Z Mediolanu do Rzymu pociągiem

WTOREK 20.08.2013
Wylatujemy wieczorem z Lublinka. Nowy terminal wygląda fajnie, europejsko niemal,
szkoda, że zwyczaje azjatyckie. Niepotrzebnie zapędzają pasażerów do kolejki 30 minut przed wejściem do samolotu. Stoimy i kaszlemy co jakiś czas, bo uruchamiają się odświeżacze powietrza reagujące na ruch. Zapach dusi, więc ograniczamy ruchy i wdechy do minimum.
Start. Przebijamy ciężkie szare chmury i oglądamy krwiste zorze po zachodzie słońca.
W Bergamo piękny ciepły wieczór, wsiadamy do autobusu do Mediolanu za jedyne 5 E
od osoby. Autobus jedzie godzinę, a potem turkocząc kółeczkami walizek po bruku, docieramy po 20 minutach do hotelu Euroinn na ul. Varanini.
Zaspany Turek mętnie tłumaczy, że z powodu remontu, pierwszą noc mamy w dużym pokoju bez łazienki, a drugą w mniejszym, ale za to z łazienką. Trudno go zrozumieć – Tomkowi idzie lepiej, tłumaczy mi że „zełoter” to znaczy woda, a „zerum” to pokój.
Płacimy za pobyt, Turek nie ma wydać i wisi nam 10E.
Straszliwe pragnienie nas męczy, więc idziemy do czynnego jeszcze azjatyckiego baru nieopodal i kupujemy zimnego zełotera.

Italia powiadasz, nie byłem, chętnie pooglądam/poczytam...

Dżejbo i Italia

To może być piorunująca mieszanka

Mało mam ostatnio czasu, ale WCHODZĘ!

ŚRODA 21.08.2013
Śniadanie lichutkie. Wszystko paczkowane: sucharki 2szt z folii, croissant z folii, do tego nutella i marmoladka, dobrze, że chociaż kawa parzona w ekspresie.
Przypominam Turkowi, że jest mi winien 10E. Wybiega na zewnątrz, by rozmienić pieniądze,
po powrocie zwraca mi dług w 1E bilonie. To chyba taka zemsta za Chocim i Wiedeń.
Zostawiamy bagaże w piwnicznym magazynie i idziemy zwiedzać miasto.
Dojeżdżamy metrem do stacji DUOMO, wychodzimy z podziemia i nagle w porannym słońcu ukazała nam się w pełnej krasie nieziemska budowla katedry. W pierwszej kolejności weszliśmy na dach – wspaniałe niezapomniane przeżycie. Nigdy jeszcze nie widziałem z bliska tak wspaniałych detali gotyckich, neogotyckich i postgotyckich.
Super widok na miasto i gdzieś na horyzoncie majaczące Alpy.
Tomek upierał się, że to Tatry, bo on je widział od północy z Krakowa i to wyglądało tak samo. Potem weszliśmy do środka katedry. Największe wrażenie wywarła na nas rzeźba przedstawiająca żywcem obdartego ze skóry św. Bartłomieja. Pojmany z rozkazu króla Medów Astiagesa został obdarty ze skóry i ukrzyżowany, a następnie ścięty ok. 70 r. n.e.
Pod placem katedralnym znajdują się pozostałości po wcześniejszych budowlach – baptysterium i bazyliki romańskiej.
Dość tych sakraliów, teraz coś świeckiego – galeria Wiktora Emanuela II – gigantyczna świątynia handlu i pieniądza. Sklepy znanych firm: GUCCI, PRADA, LOUIS VITTON
i innych. Kręcimy piętą po jądrach byka w posadzce. To na szczęście. Nasze, bo bykowi nie zazdroszczę.
Na placu zaczepiają nas murzyni z kolorowymi nitkami, które wiążą wokół nadgarstków.
Trzeba ich olewać, wtedy się odczepiają. Żona i Tomek dali się zbajerować: już im wiążą nitki, obcinają wiszące „wąsy” i wyciągają łapy po kasę. Więc ja wtrącam się, ściskam wylewnie czarną rękę, krzycząc z entuzjazmem GOOD LUCK FOR AFRICA! Swą masywną sylwetką odgradzam Negra od rodziny i osłaniam ich odwrót. Odchodzimy, a za nami lecą FUCKI, na szczęście nie rzucili żadnej klątwy.
Palazzo Sforzese – ogromny średniowieczny zamek przebudowany w renesansie, siedziba rodów Visconti i Sforza. Piękny park, w którym zjadamy drugie śniadanie złożone z produktów zakupionych w pobliskim Carrefour Express. Posileni na ciele i duchu, zwiedzamy kościół Św. Ambrożego, gdzie można obejrzeć szacowną mumię w/w oraz leżące po jego bokach ciała św. Gerwazego i św. Protazego. Aż się nie chce wierzyć, że pochodzą z IV w n.e. , tak świeżo i apetycznie wyglądają. Dobrze, że byliśmy po posiłku.
CDN... zdjęcia muszę pomniejszyć!

