Za miedzą: Žacléř

Witaj Tomku,

Pod względem ilości i różnorodności winiarskich przystanków, Znojemsko zdecydowanie wygrywa (ale to opinia subiektywna, część z uczestników naszego rowerowania winnymi ścieżkami Moraw ma inne zdanie). Co nie znaczy, że gdzie indziej jest źle, bo to też jest dobrze . Pod względem krajobrazowym czasem nawet lepiej , a największe urozmaicenie rowerowych tras było chyba w rejonie pomiędzy Mikulovem a Valticami i Lednicami.
Cieszę się , że zrealizowaliśmy majówki w kilku morawskich regionach… Niemniej jednak, gdybym dziś miała podjąć decyzję o powtórce, pewnie byłyby to okolice na południe od Znojmo, niewykluczone że z noclegiem znów w Šatovie.

Dzięki za odpowiedź. Jakoś tak intuicyjnie i po Twoich zdjęciach czuję, że okolice Znojma są fajne. Zresztą w Czechach wszędzie coś interesującego (nie tylko w temacie winnym czy górskim) się znajdzie. To tak podobnie jak na Węgrzech z basenami termalnymi, gdziekolwiek się pojedzie, to zawsze w odległości do 20 km znajdą się baseny z ciepłą wodą. Będę dalej z chęcią śledził ciekawy wątek, jeśli będzie kontynuacja.
Pozdrawiam,
Tomek

Kontynuacja będzie, chociaż jej regularność jest niewiadomą . Nawet jak wypad do Czech wypali, nie zawsze jest czas na forumowe wspominki. Mam kilka zaległych, miało być odłożone tylko na krótko, wyszło jak wyszło...
W najbliższym czasie pojawią się jednak odcinki z powrotu z Pasiek

Skoro pogoda nie sprzyjała spacerom ani nartom, trzeba było znaleźć jakąś alternatywę . Po drodze mieliśmy Harrachov, a że znajdzie się tam coś do zobaczenia pod dachem , więc decyzja była błyskawiczna.

Ostatni raz byliśmy w Harrachovie (oczywiście, nie licząc przejazdów bez wysiadania z auta ) w styczniu 2011 r., gdy kibicowaliśmy Adamowi M. w czasie jego popisów na mamucie . Do huty szkła, ani nawet tylko do browaru, jednak wówczas nie zaglądnęliśmy…

Historia produkcji szkła w okolicach Harrachova sięga XIV wieku, w obecnym miejscu w 1712 r. stanęła huta szkła będąca własnością Eliasza Müllera. W latach 1763-1943 właścicielami huta była hrabiowska rodzina Harrachów, od której kupił ją Niemiec Rudolf Endler. Po 1945 r. zakład przeszedł na własność państwa.
W 1993 r. hutę nabył Franciszek Novosad, obecnie zakład działa pod szyldem „Novosad & syn”. W hucie zachowano ręczną produkcję szkła oraz tradycje tego miejsca.

Kupiliśmy bilety w cenie 120 Kc od osoby (zwiedzanie z przewodnikiem opowiadającym po czesku) . Za bilecik z obcojęzycznym przewodnikiem trzeba uiścić po 180 Kc, ale nie warto przepłacać za fanaberie. Po czesku trochę przecież zrozumiemy, zwłaszcza że przed rozpoczęciem zwiedzania przeczytamy sobie to, co w miarę dokładnie opisano po polsku na karteczce, którą dostajemy jako załącznik dla naszych pięciu biletów.

Na wejście do huty musieliśmy poczekać prawie godzinę, weszliśmy więc do restauracji przy głównej sali huty i mini-browarze. No bo w 2002 roku Novosadowie uruchomili też produkcję piwka . Bardzo dobrego, jak się okazało już po powrocie do domu , gdzie odbyła się degustacja zakupionej partii próbnej . Polecam zwłaszcza ciemny Čerťák, który zachwycił mnie smakiem, pomimo tego że zazwyczaj w ciemnym piwku nie gustuję . Na miejscu z oferty piwnej nie skorzystaliśmy, żeby nie drażnić kierowców . Wprawdzie w cenie biletu zawarty jest kupon na jeden napój w restauracji, ale zamiast piwka wybraliśmy kawkę, bo właśnie była na nią pora. Dziecko kawki nie pija, ale że nie miało też biletu "na mleczko", więc rodzice zafundowali Lilce coś ekstra. Fakt, najciekawsze w naleśniku było wyławianie porzeczek z nadzienia .



