Z wizytą u Bonda - narty w Ötztal

dangol napisał(a):Agnieszko, z ciekawością śledzę cenowe informacje, gdyż nasi zjazdowcy w tym roku zdradzają Dolomity na rzecz stoków austriackich.

Witaj, Danusiu. Ciekawe, jak wypadnie w ich oczach Austria w porównaniu z Italią.

dangol napisał(a):W Alta Badii spanie można trafić taniej, ale skipass znacznie jest droższy.

Pamiętam
Zastanawialiśmy się w tym roku nad powrotem w Dolomity, ale ostatecznie porzuciliśmy ten pomysł, bo właśnie nie mogliśmy znaleźć kwatery w rozsądnej cenie.
Może za rok... będę bardziej wytrwała w poszukiwaniach

marze_na napisał(a):Kwaterę z sypialnią i salono-kuchnią w centrum niebrzydkiego miasteczka Malè trafiłam za 400 euro za tydzień ze sprzątaniem i klimatycznym. W szczycie sezonu, bo od 1 lutego.
Tym razem niezrównany okazał się booking.com .

No proszę, bardzo atrakcyjna cena


12 stycznia (niedziela): Obergurgl-Hochgurgl - część druga

Wyjeżdżamy kanapą na szczyt Wurmkogl, czyli na wysokość 3082 m. W budynku zwanym (na popularnym narciarskim forum ) okrąglakiem znajduje się tu kawiarnia i restauracja:




I oczywiście wspaniałe widoki:



Gdzieś tam są włoskie Dolomity:



Platforma widokowa kończy się pomnikiem kozicy:




i widokiem w stronę Ötztal:



Wracamy na trasy, a tam BMW :



Jest już po 15:30. Czerwoną trasą 33 powoli wracamy na parking:



Na trasie dość gęsto:



Tak to bywa z ostatnimi zjazdami na dół.
Widać już parking:



Kończymy pierwszy, bardzo udany narciarski dzień

W drodze powrotnej na kwaterkę zatrzymujemy się w Sölden, obok stacji gondolki Gaislachkoglbahn:



Zaparkowało tu nieco rozwalone auto , które grało w ostatnim Bondzie - filmie Spectre:



Idziemy zobaczyć drewniany mostek:




i częściowo zamarzniętą rzekę Ötztaler Ache:




Takim wagonikiem (kolejką szynową) turyści mieszkający w Sölden mogą się dostać do wyżej położonych hoteli:



Jest prawie 17:00, apres ski w licznych barach w miasteczku trwa w najlepsze:



Myślę, że późnym wieczorem jest tu zdecydowanie bardziej imprezowo. Nie sprawdzimy tego, bo mamy inne priorytety niż nocne imprezowanie

Widać, że centrum Sölden jest imprezownią nastawioną na turystów, którzy chcą szaleć do białego rana. Przynajmniej później wstaną i będziemy mieć luźniej na stoku

Naszą uwagę zwraca duża liczba klubów nocnych, również tych ze striptizem Przybytki raczej rzadko widywane w alpejskich miejscowościach. No ale Sölden jest narciarskim kurortem i mamy tu wszystko dla wszystkich

My grzecznie wracamy do domu. Pierwszy dzień na nartach jest zawsze najbardziej bolesny dla mięśni Poza tym organizmy są nieprzyzwyczajone nie tylko do wysiłku, ale i do przebywania na wysokości około 3000 metrów. Na kwaterze padamy na twarz
Z każdym dniem jednak będziemy mieć więcej siły i energii na narciarskie szaleństwa

13 stycznia (poniedziałek): Sölden - część pierwsza

Trochę bałam się tego ośrodka, bo czytałam o nim dużo złych opinii - że trasy źle przygotowane, że zatłoczone, że tylko pokazówa na stoku i ośrodek do lansowania się.

