Za miedzą: Žacléř

kulka53 napisał(a): może tak nam się ułoży wrześniowa trasa, że znajdzie się parę chwil na Skalicę.

To ja sobie potem pooglądam miasteczko w Waszej relacji

dangol napisał(a):Do Niemiec wybiorę się z pewnością , ale polskie puste plaże też mi odpowiadają

To zupełnie tak , jak mnie . Dlatego jeżdzimy nad Bałtyk przed sezonem.

Pozdrawiam....

Piwniczka pana Bučka okazała się całkiem sporym przedsięwzięciem winiarskim opartym na nowoczesnej technologii, najbardziej profesjonalnym z tych wszystkich prywatnych rodzinnych piwniczek, jakie odwiedziliśmy w ciągu dotyczasowych bytnościach na Południowych Morawach. Być może trafimy kiedyś na jeszcze lepsze, bo z pewnością to nie była nasza ostatnia wyprawa na morawskie rowerowe winne ścieżki...

A potem (w takcie też ) była degustacja...







Do wyboru Chardonnay, Rulandské šedé, Veltlínské zelené, Müller Thurgau, Sauvignon, Pálava, Tramín červený, Ryzlink vlašský, Muškát moravský, Zweigeltrebe, Frankovka, Modrý Portugal, Cabernet Sauvignon, Merlot... Tyle, że gdybyśmy popróbowali każdego z tych win, to na pewno nie dojechalibyśmy z powrotem do Lučiny ... Wprowadziliśmy więc drastyczne ograniczenia !





Odkryciem tego sezonu była różowa Frankovka, do tej pory znana jedynie w wersji czerowonej.



W sudoměřickiej piwniczce spotkaliśmy jedynego na tym wyjeżdzie rodaka. Też rowerztstę, ale bardziej ambitnego od nas - na długi majowy weekend wybrał się na samotną rowerową wyprawę po Czechach i Słowacji. Akurat zmierzał bocznymi drogami ku słowackiej granicy, gdy zwabiły go pełne radości odgłosy w polskim języku. Czyż mógł pojechać dalej, nie zaglądając do piwniczki ? Zwłaszcza, że na trasie mijał piwniczek wiele, a dopiero teraz trafił na otwartą!



Znikoma szansa, że Kolega trafi na tę relację , jeśli jednak to się zdarzy, to pozdrawiamy serdecznie

Piwniczka - pierwsza klasa , aż poprosiłam męża coby mi winka do kielicha nalał ..... Wasze zdrówko !

No to zdrówko

Przed chwilą "odkryliśmy" w barku pełną flaszkę różowej Frankovki, już pojawiła się w kieliszkach. Zaczynamy trening przed kolejnym długim weekendem, który jak zwykle od lat spędzamy oddzielnie. Nasze chłopy ruszają już jutro po pracy, baby dopiero w czwartek rano...

Opłotkami trafiliśmy na "zgubiony" wcześniej szlak zielony wiodący skrajem winnic w kierunku Młynek.

















Dojechaliśmy do asfaltu wiodącego na Mlýnky, ale nie pojechaliśmy tam, gdyż stamtąd do Radějova czekałby nas niezły downhill, a nie każdy rower (o jeźdźcach nie wspominając ) dałby temu radę.

Rozsądek nakazał nam dalszą drogę asfaltem do znanej z porannego przystanku krzyżówki Pod Žerotínem. Na Młynki natomiast dotarł na piechotę Grzesiek : z Petrova zrobił sobie skrót przez pola, kilometroweo wycieczka wyszła mu prawie tyle co nam , tyle że szedł prawie cały czas, a mu co rusz mieliśmy przystanki.













Dalsza trasa to był powrót po przedpołudniowych śladach.

Liczyliśmy na jeszcze jeden przystanek w kiosku Občerstvení "U oškoruše", który teeoretycznie powinien być otrawarty od 1-go maja w godzinach popołudniowych. Ale nie był.... Może to i dobrze ?

