Za miedzą: Žacléř

Jak nic się zmieni, to my ruszymy 15 września.
Rumunii w tym roku nie będzie...
Przejazd przez Bośnię (marzył mi się Mostar ) i Albanię też raczej odpuścimy. Szanse na dotarcie tamtędy na głębokie południe w takim czasie, żeby jeszcze był czas na zwiedzanie i błogie lenistwo , są raczej marne.

Minęliśmy barokowy kościół św. Jana Nepomucena, nie zaglądając jednak do środka. Opłata za wstęp co prawda nie jest wielka, ale stwierdziliśmy że wszystkiego i tak nie uda się zobaczyć, coś odpuścić trzeba było...









Kościół został sfinansowany z podatków oraz prywatnych darowizn, projektantem był Franciszek Maksymilian Kaňka (1734-1754), a w pracach wykończeniowych brał udział wybitny architekt czeskiego baroku Kilian Ignaz Dientzenhofer. Kościół został odrestaurowany w latach 1997-2000.









Front budynku zdobią rzeźby św. Wojciecha i św. Prokopa umieszczone we wnękach bocznych.

Ulica Husova doprowadziła nas na Rejsova náměstí, którego ozdobą jest kamienna gotycka fontanna zbudowana w latach 1493-1495 jako część wodociągu, doprowadzającego do miasta wodę systemem drewnianych rur. Autorem fontanny był Mateusz Rejsek, stąd nazwa placu, na którym studnia się mieści.







Placyk otaczają urokliwe kamieniczki mieszczańskie.



W oko wpada zwłaszcza Dom U Rycerzy, przebudowany w 1824 r.

Wreszcie byliśmy coraz bliżej wyśmienitego piwka , gdyż weszliśmy na ulicę Rakovą.







Dačický w Kutnej Horze można oczywiście wypić wszędzie , ale ja postanowiłam zaciągnąć towarzystwo na kufelek do źródełka czyli restauracji Dačický.









Nazwa piwnicy pochodzi od nazwiska znanego renesansowego mieszkańca Kutnej Hory. Mikuláš Dačický (1555-1626) był ze wszech miar godzien upamiętnienia, gdyż słynął z tego, iż był niezłym hulaką, większość czasu spędzał w karczmach przy kuflu piuwa lub pucharze wina . A pić miał za co, bo ojciec zotawił mu pokaźny majątek, którego Mikołaj zupełnie nie zamierzał pomnażać … Inną słabościa Mikołaja (zapewne także kosztowną) były kobiety. Wsławił się także tym, że był autorem kroniki, pisał także wiersze...



Główne pomieszczenie :

Fotka z netu:

Fotka z netu:

Wystrój nam pasował , ale w taką pogodę woleliśmy jednakże zasiąść w piwnicznym ogródku . Jak widać po fotce poniżej, prawie każdy tak wolał .

dangol napisał(a):

A dlaczego dwa numery?

dangol napisał(a):Ulica Husova doprowadziła nas na Rejsova náměstí, którego ozdobą jest kamienna gotycka fontanna zbudowana w latach 1493-1495 jako część wodociągu, doprowadzającego do miasta wodę systemem drewnianych rur. Autorem fontanny był Mateusz Rejsek, stąd nazwa placu, na którym studnia się mieści.

O, widzę, że w końcu rusztowanie z fontanny zdjęli

Jacku, nie mam pojęcia, dlaczego numery są podwójne, ale pewne jest, że w oficjalnym adresie reastauracji Dačický występuje numer niższy .

Tony, jest pretekst do powrotu, aby na własne oczy zobaczyć fontannę po remoncie .

W restauracji znajduje się również zadaszona hala piwna, ale tam rzecz jasna także nie zasiedliśmy.
Dzięki temu, że była pora południowa, w ogródku tłoku nie było , chociaż nie można mówić również o kompletnej pustce, jak na znalezionym w sieci zdjęciu:

Fotka z netu:

W zasadzie to przy każdej ławie ktoś siedział… Niektórzy, tak jak my, tylko przy piwku, cześć raczyła się daniami tradycyjnej staroczeskiej kuchni. Zapewne byli tacy, którzy skusili się na potrawy z obiecującą brzmiącej Alchemistycznej kuchni…
Przy największym stole (a może było połączonych kilka?) odbywało się jakieś weselisko. Żeby było ciekawej – polskie weselisko, chociaż w czeskim klimacie.



Dačický proponuje do wyboru kilka gatunków beczkowego piwka (oczywiście także inne trunki), ale my znaleźliśmy się tam w konkrertnym zamiarze. Tyle, że kutnohorskie Dačický to obecnie bodajże Heineken. Kurczy się liczba tradycyjnych małych browarów...

Maslinka na namiary na fajny nocleg w Kutnej Horze . My nie skorzystaliśmy, bo wygrała opcja Czeskiego Raju z krótkim jedynie wypadem na zwiedzenie tego pięknego miasta.

Widok na ulicę Rejskovą:





Komenského náměstí:









Ulica Barborská:

Przed nami Hrádek:



Pierwsza wzmianka o Hrádku pochodzi z 1312 r., ale twierdza chroniąca doliny rzeczki Vrchlicy istniała już wtedy od dłuższego czasu. Rozbudowa miała miejsce na przełomie XIV i XV wieku, a pod koniec XV wieku twierdzę przebudowano na siedzibę ważnych dla miasta osobistości. Jednym z właścicieli (nabył zameczek w 1490 r.) był administrator kopalni srebra Jan Smíšek, który ponoć wzbogacił się na nielegalnym wydobyciu srebra pod budynkiem (to te korytarze, które zwiedzała Maslinka !).
Smíšek zlecił wykonanie licznych elementów dekoracyjnych budowli. Okna zostały ozdobione postaciami górników, północna fasada zyskała bogato zdobiony wykusz, a w skrzydle południowym na sklepieniu umieszczono postaci muzykantów. Wewnątrz poowstała kaplica z freskami przedstawiającymi m.in. rodzinę Smíška.
W 1686 Hrádek kupili jezuici i urządzili tam gimnazjum, działające do rozwiązania zakonu w 1773 r. Celom dydaktycznym zameczek służył do 1912 r. , a następnie stał się siedzibą muzeum srebra.

Piękne zdjęcia z KHory oraz, co najważniejsze - dużo. Jednak nie mogę już doczekać się, jak dla mnie największego hitu Kutnej - Chrám svaté Barbory

maslinka napisał(a): nadrobiłam zaległości i z radością spaceruję z Wami po pięknej Kutnej Horze.

Cieszę się z Twojego towarzystwa,

tony montana napisał(a): Jednak nie mogę już doczekać się, jak dla mnie największego hitu Kutnej

Barbara będzie zaraz . No, prawie zaraz, bo ładnie jest po drodze, a my tempie ślimaczym . Przed wrześniowym urlopem na pewno pokażę to cudo, tyle że moje zdjęcia nijak nie oddają tych wspaniałości...