.png "Croentuzjasta")
I nagle zrodził się pomysł, żeby ‘skoczyć” jeszcze do Lukki, bo to niedaleko i miasto warte obejrzenia. Zasuwamy galopem na dworzec, bo zaraz pociąg odjeżdża, a słońce już nisko.
Wskakujemy w ostatniej chwili, a ten (....) po przejechaniu 5 minut zatrzymuje się w polu i stoi dobrą godzinę z przyczyn technicznych
. Robi się późno, cienie się wydłużają, jak w celi Ludwika Waryńskiego przed śmiercią.
Konduktor z krzywymi zębami i końską szczęką uspokaja, że zaraz ruszamy.
Wjeżdżamy w końcu do Lukki ok.19. Późno, cholera. Nie mamy żadnej mapy, tylko w głowie
mgliste wyobrażenie o topografii miasta. Może dzięki temu tak łatwo sforsowaliśmy XVI wieczne fortyfikacje, do tej pory niezdobyte przez nikogo.
- miasto otacza pełny pierścień renesansowych murów i bastionów
Tomek ciągnie do katedry, ja wolę najpierw zobaczyć Piazza del Mercato, zbudowany na fundamentach rzymskiego amfiteatru.
- Plac z lotu ptaka (fotografia obca)
- Ślady rzymskiego amfiteatru
Zaplątani w kręte uliczki docieramy do tego ostatniego. Mnie się to miejsce bardzo podoba, prostota i jakiś urok niesamowitego owalnego placu. Domy bez ozdób, pośrodku wianuszek ogródków restauracji, pizzerii, barów i lodziarni.
- Sympatyczne miejsce na kolację.
Tomek się boczy na mnie i dąsa, że nie poszliśmy najpierw do katedry, bo złapalibyśmy jeszcze dzienne światło. Kłócimy się bez szansy na porozumienie i nagle mnie olśniło, co należy zrobić: trzeba coś zjeść, wypić i odpocząć, bo inaczej się pozabijamy.
Zasiadamy do kolacji w ogródku na owalnym placu. Tomek zjada pizzę 4 Pory Roku, popija czerwonym winem. Ewa zamawia gnocchi w sosie serowym (to po mediolańskiej wyżerce jej ulubione danie) i białe wino. Ja zadowalam się pizzą 4 Formaggi i piwem.
Humory wróciły, możemy w zgodzie wracać do Pizy.
Po drodze robimy ostatnie, nocne niestety, zdjęcia katedry i przed północą wracamy do hotelu.
.png "Legenda")
.png "Weteran")
