Wyspa Pag, Makarska Riviera, Peljesac, czyli Chorwacja 3 :)

Janusz Bajcer napisał(a):To przecież Wy widziałem Was i pstryknąłem foto

No jasne, jak mogłam nie zauważyć Pozdrawiam

W drodze na Makarską Rivierę...
Oj, daleko jest z Pagu do Żivogoscie, jedziemy Jadranką około pięciu godzin. Ale nie chcieliśmy pokonać tej trasy autostradą. Mimo upału i braku klimatyzacji rogale nie schodzą nam z twarzy Przemierzamy ten odcinek nie po raz pierwszy, ale może właśnie dlatego jest tak wspaniale! Staram się, nie patrząc na mapę, zgadywać następne miejscowości Idzie mi tak sobie, trzeba będzie w przyszłym roku znowu poćwiczyć
Przejeżdżamy przez Omis i tradycyjnie robimy zdjęcia bardzo podobne do tych z roku ubiegłego i 2006 zresztą też :





Cetina i twierdza Mirabella.

Do Omisa przyjedziemy jeszcze, na rafting Cetiną, i nie tylko, ale to dopiero za trzy dni

Docieramy na nasz ulubiony camping - Male Ciste Jeśli ktoś wybiera się na Makarską Rivierę, polecam ten camping - kameralny, z fajną, skałkową plażą, czysty. Właściciel - Sanji, to świetny, wesoły facet, co ma oczywiście wpływ na fantastyczną atmosferę na campie.

Podjeżdżamy do baro-recepcji. Wita nas żona Sanjiego, poznaje nas, to bardzo miłe
Uśmiecha się i mówi, że "nasze" miejsce jest wolne. No tak, kto chciałby stać w pełnym słońcu? Nam jednak odpowiada fakt, że mamy dwa kroki do morza. Poza tym liczą się względy sentymentalne Drzewka od zeszłego roku trochę podrosły. Wciskamy więc nasz namiot pomiędzy nie, dadzą trochę cienia rano, żeby nie zrywać się codziennie o siódmej. Jutro mają dojechać do nas znajomi. I dla nich starczy miejsca, będziemy mieć swoje małe obozowisko.
Tak wygląda nasz kawałek campingu na, jak się okazało, pięć dni:



Będziemy mieszkać "u stóp" Biokova, a z drugiej strony morze, dosłownie o dwa kroki od naszego namiotu:



Po rozbiciu namiotu idziemy oczywiście "przywitać się z morzem". Tutaj to w końcu trochę inny Jadran . Jest cudownie - już chłodniej (jest prawie dziewiętnasta), a woda cieplutka Po kąpieli jemy obiadokolację i oczywiście raczymy się winem. A potem idziemy do baru, przywitać się z gospodarzem, wypić lane piwko, poczytać przewodnik i pooglądać mapę. Jest ciepły, cudowny wieczór. Ta sielska, błoga atmosfera w połączeniu z piwem działają na mnie coraz bardziej rozluźniająco i usypiająco ... Mamy w końcu za sobą całkiem długą podróż. Idziemy więc spać wcześniej niż zwykle. Na jutro zaplanowaliśmy plażowanie i popołudniową wycieczkę do Makarskiej.

10.07 (czwartek)

Obudziliśmy się stosunkowo późno, bo o 9.40. Musieliśmy wreszcie odespać podróż i 2 ostatnie intensywne dni. Usytuowanie namiotu pomiędzy dwoma drzewkami oliwnymi (maslinkami ) sprawdziło się, możemy się tu wysypiać!
Pierwsza część dnia minęła nam na leniuchowaniu, plażowaniu, nurkowaniu Kilka zdjęć z plaży (skałek) przy campingu Male Ciste:





Na zdjęciu "koniuszek" Hvaru z Sucurajem, w tle Peljesac.

Widok z materaca na otoczenie campingu i wspaniałe Biokovo:):



Po południu wyruszyliśmy w stronę Makarskiej, ale najpierw chcieliśmy zobaczyć Sanktuarium Maryjne Vepric, o którego istnieniu nie mieliśmy pojęcia w ubiegłym roku. Miejsce to znajduje się tuż przed Makarską, jadąc od strony Omisa, po lewej stronie Jadranki. Sanktuarium zostało utworzone w 1908 roku, w 50-tą rocznicę objawienia w Lourdes i jest stylizowane właśnie na grotę z Lourdes:







Po wrażeniach religijnych i duchowych przyszła pora na ucztę kulinarną Docieramy do centrum Makarskiej i kierujemy swoje kroki do "naszej" (mogę kilka razy użyć tego słowa, ale tak bardzo się cieszę, że znów wracamy w ulubione miejsca ) restauracji - konoby "Decima". Pisałam już o niej na forum dwukrotnie. Konoba wygląda tak:



Jedzonko, jak zwykle, pyszne i tanie (za jedną porcję ryby z ziemniakami, chlebem i jakimiś placuszkami z "wodorostów";) płacimy 40 kun). Zamawiam lubin na żaru, mój mąż również. Do tego Ożujsko (niestety nie mają Karlovacka).

Po pysznej rybce idziemy przejść się nabrzeżem.



