Z plecakiem przez Albanię i Macedonię - czerwiec 2011

Droga Butrinit - Saranda z tego co pamiętam jest już w cała asfaltowa, ale ręki sobie uciąć nie dam - tak na 98%.
Ja lubię wiedzieć co mam robić, ale z drugiej strony lubię mieć też możliwość decyzji i pewnej spontaniczności - to daje poczucie wakacji. Przez właśnie ową spontaniczność znaleźliśmy się w Mali i Robit - ale o tym za trochę

Po powrocie z Ksamil wróciliśmy promenadą do hostelu. Właściciel hostelu zarekomendował nam świetną knajpkę z owocami morza - REWELACJA, mieliśmy jeden stolik mimo tego że cała knajpa była zarezerwowana na imprezę urodzinową.
Popołudniowa i wieczorna Saranda




Banany












Budowa plaży, a raczej poszerzanie przed sezonem za pomocą malutkich kamyczków (żwirku) - pracowali od 16 do rana, co by w dzień można się było plażować.




Tu odbywa się bazar i proszę jak czysto po nim..







Port w Sarandzie - nówka sztuka



A to promenada..








A to na dobranoc Raki tańsze niż cola, to akurat było niezłe ale nie szałowe

Egzotycznie to wygląda, a to przecież "tylko" Albania .

Ciekawy jestem, czyj kapitał wchodzi do tego kraju. Bardzo się to szybko dźwiga po kryzysie tzw. piramid finansowych.

Następnego dnia wstaliśmy jak zwykle dość rano. Wcześniej umówiliśmy się z właścicielem hostelu, na konkretną godzinę. Po śniadaniu poszliśmy na przystanek, wcześniej wyposażył nas w karteczkę która pokazana kierowcy spowoduje, że zatrzymamy się w Syri i Kalter czyli w Niebieskim Oku. Przed wyjazdem mieliśmy jeszcze okazję rzucić okiem na najważniejszy punkt Sarandy gdzie pewnie rodzą się wszystkie plotki





W samym autokarze mieliśmy "pole position" w pierwszym rzędzie



Droga przebiega obok więc trzeba przy niej wysiąść i przejść okołu dwóch km. Turyści piesi płacą 50 leke, auto to z tego co pamiętam 150. Sam spacer jest przyjemny, idzie się przez pewien czas nad zbiornikiem wodnym, potem droga idzie skrajem lasu. Po paru chwilach dochodzimy do parkingu gdzie znajduje się knajpka i widać drogowskazy do Syri i Kalter. Wchodzimy w gęsty grąd. Niesamowity jest spadek temperatury - nad wybrzeżem było ok. 30 stopni, a tam nad samą wodą ok. 18.







Po chwili widzimy wodę... kolor ma niesamowity. Całe miejsce jest magiczne, praktycznie nie ma ludzi, do tego śpiewające ptaki i absolutna cisza. Podziwiamy to miejsce i ja decyduje się na szybką kąpiel. Raczej zanurzenie się niż cokolwiek innego Wejście jest łagodne praktycznie plażowe. Woda ma ok. 10 stopni więc jest bardzo zimna i trzeba do niej wejść dość ostrożnie. Praktycznie wskakuje i wyskakuje Miejsce jest piękne - zarówno same źródło zbadane tylko do 50m, jak i rzeka wypływająca która praktycznie do samego zbiornika jest przezroczysta i mieni się kolorami od zieleni po błękit.















Syri i Kalter zostało otwarte dopiero po upadku komunizmu. Wcześniej podobno polowali i wypoczywali tu dygnitarze. Jest też zapuszczona hodowla ryb, którą zaanektowały sobie żaby Idziemy troszkę w głąb lasu i znajdujemy kompleks - duża restauracja na otwartym powietrzu i parę domków kempingowych. Atmosfera sielska...









Zamawiamy oczywiście rybkę;)



Następnie wracamy do miejsca gdzie wysiedliśmy z autobusu.


Zasadniczo to doszliśmy tam, rozejrzeliśmy się i stwierdziliśmy że prędzej czy później coś przyjedzie, a pewnie prędzej więc nie ma się co stresować. I mieliśmy rację. Zatrzymuje się PIERWSZY przejeżdżający samochód... dodam że luksusowy Podchodzę i kierowca pyta mnie, czy jedziemy do Sarandy. Po chwili już rozmawiamy po angielsku, jest też parę słów po polsku - każdy Albańczyk który był w UK zna trochę polskiego Po chwili jesteśmy w centrum Sarandy i idziemy do hostelu przygotować się do plażowanie

A co umieli po polsku ?

