Za miedzą: Horní Albeřice

Jesioniki - 2 marca 2014

Sezon wiosenny rozpoczęty .
Spacer krótki, gdyż intencją tego wypadu była nie tyle sama wyciecza, co załatwienie formalności związanych z planowanym uroczystym powitaniem Wiosny w Rejvizie. Rok temu na Świętego Grzegorza przeganialiśmy Zimę (chociaż oporna była i daliśmy się wciagnąć w biegówkowe harce ), teraz przeganiać nie ma czego , chociaż do kalendarzowego końca trochę dni jeszcze zostało…



W zasadzie to noclegi i wyżerkę na powitalny wieczór dla naszej dość licznej grupki, można było zarezerwować przez telefon czy mailem, ale każdy pretekst jest dobry .

Słoneczne przedpołudnie w Rejviz:

dangol napisał(a):Sezon wiosenny rozpoczęty

Zimie na pohybel!

Pozdrawiam,
Wojtek

Jeszcze we Wrocławiu postanowiliśmy, że powędrujemy na Zlatý Chlum, bo już dawno tam nie byliśmy. Tyle tylko, że tym razem nie z Rejvizu, bo tedy szliśmy już wielokrotnie, a całkiem możliwe, że kalendarzową Wiosnę powitamy właśnie takim spacerem. Teraz punktem startowym (a jednocześnie metą) był Křížový vrch, też strasznie dawno nie odwiedzony.
Tam właśnie o godzinie 11-tej umówiliśmy się z naszymi przyjaciółmi mieszkającymi pod Nysą, dzięki czemu na pieszą wycieczkę wyruszymy w szóstkę .
Przewyższenie trasy mniej więcej o 100 m większe, niż z Rejvizu, tyle że dystans całego niedzielnego kółeczka może tylko o jeden kilometr dłuższy, niż tylko samo podejście z Rejviz na Zlatý Chlum…

A to widok na restaurację Křížový vrch od strony parkingu:



Zanim tam jednak weszliśmy (piweczko na dzień dobry obowiązkowe przecież), popatrzyliśmy sobie z góry w stronę Jesenika…





Nazwa Křížový vrch wywodzi się z od XVII-wiecznych pielgrzymek do stojącej tu wówczas ( w miejscu noszącym pierwotnie nazwę Kravská louka) drewnianej kapliczki z obrazem Chrystusa, do której podążali pokutnicy niosąc drewniany krzyż…
Na początku XIX wieku stara kapliczkę zastąpiła nowa, a w 1846 r. powstał w jej miejscu murowany kościół św. Anny – w ołtarzu umieszczono obraz z wizerunkiem św. Anny i św. Joachima. Powstała wtedy również droga krzyżowa wiodąca z Jesenika pod sam kościółek.

Obok kościoła wkrótce zbudowano karczmę. Obecny wygląd zawdzięcza ona odbudowie po pożarze z 1994 r., wystrój jest w stylu myśliwskim



















Tutejsza kuchnia specjalizuje się w daniach z dziczyzny . Delektowanie się nimi zostawiliśmy jednak na zakończenie wycieczki, a przed wyjściem na trasę zadowoliły nas napoje wszelakie.

Zlaty Chlum mamy ciągle w planach i mam nadzieję, zdobędziemy go przy którejś z wizyt w Jesionikach

A póki co, powędruję tam z Tobą, Danusiu

Całkiem ładnie to wygląda.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na początek był szlak niebieski – łagodnie w górę. Cały czas lasem , więc bez spektakularnych widoków... W zasadzie cokolwiek było widać tylko z miejsca w pobliżu Turystycznego Źródła (wody ciekło tyle, co nic).



Widok nieporażający, niemniej jednak było to chyba nasze ostatnie tej zimy „spotkanie” ze śniegiem .



2,5 km mięło błyskawicznie i pojawił się Zlatý Chlum – kiedyś zwany Goldkoppe. Nazwa nie jest przypadkowa – dawniej na zboczach znajdowały się kopalnie (należące do rodziny Fuggerów), w których wydobywano złoto , srebro i rudy żelaza.



W 1899 r. na szczycie stanęła wieża widokowa (26 m wysokości) , a obok w 1902 r. całoroczne schronisko Medritzerova chata. Opuszczone po II wojnie światowej, schronisko spłonęło w 1955 r. Wieża natomiast ma się dobrze , od kwietnia do października można codziennie wejść na górę (145 schodów) i cieszyć się dookolną panoramą. W innych miesiącach w pogodne weekendy wieża też ponoć czasem jest dostępna, jednakże my mogliśmy zobaczyć jedynie kłódkę na drzwiach .
Bufet również jeszcze nie wystartował, na szczęście jeszcze nie potrzebowaliśmy płynów ani żarełka. Posiedzieliśmy więc sobie tylko przy drewnianych stołach pod wieżą, ciesząc się z przyjaznych słonecznych promieni. Na Złotym Chlumie nie byliśmy rzecz jasna jedyni, inni (zarówno Czesi, jak i nasi rodacy) też wpadli na podobny pomysł na pogodną niedzielę .





