Wyspy Kanaryjskie

helen napisał(a):Ja się zamelduję a potem wszystko sobie od początku poczytam i pooglądam, wszak jako nauczyciel dysponuję jeszcze feriami zimowymi, może je kiedyś spędzę na którejś z Wysp Kanaryjskich?

Miło mi, że tu zajrzałaś.

Kanarki potrafią wciągnąć. Taką różnorodność krajobrazów niezbyt często można spotkać. A ferie zimowe w sam raz nadają się na ich zwiedzanie.

A jeśli Minorka sprawiła, że hiszpańskie klimaty stają Ci się bliższe, to jeszcze i tutaj może Ci się spodobać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Podczytuję i tam po cichutku

helen napisał(a):Podczytuję i tam po cichutku

W takim razie kajam się, iż przez chwilę chociaż mogłem zwątpić.

mahadarbi napisał(a):Powiało Saharą. Chcę więcej

Morze piasku niewielu chyba się spodobało. W sumie - nic dziwnego, skoro to forum głównie na temat Chorwacji, gdzie o piach trudno.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mnie tam nie przeszkadza Wręcz przeciwnie, jestem fanką pustynnych klimatów. Bliski Wschód to moja miłość, ale o tym innym razem...

mahadarbi napisał(a):Mnie tam nie przeszkadza Wręcz przeciwnie, jestem fanką pustynnych klimatów. Bliski Wschód to moja miłość, ale o tym innym razem...

Ja lubię bogactwo kolorów.
Sam piach... tego mi nie dostarcza. Chociaż czasami potrafi mnie zachwycić, czego dam dowód nieco później w tym wątku.

A w kolejnej odsłonie piachu nie będzie, ale przypuszczam, że też Ci się krajobraz spodoba. Skoro Madera Ci do gustu przypadła.

Pozdrawiam,
Wojtek

No to bardzo się mylisz Piach na pustyni, ale tej prawdziwej, daaaaleko, daleko, potrafi tak oszołomić kolorami, że w głowie się kręci!

Madera... o tak, bardzo mi przypadła do gustu. Przypominam nieśmiało, że czekam na nią z utęsknieniem

mahadarbi napisał(a):No to bardzo się mylisz Piach na pustyni, ale tej prawdziwej, daaaaleko, daleko, potrafi tak oszołomić kolorami, że w głowie się kręci!

Hmm... do tej pory spotkałem się z piaskiem w kolorach od białego przez żółty po czerwony. Jesli pokażesz mi zielony i niebieski - może dam się przekonać.

mahadarbi napisał(a):Madera... o tak, bardzo mi przypadła do gustu. Przypominam nieśmiało, że czekam na nią z utęsknieniem

Wiesz, ile relacji prowadzę równolegle? Madera musi poczekać.
Ale kolejny odcinek będzie miał zbliżone klimaty.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Morze piasku niewielu chyba się spodobało. W sumie - nic dziwnego, skoro to forum głównie na temat Chorwacji, gdzie o piach trudno.

Z tym piaskiem to chyba trochę racji masz! Też często widzę, że się tu na niego głównie narzeka. /nie wytykając nikogo palcem /

A zbudowałeś jakiś zamek, fortecę...? Taka piaskownica i nic nie widać, żeby ktoś coś "tworzył"?

Franz napisał(a):Hmm... do tej pory spotkałem się z piaskiem w kolorach od białego przez żółty po czerwony. Jesli pokażesz mi zielony i niebieski - może dam się przekonać.

Takie rzeczy, Wojtku, to tylko w Erze Jeśli wymienione kolory Ci nie wystraczają to ja przepraszam Cię bardzo

Franz napisał(a):Wiesz, ile relacji prowadzę równolegle? Madera musi poczekać.

Wiem, nie jestem w stanie nawet ich przeczytać, więc tym bardziej niezmiennie mnie zadziwia, jak to robisz, że prowadzisz jednocześnie tyle watków? Ja jeszcze z Mykonos nie odpłynęłam

mahadarbi napisał(a):Takie rzeczy, Wojtku, to tylko w Erze Jeśli wymienione kolory Ci nie wystraczają to ja przepraszam Cię bardzo

Wiesz, takie kolory też mi się podobały, chociaż długo bym tam nie wysiedział. To Sahara o wschodzie słońca.



Pozdrawiam,
Wojtek

No bosko!!!
Ja żałuję bardzo, że nie mogę pochwalić się moimi zdjęciami, bo lat temu 15 robiłam je wyłącznie na kliszy, a żeby teraz to wszystko zdigitalizować, musiałabym mieć z tydzień urlopu...

mahadarbi napisał(a):No bosko!!!
Ja żałuję bardzo, że nie mogę pochwalić się moimi zdjęciami, bo lat temu 15 robiłam je wyłącznie na kliszy, a żeby teraz to wszystko zdigitalizować, musiałabym mieć z tydzień urlopu...

Może... kiedyś?

Joanka23 napisał(a):A zbudowałeś jakiś zamek, fortecę...? Taka piaskownica i nic nie widać, żeby ktoś coś "tworzył"?

Już wyrosłem z wieku, w którym budowałem na piasku.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ile czasu trzeba, by diametralnie zmienić krajobraz? Zamienić piaszczyste wydmy nadmorskie na głębokie kaniony o urwistych ścianach?
Nam to zajęło kwadrans. Opuściliśmy Maspalomas, kierując się na północ, czyli obierając azymut na środek wyspy. Szosa szybko zaczęła się wznosić, prowadząc równolegle do zostającego coraz niżej po lewej ręce Barranco de Fataga. Po kwadransie zatrzymujemy się, mając taki oto widok.









Ale to dopiero wstęp do najpiękniejszego punktu na trasie. Wsiadamy do wozu i podjeżdżamy jeszcze kawałek. Po dziesięciu minutach docieramy na punkt widokowy - Degollada de la Yegua.

Prawie jak Peru! Obłęd!!!

W pierwszej chwili zaniemówiliśmy.
Odezwaliśmy się chyba dopiero w czwartej, a może nawet w piątej chwili. Co mówiliśmy? Żeby uniknąć ochów i achów, nie będę przytaczał, jakimi słowami wyrażaliśmy swoje wrażenia.
Za to poświęcę chwilę samej nazwie tego miejsca, które czasem występuje również w liczbie mnogiej - Yeguas. Otóż, "yegua", to kobyła. To jest proste, można znaleźć w słowniku. Trochę gorzej rzecz się ma z pierwszym słowem. O ile nazwa ta jest stosowana czasami do wąskich przesmyków, o tyle nie występuje w tym brzmieniu w słownikach języka hiszpańskiego. Można jednak przyjąć, że byłaby to forma rzeczownika odsłownego od czasownika "degollar".
A cóż znaczy "degollar"? No cóż, cytuję: "poderżnąć gardło", "urządzić rzeź"...

Na szczęście, nie widać tu jakoś końskich kościotrupów, powracamy więc do podziwiania krajobrazów.
Szosa ucieka w głąb Barranco de Fataga, znikając pośród wypłaszczających się w dali, zielonych stoków wąwozu. Najpierw jednak przecina bliskie pionu ściany kanionu, kilkaset metrów nad jego dnem. Za chwilę i my tamtędy pojedziemy.