Za miedzą: Žacléř

Trzecią częścią synagogi jest górne piętro – galeria dla kobiet, wchodzi się tam zadaszonymi schodami od zewnątrz.









Nie zauważyłyśmy Golema, ponoć znajdującego się przy synagodze… A może po prostu figury tam już nie ma?
Na równoległej ulicy (kierując się w stronę rynku) gdzieś w okolicy miejskiego teatru, trafiłyśmy w zamian na inną postać

Witam, piękne zdjęcia i miejsca. Po powrocie z Czeskiego Raju zaglądam i obserwuję co pominęłam lub na co brakło czasu

beagm napisał(a): obserwuję co pominęłam lub na co brakło czasu

Na pierwszy raz wybrałaś w Czeskim Raju miejsca, które na początek odwiedzić trzeba koniecznie ! A i wśród nich zawsze znajdzie się coś, na co czasu nie wystarczy (u mnie 4 lata temu było kilka takich "pominiętych", jakie akurat Tobie udało się zmieścić w programie ).

Na kawkowe miejsce upatrzyłam na mapy.cz „Panorama Cafe” przy ulicy Jiráskovej. Wybór „zdalny” (wyłącznie na podstawie lokalizacji blisko rynku) okazał się strzałem w dziesiątkę , chociaż wejście od strony ulicy nie wygląda zbyt zachęcająco…



Wewnątrz jest spoko, a przy dobrej pogodzie najlepiej zasiąść na tarasie. Panoramiczność widoku może nie powala , za to smak kawki i ciasteczek jest naprawdę wyśmienity .

Tegoroczne „zwiedzanie” turnovskich „bliskorynkowych” kościołów obyło się bez zaglądania do wnętrza… Wprawdzie do dwóch z nich chętnie bym wstąpiła, ale nie były otwarte (4 lata temu również nie).
Pierwszy z nich to znajdujący się niedaleko „naszej” kafejki kościół św. Mikołaja - pierwotnie gotycki z z początku 2 poł. XIV, najstarszy na starym mieście. Świątynia przeszła renesansową przebudowę po pożarze z 1538 r. oraz odbudowę barokową w 1722 r. (po kolejnym pożarze z 1707 r.).







W klasztornym XVII-wiecznym kościele św. Franciszka byłyśmy przy okazji pierwszego pobytu w Turnovie, więc teraz już nie wchodziłyśmy.





Inne „rynkowe” obiekty również i tym razem tylko z zewnątrz (tyle, że nie w słonecznej odsłonie), za jednym małym wyjątkiem , o którym będzie wkrótce. A na razie kilka fotek z náměstí Českého Ráje…



Fontanna z kolumną maryjną…



Ratusz…

Nieco za rynkiem, przy Mariánskim náměstí, znajduje się ogromny kościół Narodzenia NMP. Obecna budowla jest neogotycka z 1 poł. XIX w., ale już w połowie XIII w. stał w tym miejscu kościółek…
Bardzo chciałam zaglądnąć do wnętrza z ołtarzem ozdobionym kamieniami szlachetnymi, ale niestety nie było to możliwe . Tak więc, fotki tylko z zewnątrz…









Obok mieści się duży miejski cmentarz…





Na rynek wróciłyśmy zahaczając o ulicę 5. Května, przy której mieści się ładny budynek z hotelem Paradise.