Fajny początek

Ja za 2 tygodnie do Mediolanu lecę, także czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy

CD MEDIOLAN.
Dla równowagi i zmiany dekoracji zwiedzamy mediolańskie Muzeum Techniki.
Idziemy tam głównie dla modeli dzieł wg projektów Leonarda da Vinci. Miał facet tęgą głowę, co udowadnia jego beret nr 64, eksponowany w potężnej gablocie.
Oglądamy równie imponujące wystawy historii techniki, lotnictwa, marynarki wojennej (na dziedzińcu stoi oryginalna łódź podwodna!), metalurgii, mierzenia czasu i astronomii, radiotechniki. Włosi są bardzo dumni z rzekomego wynalazcy radia – Marconiego.
A przecież każdy cywilizowany człowiek wie, że radio wynalazł Rosjanin Popow na strychu, gdzie przypadkowo odkrył młodzieńcze zapiski Nicola Tesli.
Tu mała dygresja: przypomnieli mi się inni wybitni Rosjanie i ich wynalazki.
Trybow – przekładnia zębata i jodłowanie.
Schodow – klatka do komunikacji pionowej w budynkach
Trzydrzwiow – popularna w wielu domach pojemna szafa.
Inne wynalazki można poznać tu: http://www.forumy.me/temat-Rosyjskie-ra ... -wynalazki.
Nie mając już więcej siły idziemy do dzielnicy Naviglia, by coś zjeść.
Wyczytałem w Internecie, że po 18.00 rozpoczynają się w lokalach obok kanału HAPPY HOURS. Kupujemy drinki po 9E i w tej cenie możemy jeść ile wlezie z bufetu z ciepłymi i zimnymi daniami. A jest co zjeść:
CIEPŁE:
- tortelini w sosie pomidorowym
- fusili z pomidorami i kiełbasą
- gnocchi w sosie serowym (genialne!)
- ryż z warzywami zapiekany
- bakłażany i cukinie smażone na oliwie
- prosta, ale smaczna pizza margherita
- foccacia z suszonymi pomidorami i papryką
ZIMNE:
- panini z szynką (kanapki)
- 3 rodzaje sałatek
- warzywa duszone podawane na zimno
- wędlina (szynka, mortadela, salami)
- sery
I jeszcze owoce, ale te mi się nie zmieściły.
Objedzeni po pachy, w dobrych humorach, wracamy na plac Duomo zobaczyć katedrę oświetloną zachodzącym słońcem. Cień wchodzi od dołu na fasadę i szybko zabiera kolor wspaniałej budowli. Zapada zmierzch, jedziemy więc metrem na dworzec kolejowy, bo musimy zorientować się, skąd odjeżdża nasz jutrzejszy pociąg do La Spezii.
Polecam stronę http://www.trenitalia.com, gdzie kupiliśmy 3 miesiące wcześnuiej bilety w promocji za 1/3 ceny
Dworzec – gigant. Samych peronów jest ponad 20, ogromne sklepione hale, piękny wystrój wnętrz w stylu późnego Mussoliniego (lata 30-te).
Na ostatnich nogach wracamy do hotelu. Przyjemna niespodzianka – mamy obiecany pokój z łazienką. Po kąpielach już o 22 wszyscy śpią, bo musimy wstać nazajutrz o 5, żeby zdążyć na pociąg.

