Za miedzą: Žacléř

Znojma nie oglądaliśmy co prawda pod kątem miejscowych zabytków, ale trudno było nie trafić nań, cała starówka przecież pełna miejsc wartych zwiedzenia .

Poniżej pokażę tylko nieliczne z nich, z wszystkimi można zapoznać się na stronie miasta Znojmo - są tam opisy z licznymi fotkami.

Jedna z uliczek...



Nepomucen w pobliżu jezuickiego kościoła św. Michała fotka dedykowana Jo_Annie, miłośniczce Nepomuków, chociaż pewnie podczas swojej wyprawy szlakami burczaka, też go sobie ustrzeliła





Wizytówką starówki, widoczną z wielu jej zakątków, jest późnogotycka wieża ratuszowa, zbudowana w latach 1445-1448, miedziany hełm w stylu praskiego gotyku jest z 1592. Wieża ma wysokość ok. 80 m , dostępny jest widokowy taras na który... nie weszliśmy , bo za bardzo pochłonęły nas "przyziemne" uroki Święta Burczaka .



Najcenniejszym zabytkiem Znojmo jest rotunda Św. Katarzyny (wcześniej: Wniebowzięcia NMP) - romańska budowla z XI w.



Wewnątrz znajduje się prawdziwy skarb - najlepiej w całych Czechach zachowane romańskie freski z ok. 1134 r. inspirowane sztuką bizantyjską. Przedstawione są na nich sceny z życia Batki Boskiej i Chrystusa, są też sceny świeckie, ukazujące czeskie księżniczki z rodu Przymyślidów (m.in. legenda o Libuszy, założycielce dynastii).

Zainteresowani mogą zobaczyć malowidła oraz poczytać duu..uużo na ich temat na stronie miłośników rotundy.

Niestety, nie przy każdym pobycie w Znojmo te freski da się zobaczyć , gdyż ze względu na ochronę mikroklimatu pomieszczenia niezbędnego do zachowania malowideł, często rotunda jest zamknięta dla zwiedzających, a jeśli nawet zwiedzać można, to w ciągu godziny wpuszcza się tam maksymalnie 10 osób. Trzeba wiec być wielkim miłośnikiem takiej sztuki, żeby stać w ogonku chętnych do zwiedzenia... Nam cierpliwości brakło , w rotundzie weszliśmy tylko do przedsionka, a freski zobaczyliśmy na ... licznych tablicach informacyjnych . Własnych fotek zresztą i tak byśmy tam nie mogli zrobić....

Tuż obok rotundy jest zamek zbudowany w XI w. W czasach księcia Brzetysława (tego, co to podczas wyprawy na Polskę w 1038 r. wywiózł z Gniezna relikwie Świętego Wojciecha). Dzisiejszy barokowy wygląd zamek zawdzięcza przebudowie z 1710. W bezpośrednim sąsiedztwie zamku znajduje się browar Hostan, wart uwagi chociażby ze względu na bardzo długą historię warzenia znojemskiego piwa (obecne zabudowania są jednak dość "młode", pochodzą z roku 1720). Po wielu kubkach burczaka, jakoś jednak nie było parcia na skorzystanie z oferty browaru, chociaż inni byli odmiennego zdania i było tu tłoczno i bardzo gwarno .

Z tarasu położonego na krawędzi skarpy przy rotundzie i wejściu na teren zamku są przepiękne widoki na ratuszową wieżę, . dolinę rzeki Dyji i kolejne zabytkowe budowle miasta - kościół św. Mikołaja i kaplicę św. Wacława.



Fotki sprzed kościoła św. Mikołaja:

dangol - a dotarliście może odrobinę dalej na południe od Karlovych Varów? Chodzi mi o region zwany Šumava lub okolice miasteczka Domažlice. Końcem maja planujemy się tam zatrzymać na 2-3 dni w drodze do Legolandu i szukam jakiś ciekawostek o tym regionie.
Pozdrav

volumen napisał(a): dotarliście może odrobinę dalej na południe od Karlovych Varów? Chodzi mi o region zwany Šumava lub okolice miasteczka Domažlice.