Wspomniałam już o tym, że zaglądnęłyśmy do jednego z miejsc na rynku… Jak na kobitki przystało, była to galeria z biżuterią , a konkretnie Galerie Granat z wyrobami czeskiego granatu.
Poprzednim razem zaznajomiłyśmy się tylko z błyskotkami ze sklepiku na parterze, tym razem trafiłyśmy również na pierwsze piętro, do centrum firmy Granat.
Dzięki temu, oprócz oglądania gotowych prac jubilerskich, mogłyśmy zapoznać się ekspozycją dotyczącą wydobywania czeskich granatów na terenie Średniogórza Czeskiego. No i na własne oczy zobaczyć , jak wygląda produkcja biżuterii. Cały proces, począwszy od oszlifowania drobinek granatu, pokazał nam jeden z pracowników firmy, okraszając wizję szczegółowym komentarzem . Oszlifowanie małego ziarenka tak, aby podkreślić jego wspaniały kolor, wcale nie jest łatwe…









filmik





W wieku XVIII i XIX czeski granat należał do ulubionych kamieni czeskiej biżuterii, w 2 poł. XIX w. granaty obrabiano w warsztatach szlifierskich w wielu miejscach Czeskiego Raju. Granatowe korale nosiły nawet wiejskie dziewczyny… Popularność kamienia wzrosła jeszcze bardziej po balu na wiedeńskim dworze, na którym rosyjska caryca pojawiła się w biżuterii z czeskich granatów oprawionych w złoto.

Teraz już wiem, że większość granatowych cacuszek, jakie można spotkać u jubilerów, to NIE jest granat czeski. Przede wszystkim są to bowiem wyroby z almandynu, najczęściej występującego w przyrodzie granatu, o większych rozmiarach kryształów.



Aby uzyskać czeski granat, trzeba przekopać strasznie dużo skalnego urobku, w jakim są ukryte cenne drobinki drobinki (fragmenty macierzystej skały z drobinkami granatu wypełniają wąskie lejkowate kominy wulkaniczne).
Nic więc dziwnego, że wyroby z czeskiego granatu nie są tanie… Ale jak już się taki ma (ja niestety nie mam ), to można się cieszyć niezwykłymi efektami optycznymi, jakie granat daje w zależności od rodzaju oświetlenia…

Gdy za oknem jesień, miło wrócić do wiosny .

Idziemy więc dalej przez Turnov, szlakiem czerwonym ulicą Skálovą…
Mijamy znaną z poprzedniego wypadu barokową fontannę z figurą św. Wacława pośrodku, bo bokach widnieją rzeźby św. Antoniego z Padwy i św/ Jana Nepomucena. Figury powstały w 1761 r., sama fontanna jest młodsza.





Brama wiodąca ne teren Muzeum Czeskiego Raju…



Dům Na Sboře (Ochranovský sbor)...



Základní škola zbudowana w latach 1906-1907.





Pomnik ofiar I i II wojny światowej oraz czasów komunistycznych…



Sokolovna Turnov zbudowana pod koniec XIX w.

W oddali widać Hrubý Rohozec, przy którym byłyśmy cztery lata wcześniej.



Tym razem nasz kierunek to Dolánky u Turnova

Dolánky U Turnova to mała osada, dla nas interesująca ze względu na oddział Muzeum Czeskiego Raju, który postanowiłyśmy odwiedzić. Chodzi oczywiście o Dlaskův statek, typowy przykład architektury ludowej regionu Pojizeří z końca XVIII w.





Dlaskův statek został zbudowany w 1716 r., a więc liczy równo 300 lat. Oczywiście, wygląda nieco inaczej niż pierwotnie, bo miały miejsce liczne przebudowy gospodarstwa (najwięcej zmian wprowadzono 1794 i 1841).
Folwark tworzył samodzielną jednostkę otoczoną murem konstrukcji belkowej z dwoma bramami (górna murowana z drewnianą dzwonniczką z 1794 r.; brama dolna drewniana).





Na terenie posiadłości oglądamy po kolei wszystkie pomieszczenia, zapoznając się z wyposażeniem dawnego gospodarstwa , strojami regionalnymi itp. Wyposażenie domu mieszkalnego jest bogatsze, niż w zwykłym wiejskim gospodarstwie, gdyż w 1-szej połowie XIX w. właścicielem był Josef Dlask, burmistrz Bokoviny, zaprzyjaźniony z hrabią Franzem Antonem Doestour z Hrubego Rohozca. Rodzina Dlasków miała w posiadaniu gospodarstwo do 1883.