CZWARTEK 22.08.2013 MEDIOLAN-LA SPEZIA-RIOMAGGIORE
Toczymy nasze walizeczki przez uśpione miasto w kierunku dworca. Jest jeszcze zupełnie ciemno. Dopiero, gdy pociąg ruszył o 6.10, wschodzi słońce. Przesypiamy prawie całą podróż, pół godziny przed końcem zjadamy śniadanie.
W La Spezii straszny tłum. Setki turystów chce się dostać do parku narodowego Cinque Terre
- my też. Dobrze, że podróż do Riomaggiore trwa tylko 15 minut, bo pociąg przypomina puszkę ze szprotami w oleju.
Jest dopiero 10 rano, ale idziemy do biura rezerwującego noclegi i słusznie, bo możemy już zająć naszą kwaterę.
Młody chłopak, idąc lekkim sprężystym krokiem, prowadzi nas na miejsce. Za nim my, toczymy walizki ile się da pod górę. Później trzeba je nieść, bo zaczynają się strome schody.
Taki już urok tej miejscowości.
Doceniamy położenie naszego apartamentu. Dwa pokoje, aneks kuchenny, łazienka i taras z widokiem na zatokę morską i okoliczne wzgórza wart był naszego trudu.
Powietrze przesycone zapachem ziół leciutko drga od wzmagającego się upału. Kiedy rozsądni Włosi rozpoczynają sjestę, to my właśnie wyruszamy na zwiedzanie Cinque Terre.
Ścieżka wzdłuż morza do Manaroli zamknięta od trzech lat z powodu oberwania skał.
Wsiadamy więc do pociągu, ale nie do właściwego i zamiast w Vernazzy lądujemy omyłkowo w Monterosso. Tak widać było zapisane w gwiazdach, nie walczymy z przeznaczeniem i wracamy pieszo z Monterosso do Vernazzy. Ścieżka malowniczo wije się coraz wyżej i wyżej, a twarz mojej żony robi się różowa, czerwona i w końcu purpurowa.
Ambitna dziewczyna nie chce nas zawieść – idzie więc dzielnie naprzód. Dbamy o nią, poimy wodą i robimy częste przystanki w cieniu. Widoki zaiste piękne, ale upał nieprzeciętny.
W końcu brakuje wody. Po dotarciu do Vernazzy, przysysamy się do publicznej studni jak spragnione wielbłądy, a potem odpoczywamy w porcie, leżąc w cieniu na betonowym falochronie.

CD RIOMAGGIORE
Wracamy pociągiem do Riomaggiore, nie zobaczyliśmy Manaroli i Cornigli, szkoda bo na zdjęciach wyglądają nieziemsko. Niestety, 3 godzinna wycieczka z Monterosso do Vernazzy dała nam w kość.
Ciągnie nas na skalistą plażę, gdzie można nareszcie zanurzyć rozpalone ciało w morskiej wodzie. Woda obłędna, pływamy z Tomkiem i skaczemy ze skałki ledwo wynurzającej się nad powierzchnię pośrodku zatoczki. Siedzimy w wodzie, aż słońce chowa się za wzgórzem. Ewa pilnuje dobytku i fotografuje nasze wyczyny.
Idziemy do domu, po drodze małe zakupy w COOP – kolacja będzie w stylu śródziemnomorskim. Makaron z sosem pomidorowym i zimne białe wino.
Podziwiamy zachód słońca z tarasu. Zapada cichy zmierzch pachnący owocami, kwiatami i ziołami. Dołączam swoją nutkę zapachową, wypuszczając wonny dym z papierosa.
Rozmawiam przez telefon z koleżanką, która poleciła mi to miejsce na Ziemi. Strasznie nam zazdrości, co umiejętnie podsycam moimi zachwytami. Warto było tu przyjechać, szkoda, że jutro jedziemy dalej.

