Za miedzą: Žacléř

Jolu, dzięki za konsultacje .
Kwiaty paulowni (fajnie, że udało mi się trafić z jej nazwą) są niesamowite . Bardzo lubię taki kolor kwiatków na krzaczkach i drzewach, a paulownia oprócz tej barwy ma kwiaty DUŻE. O wiele większe niż jacaranda, która niegdyś zachwyciła mnie w Maroku.

***


Wracam na Morawy .

Poniedziałek od samego rana wita nas wspaniałą pogodą. Szkoda, że nie mogło tak być przez cały weekend!

Dziś mamy w planie (fragment z cytowanego już wcześniej maila "programowego"):

Główne atrakcje (nie licząc wina) to pałace Liechtensteinów, oglądane "zawinionym"; wzrokiem. Do wnętrz raczej wchodzić nie będziemy, zresztą w poniedziałek pewnie i tak nie będą otwarte. Jesli ktoś będzie miał życzenie oglądnięcia pałacowych komnat, zrobi to we wtorek przed powrotem do domu.
Do Valtic pojedziemy nie szosą, lecz szlakiem rowerowym przez pagórek z Kolonadą Rajstna - gloriettą w stylu podobnym do tej z wiedeńskiego Schönbrunn. W Valticach zatrzymamy się na uzupełnienie płynów, ale zwiedzanie miasteczka odłożymy na popołudnie, gdyż również tędy będziemy wracać z wycieczki.
Kolejny popas - winiarska wioska Hlohovec, skąd pojedziemy do Lednic. W zależności od możliwości i chęci, wrcimy do Valtic najkrótszą drogą, lub nieco pokrążymy po parku krajobrazowym zwanym szumnie Ogrodem Europy, oglądając w nim atrakcje nie tylko botaniczne. A budowli zamkowych jest w w rejonie Lednic i Valtic całe mnóstwo - dla przykładu wymieniam: Zameczek Graniczny, zameczek myśliwski Randes-vous zwany też Świątynią Diany, Świątynia Trzech Gracji, Świątynia Apollina, Jägerhaus z wystawą ptactwa wodnego, Belveder, Nowy Dwór, Janohrad, kaplica św. Huberta... Co z tego zobaczymy? Wszystko będzie zależało od wybranego wariantu trasy.



Plan planem, wykonanie nie do końca z nim zgodne . Ale początek i Valtice jak najbardziej.

Pierwsza część trasy, do przejścia granicznego, jest nam doskonale znana .



Miejsce z reklamy na beczce umieszczonej w pobliżu granicy też już nie jest obce , bo winiarnię odwiedziliśmy przedwczoraj.



Rajstną resztę ekipy trochę jednak zaskoczę , pomimo wyraźnego wymienienia jej w planie na dzisiejszą wycieczkę.
Mało kto dociekał bowiem przed wyjazdem, jak wyglądają budowle wspomniane w mailu. Aż tak monumentalnej budowli chyba się w tym miejscu nie spodziewali ...

Ale ciekawostka...Napiszesz coś więcej?
Jakoś mało w necie o tym znalazłem.

Moja "wiedza" o kolonadzie jest w zasadzie netowa, ale sporo samą budowlę widziałam z bliska , to coś więcej o niej pojawi się w następnym odcinku.

A w jeszcze kolejnych częściach z poniedziałkowej wycieczki, będą niektóre inne, niewiele mniejsze budowle "parkowe". Liechtensteinowie trochę tego nastawiali. To, co u nas w Puławach zawdzięczamy Czartoryskim, to mały pikuś.

Kolonada Rajstna powstała w 1 połowie XIX wieku, została ufundowana przez właściciela Valtic księcia Jana Józefa I Liechtensteina, który w ten sposób chciał upamiętnić zmarłych członków swej rodziny: ojca Franciszka Józefa I i braci Aloisa I oraz Filipa.
Na północnej stronie łuku triumfalnego znajduje się napis Der Sohn dem Vater, der Bruder den Brűdern, a na południowej - Den Mannen der unvergesslichen der einzige űberlebeude Sohn.
W południowej stronie kolumnady znajdują urny nagrobne oraz płaskorzeźby wyobrażające zainteresowania książąt.