Niestety, tego rejonu nie znam, więc nie pomogę

dangol napisał(a):

krakuscity napisał(a):Karlove Vary odwiedziliśmy z początkiem kwietnia

Nawet gdzieś rzuciło mi się w oczy zdjęcie Ani ze Szwejkiem

Jest na "Naszej klasie".

Gotycki XV-wieczny kościół św. Mikołaja to główna świątynia miasta, przebudowana ze starszej budowli z XII w. Wysoka wieża, rzucająca się w oczy w miejskiej panoramie tak samo wyraźnie, jak ta ratuszowa, jest znacznie młodsza, z połowy XIX w.

W czasie Winobrania kościół jest ozdobiony świeżymi kwiatami, owocami (winogron tu oczywiście mnóstwo) i warzywami (zwłaszcza dorodne dynie) i kłosami zboża... Najpiękniejsze dożynkowe dekoracje są przy bocznym ołtarzu z XIV-wieczną figurką Chlebowej Madonny, słynącej z cudów w czasie wojny trzydziestoletniej. Dzięki Madonnie Karmicielce, w domu w którym znajdowała się przed umieszczeniem w kościele, nigdy nie zabrakło cudownie rozmnażanego chleba...



Obecny wystrój kościoła jest przede wszystkim barokowy, uwagę zwiedzających zwraca niezwykła ambona w kształcie kuli ziemskiej...





Tuż obok znajduje się dwupiętrowa kaplica św. Wacława, zbudowana w 1 poł. XVI w.. na gruzach poprzedniej gotyckiej budowli. Dawniej była to kaplica cmentarna z podziemną kostnicą. Swą nazwę świątynia zawdzięcza gotyckiej figurze św. Wacława umieszczonej na głównej fasadzie.
Na górnej kondygnacji ze wspaniałym późnogotyckim sklepieniem krzyżowym - jest obecnie kaplica św. Anny i św. Katarzyny. Dolna kaplica św. Marcina jest prawosławna. W XIX w. W górnej kaplicy znajdowała się ewangelicka świątynia, w 2 poł. XX w. była tam prawosławna cerkiew. Obecnie w obu częściach kaplicy odbywają się koncerty i różnorakie wystawy. Podobało nam się tam, ale własnych fotek stamtąd nie mamy... Kaplicę można oglądnąć na stronce miasta.

Świętowaliśmy do późnej nocy, pomimo tego nie spaliśmy zbyt długo . Po prostu spać się nie chciało, widocznie burczak miał na nas naprawdę zbawienne działanie... Rano poczuliśmy takie burczenie w brzuchu, że trzeba było jak najszybciej zjeść jakieś sensowne śniadanko. Tyle, że nastawieni na tanie jedzenie w czeskich restauracjach, w bagażach nic do jedzenia nie mieliśmy. Spakowaliśmy więc się szybko (manatków wszakże dużo nie było) i ruszyliśmy dalej, poznawać uroki winnej krainy .

W okolicy Znojmo atrakcji sporo , dla zainteresowanych namiar na stronę z krótką informacją o "winnych" miejscach wartych odwiedzenia. My dotarliśmy tylko do nielicznych wymienionych wyżej miejsc, zdecydowaliśmy się bowiem na poznanie jeszcze innych rejonów Południowych Moraw, dość oddalonych od Znojmo. Ale po kolei...

Najpierw - śniadanie, bo bez tego zwiedzanie nie poszłoby zbyt dobrze . Zatrzymujemy się w restauracji w Havranikach, wsi przy drodze do miejsca w pobliżu Znojmo, które koniecznie chcieliśmy zobaczyć.

Tę połączoną z pensjonatem restaurację o wdzięcznej nazwie HAM-HAM mogę polecić z czystym sumieniem . Śniadanie było smaczne, ładnie podane, miejsce bardzo sympatyczne... Cena noclegu porównywalna z tą , którą przyszło nam zapłacić w Znojmo w związku ze świąteczną winobraniową taksą, a warunki nieporównywalnie lepsze. Tyle, że za daleko, żeby tu piechotą wracać nocą ze Znojma...



