Z Longtomem po kraju: 25. Między Śremem a Przemyślem.

Cieszę się, że w tak sympatycznej grupie będziemy wędrować dalej.

Jako, że Panie ostentacyjnie donoszą o pustych wazonikach zaczniemy od kwiatów:



Niektórzy z Was, zapewne, zorientowali się że śnieżyce to nie są.




Macie rację to przylaszczki .
Do małych wazoników będą chyba dobre

Z Murowanej jadąc w kierunku Starczanowa dojeżdżamy do Mściszewa. Zaraz za wioską, przy zielonym domu skręcamy ostro w lewo. Dalej jedziemy polna drogą.



Dojeżdżamy do osiedla kilkunastu nowych domów, gdzie porzucamy nasz pojazd mechaniczny.



Teraz podzielę się z Wami pewną, świeżo nabytą wiedzą. Początkowo zamierzałem zachować to doświadczenie tylko dla siebie.
Wątpię aby i Was to spotkało, ale...

Otóż, jeśli wybieracie się na wycieczkę, jeśli bierzecie z sobą aparat fotograficzny, jeśli bierzecie również dwa nielekkie obiektywy, to wskazane jest aby zabrać z sobą baterie do wyżej wzmiankowanego.
Ja tego nie zrobiłem.


Losy tej relacji ratuje fakt, że nie pierwszy raz "śmiałym atakiem" będziemy Śnieżycowy Jar zdobywać.

Acha, jeszcze miałem z sobą telefon.
Do tego z baterią
Kilka zdjęć nim zrobionych na pewno rozpoznacie.
A przylaszczki, tak naprawdę, to na przełomie marca i kwietnia zakwitają.

oczywiście cdn.

Franz napisał(a):Ja się dałem podkusić Małgosi i pstryknąłem kilka fotek moim krokusom. Akurat trwała akcja zapylania.

Tomkowi w relacji paskudził nie bedę. Jakby co - są tu:
https://www.cro.pl/forum/album_pic.php?pic_id=12913
https://www.cro.pl/forum/album_pic.php?pic_id=12914
https://www.cro.pl/forum/album_pic.php?pic_id=12915
https://www.cro.pl/forum/album_pic.php?pic_id=12916

Pozdrawiam,
Wojtek

Wojtku, to paskudzenie byłoby całkiem sympatyczne a Tomek by się może ucieszył, że tak zachęcił Ciebie do poszukania pod oknami krokusów

Lidia K napisał(a):Wojtku, to paskudzenie byłoby całkiem sympatyczne a Tomek by się może ucieszył, że tak zachęcił Ciebie do poszukania pod oknami krokusów

Dlatego - kompromisowo - zamieściłem link.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Lidia K napisał(a):Wojtku, to paskudzenie byłoby całkiem sympatyczne a Tomek by się może ucieszył, że tak zachęcił Ciebie do poszukania pod oknami krokusów

Dlatego - kompromisowo - zamieściłem link.

Pozdrawiam,
Wojtek

To ja będę bezkompromisowy,



jeszcze ciepłe phonozdjęcie

Od szlabanu do Śnieżycowego Jaru idziemy cały czas prosto.



Daleki spacer to niestety nie jest, jakieś 3-4 km.



Przez większość drogi mamy szansę nikogo nie spotkać.
Chyba, że prawdziwie dzikiego dzika,



dzikie mrówki,



albo dzięcioła.

.

Przylaszczki,



modrzewie



i leszczyny przypominają, że to już wiosna.

.

Choć bardzo to się ona w oczy nie rzuca.

.

W pewnym momencie z prawej strony dołączy do nas zielony szlak. Teraz na dzika już szans nie ma. Jest natomiast szansa na spotkanie znajomych. Na śnieżyce przyjeżdża ćwierć Poznania.

Można do Jaru iść również inaczej. Po minięciu szlabanu po kilkuset metrach skręcamy w lewo.



Czasami jeżdżą tą trasą quady , ale dzisiaj CISZA .

Po kolejnych kilkuset metrach dochodzimy do Warty i dalej idziemy jej brzegiem.
Uprzedzam, to jest trasa dla tych, którzy lubią myć buty po powrocie do domu. Jest błoto. Ale nie cały czas. Czasami przekraczamy wąskie strugi spływające do Warty. A czasami jest sucho i bardzo ładnie.





Szczęśliwcy mogą spotkać kajakarzy,



albo bobra...
A ślady po jego śniadaniu to już wszyscy.



Napotkany po drodze kolarz mówi:
"...patrzcie to wszystko przez te krety i borsuki!!!"





Przez jakiś czas szliśmy razem. On prowadził rower (błoto na ścieżce!) albo przedzierał się z tym rowerem przez chaszcze (błocko na ścieżce!) cały czas pokrzykując na nas i popędzając:
"chodźcie już, chodźcie, co tak wolno!"

Całe szczęście, że nie miałem baterii w aparacie. Dopiero byśmy mu podpadli.

W pewnym momencie główny nurt Warty oddala się od nas. Idziemy skrajem starorzecza i brzegów okresowej wyspy otoczonej teraz rzecznymi wodami. Gdy dochodzimy do jej końca na pagórku widać grodzisko stożkoweOstrów Radzimski



Grodzisko pochodzi z XIIIw., od kilku lat prowadzone są tam prace archeologiczne. Po drugiej stronie Warty, na wysokości grodziska, można wypatrzeć krzyże na cmentarzu nieistniejącej już wsi Radzim. Ponoć jest tu bród przez Wartę.

cd jutro

longtom napisał(a): Niektórzy z Was, zapewne, zorientowali się że śnieżyce to nie są.