W niszach po stronie północnej umieszczono piaskowcowe rzeźby trzech książąt w togach oraz figurę fundatora w rzymskiej zbroi.















W czasach żelaznej kurtyny na górze kolonady umieszczono punkt obserwacyjny.
Po 1989 Rajstną udostępniono do zwiedzania, można było wejść na samą górę i z tarasiku podziwiać widoki na obie strony granicy . Obecnie tarasik jest w remoncie, ale jak nas zapewniał pan, który cóś tam właśnie robił, już wkrótce znów będzie do dyspozycji turystów . Zapewne za symboliczną opłatą...

Z dołu Austrii nie widać , ale czeskie Valtice - tak .

Liechtensteinowie nabudowali wiele , ale Twoją Danusiu zasługą jest wielką , że nam te budowle pokazujesz .

O wielu miejscach , budowlach człowiek wie , że istnieją , jednak dopiero po zobaczeniu własnymi oczami możemy ocenić ich rozmach i potęgę myśli ( i nie tylko ) twórców .

Często pędząc w samochodach do upragnionego celu , mijamy perełki architektoniczne , ciekawe i piękne miejsca .
Czy to czas nas goni , czy my próbujemy dogonić czas . . .

Coraz bardziej doceniam zalety podróżowania rowerem


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): Coraz bardziej doceniam zalety podróżowania

I słusznie

Od kolonady zjeżdżamy (miejscami bardzo stromo) do miasteczka Valtice.

Początkowo trasa rowerowa pokrywa się z winiarską ścieżką dydaktyczną, mijamy jej kilka (całość liczy 19) przystanków. Do najciekawszych miejsc tej ścieżki jednakże nie dotrzemy, gdyż wkrótce skręcamy do miasteczka, albowiem wysuszone towarzystwo jak najszybciej chce trafić na ochutnavkę .



Doskonałym miejscem na wypicie winka jest specjalnie w wym celu przygotowany punkt przy budce u wejścia do valtickiej wytwórni wina Chateau Valtice. Wytwórnia jest nowoczesna, ale tradycja winiarska Valtic sięga początków XV wieku.









Odpoczywamy delektując się smakiem i aromatem dwóch win.
Pierwsze z nich jest dla nas nowością - to delikatnie gazowane Svatovavřinecké rose, o wyraźnie orzeźwiającym smaku.





Teraz pora na już dobrze znanych Dwóch Niemców, w rejonie Valtic i Mikulova wchodzących nam lepiej, niż pod Znojmo, chociaż to właśnie znojemska winiarska okolica bardziej nas urzekła...
Müller Thurgau ma świeży smak o delikatnym muszkatołowym bukiecie i lekko owocowym posmaku.

Naprzeciwko fabryki wina znajduje się wejście do Valtickich Podziemi, labiryntu winnych piwniczek.
Piwnice założyli franciszkanie przed 1280 r. Turystom od kilku lat udostępniono do zwiedzania ich część (długości około 760 m), trwają prace nad przedłużeniem podziemnej trasy biegnącej na głębokości 6 - 12 m.





Do labiryntu jednakże nie wchodzimy ... Po prostu żal nam schodzić pod ziemię, skoro na górze tak pięknie (wreszcie!) świeci słoneczko .



Zresztą, labirynt jest otwarty dopiero popołudniową porą, a na te godziny mamy już inne plany . Co prawda jest nas grupka większa niż 10 osób, więc można byłoby spróbować wejścia już teraz ... O ile pasowałoby to Strażnikowi Podziemi, numer telefonu do którego podany jest na tablicy z godzinami otwarcia... Może umówić się na jutro rano? Raczej nie, bo przecież spacer po labiryncie koniecznie musiałby być połączony z degustacją wina, a jutro już wracamy do domu i kierowcy muszą być w formie.






Wobec tego, ruszamy na kolejny odcinek trasy...

Mijamy kościół św. Augustyna z poł. XVII w. Kościół jest częścią dawnego klasztoru Braci Miłosierdzia, czyli bonifratrów, sprowadzonych do Valtic (przełom XVI i XVII wieku) przez księcia Karola I Liechtensteina. Jak na bonifratrów przystało, obok powstał szpital.

Z Valtic wyjeżdżamy szosą w kierunku Lednic, przekraczamy tory kolejowe, mijamy kapliczkę oraz cmentarz.