Jak tu jednak nie jeździć w Sölden, skoro to główny, największy ośrodek w Dolinie - oferuje 146 km tras. Wyrobimy sobie własną opinię i już mogę zdradzić, że będzie ona pozytywna Dzisiejszym dniem będziemy wręcz zachwyceni. Jak można nie być, kiedy trafiło się do narciarskiego raju :



Tak wyglądają stoki o 8:30:



Rzeczywiście, tłumy takie, że trudno jeździć

Minusem ośrodka jest to, że startuje o 8:00. Jeśli chce się zdążyć na sztruks, trzeba wcześnie wstać. My mamy lekki poślizg i pakujemy się do gondolki dopiero o 8:20, ale jeszcze udaje nam się zdążyć na wschód słońca :



Pomarańczowy świat :



To przez "bubliny" - osłony przeciwśniegowe.

Będę Was w tym odcinku katować zdjęciami sztruksu




Pierwszy zjazd i jest cudownie!

Teraz lecimy na czarną trasę:



Jest świetnie przygotowana:



i nachylona w miarę równomiernie, bez morderczych ścianek. Na porannym sztruksie jest bardzo przyjemna

Ratraki wyrównują snowpark:



A my jedziemy dalej - w stronę lodowca.
I tutaj przyda się mapka :



Zaczęliśmy eksplorować ośrodek od jego prawej części - Giggijoch, zwanej przez nas po prostu Gigi Teraz wciągamy się w stronę dwóch lodowców: Rettenbach i Tiefenbach (górna część mapy, ponad znakiem Elements).

Z kanapy patrzymy na drogę, którą można dojechać samochodem na lodowce. Jest ona płatna, widać bramki:



i zimą zamknięta dla turystów, dojeżdża tylko obsługa wyciągów, restauracji i... skibus Tak, na te lodowce można się dostać skibusem! Nie słyszałam o takiej opcji w przypadkach innych lodowców, ale byłam jeszcze tylko na Hintertuxie w Zillertalu, więc nie mam dużego doświadczenia

My zamiast skibusa wolimy narty. Widać już lodowiec Rettenbach:




W styczniu przez większą część dnia trasy na nim znajdują się w cieniu. Tak jak większość narciarzy będziemy więc jeździć na tym drugim - Tiefenbach.

Wysiadamy z jednej godnolki i musimy się przespacerować do kolejnej:



Po drodze pstrykamy zdjęcie lodowej szopce:



Nasze narty:



i lód na lodowcu :



Czarna trasa na Rettenbachu:



Pośrednia stacja gondolki:



Nikt się nie dosiada, jedziemy dalej.

Widoki przez brudną szybę wagonika :



Widać drogę na lodowiec (Ötztaler Gletscherstraße):



Kręcono na niej sceny do filmu "Spectre"

Dotarliśmy do punktu widokowego. Piękna alpejska panorama :



Tutaj zgromadziło się sporo narciarzy podziwiających widoki i trudno być jedyną osobą w ramce :



Kolejna atrakcja to tunel, którym przejeżdża się na drugą stronę, czyli na lodowiec Tiefenbach:




A tam czekają na nas cudowne traski obsługiwane przez gondolkę, kanapę i orczyk:



Ta przy orczyku jest najlepsza:



O 11:00 jeszcze całkiem "sztruksowa" Idealnie nachylona, a do orczyka - zero kolejki. Może dlatego, że trzeba się nim wlec 10 minut Ale coś za coś! Kanapą i gondolką na Tiefenbachu oczywiście też będziemy jeździć. I podziwiać panoramę z najwyższego punktu, ale o tym w następnym odcinku

Kapitańska Baba napisał(a):Brak mi słów
Do widoków, do słońca, do genialnych tras.

Raj na ziemi

To prawda! Było bajecznie i rajsko

Kapitańska Baba napisał(a):Brak mi słów

Mnie tak samo ...
Ale robisz smaka, ale robisz ... Po prostu jak patrze na to gdzie byliśmy w tym roku, a to co pokazujesz (wiem, że bez porównania), to jest przepaść jak Rów Mariański ...