Fotka z netu:

Tyle, że nazwa "U oškoruše" zobowiązuje... Może właśnie tu dałoby się spróbować oskoruszowicy?
Popatrzyliśmy tylko sobie na jedno z drzewek (przegapione rano), chociaż to akurat nie należy do tych największych i najstarszych jarząbów domowych.



To największe na całych Morawach było tuż tuż... Zbierało się jednak na burzę, więc nie zdobyliśmy się na ryzyko poszukiwania wśród błysków i grzmotów drzewa na stoku Žerotína .



Adamcova oskeruše ma obwód 462 cm i wysokość 17 m, a korona ma średnicę 18 m. Drzewo dożyło 400 lat.

Fotka z netu:

Widok w kierunku neogotyckiego kościoła św. Cyryla i Metodego w Radějovie (1908-1912):



Uznaliśmy, że skoro odpuściliśmy widok z bliska Adamcovej, to tym bardziej nie będziemy zaglądać do świątyni tyle razy młodszej od jarząba...

Węzeł szlaków przy wylocie z Radějova na Lučinę:

Finał wycieczki jak zwykle pod brzózkami .



Ciekawostka z tego dnia na taki oto znak drogowy trafił Grzegorz podczas swojej pieszej wycieczki:





Można też było trafić na taką tablicę:

Środa była ostatnim dniem naszego weekendu przewidzianym na rowerową wycieczkę. Tyle, że od rana była taka duchota, że zupełnie nie sprzyjało to podjęciu decyzji o jakiejkolwiek wyprawie, a tym bardziej długiej. Jednak mus, to mus !
Postanowiliśmy wybrać taką trasę, żeby spora jej część biegła zalesionym terenem.
Kilukrote kursy pomiędzy Lučiną i "Zastávką" pozwoliły na zwrócenie uwagi na drogowskaz kierujący do Obory Radějov. Zdecydowaliśmy, że właśnie tam się wybierzemy.


Na "dzień dobry" zimne piwko pod brzózkami...





Dojechaliśmy do wspomnianego drogowskazu przy opdbiciu na boczny asfalcik, potwierdziliśmy swoje wcześniejsze obserwacje, że wiedzie tam trasa rowerowa i ruszyliśmy...

Mapka z netowej strony Radějova:



Okrężna trasa zaznaczona na mapce jako "Około Radějova" (przez Pusté , rezerwat przyrody Kútky i dolinę potoku Mandát plus dojazd z i do Lučiny) powinna wynieść około 20 km, taki dystans nam odpowiadał .
Nie przewidzieliśmy jednakże tego, że oznaczenia na drgowskazach mogą być zupełnie nieaktualne...
Wkrótce bowiem dojechaliśmy do ponad 2-metrowej "bramy do lasu" pilnowanej przez strażnika. Okazało się, że cały teren rezerwatu Kútky i obory Radějov oraz spory obszar wokół zostały ogrodzone i wstępu z rowerami nie ma! Nawet jeśli byśmy chcieli pojazdy prowadzić, a nie na nich jechać... Cóż z tego na netowej stronie Radějova napisano (przeczytałam o tym już po powrocie do domu), że tablice informacyjne na bramach o zakazie wjazdu na rowerze są bezpodstawne [Informační tabule u vstupních bran o zákazu vjezdu na kole, jsou neopodstatněné (instaloval je nájemce). Vjezd na kole je povolen] ? Strażnik miał swoje rozkazy, nie było szans, aby nas wpuścił .. . Przekazał tylko informację, żeby podjechać do innej "oborowej" bramy , tej od strony dolinki ponad wioską - tam moglibyśmy zostawić rowery i już na piechotę oglądnąć sobie oborę i mieszkające tam daniele.



