Za miedzą: Horní Albeřice

Karlowe Wary znaliśmy już trochę z poprzedniego krótkiego pobytu w listopadzie 2006 r., byliśmy tam wówczas z inną parą naszych wieloletnich przyjaciół.

Tak się złożyło, że obecne miejsce noclegowe znajdowało się bardzo blisko poprzedniego, a recepcja apartamentu wybranego na tegoroczny pobyt mieściła się dokładnie w tym samym domu przy ul. Morawskiej, w którym spaliśmy wtedy . Tyle, że apartamenty (wówczas hostel „Titty Twister”) mają obecnie innego właściciela, a recepcja jest połączona z niewielkim barem (wtedy też był, ale z niego nie korzystaliśmy).

(fotka 2006)

Nasze mieszkanko znajdowało się przy pobliskiej uliczce Petřin, zarezerwowaliśmy apartament typu Superior.



Miejscówka czysta i cieplutka , w kuchni lodówka, zmywarka, czajnik elektryczny, płyta indukcyjna i piekarnik. Trochę mało mieliśmy naczyń – bo tylko jeden zestaw 4-osobowy, więc zmywarka musiałaby chodzić na okrągło, gdybyśmy nastawiali się na częste biesiady „u siebie” . Oczywiście, można było myć w zlewozmywaku, tyle że brakowało ociekacza na naczynia…
Z innych uwag „minusowych” – brak było wieszaka na kurtki w przedpokoju, co przy mokrej pogodzie było sporą niedogodnością , bo trzeba było suszyć odzienie porozwieszane na drzwiach szafy (tylko jedna na całe mieszkanie, chociaż w salonie było sporo miejsca na ustawienie drugiej).
Poza tym wszystko fajnie , tak jak podano w ofercie internetowej. Ogólnie byliśmy bardzo zadowoleni z wyboru, zwłaszcza że przy tej lokalizacji cena była naprawdę atrakcyjna, jak na Karlovy Vary.
Z tarasu nie mieliśmy szans skorzystać, bo był cały czas zapadany albo śniegiem, albo deszczem…

Za dodatkową opłatą, można wynająć garaż w budynku mieszczącym apartament, ale z tej opcji nie skorzystaliśmy. Co prawda, z parkowaniem w zdrojowej części KV jest problem, bo w wielu miejscach parkować nie można wcale, a inne są zarezerwowane dla drogich hoteli lub dla mieszkańców (płacących za to spory abonament). Policja lub inne służby naprawdę to kontrolują, więc złamanie zasad może skończyć się sporą pokutą !
Na szczęście apartamenty Karlsbad znajdują się na obrzeżu strefy zdrojowej, więc bardzo blisko (przy ul. Na Vychlídce) jest sporo bezpłatnych miejsc parkingowych, z których oczywiście korzystaliśmy .

Dwanaście lat temu z bezpłatnym parkowaniem było lepiej, auto mogliśmy zostawić w zasadzie przy samym apartamencie przy Morawskiej.

(fotka 2006)

Gdy byliśmy już w komplecie, poszliśmy na kolację . W Karlowych Warach miejsc na wieczorne posiedzenie jest oczywiście mnóstwo. W pobliżu naszego mieszkanie też było ich kilka, nie sposób w czasie krótkiego pobytu zagościć we wszystkich. Nie byliśmy więc w restauracji „Panorama” i wielu innych...

Na powitanie KV była „Velkopopovická pivnice” położona najbliżej naszego apartamentu (padał deszcz, więc nie chciało nam się iść dalej, mieliśmy na to jeszcze cztery pełne dni ), czynna do godziny 22:00.

(fotka z innego dnia)

(fotka z netu: https://www.restu.cz/en/velkopopovicka-pivnice-orion/ )

Nasz wybór: Rukolový salát s parmskou šunkou, parmezánem, cherry rajčátky a domácím bazalkovým pestem, Opékané brambory s česnekem a balkánským sýrem oraz oczywiście piwko , tym razem Kozel světlý.







Przed zalegnięciem w łóżeczkach, jeszcze pogaduszki w apartamentowej kuchni…



Spało się wyśmienicie !

02.01.2019

Cały pierwszy dzień w KV postanowiliśmy przeznaczyć na wypoczynek . Co oczywiście nie znaczy, że siedzieliśmy w naszym mieszkanku .