Powiedz, czy te czarne trasy - wiem, subiektywnie - są trudne, czy da się zjechać mając powiedzmy "średnie" umiejętności ... ?

pozdrawiam, Michał

majkik75 napisał(a):

Kapitańska Baba napisał(a):Brak mi słów

Mnie tak samo ...
Ale robisz smaka, ale robisz ... Po prostu jak patrze na to gdzie byliśmy w tym roku, a to co pokazujesz (wiem, że bez porównania), to jest przepaść jak Rów Mariański ...

Cieszę się, że Ci się podoba. Fajnie, że apetyt rośnie. Trzymam kciuki za spełnienie narciarskich marzeń

majkik75 napisał(a):Powiedz, czy te czarne trasy - wiem, subiektywnie - są trudne, czy da się zjechać mając powiedzmy "średnie" umiejętności ... ?

Na skionline została opracowana skala umiejętności narciarskich. Chyba całkiem niezła. Można się przymierzyć :
https://www.skionline.pl/forum/topic/54 ... stateczna/

Według niej od piątego poziomu w górę na czarnych trasach - spokojnie.

A tak naprawdę dużo zależy nie tylko od nachylenia, ale i od śniegu. Rano, po "sztruksiku", dużo łatwiej niż po wyślizganych trasach po południu. Tak samo po świeżych opadach. Zrobisz skręt, gdzie będziesz chciał. W ostateczności dojedziesz do krawędzi
Natomiast lód na trasie potrafi sprawić, że nawet niebieska "dojazdówka" staje się niebezpieczna.

ApropoDefacto napisał(a):Super, lubie Twoje relacje Jestem i ja

Bardzo mi miło

wikol napisał(a):Przytoczę obserwację z naszego ośrodka narciarskiego np. Czarna Góra.
Jest tam jedna czarna trasa na której nawet w sezonie jest maksymalnie kilku narciarzy. Obok biegnie czerwona gdzie zatrzęsienie ludzi , uczących się dzieci czy młodych snowboardzistów w słuchawkach na uszach.
Paradoksalnie lepiej mi się jechało na czarnej. Nie żebym był wytrawnym narciarzem. Pustka, przestrzeń robiły robotę że lepiej mi się jechało na trudniejszej mimo że do dobrego narciarza na pewno jeszcze daleko.

Dokładnie tak jest. Czarny kolor działa na wyobraźnię i odstrasza wielu narciarzy. Często te trasy są oznakowane na wyrost, a czasami są wręcz mniej nachylone niż niektóre czerwone. Zazwyczaj są też słabiej "zdegradowane" i paradoksalnie bezpieczniejsze niż czerwone

piekara114 napisał(a):Z ciekawości zajrzałam i mam dylemat, jeżdżę w sezonie dosłownie kilka razy, od 10 lat, ale pługiem dalej nie umiem jeździć... Świetnie idzie mi za to zatrzymywanie się w poprzek stoku, w każdym miejscu Wolę muldy niż jazdę po puchu... No i gdzie się tu zakwalifikować

Ja też jestem pomiędzy, między 6 a 7. Do pomocnika instruktora brakuje mi jeszcze umiejętności, ale nie mam problemów z jazdą po muldach, nawet lubię się tak bawić

piekara114 napisał(a):Bardzo mi się spodobała 5tka: (niekoniecznie mając z tego przyjemność)

ruzica napisał(a):Ostatnio śnieg to chyba tylko na zdjęciach widuję Tym chętniej popatrzę

Witaj, Marta! Niestety, kiepska ta zima... Wiem, że niektórych to cieszy, ale generalnie nie jest to fajna sprawa. Dzisiaj polowałam w mieszkaniu na wielką, tłustą muchę Powinna o tej porze spać! Nie mówiąc o innych "robalach", takich jak kleszcze, których nie wybiją mrozy