Godzina minęła dość szybko, punkt 12-ta (no, może z małym poślizgiem) weszliśmy na teren huty. Na początek obejrzeliśmy ją od góry.
Piece dwa, szkło topi się tam w nocy, w temperaturze 1450 stopni. W dzień płynne szkło ma temperaturę „tylko” 1250 stopni…

Filmik 1

Filmik 2

Po „odgórnych” obserwacjach dmuchania szkła przy piecu hutniczym, to samo czynimy „oddolnie”…











Filmik 1

Filmik 2

Na wyżej pokazanych fotkach i filmikach pokazałam, jak wygląda praca w hucie, zorganizowana w kilku 5-6 osobowych zespołach. Na wydmuchaną bańkę, inny z pracowników nabiera masę szklaną i przetwarza ją do kształtu potrzebnego do włożenia do drewnianej formy. W formie tej (znajdującej się pod wodą)) bańkę trzeba nadmuchać do oczekiwanego kształtu, po jego uzyskaniu przyszły kieliszek przekazywany jest mistrzowi, który ozdabia stopkę, a kolejny mistrz ustawia ją między dwoma deseczkami. Kolejka linowa przekazuje przygotowany wyrób do chłodzenia (z temperatury 500 stopni do 40 stopni). Potem następuje wykończenie wyrobu płomieniem i diamentowym szpicem, a następnie usuwa się płomieniem ostre kanty kieliszków. Główne produkty ozdabiane są przez szklarzy tuż przy piecach, kombinując różne kształty kieliszków, wielkość i kolor stopek i podstawek

Potem przechodzimy do szlifierni, napędzanej turbiną wodną. Oglądamy grawerowanie i szlifowanie szkła…







Filmik







Jeśli ktoś ma ochotę na oglądnięcie szklanych eksponatów od czasów powstania huty, powinien zaglądnąć do muzeum szkła. Uznajemy jednak, że na dziś zwiedzania nam wystarczy, szczególnie że najmłodsza uczestniczka wycieczki jest już znudzona na maksa . Trochę ciekawszy jest dla Lili sklepik firmowy, bo tam są m.in. kolorowe figurkowe bombki i szklane zwierzakowe cudeńka .

Nas natomiast bardziej interesuje szkło użytkowe tego typu .





Zakupów jednak nie robimy, chociaż bilet uprawnia do zniżki w kwocie 150 Kc - o ile rachunek wyniesie przynajmniej 600 Kc. Gdyby jednak ktoś miał zamiar wydatkować taką kwotę, to zakupy warto zrobić dopiero wtedy, gdy już mamy w garści bilet z kuponem rabatowym .

Kolejną czeską eskapadę mamy w planie już za miesiąc

W Harrachowie byłem dawno temu, w "tamtych czasach" - chyba w 1987 roku. Niewiele pamiętam poza hotelem Stredisko zimnyh sportov, w którym spałem i oczywiście skoczni narciarskiej. W tych rejonach są duże tradycje hutnictwa i obróbki szkła. Wtedy modne były wyroby z pobliskiego Jablonexu w Jabloncu.
Pozdrawiam,
Tomek

Paseky nad Jizerou, kwiecień 2016

Tak jak rok temu, oprócz jednego weekendu lutowego, "należał" nam się wiosenny pobyt w Pasiekach. Tyle, że zamiast marca, wyszedł nam na początku kwietnia .

Co do wycieczek, to odkrywcze nie będą - obie bowiem odbyły się tymi samymi trasami, co rok temu. Jedyna zmiana taka, że sobotnia zamieniła się z niedzielną , no i kółeczko do Pasiek zrobiliśmy w odwrotnym kierunku .

Pierwszy cel – chata Hvězda. Widoczność ze szlaku znacznie lepsza, niż przed rokiem. Widać było Ještěd , w oddali nawet Czeski Raj.











W chacie trochę zabawiamy, no bo kawka, piwko, czesneczka, utopence… Ponieważ na wieży Štěpánka byliśmy poprzednio, toteż tym razem widoki łapała tam tylko ta część ekipy, która rok temu nie dotarła. My (zwłaszcza Lila ) woleliśmy pobawić się z miejscowym kotem.

Na chwilkę odbiliśmy od szlaku, żeby zobaczyć jak wygląda Turnovska chata (zbud. w 1920 r.). Jest w niej restauracja, ale nie zasiedliśmy.







Kilka fotek z drogi powrotnej…

Zapachniało wczesną wiosną.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oczywiście

Tuż przed wyjściem na niedzielny spacer…



Wybraliśmy się na kawkę do restauracji pod kościołem w „centrum” Pasiek.





Kolejny sezon zimowy przeszedł do historii…





Coraz bliżej celu…





A oto i on

Wracamy drogą jezdną do rozdroża Bosna, potem szutrem przecinającym górną część tras zjazdowych.











Lilce spacer się podoba .



Niestety, zaraz będzie koniec wycieczki.







W drodze powrotnej do Wrocławia, zatrzymujemy się jeszcze w Harrachowie . Przede wszystkim po ciemne piwko, które tak nam ostatnio smakowało , przy okazji wstępujemy na obiad.



Na kolejny czeski weekend muszę poczekać do końca maja….