Na pomniku turystów (w dłoni turystki) świeże kwiaty:



Docieramy do ładnego placu (Kaciciev Trg), na którym stoi XVIII-wieczny kościół św. Marka. Jakoś wcześniej tu nie byliśmy. Nasze wypady do Makarskiej ograniczaliśmy do obiadów w Konobie "Decima" i lodów jedzonych w czasie spacerowania po nabrzeżu. Poprzednie wycieczki do Makarskiej były typowo konsumpcyjne, w dosłownym tego słowa znaczeniu A tu takie ładne miejsce, tuż obok ulubionej konoby:



Niewybaczalny błąd z naszej strony. Na szczęście dzisiaj go naprawiamy.
Skoro wcześniej niewiele widzieliśmy w Makarskiej, dzisiaj postanawiamy to nadrobić i kierujemy się w stronę plaży. Mijamy mnóstwo straganów i różnego rodzaju kramów z jedzeniem, muszlami, koszulkami itd.
Czuję, jak zaczyna mi cierpnąć skóra na widok kiczowatych pamiątek i wszechobecnych tłumów. Dalej jest niestety jeszcze gorzej... Plaża - ręcznik obok ręcznika, jest tak ciasno, że nie da się postawić stopy:





Przeszła mi ochota na kąpiel na plaży w Makarskiej. Wolę zdecydowanie wykąpać się w Jadranie przy naszym campingu. Na pewno w Makarskiej są inne plaże, mniej zatłoczone, ale my wolimy już wrócić "do siebie".
Na miejscu zastajemy naszych znajomych. Już przyjechali i rozbijają swój namiot. Wspólna kolacja, piwo, opowiadanie wrażeń z tych kilku dni pobytu w Cro. I tak oto kończy się kolejny bardzo udany, oczywiście upalny dzień w Chorwacji

mkm napisał(a): Ale dość już tego Rabu , tematem przecież jest nie mniej piękny PAG.

i nie mniej piękna Makarska Riviera
Dzięki,mkm, mam wrażenie, że widziałeś każdy zakątek w Chorwacji. Potrafisz zachęcić do odwiedzenia absolutnie każdego

11.07 (piątek)

Dzisiaj postanawiamy wjechać na Svatego Jurego, po raz drugi. (Byliśmy na szczycie 2 lata temu). Tym razem oboje z mężem na tylnym siedzeniu, bo zabraliśmy się autem ze znajomymi. Większe wrażenie, jak się siedzi z przodu, to na pewno!

Wiele zostało już napisane na tym forum o wjeździe na Jurka - o wrażeniach, obawach przed wjazdem, ostrzeżeniach. Ja powiem tak: nie taki diabeł straszny! Zwłaszcza po raz drugi. Do charakteru i wysokości trasy byłam już przyzwyczajona, wiedziałam co mnie czeka, więc paniki nie było. Mieliśmy to szczęście, że, o dziwo, nie wjeżdżało tego dnia zbyt wiele aut. Nie mieliśmy żadnej niebezpiecznej sytuacji. Mijanki zdarzały się, co kawałek, ale za każdym razem udało się nam (lub samochodowi z przeciwka) bezpiecznie zjechać i uśmiechnąć się do siebie. Umiejętności i kultura jazdy są bardzo istotne w każdej sytuacji na drodze, w czasie podjazdu na Jurka natomiast, wręcz nieodzowne.
Żeby nie być "gołosłowną", kilka zdjęć z podjazdu (pogoda była piękna):





Mijanka :



Piękne krajobrazy Biokova:



Jesteśmy coraz wyżej:



Szykuje się kolejna mijanka:





Jeszcze tylko 6 kilometrów :





Szczyt już widać :







Pod szczytem spotykamy rowerzystów:



I już jesteśmy na szczycie , rowerzyści zresztą też:



Widok ze szczytu, trochę zamglony:



Czytaliśmy w przewodniku, że na szczycie Svatego Jurego znajduje się kościółek. Byłam zdziwiona: skoro tak, jak to możliwe, że 2 lata temu go nie widzieliśmy?
Tuż przed bramą tej dziwnej budowli ze stacją przekaźnikową:



(przy okazji, może ktoś z Was wie, co to jest?) wspinamy się po skałkach parę kroków w górę i natrafiamy na szlak. Idziemy za oznaczeniami (chyba czerwonymi) i nagle naszym oczom ukazuje się cudowny widok:



Mały kościółek z kamienia wygląda niesamowicie w tej górskiej scenerii:



W środku (kościół oczywiście zamknięty, zaglądałam przez szybkę) piękna mozaika przedstawiająca świętego Jerzego:



Droga widziana z góry:





Wszystkich, którzy jeszcze się wahają: wjeżdżać, czy nie wjeżdżać?, chciałabym przekonać, żeby spróbowali. To naprawdę nic strasznego, jeśli jedzie się ostrożnie. A widoki takie, że zapierają dech w piersiach!

Pora wracać, zaczynamy zjeżdżać z góry. Zaplanowaliśmy jeszcze na dzisiaj wycieczkę do Omisa celem znalezienia agencji oferującej rafting. Ale o tym w następnym odcinku relacji

Laciatek, pertraktacje z moją drugą połówką, co do umieszczenia jego zdjęcia trwają. Póki co, jest na nie, bo nie lubi się "uzewnętrzniać" w internecie. Pozostaje mi to uszanować. Może gdzieś tam go "przemycę", choćby z daleka Pozdrawiam

No właśnie zauważyłam, Ines, że w Twojej relacji też zdjęcia męża brak. Ale jak nie chcą, nie można zmuszać