Za miedzą: Žacléř

A to myśmy się kiedyś nie znali? O żesz kur...

Slapol:

slapol napisał(a):

Ja bym z takimi rogami się nie fotografował tak na wszelki wypadek

Dangol:
Masz dziewczyno pasję, czytam kilka Twoich wątków i masz o czym pisać !
Brawo ! Podoba mi się bardzo i to tutaj i w bardziej południowej Europie/czy już Azji.

Sławek, dzięki za fotki z bardziej kolorowej pory roku .

Właśnie wróciliśmy z weekendu w Karlovej Studance, wkrótce więc wrzucę kolejną porcję zdjęć.
Tym razem niestety nie udało nam sie trafić na nawet jeden słoneczny dzień, więc zamiast planowanej wycieczki od hotelowiska pod Pradziadem do Małej Moravki, był spracer żółtym szlakiem przez Hreben i dalej niebieskim na dolny kraniec Ludvikova. Będzie więc fotka z widokiem na Karlovą Studankę z tego samego miejsca, co pokazał Sławek, tyle że u mnie będzie widać głównie mgłę .

A na razie Sławkowy jelonek bez rogacza

Jelonek bez rogacza....no to Dangol...pojechałaś po bandzie...
Ale sam się nadstawiłem...na przyszłość: nie wstawiaj łba w miejsce, gdzie mogą ci wyrosnąć rogi
Serdeczny pozdrav

Crayfish napisał(a):Masz dziewczyno pasję, czytam kilka Twoich wątków i masz o czym pisać !
Brawo ! Podoba mi się bardzo

Dzięki za dobre słowo.
Pasję to ja oczywiście mam, gorzej z realizacją (z powodów różnorakich) moich pomysłów

Karlova Studánka - Hřeben - Ovčí vrch - Mala Hvězda - Ludvíkov

Piątkowy wieczór w Karlovej Studance upłynął nam w sposób już "rytualny" dla tego miejsca basen z bąbelkami, a potem dłuższa chwila radości ze spotkania z przyjaciółmi.

Na sobotę mieliśmy zaplanowaną dłuższą grzbietową wycieczkę od Owczarni do Małej Morawki, ale poranny widok z okna na kłębowisko chmur (może to te, co wczoraj przygnały do nas śnieżycę ?), szybko nas odwiódł od tego pomysłu.
Ponieważ w planie był też sobotni obiad u Grizzly'ego, więc pomysł na nowy wariant spaceru nasunął się sam.

Przedpołudniowa Karlova Studánka:











Kościółek zbudowany w latach 1829-1840. Jak na świątynię uzdrowiskową przystało, jest pod wezwaniem Panny Marie Uzdravení nemocných.

Z centrum zdroju podeszliśmy do rozdroża Nad Karlovou Studánkou, skąd rozpoczęliśmy właściwy spacer żółtym szlakiem przez Hřeben i Ovčí vrch do kolejnego rozdroża Mala Hvězda.
Zdjęć z tego odcinka trasy niewiele, bo aura nie sprzyjała fotkom. Nie chciało się ściągać rękawiczek ani wyciągać aparatu z futerału...
Zresztą, droga wiodła głównie lasem, bez widoków.
Jedyne zdjęcia są z podejścia na Hřeben, gdzie przez moment w dole zamajaczyła Karlova Studánka , a na przeciwległym zboczu trasa zjazdowa małego wyciągu przy bufecie u "naszej" Różenki.





Czasem przez mgłę przebijał się grzbiet, którym mieliśmy powędrować, gdyby pogoda uraczyła nas takim słoneczkiem, jak przed dwoma tygodniami na Pradziadzie. Niestety, tym razem był to jeden z tych 291 dni w roku, w którym rejon Pradziada był opanowany przez chmurzyska i mgłę...

A to już rozdroże Mala Hvězda z mapką tras biegówkowych. Być może w styczniu lub lutym wybierzemy się na którąś z nich?

Gdyby nie Grizzly, pewnie wrócilibyśmy do zdroju niebieskim szlakiem, z którym znów spotkaliśmy się na rozdrożu. Wówczas pewnie trafilibyśmy na skałkę, na której siedział sobie Slapol i spozierał na Ludvíkov - chyba że to było nie tam, gdzie myślę?

Do Grizzly'ego moglibyśmy dojść stosunkowo szybko, stokiem w dół bez szlaku, ale to jeszcze nie była pora na obiadowe obżarstwo . Ruszyliśmy więc niebieskim szlakiem w stronę Vrbna pod Pradziadem.



Idąc wzdłuż tego wyciągu w dół, doszlibyśmy bezpośrednio do Grizzly'ego, bez przedzierania się przez krzaczory.