Najedzeni - ruszamy do starej winiarskiej wioski Šatov położonej na słonecznych równinach na południe od Znojma. Šatov założono około 1200 r., przez pewien czas, od 1373 r., posiadał prawa miejskie.
Auta zostają na skraju wsi, w pobliżu kościoła św. Marcina. Obecna budowla jest z 1656 r., ale kościół w tym miejscu stał już dużo wcześniej.

[

Nasze zadanie odnaleźć winne piwniczki, po czesku vinné sklepy. Na Morawach jest ich tysiące, prawie w każdej wsi można znaleźć kilka, czasem kilkadziesiąt . Przy winnicach znajdują się całe uliczki z piwniczkami. W Šatově takich alejek jest ponoć trzy, jedna z nich znajduje się na północ od kościoła, przy uliczce równoległej do głównej ulicy.Najważniejsza z tych piwniczek to Moravský sklipek - winiarnia z turystycznym programem dla miłośników winiarstwa. Winko można pić w podziemnej części, a dla zmarzluchów nie akceptujących piwnicznego chłodu jest naziemna restauracja. Warto też zaglądnąć na tyły budynku, gdzie znajduje się szkoleniowa winnica, umożliwiająca "winnemu" turyście zapoznanie się z tradycjami uprawy winorośli. W czasie naszej tam bytności ta część winnej turystyki nie była tak rozbudowana, niemniej jednak Jędruś i tak mógł podpatrzeć to i owo, żeby wiedzieć jak to wszystko ma wyglądać w jego własnej winnicy . A my łapaliśmy gapie razem z nim





Zainteresowani nie tylko winiarstwem, ale i wojskową architekturą, znajdą tuż w pobliżu wsi nie lada atrakcję - dobrze zachowany dość spory bunkier, zbudowany w okresie międzywojennym na wzór linii Maginota. My znamy podobne bunkry z czeskiej części Sudetów, dlatego pozostajemy przy winnym programie i szukamy najciekawszej tutejszej piwniczki , bo głównie chęć jej obejrzenia nas do Šatova przywiodła.
Niestety, przy piwnicznej uliczce nie znajdziemy tego arcydzieła ludowej sztuki, bo niewątpliwie takim właśnie dziełem jest Malovaný sklep, o czym wkrótce postaram się Was przekonać . Na szczęście życzliwi ludzie dają nam odpowiednie wskazówki, jak tam dotrzeć. Gdybyśmy byli na rowerach, to jadąc uliczką pod górkę pewnie wjechalibyśmy na jakąś prowadzącą do celu wertepiastą dróżkę... W naszej sytuacji jednak lepiej wrócić do aut i zaatakować od drugiej strony , Od szosy, jaką jechaliśmy z Havraników, jest w miarę dobra droga do dojechania na mały parking, z którego już całkiem blisko do piwniczki stojącej samotnie na skraju wioski. Może teraz ten zjazd jest już lepiej oznaczony niż kilka lat temu, bo gdybyśmy nie uzyskali szczegółowej informacji w wiosce, pewnie nigdy w życiu byśmy tam sami nie trafili

maslinka napisał(a): ... wolelibyśmy na campingu pod namiotem. Pewnie się tym nie interesowałaś, ale może jednak znasz jakieś fajnie położone campingi w tej okolicy Ważne, żeby były blisko jakiegoś miasteczka, żeby można było wieczorkiem pójść na wino
Jo_Anna pisała o jednym (pod Chebem) w swojej relacji, ale przeszukuję internet w poszukiwaniu jeszcze kilku opcji...

Cheb - to Czechy Zachodnie i pobliska kraina uzdrowisk, pięknie położonych (zwłaszcza pagórki wokół Karlsbadu zachęcają do spacerków ), no i w górki blisko.