Jeśli wrócimy tu za niespełna trzy tygodnie (a jest to wielce prawdopodobne), może będziemy mieli więcej szczęścia z weekendowym otwarciem wieży? A jeśli nie, to poczekam aż dotrze tam Maslinka i pokaże nam fotki zrobione na samej górze .

maslinka napisał(a): Zlaty Chlum mamy ciągle w planach i mam nadzieję, zdobędziemy go przy którejś z wizyt w Jesionikach

Cieszę się Agnieszko z Twojej obecności i zapraszam na dalszą część tej krótkiej wycieczki.

Franz napisał(a): Całkiem ładnie to wygląda

A Radegast w takich okolicznościach smakuje wybornie !

No popatrz, a dzień wcześniej była jeszcze zima...



I nawet przez moment Rejviz był w planech

pozdr

He he he

Hokus pokus i ze śnieżnej zaspy wyskoczył wiosenny zajączek

W wysokie partie nie zaglądlaliśmy świadomie, bo zimę "odwołaliśmy" już na początku lutego, gdy nie wyszło szuranie w Pasterce.
Na bezkresną biel wolę sobie teraz popatrzeć na zdjęciach , zwłaszcza w Plavacowej dolomickiej relacji, ale Twoja jesionicka fotka też niezła .
Niemniej jednak witaj Wiosno

Nie ma to jak pierwsze oddechy wiosny i wypad na łono natury w słoneczny dzień

Cóż... musiałam złapać złapać trochę wiosny zimą tam, gdzie się dało . Nie każdy mógł tej zimy mieź od razu trochę lata

dangol napisał(a):Cóż... musiałam złapać złapać trochę wiosny zimą tam, gdzie się dało . Nie każdy mógł tej zimy mieź od razu trochę lata

Bardzo ładna ta wiosna, ja już prawie zapomniałem o tym kawałku lata

dangol napisał(a):W zasadzie cokolwiek było widać tylko z miejsca w pobliżu Turystycznego Źródła

Ale za to jak ładnie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Kolejny etap naszego spaceru to zejście szlakiem niebieskim, ale oczywiście nie po śladach z powrotem na Krzyżowy Wierch, lecz do Czarcich Kamieni (tylko 1,5 km - początkowo stromo, potem już łagodniej).





Początkowo był w planie mały popas w znajdującej się tu chacie noszącej taką sama nawę, jak pobliska skalna atrakcja - Čertovy kameny. Ostatecznie jednak odpuściliśmy, bo kierowcy i tak nie mogliby wypić piwka, a obiad chcieliśmy przecież zjeść na Krzyżowym Wierchu. Poszliśmy więc od razu na punkt widokowy, położony niemalże tuż za chatą.

Punkt widokowy Čertovy kameny znajduje się na skale o wysokości około 20 m, wejście na malutki powierzchniowo szczycik wiedzie „wysokogórską” 100-metrową ścieżką z łańcuchami, drabinkami, klamrami i metalowymi stopniami.
Czy uwierzycie, że pomimo licznych wizyt w Jezionikach od wieeeeeeelu lat, tu akurat dotarliśmy po raz pierwszy?







Widoki ze szczytu całkiem fajne.









Zlatý Chlum też widać.



Z Czarcimi Kamieniami związana jest taka oto legenda…
Pewna pobożna wdowa postanowiła ufundować klasztor, który miał stanąć w pobliżu zamku na skraju zalesionych gór. Nie wiedziała jednak, że w pobliskich skalnych szczelinach znajduje się kryjówka diabła, który rzecz jasna nie miał zamiaru słuchać klasztornych dzwonów i kościelnych pieśni. Tak więc, to co ludzie zbudowali w dzień, diabeł nocą niszczył. Gdy rzucał ostatnie głazy, zapiał kogut i diabelskie kamienie na zawsze pozostały na stoku ponad doliną.

Čertovy kameny to formacja długości około 100 m składająca się z sześciu skałek (Hrib, Hlavni Vez, Pekelni, Plotny, Belak i Kostelnik), punkt widokowy jest na skale Hlavni Vez. Pozostałe skałki dostępne są jedynie dla tych, co wykorzystują sprzęt wspinaczkowy (trasy o trudności III-IX).
Skały mogą się okazać ciekawe także dla poszukiwaczy kamieni. Ponoć w łupkach wciąż jeszcze można trafić na granaty (konkretnie na almandyn) wielkości 1-1,5 cm.