Karlowe Wary to największe z czeskich uzdrowisk, jednocześnie jest to największe miasto z zachodnioczeskiego trójkąta uzdrowiskowego (Franiszkańskie Łaźnie odwiedziliśmy w czasie wypadu 2006, Mariańskie Łaźnie wciąż jeszcze przed nami ), liczące około 50 tysięcy mieszkańców.
Na szczęście część zdrojowa nie jest bardzo duża, a przyległe dzielnice nas w zasadzie nie interesowały. Przez miasto płyną cztery rzeki (Ohrza, Teplá, Rolava i Chodovský potok), my ograniczyliśmy się do spacerów wzdłuż Ciepłej, a przez Ohrzę przejeżdżaliśmy autem.



Poszczególne części KV połączone są miejską komunikacją autobusową z centralnym przystankiem dla wszystkich zwykłych linii przy Hali Targowej (Tržnice). Z jednej z takich linii zamierzałam skorzystać w dniu, gdy reszta ekipy miała się wybrać na zjazdówki , ale wyszło inaczej (co nie znaczy, że gorzej – przynajmniej dla mnie ). Są też dwie kolejki linowo-terenowe, więcej na ich temat będzie w dalszej części relacji.

Co nieco o historii Karlowych Warów znajdziecie na przykład w Wikipedii, więc nie będę tego tu przytaczać.

( z Wikipedii)

W dolinę rzeki Teplá (a konkretnie do kolumnady z najgorętszym karlowarskim źródłem) zeszliśmy naszą uliczką Petřin, a potem schodkami wyprowadzającymi na tyły barokowego kościoła św. Marii Magdaleny stojącego w centralnej części Karlsbadu.









Śpieszyło nam się na zażywanie źródlanych wód , więc do kościoła wtedy nie weszłam. No a potem tak jakoś zeszło, że zaglądnęłam tam dopiero w niedzielę, a że właśnie trwała msza, toteż zwiedzanie świątyni nie było możliwe i zdjęć z wewnątrz nie mogę więc pokazać.

Jakieś zewnętrzne fotki „od przodu” pojawią się co jakiś czas, bo w czasie pobytu w KV kościół mijaliśmy wielokrotnie .
Został zbudowany w latach 1733-1736, jego projektantem był znany praski architekt Kilián Ignác Dientzenhofer. Powstał w miejscu starszej świątyni zburzonej na początku XVIII w. z powodu fatalnego stanu po kilku pożarach. Ten pierwotny kościół powstał w drugiej połowie XIV w., opiekowali się nim krzyżowcy z czerwoną gwiazdą wspierani przez rodzinę Šlików. „Śladem” po krzyżowcach jest restauracja „U Křížovníků”, o której kilka słów będzie w dalszej części relacji.

Późnobarokowa figura św. Jana Nepomucena przy kościele sv. Máří Magdaleny została ufundowana przez lekarza Franza Bachmanna po wielkiej powodzi w 1746 r.





Plebania:

Zanim przyjdzie czas na wizytę „U Křížovníků”, krótka wzmianka o budynku, w którym ta restauracja się mieści: w położonym przy ul. Morawskiej „Aura Palace” znajduje się hotel „Karlsbad Grande Madonna Spa & Wellness” oraz hotelowa restauracja „Grand”.





W dolnej części ulicy Morawskiej znajduje się Lázeňský dům Tosca składający się z 6 połączonych ze sobą budynków (Tosca, Albatros, Zvon, Ostrava, Thermie i Balneal).

(fotka z innego dnia)

Ulica Moravská dochodzi do Divadelní náměstí, w narożniku stoi Spořitelna - secesyjny budynek banku zbudowany w latach 1904-1906, rozbudowany 1924.









(fotka z innego dnia)

Niestety, słoneczko nam nie dopisało , więc głównie deszczowe fotki są, jakie są…

Zaczynamy spacer po kolumnadach , karlowarskich odpowiednikach naszych pijalni zdrojowych. Takich kolumnad jest w mieście pięć, a w nich ujęcia większości z szesnastu najważniejszych tutejszych gorących źródeł (część ujęć jest w altanach).
Wg danych z Wikipedii, w KV znajduje się aż 79 źródeł (ich temperatura waha się od 11 do 72 ˚C, te o ciepłocie powyżej 40˚C uznaje się za gorące ), mineralna woda o leczniczych właściwościach powstaje w granitowych skałach około 2 km pod ziemią. Część z tych źródeł wywiera w rzece Ciepłej ( Teplá) albo w piwnicach domów (niektóre z hoteli wykorzystują je w spa dla swych gości).