Morawski krajobraz okolic Znojma jest trochę mniej urozmaicony, co czyni okolice atrakcyjne bardziej dla cyklistów (stąd te liczne szlaki rowerowe), niż dla piechurów. Chociaż... tereny od Znojma na zachód (i południowy zachód), także i na piesze wycieczki są super . Tam co prawda jeszcze nie byłam, ale miałam to w ubiegłorocznych planach majowego weekendu, z których nic nie wyszło . Weź pod uwagę Vranov nad Dyji z malowniczym zamkiem, nad pobliskim jeziorkiem zaporowym jest też kamping, z oczywistych względów osobistych uwag na jego temat nie mam

Co do kampingów bliżej Znojma (bo w samym mieście niestety brak takowych), to osobiście wybrałabym chyba Šatov , który akurat "zwiedzam" w mojej relacji. O samym kampingu Tatran oczywiście znów tylko teoretycznie , ale jego położenie zachęca do wieczornej wizyty w Morawskim Sklipku w celach oczywistych . Z Šatova jest też rzut kamieniem do austriackiej winiarskiej wioski Retz (jesienią odbywa się tam święto winobrania - kiedyś myślę wybrać się na te uroczystości), a i do Znojma blisko (chociaż raczej rowerkiem lub autem, a nie pieszo). Jeszcze bliżej Znojma są jakieś małe kampingi w Havranikach - zaglądnij do sieci TU albo TU.

Na północ od Znojma też znajdzie się jakieś miejsce na postawienie namiotu, ale nie mam pewności, czy w pobliżu są jakieś atrakcyjne winne piwniczki, do których można byłoby wieczorkiem odbyć przyjemny spacer... Dla kompletności informacji, podam jednak namiary na najbliżej położone kampingi: Colorado we wsi Žerůtky, Mexico w Olbramkostel oraz Country w wiosce Hluboké Mašůvky.

Jak poszperasz w necie, z pewnością znajdziesz jeszcze kilka .

W Jesioniki wracamy co czas jakiś, bo mamy blisko i sporo sentymentów do tamtejszych okolic. Podpowiedzi mogłoby być sporo , może nawet kiedyś coś się pojawi w tym temacie, bo to przecież za miedzą. Tyle, że raczej się to nie uda przed czerwcowym weekendem. Ale skoro w Twojej głowie może się zrodzić jeszcze wiele pomysłów , to niekoniecznie te podpowiedzi są pilną sprawą . Gdyby jednak Jesioniki wygrały, to może jakieś sugestie się pojawią

Nie mieliśmy stuprocentowej pewności, że uda nam się wejść do środka Malowanej Piwnicy, bo w przewodniku była informacja, że najlepiej umówić się na zwiedzanie telefonicznie. No i grupa powinna liczyć więcej niż 5 osób, a my - tylko w piątkę, bez telefonicznej zapowiedzi... Liczyliśmy na to, że przy okazji Winobrania w Znojmo, Malowana Piwnica będzie otwarta jakoś bardziej przyjaźnie. I nie zawiedliśmy się .

Ponieważ jest to swoiste muzeum, za wstęp trzeba było uiścić opłatę - niewielką, tylko 25 koron. W ramach tego było oglądanie piwnicy w towarzystwie dowcipnego przewodnika, a przed wejściem - dla poczucia klimatu - kieliszeczek winka . Przewodnik - na zaostrzenie dowcipu- degustował oczywiście razem z nami. Fajna robota .



Jesteśmy już w odpowiednim nastroju, żeby podziwiać malowidła w piwniczce - dzieło życia jej właściciela sprzed lat, Maximiliana Appeltauera. Piaskowcowe ściany i sklepienia piwnicy (powstała najprawdopodobniej w XIX w. - nie wytwarzano wina, była tu winiarnia) ozdabiał w wolnych od pracy chwilach przez około 34 lat (prace rozpoczął w 1934 r.) przy świetle świec... My teraz możemy sobie jego dzieło oglądać przy zapalonym świetle, w jego czasach o elektryczności w piwniczce jeszcze się nie śniło. Dodatkowym utrudnieniem dla artysty-samouka była jego ułomność - w czasie wojny stracił jedną rękę (już nie pamiętam, którą).

