Z Grekiem Zorbą w tle czyli Kaloszem po Krecie

Trochę widoczków z twierdzy. Bardzo podobne, ale miałam problem z selekcją , i tak zostało co najwyżej ćwierć.

Wcale się nie dziwię, że miałaś problemy z selekcją - pewnie wszystkie zdjęcia pokazywały, że tam tak pięęęęęęęknieeeeeee! a na któreś trzeba było się zdecydować

No i były one rekompensatą za ten 15minutowy spacer pod górkę


pozdrawiam serdecznie

dangol napisał(a):Ostatecznie z naszej czwórki do twierdzy podejdę tylko ja.

No i brawo za tę decyzję
Popływać pewnie jeszcze dziś zdążysz , a my dzięki wędrówce w słońcu możemy pooglądać takie piękne widoki

Swoją drogą wielka ta twierdza była ......

kulka53 napisał(a): No i brawo za tę decyzję

Podejście na twierdzę miałam zaplanowane już w domu (bo już wówczas wszystko wskazywało na to, że na Balos raczej dopłyniemy. a nie pojedziemy + dojdziemy). Leniwa jestem, ale też uparta : i w miarę konsekwentna przy realizacji swych zamysłów .

Jeszcze jakieś spacery się pojawią w kolejnych dniach. Oczywiście, na miarę moich skromnych możliwości , żadnych szczytów zdobywać nie będę. Niestety, fotki z tych pieszych wycieczek wyszły jakoś tak kolorystycznie bardzo mało urozmaicone . Może właśnie dlatego, że nie były ze szczytów...

Wysepka Imeri Gramvousa leży na szlaku ptasich wędrówek, około 100 gatunków osiadło tu na stale. Żyją tu ponadto żółwie Caretta i foki, ale nie udało mi się zobaczyć żadnego z tych stworzeń...
Łatwiej było wyczaić niektóre roślinki , porastające strome zbocza. Bardzo spodobała mi się urginia morska. Tutaj było ich stosunkowo niewiele, prawdziwe łany tych białych kwiatków spotkamy za dni kilka na południowym wybrzeżu. Tyle, że wówczas jako dobrze znane, nie będą budziły aż tak dużego zainteresowania, by robić im zdjęcia



Roślin jest na wysepce aż 400 gatunków ( w tym 26 to gatunki endemiczne na Krecie) ale laikowi trudno się w tym bogactwie połapać.

Udało mi się znaleźć na stoku i zidentyfikować jeszcze jedną roślinkę, ponoć charakterystyczną dla Krety: Atractylis gummifera występującą pod kilkoma lokalnymi nazwami: kollies, akolletes, sakizi, kollotsoure agathokollia ...

Najwyższa pora wrócić na plażę, żeby zdążyć się zanurzyć w błękitach, zanim statek stąd odpłynie









Przy małej plaży znajdują się zabudowania kościółka św. Apostołów. Trochę głupio wypoczywać w stroju kąpielowym na przykościelnym murku , ale cóż począć? Tylko tu jest odpowiednia ilość cienia .



Można też oczywiście chłodzić się w kryształowo czystej wodzie - ciepłej , ale jednak nieco chłodniejszej od powietrza

Głodomory mogą schronić się pod daszkiem na statku, gdyż podczas postoju na Imeri Gramvousa, kucharze zaczynają serwować ciepłe dania.

My jednak zostajemy na wyspie do czasu, gdy statek syreną nie wezwie do powrotu na pokład.







Odpływamy...

dangol napisał(a):Bardzo spodobała mi się urginia morska .

Nam też się spodobała , naprawdę ładna roślinka, i do tego lecznicza....

To okaz rosnący trochę bardziej na północ

dangol napisał(a):fotki z tych pieszych wycieczek wyszły jakoś tak kolorystycznie bardzo mało urozmaicone

Eee, przy ładnej pogodzie fotki zawsze fajne wychodzą... a jeszcze z wysokości , chętnie pooglądam

dangol napisał(a):Leniwa jestem, ale też uparta

Nie no, taka samokrytyka w ustach kobiety....

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a): Nam też się spodobała , naprawdę ładna roślinka

kulka53 napisał(a): Eee, przy ładnej pogodzie fotki zawsze fajne wychodzą... a jeszcze z wysokości

W tym sęk, że nie zawsze . Może wysokość była za mała . Ale jak przyjdzie pora, to coś tam pokażę...

Rejs tym razem jest krótki tylko 15 minut dzieli nas od laguny Balos. Statek cumuje przy długim pomoście tuż przy cyplu Tigani, połączonym z brzegami Gramvousy skalistą rafą szerokości 35 m, wystającą około 50-100 m ponad poziom morza. Czasem ponoć poziom wody jest taki, że statek musi zakotwiczyć w zatoce i turyści są dowożeniu do brzegu łódeczkami.







Plaża jest na tyle rozległa, że stonka ze statku, gdy już rozpełznie się po lagunie, przestaje przeszkadzać .

Trzeba przyznać Danusiu, że miejsce jest rewelacyjne

I na pewno, będąc kiedyś na Krecie, ciągnęłoby mnie by się tam znaleźć. Ale tu powstaje dylemat , droga nieciekawa, ciężko się tam dostać, a jak już człowiek się tam znajdzie....... przypłynie taki potwór z rozpełzającą się stonką i po sielance......

Na jednym zdjęciu tą takie fajne oponki, po co one w tym pięknym miejscu ?

PS. Na tym czwartym zdjęciu od góry....... wiem, jestem okropny

Potwory przypływają nie wcześniej niż o 11-tej. Jak ktoś na wakacjach jest przyzwyczajony, tak jak Wy, do wczesnego wstawania, to ma mnóstwo czasu, aby podelektować się tym miejscem bez stonki . Można też wpasować się w godzinach po odpłynięciu wycieczkowców.

A oponki... Hmm...

Danusiu, cudna ta laguna. A zdjęcia... relaksujące...
Ty zresztą wyglądasz na bardzo zrelaksowaną I bardzo dobrze!

Nie potrafię na razie zmusić wszystkich zdjęć, by mi się w całości pokazały, ale z tego co już widać - piękne miejsce...

kulka53 napisał(a):a jak już człowiek się tam znajdzie....... przypłynie taki potwór z rozpełzającą się stonką i po sielance......

No tak...

Pozdrawiam,
Wojtek

Agnieszko, tego dnia (i nie tylko tego) byliśmy nastawieni bardzo relaksowo , efekt będzie można zobaczyć już w następnym odcinku.

Wojtku, mam nadzieję że to jak zwykle przejściowe trudności w otwieraniu zdjęć z żaby. Staram się dzielić przygotowane odcinki na kilka mniejszych, dzięki czemu na jedną stronę wpada trochę mniej fotek. Miałam nadzieję, że to trochę pomoże w ich otwieraniu, ale jak widać - nie do końca się udało...