Za miedzą: Žacléř

Fajna, bo i słonko i ciepło..., ale ja jednak wolę 'śniegi styczniowe'
A od czasu kiedy odkleiła mi się podeszwa w starych butach, to w plecaku zawsze mam taśmę klejącą 'mocną' z marketu budowlanego

pozdr

[quote="dangol"]
Ładna relacja.

Srebrzystą taśmę "na gada" zazwyczaj ktoś ma w plecaku , ale .... nie tym razem .
Na szuranie też wolimy śniegi styczniowe czy lutowe, ale ta wycieczka miała charakter głównie towarzyski

Górna stacja wyciągu znajduje się na wysokości 1310 m, a więc nieco poniżej szczytu Łysej Góry (1344 m), w odległości od niego około 200 m.



Nie przechodzi tędy żaden szlak turystyczny, na szczyt zresztą wchodzić nie wolno ze względu na ochronę tutejszej roślinności. To właśnie powód, dla którego poza zimą wyciąg nie działa.









Zimą od stacji kolejki na przełęcz pod Kotłem (Kotelské sedlo, 1326 m) chadza się oznakowaną tyczkami (i całkiem nieźle udeptaną ) trasą biegówkową. No więc, my też tak uczyniliśmy...
Jedynym minusem był mocny wiatr, ale i tak mniejszy od tego, jaki mieliśmy na głównym grzbiecie Karkonoszy na naszych ostatnich biegówkach - wiatrówkach .





Widok w kierunku Szrenicy i Śnieżnych Kotłów:







Widok na Kotel (1435 m) na pierwszym planie, w tle Święty Piotr oraz Czarna Góra (ta, pod którą leżą Janské Lázně):

Po drodze minęliśmy dwa betonowe bunkry, tzw. řopiki (skrót od nazwy organu nadzosrującego budowę fortyfikacji: Ředitelství opevňovacích prací), których większą ilość widać na stokach Kotła, w całych Karkonoszach (i nie tylko - przykłady pokazywałam kiedyś na Morawach Południowych) jest ich zresztą sporo.



Bunkry zostały zbudowane w latach 1936-38 dla ochrony czechosłowackiej granicy. Do 1938 roku zrealizowano około połowy planu ufortyfikowania głównego grzbietu Sudetów. Niektóre z řopików wchodziły w skład twierdz, w których stanowiska ogniowe połączone były podziemnym tunelami. Z planowanych 15 twierdz zdołano wybudować i wyposażyć 5, zaś w trzech kolejnych prace były zaawansowane. Nigdy jednak nie sprawdzono, czy potężne i solidnie wykonane umocnienia mogły spełnić przeznaczone dlań funkcje, gdyż Czechosłowacja poddała się hitlerowskim Niemcom bez walki.
Pod koniec września bunkry i okopy obsadziła zmobilizowana Armia Czechosłowacka, ale już po siedmiu dniach 30 września 1938 r. nadszedł rozkaz o wycofaniu się w głąb kraju i przekazaniu Niemcom całego pasma umocnień.







Tuż poniżej siodła wiatr nie był tak dokuczliwy, a widoki równie piękne , jak z ciut wyższej pozycji.

Na przełęczy spotkaliśmy szlak czerwony i zeszliśmy nim na Dvoračky.

















Stara pasterska buda Dvoračky została tutaj zbudowana w 1707 roku w miejscu, gdzie już w X w. przechodziła jedna z najstarszych dróg karkonoskich. Buda spłonęła w 1893 roku, zgliszcza zakupił hrabia Jan Harrach i w 1896 roku wybudował schronisko z gospodą. Obecny wygląd tej chaty pochodzi z przebudowy w 1928 roku.









Obecnie obok starego schroniska Dvoračky stoi nowy górski lotel Štumpovka.

Niespodziewanie spotkaliśmy się na Dvoračkach z naszymi narciarzami, wzmocniliśmy się kufelkiem Budvara i nacieszyliśmy oczy panoramicznymi widokami .

Potem ruszyliśmy w dalszą drogę szlakiem żółtym, którym mieliśmy dojść tam, skąd zaczynaliśmy wycieczkę.













Ostatnie spotkanie na szlaku .



Nartostrady przecięliśmy dwukrotnie...



Po drodze zrobiliśmy sobie jeszcze jeden przyjemny przystanek, na tarasie chaty Skácelka (ok. 900 m) położonej na stoku w bezpośredniej bliskości wyciągu, którym wcześniej podjechaliśmy na Łysą Górę.



Fotka z netu:

dangol napisał(a):

Nie mogę się już zieleni w górach doczekać, a tu znowu zaczyna to białe g... z nieba sypać...



Pozdrawiam,
Wojtek

U mnie w okno stuka teraz deszcz... Ale w górach już było czuć wiosnę , pomimo tej bieli

dangol napisał(a):U mnie w okno stuka teraz deszcz... Ale w górach już było czuć wiosnę , pomimo tej bieli

Właśnie się to zmienia. Ale tylko na kilka dni, potem atak zimy ma ustąpić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dalszy odcienek zejścia żółtym szlakiem:



















Miało być pożegnanie zimy no to było ! Im niżej, tym śniegu leżało mniej, za to witały nas pierwsze górskie kwiatki .









A potem pojechaliśmy do domu...





Do zobaczenia na kolejnych szlakach "za miedzą" . Mamy nawet wstępny plan , tylko czekamy, aż się odpowiednio ociepli .

Plan już niedługo zaczniemy realizować ...

W długi majowy weekend (pomimo sprzyjajacych układów dni wolnych, nie uda nam się jednak wykorzystać całości teoretycznych możliwości) czeka nas trzecia już z kolei majówkowa wyprawa rowerowymi ścieżkami winiarskimi po Morawach Południowych, tym razem po regionie Slovacko.

W ramach wspomniek: ubiełgoroczna fotka z kwitnących Lednic. Wiosna

Trzecia adycja rowerowych majowych wycieczek po Południowych Morawach dobiegła końca...
W domu powitała nas zalana łazienka, hydraulicy wciąż walczą z awarią rur pamiętających czasy przedwojenne. Pomimo przeciwności losu, pozdrawiam serdecznie w całkiem dobrym nastroju.