Macie rację to przylaszczki .
Do małych wazoników będą chyba dobre

Się właśnie zastanawiałam co to będą za niebieskie kwiatki, które początkowo pojawiły się w tytule - cebulice czy przylaszczki. Jednak to drugie.

longtom napisał(a): Teraz podzielę się z Wami pewną, świeżo nabytą wiedzą. Początkowo zamierzałem zachować to doświadczenie tylko dla siebie.
Wątpię aby i Was to spotkało, ale...

Otóż, jeśli wybieracie się na wycieczkę, jeśli bierzecie z sobą aparat fotograficzny, jeśli bierzecie również dwa nielekkie obiektywy, to wskazane jest aby zabrać z sobą baterie do wyżej wzmiankowanego.
Ja tego nie zrobiłem.

Nie wiem czy będzie Ci lżej, ale... mnie to też kiedyś spotkało. No nie do końca tak samo, bo nie miałam ze sobą dwóch nielekkich obiektywów, albowiem lustro mam tylko w przedpokoju i w łazience, tym niemniej... zapomniałam wziąć zapasowych baterii. No i się oczywiście wyczerpały. Było to w Ogrodzie Botanicznym w Nikicie koło Jałty. Cud-miód. Możecie sobie wyobrazić jak zgrzytałam zębami. Ból mój łagodził fakt, że i tak zaczął padać deszcz.

longtom napisał(a): A przylaszczki, tak naprawdę, to na przełomie marca i kwietnia zakwitają.

To ja jednak trochę pośmiecę.
Jedna kwietniowa przylaszczka ode mnie. Rosła w cieniu na szczycie skarpy, a zachodzące słońce barwiło zeschłe liście położone dalej na pomarańczowo. Ciemnawo było, więc nie miałam specjalnej nadziei, że coś z tego wyjdzie.



Pozdrawiam
Jola

Jolanta M napisał(a):Jedna kwietniowa przylaszczka ode mnie. Rosła w cieniu na szczycie skarpy, a zachodzące słońce barwiło zeschłe liście położone dalej na pomarańczowo. Ciemnawo było, więc nie miałam specjalnej nadziei, że coś z tego wyjdzie.



Pozdrawiam
Jola

Miód, malina a nie przylaszczka

longtom napisał(a):8O

Miód, malina a nie przylaszczka

Wiesz, jest takie przysłowie o ślepej kurze i ziarnie...

Nie śmiecę już więcej i cierpliwie czekam na ciąg dalszy wędrówki po Śnieżycowym Jarze.

Jolanta M napisał(a):Nie śmiecę już więcej ...

A szkoda

pozdrowienia

longtom napisał(a):Uprzedzam, to jest trasa dla tych, którzy lubią myć buty po powrocie do domu. Jest błoto.

Kiedyś się zastanawiałem, jak sobie moje buty radzą z błotem.
I zacząłem je ukradkiem obserwować. Okazało się, że mają prostą metodę. Błoto zasycha. Grubsze odpada pod wpływem tąpnięć. Cieńsze wyciera się z czasem o trawska.

Podoba mi się podejście moich buciorów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Podoba mi się podejście moich buciorów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przekazałem komu trzeba



pzdr

Dziki to Cie lubią ... albo Ty dziki ... wszystko jedno !

... ale coś w tym jest !

mariusz-w napisał(a):Dziki to Cie lubią ... albo Ty dziki ... wszystko jedno !

... ale coś w tym jest !

Może zgodność charakterów

Wędrujący do śnieżyc zielonym szlakiem też mają szansę zobaczyć grodzisko. W odpowiednim miejscu jest drogowskaz.
My wędrujemy jednak dalej brzegiem rzeki.





Zaczynają pojawiać się ludzie. Zanim pożegnamy Wartę, na pamiątkę, biorę patyk obgryziony z kory przez "krety"



Skręcamy w prawo i po jakichś pięciuset metrach jesteśmy u celu.



Śnieżyc na razie nie widać, W rezerwacie witają nas przylaszczki.





Jeszcze kawałek pod górkę, i są .
Najpierw pojedyncze.



W kępkach.



Całe łany.





Starczy dla wszystkich.





Na pożegnanie, jeszcze raz, ta najładniejsza.



Szybko "gubimy" zielony szlak, i w ciszy powoli wracamy.



Tu już dzisiaj byliśmy.



Jeszcze pół godzinki spaceru i koniec



A może
jeszcze nie
Ostatnie phonozdjęcie.



One rezerwatu się nie doczekają, choć co roku dzielnie witają wiosnę.
Podbiały.

Do domu wracamy przez Biedrusko. Poligon wojskowy istnieje tam ponad sto lat



Podpisy, na starych niemieckich zdjęciach z poligonu nabierają, po polsku, dodatkowego znaczenia.

I w formie uzupełnienia: Wybieracie się do Śnieżycowego Jaru, nie jesteście pewni czy śnieżyce kwitną
Na stronie nadleśnictwa corocznie jest zamieszczana fotorelacja z aktualnym stanem wegetecji.

Wkleję Ci rumuńską śnieżyczkę z moich zbiorów.



Pozdrawiam,
Wojtek