Zapraszam teraz do oglądnięcia części tego, co nam po sobie zostawił (tylko dlatego części, że nie mamy fotek wszystkich piwnicznych malowideł) - przed Wami świat bajek, scenki myśliwskie, uczty, krajobrazy, historia Moraw... Nie wątpię, że artysta tworzył to wszystko zainspirowany winem, z pewnością spożywanym w większych ilościach, niż nasza inspiracja do podziwiania jego prac zakosztowana w ramach degustacji przed wejściem . Malowidła zaczynają się już na schodach do piwniczki, są w korytarzach i odchodzących od nich bocznych salonikach. W każdym z saloników poszczególne malowidła są ze sobą tematycznie powiązane.





















Opuszczamy Šatov i bocznymi przygranicznymi drogami jedziemy w kierunku Mikulova.

W mijanych wioskach otoczonych winnicami fajnie byłoby spędzić więcej czasu, bo piwniczek tu mnóstwo , a o tej porze roku praca w nich wrze, można popatrzeć i popróbować . Ale nas czekała jeszcze daleka droga, zatrzymaliśmy się więc tylko na małą chwilkę we wsi Dolni Dunajovice.







Mikulov pięknie opisała caal jako przystanek w drodze do Chorwacji. Z pewnością jest to wspaniałe miejsce na winiarskiej morawskiej ścieżce , my jednak ominęliśmy miasto jadąc kolejnymi bocznymi drogami, mając po jednej stronie duży zbiornik wodny, a po drugiej wzgórza Palavy.

Nie miało być co prawda przystanków na zwiedzanie zabytków , postanowiliśmy jednak zatrzymać się na małą przerwę. Padło na Lednice i ogromną letnią rezydencję Liechtensteinów.



Pierwotny gotycki zamek przebudowano w XVI w. na renesansowy pałac, obecny imponujący wygląd budowla zawdzięcza różnostylowym przebudowom w kolejnych wiekach (ostatnia neogotycka 1856).







Zamkowych wnętrz jednak nie zwiedzaliśmy , zaglądnęliśmy tylko do palmiarni z 1843-1851 r. długości 92 m! Pospacerowaliśmy też po wspaniałym parku (a w zasadzie - po jego małym fragmencie) zwanym przez niektórych Ogrodem Europy.





Z oddali podziwialiśmy jedną z parkowych budowli, dość osobliwą jak na to miejsce... Minaret, ponoć najwyższy na świecie w krajach niemuzułmańskich (62 m - wejście na górę po 302 schodach) powstał w latach 1797-1802 wyłącznie jako dekoracja parku, żadnego meczetu nigdy tu nie było.



Z zamkowego kompleksu wyszliśmy przez bramę w zabudowaniach gospodarczych - tuż obok było wejście do akwarium Malawi (innym razem!) mieszczące się w dawnych stajniach. I ruszyliśmy dalej, szukać kolejnych atrakcji na szlakach wina

W przewodniku trafiliśmy na kilka fotek piwniczek ozdobionych z zewnątrz malunkami w ludowe kwiaciaste wzorki .
Na interesujących nas zdjęciach niestety nie było opisów, gdzież te piwniczki są. Oszukanie tych "skarbów" wśród ogromnej ilości piwniczek na rozległym terenie Południowych Moraw było wyzwaniem nie do odrzucenia! Przewodnik nabyliśmy tuż przed spontaniczną decyzją o wyjeździe w winne morawskie rejony, z oczywistych względów zbyt dokładnie nie był przeglądnięty. Wskazówek szukaliśmy już w czasie podróży , czytając treść dość pobieżnie... W zasadzie więc nie byliśmy do końca pewni, czy odszukamy te miejsca, które na zdjęciach zrobiły na nas największe wrażenie. Jest jednak takie stare powiedzonko: głupi ma szczęście . No i okazało się, że coś w tym przysłowiu jest

Petrov - winiarską wieś na skraju Białych Karpat - postanowiliśmy odwiedzić dlatego, że z opisu w przewodniku wynikało, iż jest tam duże skupisko bardzo wiekowych piwniczek. A przy okazji okazało się, że to tu jest jeden z poszukiwanych malowanych obiektów . Kiedy jadąc od Hodonina, tuż przed przejazdem kolejowym w Petrovie, zobaczyliśmy z boku malowaną kapliczkę znaną z jednej z przewodnikowych fotek -wiedzieliśmy że jesteśmy na dobrym tropie .

