Za miedzą: Horní Albeřice

Mayerův gloriet – altana wybudowana w 1804 przez pochodzącego z KV wiedeńskiego kupca Mayera.

Skała Kamzík z rzeźbą kozicy (1851 r.).



Na punkt widokowy Jelení skok nie wchodziliśmy, bo zaczynał się wieczorny zmrok…



… a to oznaczało, że pora na znalezienie miejsca na obiadokolacyjną biesiadę .

Przysłowie głosi, że do trzech razy sztuka . Postanowiliśmy więc dać ostatnią szansę restauracji U Švejka. No i jakimś cudem znalazł się wolny stolik .



Pivo řezané było tu wreszcie nalane tak, jak lubimy . Co prawda u Szwejka liczą sobie sporo za piwko (80 CZK), ale warto było!





Zresztą, wszystkie wybrane dania były pyszne , nie dziw więc, że ściągają tu tłumy.



Plzeňský guláš, špekový knedlík



Jelení medailonky se smetanovou omáčkou a liškami



Staročeský talíř (vepř. a uzené maso, špekáček, červené a bílé zelí, houskový, bramborový a špekový knedlík)



Była też uzená krkovička se švestkovou omáčkou, bramborový knedlík, ale nie załapała się na fotę.

Na dobre trawienie - porcje ciepłej wody ze źródełek we wszystkich kolumnadach











Na spalanie kalorii – Łaźnie V, w nich 1,5 godziny basenu z saunami. No a potem powrót do domu, niestety w deszczu, no i pod koniec pod górę .

Niedziela, 6 stycznia

Do 10-tej mieliśmy opuścić mieszkanie, mieliśmy więc sporo czasu na ostatnie śniadanie w KV.
Para naszych przyjaciół postanowiła od razu ruszyć w stronę domu, my natomiast mieliśmy do zrealizowania jeszcze jeden spa-pakiecik , z wykupioną poprzedniego dnia wejściówką na godzinę 11-tą.

Zapakowaliśmy manatki do auta, pożegnaliśmy się z przyjaciółmi, a potem ruszyliśmy na krótki spacer po dobrze znanych miejscach, nie oddalając się zbytnio od miejsca, w którym mieliśmy zaznać dobrego działania mineralnych kąpieli .

Danusiu , z Twoje relacji wynika , że w Karlowych Warach prawie nic nie widziałem

Dziękuję
Trzeba tam wrócić


Pozdrawiam
Piotr

Piotrze, może dlatego że większość czasu spędziłeś przy kufelku piwka , albo w spa?

W KV jest naprawdę wiele do zobaczenia , mnie w ciągu tych dwóch wypadów nie wszystko się udało. Trzeba będzie jeszcze wrócić!

Ostatnim akcentem wypoczynku w KV była dwugodzinna wizyta w spa .
Tym razem nie w „sanatoryjnych” Łaźniach Elżbietańskich, lecz w komfortowych Łaźniach Zamkowych, znanych nam z wizyty kilka lat temu. Wówczas wybraliśmy program trzygodzinny, w którym były także dwie dowolnie wybrane procedury lecznicze (każda po pół godziny), a reszta czasu przeznaczona była kąpiel w mineralnym basenie termalnym.

(fotka 2006)

Tym razem zdecydowaliśmy się na krótszy program „wellness”, wyłącznie relaksacyjny . Oczywiście, można było sobie dokupić jakieś zabiegi, ale uznaliśmy, że tyle nam wystarczy.
Poprzednio w cenie pakietu ujęte było korzystanie z tutejszych białych szlafroków i ręczników, tym razem za ich używanie trzeba było dodatkowo zapłacić, wzięliśmy więc własne ręczniki . Szlafroków w podróżnym bagażu nie mieliśmy.. . Nie były absolutnie niezbędne, ale fajnie byłoby je mieć w momencie przemieszczania się z basenu do saun, groty solnej itp.



Zámecké Lázně wykorzystują wodę mineralną wypływającą ze Źródła Zamkowego. Basen jest wypełniony tą wodą mniej więcej w 50%.

Obecnie obowiązuje zakaz robienia zdjęć, te które mamy, są więc nielegalne .