Źródła mineralne znane były tu już w średniowieczu, a może nawet i wcześniej, ale rozwój uzdrowisk nastąpił w czasach Habsburgów. Sława karlowarskich wód sprawiła, iż gościło tu wielu słynnych ludzi, przykładowo król August Mocny, car Piotr I Wielki, cesarzowa Maria Teresa, Otto von Bismarck, Karol Marks, Friedrich Schiller, Johann Wolfgang von Goethe (był w KV 13 razy!) , Adam Mickiewicz, Fryderyk Chopin, Johannes Brahms, Ferenc Liszt, Niccolo Paganini, Johann Sebastian Bach, Antoni Dvořak, Ludwig van Beethoven… Wśród bardziej współczenych gości cała plejada aktorów przy okazji odbywających się tu festiwali filmowych ...

Wśród zwykłych gości KV liczebnie najwięcej jest Rosjan (chociaż i tak jest ich mniej, niż gdy byliśmy pierwszy raz) przylatujących tu z Moskwy samolotem (ale auta z odpowiednią rejestracją też widzieliśmy ), liczni są też Niemcy (mają tu przecież blisko ),ale inne nacje też się zdarzają (najbardziej w oczy rzucają się grupy skośnookich turystów)…

Lekko słonawe wody to panaceum na wszelkie niedoskonałości funkcjonowania organizmu - są wykorzystywane do leczenia schorzeń układu pokarmowego, zaburzeń metabolizmu, cukrzycy, otyłości, paradontozy, chorób skórnych, układu kostnego, neurologicznych, wątroby, trzustki, żołądka, jelit itp. Woda mineralna pomaga też pacjentom po chorobach onkologicznych.

Początkowo woda z tych źródeł służyła tylko do długich gorących kąpieli (lekarze uważali, że gdy w ich trakcie zaczyna pękać skóra , wtedy wszelkie choroby opuszczają ciało). Potem zaczęto stosować kuracje pitne, wodę pito w ilościach wręcz nieprawdopodobnych ( 50 – 70 kubków dziennie), co chyba nie wszystkim wyszło na zdrowie .

Pierwszych naukowych badań dotyczących leczniczych wód w KV dokonał lekarz uzdrowiskowy Vacław Payer, który w 1522 r. opublikował traktat naukowy o składzie chemicznym karlowarskich wód i jej wpływu na ludzki organizm. Lekarz-balneolog David Becher opracował sposób leczenia tutejszymi wodami, zalecając znaczne zmniejszenie dawek wewnętrznych na rzecz kąpieli.
To właśnie on zaprojektował porcelanową „becherkę” do picia źródlanej wody - kubek z wygiętym dzióbkiem, aby woda szybko nie traciła dwutlenku węgla i jak najdłużej zachowała odpowiednia temperaturę.





Doktor Becher zalecał kuracjuszom spacerowanie podczas zażywania wody z pijałek. Taka metoda zażywania wody jak najbardziej na odpowiadała , a jej ciepełko w zimny dzień okazało się dodatkową zaletą .



Oprócz picia wody, spacerujący kuracjusze zajadają się tutejszymi opłatkami, sprzedawanymi niemal wszędzie i w różnych smakach, na ciepło i na zimno. Wersja kuracji zdecydowanie mniej zdrowa, ale cóż - trzeba chociaż raz w niej uczestniczyć



Większość opłatków jest słodko-mdła i raczej nie da się ich zjeść zbyt wielu (my zadowoliliśmy się jednym na głowę), ale są też wersje bez cukru.



Karlovarské lázeňské oplatky pojawiły się w 2-giej połowie XIX w., ponoć receptura została wymyślona przez zakonników norbertanów w klasztorze w Teplej, a produkcję wafli rozpoczął bratanek opata .

Bardzo klimatyczne te Karlowe Wary - chodziła mi kiedyś po głowie wycieczka objazdowa po Czechach, w której m.in. było to uzdrowisko. I z tego co widzę na zdjęciach - warto!

