.png "Weteran")
Pora na uliczki, czyli to co w lubię najbardziej na starówkach nadmorskich miasteczek
. Skoro już jesteśmy po zachodniej stronie portu, to od tej części rozpocznę. Fotek będzie sporo, chociaż nie jest to oczywiście cała ilość
napstrykana w tej części Chanii. Będzie też dość chaotycznie 
, bo kręciliśmy się po wąskich zaułkach jak bąki, często trafiając na tę samą uliczkę. Mogło się oczywiście zdarzyć i tak, że w którąś z nich w ogóle nie wdepnęliśmy, a już na pewno nie zaglądnęliśmy na większość dziedzińców, gdzie rozłożyły się restauracyjne stoliczki...Zaczynam przekładaniec uliczek wenecko-tureckiej dzielnicy Topanas i żydowskiej dzielnicy Evraiki (jej główną ulicą była Kondylaki). Część zdjęć da się przyporządkować do konkretnego miejsca, ale w większości miałabym z tym problem, wszystko mi się wymieszało... Zresztą, przed wiekami wszystkie te kultury też się w Chanii mieszały ze sobą, więc czuję się usprawiedliwiona
. Weneckie rezydencje przebudowali dla siebie tureccy dostojnicy. Zwykły chanijski Turek mieszkał we wschodniej części starówki, tam też w relacji dojdziemy, jak przyjdzie pora.
.png "Cromaniak")
.
mało sympatycznie. Na tym bowiem drzewie Turcy 
zamknięto nam je przed nosem informując, że świątynia jest zamknięta 
) kościółek Świętej Katarzyny z końca XVI w. 