O moje ukochane liguryjskie kąty i to zwiedzane w najlepszy możliwy sposób, czyli piechotą i pociągiem. Już zasiadam i dopinguje do pisania i wklejania

dżejbo napisał(a):CZWARTEK 22.08.2013 MEDIOLAN-LA SPEZIA-RIOMAGGIORE

Ścieżka wzdłuż morza do Manaroli zamknięta od trzech lat z powodu oberwania skał.
.

To chyba efekt tych zdarzeń z 2011 r.

dżejbo napisał(a):CD RIOMAGGIORE
kolacja będzie w stylu śródziemnomorskim. Makaron z sosem pomidorowym i zimne białe wino.

W stylu liguryjskim byłaby z pesto

krombocher napisał(a):

dżejbo napisał(a):CZWARTEK 22.08.2013 MEDIOLAN-LA SPEZIA-RIOMAGGIORE

Ścieżka wzdłuż morza do Manaroli zamknięta od trzech lat z powodu oberwania skał.
.

To chyba efekt tych zdarzeń z 2011 r.

Obejrzałem filmy, żywioł straszliwy, po którym, na szczęście, nie zostało śladu. Ale ścieżkę do Manaroli mogliby już wyremontować.

PIĄTEK 23.08.2013 RIOMAGGIORE – PIZA - LUKKA
Pływanie poprzedniego dnia było takie fajne, że wpadłem na pomysł, by wstać o 7 i pójść się wykąpać w morzu. Wstać, to nawet wstałem. Wyszedłem na taras. Owionęło mnie rześkie powietrze poranka. Może nawet bardziej niż rześkie, a woda, gdzieś tam w dole, zmarszczona
silnym wiatrem. A tam, wezmę natrysk i też będzie dobrze.
Żal wyjeżdżać z tak pięknego miejsca, jednak trzeba się zbierać. Do stacji kolejowej jest blisko, ale i tak idziemy naokoło obok kościoła i castello. Schodzimy przez „miasto” główną ulicą. Zjadamy z papierowej torby smażone owoce morza i ciasteczka z brzoskwinią zakupione w piekarni.
Jedziemy kilka minut pociągiem do La Spezii, gdzie przesiadamy się na pociąg do Pizy.
W Pizie – upalnie. Docieramy do hotelu B&B Terranova, który okaże się naszym najgorszym
koszmarem. Stwierdzamy brak klimy, okno wychodzi na ruchliwą ulicę, łazienka syficzna.
Odświeżamy się, choć w tym upale to trochę trudne i idziemy oglądać cuda Pizy.
Miasto robi na nas dobre wrażenie, zjadamy pyszne lody po drugiej stronie rzeki, potem pogryzając winogrona kupione na straganie, nieuchronnie zbliżamy się do Campo dei Miracoli (Pole Cudów). Rzeczywiście miejsce to zasługuje na swoją nazwę – katedra, baptysterium, cmentarz Camposanto i krzywa dzwonnica – to perełki architektury sprzed 800 lat! Obowiązkowo robimy sobie zdjęcia, jak ratujemy wieżę przed przewróceniem
(przedtem strasznie szydziliśmy z tych wszystkich wieśniaków robiących to samo)
i zalegliśmy na wspaniałej miękkiej murawie obok baptysterium.

Ciekawa relacja, więc czekam na ciąg dalszy