Za miedzą: Žacléř

Zamek jest otoczony murem obronnym z bramą wjazdową i basztami.



Kompleks składa się z zamku górnego ( pałac książęcy ) i zamku dolnego (duże przedzamcze otoczone murami z trzema narożnymi basztami, zabudowaniami gospodarczymi i pomieszczeniami dla załogi). W baszcie po lewej stronie wejścia dawniej mieściło się więzienie.





Zamek dolny…







Zamek górny to pałac książęcy oddzielony od podzamcza fosą (obecnie bez wody), którą przekracza się mostem zwodzonym.

W zamku górnym znajduje się 9 sal, dawniej zajmowanych przez rodzinę książęcą.







Aby zobaczyć całość, musiałybyśmy się uzbroić w cierpliwość , gdyż ruch na wąskich i stromych schodach jest jednokierunkowy, a dość spory tłum zwiedzających przesuwał się w ogonku nad wyraz ślamazarnie .



Odpuściłyśmy sobie najwyższe piętro uznając, iż zobaczenie największej z sal, reprezentacyjnej gotyckiej komnaty księcia Witolda, zupełnie nam wystarczy . Komnata ta zajmuje prawie całe skrzydło drugiego piętra pałacu.

W kazamatach zamku dolnego mieści się muzeum. Wystawione są tu różności… Wiele z nich (chociaż ciekawych) zaburzyło mi jednak wizję średniowiecznego zamku.





















Można obejść dookoła mury zamkowe, wówczas zobaczy się położony nad brzegiem jeziora dworek Užutratis, czyli neoklasycystyczny pałac Tyszkiewiczów.

Po powrocie z zamkowej wyspy na brzeg w Trokach, podeszłyśmy do miejsca, skąd jest najlepszy widok na zamek.





No a potem na kawkę do jednej z nadbrzeżnych kafejek...

Czasu wolnego na Troki zostało nam naprawdę niewiele , w ramach szybkiego spaceru nie dotarłyśmy więc do wszystkich miejsc, które warto byłoby zobaczyć. W zasadzie z oddali, zobaczyłyśmy jedynie to, co pokażę na kilku fotkach poniżej.

Muzeum historyczne…





Stara poczta (obecnie dyrekcja parku narodowego)…

Kolumna z kapliczką św. Jana Nepomucena…



Na wejście do kościoła Nawiedzenia NMP niestety czasu już nie było…



Nie zobaczyłam więc słynącego cudami obrazu Matki Bożej Trockiej, który wg legendy powstał w XII wieku w Konstantynopolu, a w 1390 cesarz bizantyjski Manuel II Paleolog przekazał go w darze księciu Witoldowi.



Czekał nas jeszcze dłuuuuuuugi powrót do domu.



We Wrocławiu byłyśmy o świcie w niedzielę.

Dokąd wybierzemy się na przyszłoroczny BBW, jeszcze nie wiemy…

Moja córka była w V klasie podstawówki na Litwie (m.in. oczywiście Troki), wróciła zachwycona

Wstyd się przyznać, ale tacie na prezent przywiozła .... zdobiony kieliszek do wódki....

pozdrowienia Danusiu

Wycieczka krótka, ale treściwa . Szkoda że nie było w planie Kowna, pewnie też się sporo przez ponad 10 lat zmieniło ale nam się miasto już wtedy podobało.
Fajna pogoda w Trokach , to bardzo przyjemne miejsce.
Dzięki za relację... i miejcie się dobrze na Koufonissi

W czasie jednego ze spacerów z Niedamirowa odwiedziliśmy Zaclerz

Fotka z drogi wiodącej do polski-czeskiej granicy…



Śniegu na szuranie było stanowczo za mało…



Žacléř zwany jest wschodnią bramą Karkonoszy. Pierwsza wzmianka o tutejszym zamku pochodzi z 1334 r. Zamek strzegł szlaku handlowego z Czech na Dolny Śląsk, pod zamkiem powstała osada Bornfloss, zniszczona w czasie wojen husyckich. W jej miejscu powstało miasteczko Bernstadt wzmiankowane w 1553 r. W XVI wieku rozwinęło się tu papiernictwo, a w XIX wieku szklarstwo , tkactwo i produkcja porcelany. Miasto zasłynęło głównie z wydobycia węgla kamiennego, który odkryto w 1570 r. Obecnie kopalnie są zamknięte, w Zaclerzu można zwiedzać górniczy skansen - może zaglądniemy tam podczas kolejnej wizyty?. Tym razem tylko krótki spacer do centrum miasteczka „w poszukiwaniu” czeskiego piwka.
Do Zaclerza wchodzimy przez północną jego część – Bobr.