Sara76 napisał(a):Bardzo klimatyczne te Karlowe Wary - chodziła mi kiedyś po głowie wycieczka objazdowa po Czechach, w której m.in. było to uzdrowisko.

W cieplejszej porze roku z pewnością w KV jest jeszcze ładniej.

Zaraz za kościołem św. Marii Magdaleny znajduje się pierwsza zdrojowa pijalnia - Vřídelní kolonáda (Kolonada Ukrop ).





Obiekt niezbyt urodziwy, ale taka była moda, gdy go budowano w latach 70-tych XX w. Oczywiście, w tym miejscu dawniej istniały ładniejsze kolumnady, jednakże nie udało im się dotrwać do czasów współczesnych. Tutejsze źródło Vřídlo ujęto po raz pierwszy po 1571 r., początkowo wznosił się nad nim mały drewniany pawilon (dość często wymieniany na nowszy model). W 1774 w sąsiedztwie źródła została zbudowana wielka barokowa Vřídelní sál, w której przechadzali się kuracjusze popijając wodę zgodnie z zaleceniami doktora Davida Bechera. W 1826 r. zbudowano empirową ceglaną Vřídelní kolonádę, którą w latach 1878-1879 zastąpiła nowa żeliwną Vřídelní kolonáda (wtedy nosząca nazwę Sprudel), zaprojektowana przez słynnych wiedeńskich architektów Fellnera i Helmera. Niestety zardzewiała , więc zburzono ją w 1939 r. a materiał z rozbiórki przetopiono na potrzeby wojenne.

( z Wikipedii)

(z Wikipedii)


W dzisiejszej żelbetonowej przeszklonej kolumnadzie nie ma spa, są natomiast restauracje i toalety publiczne, punkty zakupu pijałek i innych pamiątek, odbywają się tu wystawy czeskiego szkła artystycznego. Stoi też (była tam również w czasie naszego poprzedniego pobytu) olbrzymia figura Hygiei, greckiej bogini zdrowia i czystości, córki Asklepiosa (klasycystyczne dzieło wiedeńskiego rzeźbiarza Vincenza Pilz z 1878 r.).

(z Wikipedii)

dangol napisał(a):
Większość opłatków jest słodko-mdła i raczej nie da się ich zjeść zbyt wielu (my zadowoliliśmy się jednym na głowę), ale są też wersje bez cukru.

Karlovarské lázeňské oplatky pojawiły się w 2-giej połowie XIX w., ponoć receptura została wymyślona przez zakonników norbertanów w klasztorze w Teplej, a produkcję wafli rozpoczął bratanek opata .

Na pewno lepiej smakują jako zagryzka do Becherovki

Z naszego podwórka: mamy swoją wersję - Oblaty http://www.oblaty.pl/oblaty.html popularne na Górnym Śląsku od XIX wieku.

dangol napisał(a):
Na powitanie KV była „Velkopopovická pivnice” położona najbliżej naszego apartamentu (padał deszcz, więc nie chciało nam się iść dalej, mieliśmy na to jeszcze cztery pełne dni ), czynna do godziny 22:00.

I trafiliście do jednej z lepszych knajp. Byłem we wrześniu przez 3 dni w KV i Velkopopovicka urzekła nas smakiem Choć wdrapać się tam od strony kościoła przy źródle to jest wyczyn

mchrob napisał(a):
Na pewno lepiej smakują jako zagryzka do Becherovki

Taka opcja jakoś mi umknęła , a szkoda . Byłaby lepsza niż z ciepłą wodą źródlaną , chociaż w sumie z grzanym winem nie było źle

Endrju napisał(a):
Velkopopovicka urzekła nas smakiem Choć wdrapać się tam od strony kościoła przy źródle to jest wyczyn

Fakt, karmią tam smacznie, atmosfera też jest niezła . Niemniej jednak, jedliśmy tam tylko jeden raz... Pewnie dlatego, że było najbliżej miejsca noclegowego , do którego za każdym razem musieliśmy się wspinać od kościoła Wybieraliśmy więc jakąś restaurację na dole, a do domu wracaliśmy tuż przed pójściem spać.

Endrju napisał(a): Byłem we wrześniu przez 3 dni w KV

A gdzie relacja???
Jakie miejsce wybraliście na nocleg?