Ale oczywiście poszliśmy dalej szlakiem, cały czas ponad doliną Białej Opawy z zabudowaniami wsi Ludvikov po obu jej brzegach.

Niebo rozjaśniło nieco spóźnione słoneczko . Jak się potem okazało, to były nieliczne takie chwile podczas naszego andrzejkowego weekendu...





Szlak niebieski opuściliśmy tuż przed Vrbnem, schodząc leśną drogą do mostku na rzece nieco powyżej kempingu Dolina, pewnie doskonale znanego maslince .





A że po już dość długim spacerze pora była na uzupełnienie płynów, a Grizzly był oddalony jeszcze o jakieś 3 kilometry, więc postanowiliśmy podejść do wspomnianego kampingu, który co prawda o tej porze roku zawrzeny, ale znajdująca się tuz obok restauracja Koliba działa na okrągło .

Po rozgrzaniu się zupą czosnkową, dla równowagi ochłodziliśmy się pilznerkiem . No a potem ruszyliśmy szosą przez Ludvikov na właściwy posiłek.

dangol napisał(a):Gdyby nie Grizzly, pewnie wrócilibyśmy do zdroju niebieskim szlakiem, z którym znów spotkaliśmy się na rozdrożu. Wówczas pewnie trafilibyśmy na skałkę, na której siedział sobie Slapol i spozierał na Ludvíkov - chyba że to było nie tam, gdzie myślę?...[/img]

Masz rację, właśnie tam siedziałem na kamieniu...

maslinka napisał(a):Wchodziliście na Zamecką Horę, Danusiu? Niby taka mała górka, ale jak się chce skracać szlaki, to wspinanie okazuje się dosyć forsowne )

Zamkowa Góra nie tym razem, cos musi zostać w zanadrzu , jak się kiedyś jeszcze wybierzemy w te strony. Może na wiosnę?

Ludvíkov jest długą wsią malowniczo położoną w dolinie Bílé Opavy. W wielu domach, zwłaszcza w górnej części wsi w pobliżu małych wyciągów narciarskich, można znaleźć fajne miejsce na nocleg. Gdyby nie ciepłe bąbelki w Karlovej Studzience, to pewnie chętnie przespalibyśmy się w Ludvikowie.

Wieś została założona przez Franciszka Ludwika, stąd jej nazwa. W XVIII wieku założono tu hutę i kuźnice żelaza, której prężne działanie miało miejsce zwłaszcza w 2 połowie XIX w.

W dolnej części wioski, tuż przy szosie, stoi kościół Navštívení Panny Marie.
Początkowo była to mała drewniana kapliczka, w której w 1775 r. umieszczono obraz Zwiastowania. Murowany kościół powstał w tym miejscu w 1793 r. Wyposażenie wnętrza pochodzi z czasów renowacji w 1860 r. , ale kościółek był oczywiście zamknięty , więc nic nie zobaczyliśmy. Świątynię odrestaurowano w 1992 r.



Idąc dalej w górę doliny, mijamy (nieco oddaloną od drogi) dawną willę rodziny Gaidosch.





W pobliżu zameczku stoi stara lipa - pomnik przyrody.

Tutejszy urząd:

Gdzieś przy szosie...



Kapliczka zbudowana w 1923 r., upamiętniająca ofiary I i II wojny światowej.



I jeszcze restauracja, która wciąż czeka na naszą wizytę.



Grizzly - tym razem usadowiliśmy się koło dzika, pod łosiem.



Do Karlovej Studanki wróciliśmy już nie ciemną szosą jak ostatnio, ale autobusem , bo udało nam się zakończyć biesiadę o odpowiedniej godzinie.

Wieczorem znów basen, potem przybasenowe piwko - ale już bez muzyczki na żywo. Zabawy dla kurwacjuszy nie ma aż do wiosny, bo jak nam powiedziała pani kelnerka, w sanatorium teraz nie ma chorych , więc się nie opłaca urządzać tanecznych wieczorków. No tak, nadchodzi zima, zamiast kuracjuszy zdrój opanują narciarze , dla których właśnie rozpoczęto przygotowanie stoku. Narciarze po całym dniu zjazdów pewnie już nie mają siły na tańce. Wystarczy im bar u Różenki , do którego oczywiście poszliśmy i my, bo zdrojowa kawiarnia zamykana jest o 22-giej, razem z basenem.

U Różenki trochę czasu nam zeszło , zwłaszcza że powitała nas jak starych znajomych. Za przyczyną Zbynka oczywiście , bo ze względu na jego imię, zapamiętała nas. Ale teraz i do nas zaczęła mówić po imieniu. No więc ja jestem . Tyle, że tylko Zbynek załapał się na darek w postaci szklaneczki złotego jelcyna .