Josef Dlask był autorem spisywanej przez ponad 50 lat kroniki opisującej życie w gospodarstwie oraz historię regionu od początków XVI w. Kronikę tę wydano drukiem w 1898 r., oryginał kroniki znajduje się z bibliotece Muzeum Czeskiego Raju.
Dlask to także taki „czeski Ikar”, próbował (wiadomo z jakim skutkiem) latania ze skrzydłami z gęsich piór…





Przed posiadłością ustawiono posąg Panny Marii z 1784 r. Kamienne obory i stajnia zostały zbudowane w tym samym roku, co górna brama. Z pierwotnych budowli na terenie gospodarstwa najlepiej zachowała się drewniana stodoła.









W Dolankach znajduje się również piętrowy drewniany spichlerz (Rakoušův sroubek) z 1807 r., przeniesiony tu w latach 60-tych XX wieku z pobliskiego Małego Rohozca.

Po zwiedzaniu, udałyśmy się do restauracji Abelův mlýn mieszczącej się w odrestaurowanym (niemalże z ruiny) wodnym młynie istniejącym w tym miejscu jeszcze przed rokiem 1608.









Piwko i małe co nieco były przepyszne, zwłaszcza pieczona gęsia wątróbka z migdałami w białym winie, podawana z ziołową bagietką .



Jak ktoś nie lubi zimnego piwka, może zamówić ciepłe i utrzymywać jego temperaturę takim oto kuflowym podgrzewaczem.



My piłyśmy zimne, podgrzewał sobie gościu przy sąsiednim stoliku. Od niego właśnie mamy informację, że w lepszych czeskich restauracjach można poprosić o podanie takiego ustrojstwa…

Długo nie zaglądałem do Twojej relacji. Bardzo ciekawie wygląda na Twoich zdjęciach Turnov. Przejeżdzliśmy przez to miasto bez zwiedzania, za mało czasu i wybraliśmy tego dnia Jicin. Następnym razem będąc w tej okolicy koniecznie chcę pokręcić się po Turnovie.
Pozdrawiam,
Tomek

W sumie to nie wiem, czy fajniejszy jest Turnov, czy Jičin?
Na pewno warto zaglądnąć do obu, ale oczywiście jeszcze lepiej pospacerować wśród skałek .
Po dniu przerwy "miejskiej", tak właśnie zrobiłyśmy, o czym będzie w c.d.

Z Dolanek poszłyśmy dalej szlakiem czerwonym w kierunku Małej Skały… Mogłybyśmy co prawda wrócić tam pociągiem (przystanek kolejowy jest wszakże blisko), ale pogoda poprawiła się zdecydowanie, milej było pospacerować.
Minęłyśmy Dům přírody Českého ráje mieszczący się niedaleko przejazdu kolejowego. Może i szkoda, że nie wstąpiłyśmy…

Początkowo szlak wiedzie asfaltem, stromo wznoszącym się do zabudowań wsi Bukovina. Za wioską wkracza na polną, widokową drogę. Szkoda tylko, że przejrzystość powietrza nie była wymarzona…





Przy figurze św. Jana szlak skręca a prawo, do lasku.



Po jakimś czasie wchodzi na główną szosę (jechałyśmy nią autobusem do Turnova) i szybciutko odchodzi w lewo, na boczny asfalcik wiodący do Záborčí.





W osadzie Borek szlak czerwony odbija z drogi jezdnej w lewo, na ścieżkę wznoszącą się w kierunku położonego w lesie dawnego skalnego gródka Drábovna. Zrobiła się jednak taka duchota , że nie chciało nam się iść w górę, nawet jeśli nie była to znacząca różnica poziomów.
Musiałyśmy oszczędzać siły na kolejny dzień , gdzie trochę podejścia przecież będzie… No i znacznie więcej punktów widokowych, niż tylko Jizerská vyhlídka.