Za miedzą: Žacléř

dangol napisał(a):konieczność wybrania się dnia następnego do szpitala w Hodoninie...

Pozostaje mieć nadzieję, że do OIOMu nie zaglądaliście.

pzdr

A mówiłem nie pijcie przed weselem,
A prosiłem, przynajmniej nie za wiele...

Ba, żeby chociaż faktycznie było za wiele, to sprawa byłaby jasna... Rozjaśniła się na tyle, że już pamiętamy, iż nie należy jeździć rowerem po nocy bez światełka! No, ale mieliśmy wrócić dużo wcześniej...
Pod górkę jedzie się wprawdzie wolno, ale dziury w marnym asfalcie czyhają na nieuważnych rowerzystów! Wywrotka w sumie groźna nie była, ale skończyła się zwichnięciem w stawie barkowo-obojczykowym. Na szczęście bez złamania .

Mówili, że do wesela się zagoi, ale stwierdzenie to było zbyt optymistyczne . Wesele naszej Gochy już jutro , a ramy w tańcu nie da rady trzymać...

Hodonina w planie nie było . Znaleźliśmy się tam z przymusu, więc nie zdecydowaliśmy się na zwiedzenie niczego więcej, poza korytarzami w pobliżu chirurgicznego ambulatorium.

Można było zaglądnąć chociaż do pobliskiego parku, w którym znajduje się uzdrowisko Lázně Hodonín... Tamtejsza solanka zalicza się ponoć do najlepszych w Europie! Weekend jednak był za krótki, aby ją wykorzystać w celach regeneracyjnych, co akturat by się przydało , gdyż balneolodzy stosujątutejszą solankę m.in. do leczenia stawów po wypadkach ...

Jadąc do szpitala, rzuciło nam się w oczy kilku rowerzystów jeżdzących z obandażowanym przedramieniem, jeden nawet miał całą lewą rękę w gipsie! Grzegorza gips opinął, dostał tylko stabilizującą ortezę, ale ponieważ uraz dotyczył ramienia prawego, na tym wyjeździe musiał już całkokowicie zrezygnować z jazdy na rowerze. Czasem tylko poprowadził pod górkę pojazd którejś z koleżanek.



Na żadnym wyjeżdzie rowerowym tyle się Grzesiek nie nachodził .

Przez samochodowe okna, w drodze do Hodonina, obserowaliśmy także rowerzystki- babuleńki w tutejszych strojach ludowych. Była niedziela, więc może wracały z kościoła? Niestety, nie trafiłam z żadną fotką... Łatwiej było zrobić zdjęcie kolejnej ciekawostce, tj. morskiej latarni...



Widać, że Czesi tęsknią za morzem, którego nie mają . Podobnych latarenek widzieliśmy na Morawach kilka, najbardziej imponujący zestaw miało chyba Staré Město u Uherského Hradiště, ale widok tak m nie zaskoczył, że nie zdążyłame ze zdjęciem.

Fotka z netu: 2

Zwichnięcie - miłe nie jest . . .

Danusiu , dla Was wszystkich wspaniałych , niezapomnianych chwil ślubu i wesela , a dla Państwa Młodych - powodzenia i wszystkiego co najlepsze na nowej drodze życia



Pozdrawiam
Piotr

Dzięki za życzenia .
Pogoda co prawda była daleka od tej wymarzonej, ale cała reszta udała się na medal .
Do ślubu młodzi pojechali swoją "złombolową" nyską:



Pozdrowienia od teściowej .

Niedziela, chociaż rozpoczęta szpitalnie, okazała się jednak fajnym dniem .
Wracając z Hodonina, postanowiliśmy nie rezygnować z realizacji planu uczestniczenia w skansenowej imperezie w Strážnicy, tyle że trzeba było podzielić grupę na rowerową i tę wręcz przeciwnie .

Do Hodonina zawiózł nas jeden z kolegów, gdyż z przyczyn oczywistych Grzesiek nie mógł sam prowadzić auta, ja natomiast nie mogłam go zastąpić, no bo mogło to się skończyć jeszcze większą katastrofą.
Wracjąc ze szpitala postanowiliśmy, że oboje wysiądziemy w Strážnicy, reszta dotrze do nas na rowerach, a później oni sobie znów pokręcą pedałami, a my wrócimy do Lučiny piechotą. Jak postanowiliśmy, tak zrobiliśmy .




Strážnice już w 1086 roku było to bogatym miastem targowym, w centrum którego znajdował się otoczony fosą obronny zamek, w czasach króla Przemysła Otoawa II (po 1260) pełniiący funkcię części pasa umocnień na granicy Moraw i Węgier. Pisemne wzmianki o mieście pochodzą z początku XIV wieku. Miasto posiadało mury obronne z dwoma XVI-wiecznymi bramami (Veselską i Skalicką) które w dużej części przetrwały do dziś.

Fotka z netu (Brama Skalická):


Z resztą ekipy umówiliśmy się na 14:30 , mieliśmy więc około dwóch godzin na przechadzkę po mieście. Zaczęliśmy jednakże od zimnego piwka .