Oprócz kąpieli w basenie (wzdłuż jego boków rozmieszczone były na różnych wysokościach dysze do wodnego masowania ciała), w pakiecie było korzystanie z 3 rodzajów saun (sucha, parowa, podczerwień) i groty solnej, spacerowanie chodnikiem Kneippa i chodnikiem z kamykami. Były oczywiście też leżaczki oraz do dyspozycji herbata i woda mineralna z Dolnego Źródła Zamkowego (nr), którego ujęcie znajduje się na terenie spa, w pobliżu skały z wyrytą płaskorzeźbą Ducha Źródła.

(fotka z 2006)

W trakcie trwania programu „wellness”, w pewnym momencie w basenie ma miejsce krótkie przedstawienie - taka gra świateł i dźwięków, w trakcie której odgłosom burzy i padającego deszczu towarzyszy ..."deszczyk" kapiący z sufitu do basenu. Tegorocznych fotek z tego spektaklu nie mamy, zamieszczę więc kilka z poprzedniej wizyty, gdyż przed laty zakazu fotografowania nie było .

(fotka z 2006)

(fotka z 2006)

(fotka z 2006)

(fotka z 2006)

Zdjęcia i filmik zamieszczone są na stronie internetowej Zamkowych Łaźni, więc możecie tam zaglądnąć ...

Poprzednim razem widowisko to wywarło na mnie znacznie większe wrażenie, ale i teraz było to sympatyczne urozmaicenie relaksu w spa.

Dwie godziny minęły w tempie błyskawicznym…



Przed wyjazdem z KV wpadliśmy jeszcze na szybką zupkę do Restaurace U Křížovniků...



No a potem był już tylko powrót do domu...

Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś zawitamy w Karlowych Warach .

dangol napisał(a):Piotrze, może dlatego że większość czasu spędziłeś przy kufelku piwka , albo w spa?

Kufelek piwa był , i owszem , tak jak długi spacer po mieście ,ale na spa zabrakło czasu


Pozdrawiam
Piotr

Powitanie wiosny: Niedamirów i Horni Albeřice (ostatni weekend marca 2019)





Udało nam się wyjechać w górki , na dodatek w szerszym gronie. Tym razem padło na pogranicze polsko-czeskie na wschodnim obrzeżu KPN.

Noclegi mieliśmy zarezerwowane w wiosce Niedamirów, malowniczo położonej w dolinie potoku Ostrężnik.





Tak się jakoś złożyło, że Niedamirów jakoś dotąd omijaliśmy, chociaż kilkukrotnie bywaliśmy w pobliskich Miszkowicach czy Jarkowicach. W zasadzie przejeżdżaliśmy tędy tylko jeden raz rowerami , w kwietniu 2009, gdy nocowaliśmy w Szczepanowie, położonym bliżej Lubawki. Na cropli jest relacja, tyle że foty widać chyba tylko w Win7 przez Internet Explorera.

Tym razem Niedamirowa zresztą też nie widzieliśmy w całości (no bo tego co przez okno samochodu nie ma co liczyć). Jedno jest pewne – w wiosce i jej okolicy sporo jest przydrożnych krzyży, m.in. takie…

(fotka z 2009)

W sobotę była krótka (niecałe 10 km) piesza wycieczka na czeską stronę.



Najpierw szlakiem żółtym w kierunku granicy

Po prawej minęliśmy zabudowania ośrodka pracy twórczej Parada - Dom Trzech Kultur.







Szlak biegnie teraz szeroką pętelką, dzięki czemu podejście nie jest zbyt strome. Po osiągnięciu rozdroża (na zawinięciu pętelki) poszliśmy w lewo zgodnie ze znakami szlaku żółtego i dochodzącego tu szlaku czerwonego.

Krzyż tuż przy szlaku, wysoko nad Niedamirowem. Ponoć dawniej wieś kończyła się gdzieś tu…





Trochę bardziej stromo, ale za to z widokami .





Wiata na dawnym turystycznym przejściu granicznym, przy drodze przecinającej Lasocki Grzbiet.

Pogoda była całkiem niezła , jak na początek górskiej wiosny, toteż zrobiliśmy sobie przy wiacie dłuższy popas.



No a potem poszliśmy dalej, zielonym grzbietowym szlakiem granicznym na północ. Nie uszliśmy zbyt wiele , gdyż wkrótce trafiliśmy na fajny punkt widokowy.

Widok z polany grzbietowej na zachód i północny-zachód, oczywiście w widoczku dominuje Śnieżka. Porośnięte lasem zbocza zakrywają niestety tę część czeskiego pogranicza, przez którą planowaliśmy powrót.













Panoramka na wschód.