O dziwo nie przekleństwa Tylko "Jak się masz?" "Co u Ciebie", "Mam na imię..." itd. We Vlorze w korku 2 lata temu przeżyłem szok, gdy 4 gości podjechało audi i zaczęło krzyczeć po Polsku, było to bardzo miłe ale i bardzo zaskakujące.

Co do inwestycji w Albanii - to głównie emigranci inwestujący w kraju, oraz szara strefa która się "ulegalnia" Gdzieś w przewodniku czytałem, że np. Vlore to takie trochę Miami - też zbudowane na nie do końca legalnych pieniądzach. Zagranicznych inwestycji tam nie ma zbyt dużo póki co.

Pozdrawiam

Wspaniała relacja i zdjęcia z ekscytującej wyprawy. Czy możesz podac kosztorys : noclegi, przejazdy, ceny na jedzonko itd.

Transport: pomiędzy miastami do 10 euro, podmiejski i miejski do 2.
Noclegi: hostele ok. 10-12, hotele za 2 os. 30-40
Knajpa: 3 osoby z alkoholem spokojnie się w 30 euro wyrobią.
To są ceny poza sezonem - czyli w czerwcu.
P.S Relacja będzie kontynuowana wkrótce
Pozdrawiam!

Żeby nie było że cała Saranda jest taka śliczna parę fotek z części za portem. Typowo południowy rozgardiasz - przedmieścia Salonik wyglądają chyba jeszcze gorzej. Parę fotek także z plaży która nazywała się chyba African - bardzo fajny widok na Sarande tylko jeden problem, jakieś 5m od plaży widać bojki chyba od toru wodnego, a plaża jest sztuczna.



















i plaża





Polski akcent



A to kolacja - poszliśmy drugi raz do knajpki prawie na przeciw hotelu - rekomendował ją Tony, właściciel hostelu i był to strzał w dziesiątkę Poza tym cenowo było bardzo atrakcyjnie no i jedzenie....świeże co widać na poniższych fotkach

Cieszę się że ta ineteresujaca relacja jest kontynuowana

czekam na c.d.

Ja też Zapachniało Bałkanami ...

pozdrawiam

Następnego dnia rano złapaliśmy autobus do Beratu. Jak zwykle odprowadził na Toni z hostelu gdzie mieszkaliśmy. Jeszcze raz powtórzę, takiej obsługi i takiej czystości często nie spotyka się nawet w dobrych hotelach (tego pierwszego to się w ogóle tam nie spotyka ). Droga zapowiadała się dość długo, niestety nie biegła jednak ona przez Vlore a przez Gjirokaster. Zasiedliśmy w wygodnym mercedesie i po raz kolejny podziwialiśmy kunszt kierowcy - jak zwykle obsada autobusu były to dwie osoby. W autobusie poznaliśmy sympatycznego Albańczyka i Amerykanina - ten drugi był studentem, który podróżował m.in. po bliskim wschodzie i przyleciał do Salonik po czym wybierał się do Wiednia... z przystankiem w Beracie Pierwszy postój nastąpił w dość opuszczonym i zapuszczonym barze, nie byliśmy głodni mimo to napotkany Albańczyk podróżujący z Grecji chciał poczęstować nas swoim posiłkiem Grzecznie odmówiliśmy...
Postój




Wsiedliśmy i pognaliśmy (to słowo mocno na wyrost;) ) w stronę Beratu. W pewnym momencie zaroiło się od wież wiertniczych - Albania ma spore złoża ropy naftowej, jednak wiele z nich było opuszczony bądź powoli rozbieranych (stały np. na 2-óch nogach), widocznie okolicznym mieszkańcom przydaje się metal z nieużywanych wież. U nas pewnie już by śladu po nich nie było biorąc pod uwagę "obrotność" naszych złomiarzy



Czym bliżej Beratu tym gorsza droga - w pewnym momencie jest na prawdę kiepska i nawet ciężarówki lawirują między dziurami. Przejeżdżamy przez blokowiska oraz mijamy dziwne konstrukcje np. kładka nad drogą z uciętymi 5m nad ziemią schodami z jednej strony Po chwili dojeżdżamy do centrum - widać że miasto prezentuje się okazale. Ale na razie nas to nie interesuje - wysiadamy z autobusu i idziemy na postój taksówek. Znajduje się na przeciw dworca autobusowego, który jest też praktycznie rzecz biorąc centrum nowego miasta. Z plecakiem byłoby nam trudno dojść do hotelu Castle Park na wzgórzu ponad miastem.