Figura św. Jana Nepomucena z 1812 r. (przy domu Bobr 17)…



Ulica Horská – figura św. Antoniego Padewskiego z 1770 r.





Dochodzimy do głównej ulicy (J.A. Komenského)…





Ulicą tą kierujemy się w stronę ryneczku (Rýchorské náměstí), tuż przed nim podziwiając nieliczną już zrębową zabudowę miasteczka. Jeden z domów to obecnie pensjonat Roubenka.

Przy trójkątnym ryneczku mieści się klasycystyczny ratusz (1800 r.) i muzeum miejskie. Jest też studnia, barokowa kolumna z figurą Najświętszej Marii Panny (1725 r.), studnia oraz obelisk upamiętniający cesarza Józefa II. Niedaleko znajduje się renesansowy kościół Najświętszej Trójcy z kaplicą loretańską z 1753 r.







Niestety, żadne „piwne” miejsce nie było tam otwarte. Wszystkie zresztą godne odwiedzenia restauracje znajdują się dość daleko od rynku, a konkretnie przy ulicy J.A. Komenského w jej części pobliżu náměstí Josefa Čapka i stacji kolejowej. Chcieliśmy przysiąść w restauracji „Korálek”, ale nie było odpowiedniej ilości wolnych miejsc. Ostatecznie zakotwiczyliśmy więc w restauracji „Žacléřský medvěd”, znanej na już z wiosennej wizyty po zwiedzaniu twierdzy Stachelberg. „Niedźwiedzia” mogę śmiało Wam polecić , za każdym razem nakarmiono nas tam wyśmienicie .



Żółtym szlakiem (początkowo wiedzie ulicami Josefa Jarose i Boberská) wróciliśmy do Niedamirowa.

Z kiedy to są zdjęcia?

W październiku próbowaliśmy tam w piątek coś zjeść i się napić i w okolicach 14-15 odbijaliśmy się od pięciu zamkniętych drzwi w lokalach. Dopiero w "cukierni" na rynku udało się napić piwka

Pudelek napisał(a):Z kiedy to są zdjęcia?

Koniec grudnia, ale jak byliśmy w ostatni weekend marca, to też jedliśmy w Niedźwiedziu.

Czwartek, 2 stycznia 2020

Początek stycznia sprzyjał dłuższemu wypoczynkowi . Skoro sylwestrowe zimowisko , spędzane jak zwykle w dużej grupie przyjaciół, kończyło nam się w czwartek, a już wkrótce miał się zacząć długi weekend , postanowiliśmy przedłużyć go jeszcze o piątek, a do domu wrócić dopiero w Trzech Króli. Rok wcześniej również tak postąpiliśmy i już w Nowy Rok pojechaliśmy do Karlowych Warów, tym razem padło na Pec pod Śnieżką.

Z Niedamirowa mieliśmy niedaleko, więc nie było powodu, żeby się spieszyć. Po drodze wypiliśmy kawkę U Pani Berty …



Do Peca było już blisko…







Zbynek zarezerwował dla nas spanie na stoku przy samym wyciągu . Mogliśmy zająć pokój od 14-tej, byłoby więc jeszcze trochę czasu na spacerek po najbliższej okolicy.
Póki co, byliśmy tylko we dwoje, reszta ekipy (osób 5) miała dotrzeć następnego dnia. Ze względu na usytuowanie chaty, najlepiej byłoby nam zostawić auto na górnym parkingu P4 i już stamtąd „zawołać” skuter śnieżny, którym z klamotami niezbędnymi na kilka dni, dotarlibyśmy na miejsce. Pojawił się jednak problem, w Pecu był taki tłok, iż na głównym rozdrożu stała policja i nie wpuszczała nikogo ani na ulicę prowadzącą do P4, ani na ulicę wiodącą do P3. Po prostu, wszystkie parkingi były zapchane na maksa… Nie mieliśmy innego wyjścia, musieliśmy się cofnąć i zaparkować auto przy drodze jeszcze przed (mając na względzie kierunek, z którego do Peca wjechaliśmy) stacją paliw…



Na szczęście w Pecu szybko można znaleźć transport łączony – najpierw taxi-busikiem do miejsca, skąd startują skutery śnieżne, rolby i inne wynalazki wywożące chętnych po śniegu tam, dokąd muszą dotrzeć. Tam już czeka umówiony przez taksówkarza pojazd, który zawiezie nas do celu .

Nam się trafił taki przewoźnik…



W naszej chacie byliśmy pół godziny za wcześnie, akurat tyle czasu było nam potrzebne na pierwsze piwko oraz zupkę czosnkową. Na szczęście wszystko to można dostać w bufecie chaty.