Kapliczka Matki Boskiej Bolesnej (zbudowana na przełomie XVIII i XIX w.) ozdobiona jest ludowymi ornamentami charakterystycznymi dla tego regionu.



Tuż przy kapliczce znajduje się parking i restauracja, a do skupiska piwniczek jest całkiem niedaleko .



Pagórek z piwniczkami to jakby mała samodzielna wioska - są dwa wiejskie place i trzy uliczki z zabudowaniami po obu stronach.

Piwniczki w Petrovie mają inną nazwę, niż w pozostałych miejscach na Morawach, a ich wygląd zewnętrzny też znacznie różni się od typowych, domkowych vinnych sklepów. Tutaj piwniczki to Plže, to znaczy ... dżdżownice. Skąd taka nazwa? Hm... Być może od tego, że przy budowie licznych piwniczek tak wydrążono ziemię wzgórza, że korytarze przypominają "działalność" dżdżownic?
Tutejsze piwniczki (jest ich 78! ) znane były już w XV w., część zachowanych do dziś pochodzi z XVI w. (najstarsze oznaczone numerami 38, 41 ,43, 48), chociaż większość to wiek XVIII ( stąd ich barokowe zaokrąglone wejścia). Piwniczki często ozdobione są kolorowymi motywami ludowymi .Zewnętrzne ściany pokryte są białym tynkiem i wapnem, na dole przedniej ściany piwniczek (nie tylko w Petrovie, ale i w całym morawskim regionie Slovácko) znajduje się pomalowany na niebiesko szeroki pas. Jeśli pojawiał się pas czerwony to znaczyło, że właściciel piwnicy miał nie tylko wyśmienite wino, ale i córkę na wydaniu (przykład takiej piwniczki będzie na którymś ze zdjęć na naszym następnym przystanku winiarskiej wycieczki).





Dawniej Plže wykorzystywano nie tylko do składowania gotowego wina (sama produkcja raczej rzadko ma miejsce w tych piwniczkach), jak również ziemniaków i zboża, ponadto jako schronienie dla mieszkańców w czasie najazdu na wioskę. Piwniczki zostały w 1983 r. objęte ochroną jako zabytki ludowej architektury. Nie jest to jednak martwy skansen, w niektórych piwniczkach wytwarza się wino , a innych - co dla nas było istotne - nawet w godzinach odległych od wieczora można było przysiąść na degustację . Chociaż trzeba przyznać, że tylko niektóre z piwniczek stały przed nami otworem... Z tych czynnych, wybraliśmy piwniczkę nr 49.



Piwnice wydrążone są w miękkiej piaszczysto-gliniastej glebie porośniętej trawą, są więc wzmocnione kamiennymi ścianami i sklepieniami. Dzięki warstwie gliny nad sklepieniami , w piwniczkach jest mikroklimat dobrze wpływający na jakość składowanego w nich wina. Plže zazwyczaj mają szerokość około 3 - 4 metrów, a ich długość nie przekracza 15 metrów. Największa piwniczka (długość 30 m, szerokość 5,5 m, wysokość 3 m) jest oznaczona numerem 35 - dawniej należała do właścicieli majątku z pobliskiej miejscowości Strážnice.

Zaraz przy wejściu do piwniczki jest pomieszczenie dla gości, żeby im się przyjemnie degustowało . My oczywiście delektowaliśmy się głównie burczakiem . Z tyłu piwniczki przechowuje się wino, mogliśmy sobie tam zaglądnąć i pogadać z winiarzami .