W boczną dróżkę wiodącą do Belwederu nie skręcamy -w końcu nie każdą budowlę musimy zobaczyć.

Główną drogę na szczęście opuszczamy już wkrótce, kierując się na Hlohovec. Wioska z typową morawską zabudową, ale w historii jest również cro-akcent! Opustoszałą w XV w. wieś (skutki wojen czesko-węgierskich) w 1570 r. zasiedlili chorwaccy emigranci.

W Hlohovcu miał być winny postój w którejś z piwniczek, bo to przecież wieś o winiarskich tradycjach!
Ale chyba za wcześnie na kolejną dawkę wina? Nie można ulegać pokusie, trzeba jechać dalej!



Do 30 czerwca 1920 r. obok wsi przebiegała granica morawsko-austriacka. Pamiątką po tym jest nazwa klasycystycznej budowli stojącej na północ od Hlohovca, na skraju stawu Hlohovecký rybník.
Hraniční zámeček zbudowano w 1 połowie XIX w. Obecnie mieści się tutaj hotel z restauracją. Na zwieńczeniu budowli od strony stawu wciąż znajduje się napis upamiętniający granicę: Zwischen Österreich und Mähren.

Przystajemy na chwilkę przy Zameczku Granicznym, w cieniu drzew w pobliżu stawu...

Dalej jedziemy wzdłuż północnego brzegu zbiornika, aż do szosy Valtice - Lednice.















Jednak nie pojedziemy szosą, lecz ścieżką wzdłuż kolejnego stawu, w pobliżu którego znajduje się Rybniční zámeček z 1 poł. XIX w.
Właśnie tu gromadzili się dawniej myśliwi przed polowaniem na wodne ptactwo. W latach 20-tych XX wieku Liechtensteinowie oddali zameczek ornitologom z Wyższej Szkoły Biologicznej z Brna. Wewnątrz jest obecnie (prawdopodobnie, bo nie mogę tego potwierdzić osobistymi odwiedzinami) wystawa ptactwa wodnego.

Lednice już kiedyś odwiedziliśmy . Pospacerowaliśmy wtedy trochę po parku oglądając (tyle, że nie z bliska) oprócz pałacu także jedną z osobliwych budowli - minaret.

Nie che nam się powtarzać spaceru, a rowerem po alejkach parkowych nie wolno jeździć... No to posiedzimy sobie w cieniu na ławeczkach przed frontem pałacu. Jego urok trochę szpecą rusztowania i porozkładane tu i tam materiały do remontu... Jesteśmy ciut za szybko , jak rozpocznie się sezon, pewnie wszystkie pałacowe ściany będą już odnowione .
O pałacu Lichtensteinów było kilka słów przy okazji relacjonowania poprzedniego pobytu w Lednicach, więc nie będę tego pisać znowu. Jak ktoś ciekawy, to kliknie w linka, albo jeszcze lepiej - poczyta sobie w wikipedii, bo tam napisali dużo więcej. Tutaj natomiast będzie trochę zdjęć, już w nowej (prawie ) szacie. Jeśli ktoś kliknął do wspomnień z 2005 roku, na pewno zobaczy różnicę .

Nawet jeśli nie chce nam się spacerować po wszystkich parkowych alejkach, to jakiś fragment założonego przez Liechtensteinów Ogrodu Europy wypadałoby zobaczyć.





Trudno mi orzec, czy to faktycznie jeden z najpiękniejszych europejskich ogrodów (aż tak wielu przecież ich nie widziałam, więc jak porównać?), lecz z pewnością może być zaliczony do najbardziej rozległych regionów o zaplanowanym krajobrazie. Sztuczne stawy i wysepki, tysiące drzew, krzewów i różnorakich kwiatków, romantyczne parkowe budowle... Nic więc dziwnego że kompleks Lednice-Valtice (kształtowany od XVII do XX wieku) został wpisany na listę UNESCO.



Najcenniejsze rośliny (sprowadzone niemalże z całego świata) zobaczyć można w pobliżu pałacu. Część z nich tylko w pałacowej oranżerii (do środka nie wchodzimy - poniedziałek, nieczynne), a rzadkie okazy drzew i krzewów - w pałacowym parku.

dangol napisał(a):

Trochę do Kew Gardens w Londynie podobne.

pzdr