołe.... skały











Na żywo te widoki zatykały nam dech w piersiach

Wróciliśmy ze spaceru pod wielkim wrażeniem, a na pamiątkę
wzięliśmy sobie tamtejszy kamyk.

malina1959 napisał(a):Wróciliśmy ze spaceru pod wielkim wrażeniem, a na pamiątkę
wzięliśmy sobie tamtejszy kamyk.

Całe szczęście , że nie ten mój . . .


Pozdrawiam
Piotr

Witaj Piotrze
Wiesz, starałam się tego Twojego nie brać
A że było w czym wybierać ....
Pozdrawiam. Gośka

To i ja zasiądę ... może tu jeszcze coś fajnego przeczytam i obejrzę

I ja poczytam, jako, że Pag wspominam bardzo miło po dwukrotnym pobycie.

Witam, Piter_M i Bianco
Miło, że ktoś się przyznał do zaglądania tutaj.
Niestety Pag zbliża mi się do końca, ale jeszcze
coś skrobnę.

Codziennie wychodziliśmy na naszą szwendaczkę
po mieście i oczywiście zaliczaliśmy wieczorne sladoled...
Chodziliśmy za magazyny soli i tam z tyły była mała lodziarnia.
Sprzedawał w niej taki wesoły chłopak, do wszystkich pań
zwracał się "madam". A kugle, które nam nakładam były
na prawdę duże
W czasie tych naszych spacerów, nie tylko w Pagu, zauważyliśmy,
że życie tętniło w centrum, już po za nim było cicho i spokojnie.
Turyści, nawet jeśli pozostawali na kwaterach to zachowywali się
w miarę cicho. W czasie naszych polskich wakacji bywało głośno
i nad morzem i na kwaterach

W sobotnie popołudnie wybraliśmy się do Zadaru.

To widoczek z tego wyjazdu



Zaczęliśmy wędrówki uliczkami



podziwialiśmy zabytkowe budowle ...









no i fragmenty wykopalisk



Tak jak i u nas w letnie soboty, Chorwaci biorą śluby...
Kościołów na Starym Mieście w Zadarze jest sporo i dlatego,
gdzie nie przeszliśmy trafialiśmy na młodych przyjmujących życzenia,
albo wychodzący z kościoła . Otaczały ich wesołe kolorowe tłumki

Przeszliśmy póżniej na nabrzeże i poszliśmy posłuchać Morskie Orgule







Niestety, było zbyt dużo ludzi
Dzieci pokrzykiwały do otworów z których wydobywała się"muzyka"
morza.
Ale w chwilach, gdy gwar przycichał a przepływający statek tworzył fale,
można było posłuchać grania ....
Bardzo fajna atrakcja, można posłuchać, posiedzieć , ale i skakać
z niej do wody



Jeszcze fotka z nabrzeża...



no i powrót, wychodzimy



Zostało tylko takie lekkie zniesmaczenie. Nie pasowały nam
te wszystkie banki, markety i inne nowoczesne instytucje.
Zupełnie nie grały z hitorią tych miejsc
To pora wracać na Pag.

W niedzielę jak już odpoczęliśmy po upalnym dniu, wybraliśmy się
we dwójkę, bez dzieci, na spacer. Intrygowały nas wiatraki i jakaś wieża
przekażnikowa, które górowały nad Pagiem. Postanowiliśmy tam
dotrzeć.
Postanowić łatwo, zrealizować trudniej
Ale jeszcze o tym nie wiemy. Na razie idziemy jest już póżne popołudnie.
Słoneczko po woli zachodzi, temperatura robi się coraz znośniejsza.
Przechodzimy koło niedużego lasku i .... zatrzymuje nas piękny zapach.
Zapach lasu, lawendy, suchych traw, parującego powietrza i nie wiem
czego jeszcze ....
Ale jest niesamowity
Ruszyliśmy w końcu dalej, ale po kilku krokach wróciliśmy i jeszcze
sobie powąchaliśmy. Ani wcześniej ani póżniej nie spotkałam się
z takim aromatem

Ale wreszcie ruszyliśmy dalej. Wydawało się, że jesteśmy już blisko,
ale dochodziliśmy do do kolejnego zakrętu i .... znowu jest daleko.
Zaczęło robić się coraz ciemniej, nie mieliśmy latarki, a droga była,
mówiąc oględnie różna
Trochę żli na siebie, musieliśmy jednak zawrócić.
Po drodze mijaliśmy takie drzewa







W drodze powrotnej zobaczyłam coś, co widziałam jakieś 40 lat temu.
Były to .... świetliki. Super wrażenie. Niestety nie można ich było
sfotografować.
Spacer zakończyliśmy w naszej lodziarni z sympatycznym
sprzedawcą

Ostatni dzień na Pagu spędziliśmy na naszej plaży.
Mążu ławił ryby i kraby, chłopcy pływali i wyławiali skarby, a ja robiłam
ostatnie tam fotki.











Niestety, to co dobre szybko się kończy
Pora wyjeżdżać, ale to jeszcze nie koniec. Wstąpimy do Plitvic