Potem ruszyliśmy w stronę ryneczku.

dangol napisał(a):

Temblaczek szykowny.

Najładniejszy , jaki znalazłam w swoim bagażu

dangol napisał(a):Na żadnym wyjeżdzie rowerowym tyle się Grzesiek nie nachodził

Tyle dobrego, że za spacery po piwku jeszcze nikomu prawa jazdy nie zabrali

Jestem leworęczna (piszę prawą ale tylko to potrafię) i dlatego ciekawa jestem jak praworęczny człowiek pije lewą ręką piwo gdy prawej nie może normalnie używać. W moim wypadku wypicie piwa prawą ręką pewnie skończyło by się pozalewaniem otoczenia i siebie

Lidia K napisał(a):...ciekawa jestem jak praworęczny człowiek pije lewą ręką piwo gdy prawej nie może normalnie używać.

Przecież widać wyraźnie:
lewa ręka+ prawa noga.

longtom napisał(a):Przecież widać wyraźnie:
lewa ręka+ prawa noga.

Z piciem lewą ręką nie było problemu, ale jak miał się nią podpisać w szpitalu, to dobrze że nie widzieliście, jakie to były kulfony. Pownien był wówczas postawić krzyżyk, może wyszedłby lepiej .

A nawiązując do fotki z piciem piwka "U Kalendu"... Gdybyśmy usiedli przy stoliku tuż przy ścianie, pewnie by nas czekała podobna wizyta w Hodoninie , gdyż znienacka oberwał się wielgaśny kawał gzymsu i rąbnął w jedno z krzesełek. Lepiej nie wiedzieć, jaki byłyby skutki, gdyby na tym krzesełku siedziało któreś z nas...

dangol napisał(a):A nawiązując do fotki z piciem piwka "U Kalendu"... Gdybyśmy usiedli przy stoliku tuż przy ścianie, pewnie by nas czekała podobna wizyta w Hodoninie , gdyż znienacka oberwał się wielgaśny kawał gzymsu i rąbnął w jedno z krzesełek. Lepiej nie wiedzieć, jaki byłyby skutki, gdyby na tym krzesełku siedziało któreś z nas...

Ktoś miał podwójne szczęście. Zwichnięcie to nie złamanie. Spadł gzyms ale na na szczęście nikt pod nim nie siedział. I trzeciego przypadkowego fatum nie było. Mam nadzieję, że co najgorsze to było już za Wami.

Tak, na szczęście już nic złego się nie przytrafiło

Biała wieża (ma wysokość około 31 metrów) którą widać na fotkach, dawniej była wieżą strażniczą. Jej obecny wygląd pochodzi z 1718 roku. Wieża jest odchylona od pionu o 24,5 cm więc do Pizy (czy nawet do naszych Ząbkowic) jej daleko ...







Obok wznosi się kościół św. Marcina.

Fotka z netu:

Pierwotnie była to gotycka świątynia luterańska wzmiankowana w 1407 roku. Potem był to kościół Braci Czeskich, przejęty przez katolików w 1629 roku. Obecny wygląd świątyni pochodzi z barokowej przebudowy w latach 1720-1725.







Do wnętrza dało się zaglądnąć jedynie przez szybę w drzwiach pomiędzy przedsionkiem i nawą.



Dom w narożu ulic Kościelnej i Prałata Horného:



Widok w kierunku kościoła Wniebowzięcia NMP (1742 - 1750) zbudowanego przez pijarów, sprowadzonych do miasta w 1633 roku przez hrabiego Franciszka Magnisa.



Obok kościoła w 1765 roku powstało kolegium pijarów, w którym w 1765 roku uczył się pochodzący z Hodonina późniejszy pierwszy prezydent Czechosłowacji Tomáš Garrigue Masaryk.

Fotka z netu:

Na zwiedzenie kościoła nie wystarczyło nam czasu...

Na moment zaglądnęliśmy na Strážnické náměstí











...a potem ulicą Rybacką



... doszliśmy do przystani na Kanale Baty.



Zabytkowy Baťův kanál o długości 52 km został wybudowany w latach 1935-1938.
Głównym materiałem, który był spławiany po kanale był węgiel brunatny z kopalni w Ratíškovicach, które eksploatowała firma Tomasza Baty. Trafiał on do elektrociepłowni w Otrokowicach, zasilającej w prąd i ciepło część zakładów obuwniczych Baty w Zlinie i Otrokowicach. . Na trasie było dużo różnego rodzaju unikalnych urządzeń technicznych a przy każdej ze śluz ustawiono typowy dla architektury modernistycznej domek dla obsługi. Część z tych obiektów zachowała się do dziś.

Po kanale można się przepłynąć statkiem spacerowym bądź wypożyczoną łodzią. Kolor wody w kanale jakoś jednak nas odstraszył od rezygnacji z rowerów na rzecz pływania czymkolwiek...