Obora została założona w 1989 roku, od 2003 jej dzierżawcą ( a od niedawna także właścicielem sporej części) jest facet, który nielegalnie zamknął trasę dla rowerzystów, biegnącą znajdującym się tam asfaltem. Niestety nie zadbał o to, by zamieścić stosowne informacje także na drogowskazach .... Za to do obory wjeżdżają samochody (widzieliśmy!), ale zapewne to myśliwi, zostawiający właścicielowi niezłą kasiorkę za ustrzeloną zwierzynę (na stronie obory jest cennik). Przez pewien czas pan Novotný hodował tu 3 razy więcej danieli, niż miał na to zezwolenie, co odbiło się niekorzystnie na rzadkich gatunkach roślin w rezerwacie Kútky. Zwierzaki zaczęły wyjadać roślinki (także storczyki) i spora ilość gatunków załkowicie zanikła. Rowarzyści tylko by przejechali i pogapili się, bez straty dla roślinek, ale też bez zwiększenia zysków właściciela obory...

Odechciało nam się obserwacji danieli, a storczyki i tak jeszcze nie kwitły, więc poranny wycieczkowy plan runął w gruzach. Cóż w zamian?

W zamian to chyba tylko Bufet u Zastávky .

Żeby nie było, że tylko wino tam było...





Potem jeszcze piwko w Formance U Kuglíků w centralnej części Radějova.





Nieliczni ruszyli stąd dalej, zdobywać szczyt Žerotína. Większość jednak zdodnie postanowiła przetrwać upał pod brzózkami, gdzie akurat pojawiła się świeża dostawa piwka.



O jego brak w zasadzie obawiać się nie musieliśmy.



Wzmacniające konkrety też były pod ręką.





No a potem był pożegnalny wieczór, a w czwartek rano - odjazd.



Część ekipy pognała od razu do domu, reszta na chwilę jeszcze wspólnie pojawiła się w Strážnicy...



Kaplica św. Rocha ( pierwsza stanęła w tym miejscu po epidemii dżumy 1680 r., obecna z 2 poł. XVIII w.):



Podstawowym celem przystanku w Strážnicy była jednakże winoteka, no bo przecież trzeba było zrobić zapasy na domowe wspominanie wycieczki.





Dla nas raczej powinno być "żegnajcie"...

W drodze powrotnej mieliśmy jednakże do zobaczenia coś jeszcze! W pierwsze i drugie z tych miejsc dotarliśmy już tylko w 11 osób, w trzecie - w 9...

Pierwsze to położone około 11 km od Hodonina winne piwniczki w wiosce Mutěnice.



Wioska jest prawdziwie winiarską krainą, zewsząd jest otoczona ładnie położonymi winnicami (własność ponad 700 winiarzy) podzielonymi na obszary o nazwach: Vyšicko, Mutěnská hora, Úlehle, Hraničky i Dubňanská hora. Żeby zapoznać się z wszystkimi, powniiniśmy kiedyś zrobić sobie tutaj bazę na pierwszomajowy wypad . Może kiedyś tak się stanie, ale pewnie jeszcze nie za rok, gdyż kolejeny wyjazd (o ile na jakiś czas nie porzucimy morawskich rowerowych winnych ścieżek) będzie raczej powrotem w okolice Znojma...

Tegoroczny rekonesans miał na celu zapoznanie się z mutenickim rarytasem czyli winnymi piwniczakami o nazwie Mutěnské Búdy. Winiarskie uliczki położone są na skraju wioski u podnóży górki z Mutěnskými vinohrady.

Piwniczek jest tu mnóstwo! Zdjęć też trochę będzie, ale to tylko ułamek tego, co można tam zobaczyć. Zdobienia piwnicznych fasad w całkiem innym stylu, niż pokazywałam w poprzednich odcinkach.

Pijme, chuapci, pijme vino.

No, to piję i snuję sie z Wami od piwniczki do winniczki i z powrotem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mocną masz głowę ? Bo jeszcze się trochę przy tych piwniczkach posnujemy... Czyż jednak zamknięte piwniczki mogą być jakimkolwiek zagrożeniem ?