Wybraliśmy ten hotel, bo wydawał nam się spokojny i z dala od zgiełku miasta - nie pomyliliśmy się. Niestety było poniedziałek i nie udało nam się wziąć udziału w raftingu - organizowany jest w niedziele właśnie przez ten hotel po rzece Osumi. Może następnym razem... szkoda ale cóż zrobić? Jesteśmy dość zmęczeni i nieziemsko głodni - idziemy do restauracji i to jest strzał w 10 - jedna z najlepszych knajp podczas naszego pobytu... Niesamowite przystawki i jagnięcina, zrobiona na grillu który został rozpalony na tyłach restauracji - ceny b.normalne. Hotel też fajny - choć architektonicznie dość dyskusyjny (mi się nie podoba), mieszka się w czym w rodzaju bungalowów (murowany z łazienką) gdzie jeden domek tworzą dwa pokoje z łazienkami, klima itd. Otoczony jest pięknym sosnowym lasem i ma się wrażenie że mieszka się z dala od cywilizacji, a Berat jest 5 min spacerkiem...

Mi do tej pory ślinka cieknie jak na to patrzę... a smakowało jeszcze lepiej a porcje były zatrważająco duże






Już mieliśmy wybierać się do Beratu aż tu nagle...

Odcinek pełen kontrastów - urwana kładka i luksusowy hotel ...
Mimo, źe jest po północy, też mi ślina cieknie
Jagnięcinę z tegorocznego pobytu w Cro wspominam z rozrzewnieniem
Idę coś przekąsić

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, ze Twoja wyprawa jest całkowitym zaprzeczeniem moich.

Wy się poruszacie publicznymi środkami transportu, ja swoim samochodem.
Wy śpicie w hotelach, ja w swoim środku transportu.
Wy jecie w restauracjach, ja sobie przyrządzam żarełko na kuchence gazowej.



Ale tu i teraz podróżujemy razem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Hotel nie taki luksusowy, ale komfortowy i z doskonałą kuchnią. Ja ogólnie nie przepadam za hotelami, dlatego staram się wybierać te mniejsze i jak najbardziej tradycyjne, bo jak wiadomo życie jest sztuką kompromisu a wakacje mają być wakacjami nie tylko dla mnie
Jako że się rozpadało, zamówiliśmy taksówkę i zamiast na miasto, gdzie nie było mowy żeby pójść pojechaliśmy do Cobo, do winiarni o tej samej nazwie. Z tego co udało mi się zorientować, jest to chyba jedyna winiarnia którą można zwiedzić w Albanii. Robią oprócz wina doskonałą rakiję z orzechami i dodatkami płatków róży - REWELACJA. http://cobowinery.com/









i aparaturka


Winiarnia jest na tyle mała, że jej produkcja nie eksportuje żadnego wina bo wszystko sprzedaje się na rynku lokalnym Wspomnę jeszcze o tej genialnej rakiji, która jest na prawdę zjawiskowa - na Albański alkohol cena jest wysoko 10 eu. Wina mnie nie powaliły, ale ta rakija eh....

Przedmieścia Beratu i nasza taksówka, która przewiozła nas przez płynące ulicami potoki.




Następnie był wieczorny spacer po Beracie - piękne miejsce, a wieczorem bardzo spokojne, wręcz magiczne. Fotki są jakie są, bo światło było jakie było Miejsc nie będę opisywał bo Berat był tu już dziesiątki razy, a fotki wrzucę bo późno popołudniowo-wieczornego jeszcze chyba nie było

W drodze z hotelu


Berat
























i jeszcze ulica "współczesnego" Beratu




Rano zjedliśmy śniadanie razem z...



potem pojechaliśmy na dworzec gdzie okazało się że autobus do Pogradec nie jeździ i trzeba jechać do Tirany i pojechaliśmy... a gdzie wysiedliśmy to w następnym odcinku

Bardzo nastrojowe fotki.

Postrzegałem Albanię jako kraj muzułmański, a tu - prawdziwa winiarnia
Bo przecież rakija to normalny produkt spożywczy