W Petrovie poza winem wytwarza się także śliwowicę - bo w rejonie piwniczek rośnie sporo drzewek obfitujących w owoce odpowiednie do takiego przetwórstwa . Chociaż nie nie jestem miłośniczką aż tak mocnych trunków, to morawska śliwowica mnie urzekła, zwłaszcza jako dodatek do herbaty . Ach, ten zapach śliweczek roznoszący się potem po całym mieszkaniu... A na miejscu podawano trunek w urokliwych kieliszeczkach wielkości naparstka, ozdobionych pięknym malunkiem w dorodne śliwki.

We wsi można też odszukać siarkowe źródło, w jego pobliżu zbudowano małe uzdrowisko ( geotermalne wody w celach leczniczych wykorzystywane już pod koniec XVI w.). Jednak jakoś nie wpadliśmy wówczas na to, żeby skorzystać z siarkowych dobrodziejstw...

Ponieważ czas już był wielki, żeby znaleźć jakieś miejsce na nocleg, wybór padł na wioskę (oczywiście winiarską ) położoną jeszcze bardziej na wschód Blatnice pod Svatým Antonínkem. W zasadzie to spodobała nam się nazwa wioski . Wcale nie liczyliśmy na to, że tam właśnie trafimy na kolejne "cenne" piwniczki z przewodnikowych zdjęć... A już szczytem spełnienia marzeń był fakt znalezienia spanka przy piwniczkowej uliczce . Taką okazały się Staré hory - uliczka położona na stoku nasłonecznionego wzgórza, na którym uprawia się winorośle, a z nich najlepsze miejscowe wino .

Winorośle uprawiane są we wsi już od XIV wieku, w tamtych czasach tutejsze wino dowożono nawet do Pragi. W XVII w. mieszkał tutaj przez pewien czas i prowadził własną winną piwniczkę nie byle kto, bo sam [url=http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_%C3%81mos_Komensk%C3%BD] Jan Amos Komenský [/img], który oprócz zasług dla czeskiego narodu w wielu dziedzinach, przyczynił się też do propagowania winiarstwa. Postać Komenskiego wplotła się nie raz w moje wycieczki po czeskiej kranie, w tym roku w kwietniu też była ku temu okazja, do czego być może wrócę (?) po zakończeniu południowo-morawskich wspominek.
W rejonie Blatnic uprawia się tu następujące odmiany: białe - Müller Thurgau, Veltlínské zelené, Rýnský ryzlink, Vlašský ryzlink, Chardonnay, Muškát moravský, Rulandské bílé, Rulandské šedé, Sauvignon, Děvín, Aureliusz i czerwone: Svatovavřinecké, Zweigeltrebe, Cabernet Moravia, Cabernet Sauvignon, Frankovka, Portugal modrý i André (to ostatnie bardzo nam smakowało ). Z połączenia trzech białych odmian (Rulandské bílé, Ryzlink rýnský i Sylvánské zelené) wywodzi się Blatnický Roháč - wino, które uzyskało liczne wyróżnienia na międzynarodowych wystawach win.

Oczywiście tu również jest okazja na spijanie burczaka , tyle że my trafiliśmy na jego pierwsze tamtegoroczne porcje... Ze względu na ostrzejszy klimat Białych Karpat, winne grona ciut później tu dojrzewają niż w okolicach Znojmo, "wylew" burczaka przesuwa się więc w czasie o jakieś 2 lub nawet 3 tygodnie.



Vinné sklepy w Blatnice często zwane są (zgodnie z ich wyglądem) nazwę búdy. W uliczce jest ich około 30, pochodzą z XVI-XVIII w. W roku 1995 uznane zostały za rezerwat wiejskiej architektury ludowej "Pod Starýma Horama". Oto kilka zdjęć z piwnicznej uliczki ( w tym budy z czerwonym pasem u dołu, o którego znaczeniu wspominałam przy okazji opisywania piwniczek w Petrovie):