Čapkova chata stoi na stoku Zahrádky. Na dole chałupy jest bar, kuchnia, WC, narciarnia oraz duża sala z telewizorem pełniąca funkcję świetlicy i jadalni dla osób zakwaterowanych (w cenie noclegu jest śniadanie w formie bufetu oraz dwudaniowa obiadokolacja). Pokoje znajdują się na dwóch piętrach. Są niewielkie (nic dziwnego, że gospodarz chaty mówi o nich „komórki” ) , znajdują się w nich piętrowe łóżka, szafa i umywalka. Prysznice i toalety są wspólne, na piętrach. Czysto i ciepło, ogólnie bardzo fajne miejsce.

Po zakwaterowaniu zeszliśmy do Peca z nadzieją, że uda nam się przestawić auto na P4.
No bo chyba jacyś jednodniowi turyści zwolnią jakieś miejsca na parkingu ?

Widok sprzed chaty na dolną stację wyciągu „Zahrádky”…



Chata Skalický, w oddali wyciąg „Smrk”…



A to już na dole, wyciąg Jawor w pobliżu P4…



Jak dobrze, że mieszkamy wyżej na stoku, a nie gdzieś tutaj…









Pokręciliśmy się trochę po centrum Peca, wypiliśmy kawkę w restauracji hotelu Corso, a potem podjęliśmy próbę (niestety nieudaną) wjechania na P4, skoro nie było już policyjnej „blokady”. Ostatecznie zaparkowaliśmy na P3, co oznaczało konieczność dłuższego powrotu do chaty, a na koniec pobytu ponownie „łączonego” transportu.

Było już późno, nie mielibyśmy szans zdążyć na obiadokolację , gdybyśmy całą prasę pod górę mieli pokonać na nogach. Ostatecznie, nad parkingami skorzystaliśmy z dojazdu śnieżnym skuterem.



Po kolacji jeszcze piwko , a potem dobranoc – trzeba nadrobić niedospanie na sylwestrowym zimowisku .

Piątek, 3 stycznia 2020

Niestety, na słońce liczyć nie mogliśmy …
Szkoda, bo w planie był widokowy spacer, a teraz trzeba będzie pogodzić się z mgłą i opadami mokrego śniegu.
Na spacer idziemy we dwoje, Grzesiek na stok ruszy następnego dnia. Przez moment zastanawialiśmy się nad biegówkami, ale jakoś nie mamy ochoty w taką pogodę wspinać się z nimi na górę, gdyż dopiero tam są odpowiednie trasy. Tak więc, spacerek do Peca, tyle że nieco dłuższą drogą niż dnia poprzedniego.



Z chaty wyszliśmy około 9-tej. Niestety, stanowczo za szybko, gdyż okazało się, iż miejsca „piwne” nad Pecem otwierają zazwyczaj dopiero o 11-tej. Planowaliśmy zrobić sobie jakiś taki dłuższy przystanek przed zejściem do Peca, ale nie było nam dane, gdyż o 11-tej to byliśmy już na dole, przy Jaworze .
Z trasy tylko kilka fotek, gdyż brak widoczności i wilgoć odstraszały od wyciągania z kieszeni jakiegokolwiek pstrykacza.

Przy oślej łączce koło orczyka „U lesa”…



Przy Husovej boudzie jest wyciąg „Mulda” o długiej tradycji…



Jindřichův dům …



Lokomotiva…



Widać stąd (oczywiście w momentach „prześwitów międzymgielnych”) naszą chatę…

A to już wytęsknione piwko w U Vleku Javor…



Zeszliśmy jeszcze do centrum Peca, gdyż tylko tam jest sklep, w którym chcieliśmy kupić sobie to i owo.
No a potem z powrotem do góry, jeszcze raz upewniając się w tym, iż nocowanie w miejscowości byłoby koszmarem.

Na kolejne piwko zatrzymaliśmy się w Ski-barze funkcjonującym przy pensjonacie Veselý Zákon, ciut powyżej dolnej stacji wyciągu „Hnědý Vrch”.



Miało być niżej, ale w restauracji „Sasanka” wolnych miejsc nie było…





Wkrótce po tym, jak wróciliśmy do naszej chaty, dotarła reszta naszej weekendowej ekipy .



Wyciąg „Zahrádky” co prawda jeszcze kręcił, ale tylko przez godzinę, więc starszyzna uchwaliła, że woli ciepełko i „Karkonosza”
Potem obiadokolacja, kolejne piwka, no i dzionek jakoś zleciał.