Wyprawa na koniec Europy - Hiszpania i Portugalia

Popularne widzę to wybrzeże od Cabo de Roca w kierunku Lizbony

A do Sintry Was nie chcieli zawieźć?

No przecież byli dwie strony wcześniej.

LRobert napisał(a):No przecież byli dwie strony wcześniej.

Faktycznie!

Lama ze mnie - jakoś ominąłem tę stronę!!

Tak Sintra juz była , ale pozostał wielki niedosyt
nie zobaczyliśmy pałaców Pena i Monserrate z dzikim ogrodem , na zamek Maurów spoglądnęliśmy tylko z bardzo daleka......
Po pierwsze brak czasu ( program na ten dzień był dość napięty ), a i zmęczenie też dało o sobie znać ....
w czasie wolnym zamiast zwiedzać, poszliśmy pod Pałac Narodowy oglądać występy strażaków i uczniów szkół strażackich

I jeszcze jedno nie spróbowaliśmy Queijadas i Travesseiros. Pierwszy z nich to małe serowe ciastko, drugi to chrupiąca "poduszeczka" wypełniona słodkim, ciepłym nadzieniem. Szkoda, musimy tam wrócić

Powoli wjeżdżamy do Lizbony
Po drodze mijamy muzeum Kombatanta i pomnik poświęcony kombatantom wojny kolonialnej

Po drugiej wojnie światowej, szczególnie w latach sześćdziesiątych zeszłego wieku, Portugalia zaangażowana była w trzech trwałych frontach wojny kolonialnej: Gwinei-Bissau, Angoli oraz Mozambiku. W pomniku wyryte są imiona i nazwiska wszystkich poległych portugalskich żołnierzy biorących udział w tych wojnach. W sumie jest ich więcej niż osiem tysięcy. Niedawno także wyryto imiona żołnierzy portugalskich, którzy zmarli w misjach ONZ oraz NATO.

Mijamy Wieżę Belem

Torre de Belém wybudowano z polecenia portugalskiego króla Manuela I Szczęśliwego w latach 1515–1520. Wieżę zaprojektował Fernando de Arruda i uchodzi ona za jedyną zachowaną do dziś budowlę wzniesioną całkowicie w tzw. stylu manuelińskim. Postawiona w epoce wielkich odkryć geograficznych, wieża odgrywała rolę strażnicy lizbońskiego portu, stała się także punktem orientacyjnym dla wracających do ojczyzny żeglarzy i symbolem morskiej potęgi Portugalii. W okresach późniejszych pełniła funkcję więzienia. W wyniku wielkiego trzęsienia ziemi z 1755 budowla przeniesiona została ze środka rzeki w obecne miejsce. W 1833 przez dwa miesiące był tu więziony generał Józef Bem, twórca Legionu Polskiego w Portugalii.
W 1983 Torre de Belém wpisano na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Budowla mierzy 35 m. Jej najniższe piętra znajdują się pod powierzchnią wody. Środkowe kondygnacje ozdobione są wieloma balkonami z małymi zdobionymi kolumnami. Torre de Belém składa się z dwóch części: z bastionu oraz z 5-cioczęsciowej wieży w jego północnej części. Bastion ma kształt sześciokąta. Posiada nisko sklepioną kaplicę ze strzelnicami dla 17 armat. Jest pierwszym budynkiem, którym posiadał dwupoziomowy skład broni. tyle z netu

Do wieży jeszcze wrócimy,

Po drodze widzimy, że część ulicy jest wydzielona trwa jakiś bieg. Biegną przedstawicielki płci pięknej w różnym wieku, ubrane w fioletowe koszulki i różowe czapeczki na głowach

fiolek napisał(a):
http://wiadomosci.onet.pl/swiat/wypadek ... lifu/fd2wp

O tym wypadku było bardzo głośno...

Fajnie ,że jesteśmy w Lizbonie...z chęcią zobaczę miasto ,które mam nadzieję kiedyś odwiedzić

Pozdrawiam

Wysiadamy z autokaru, słoneczko mocno przygrzewa

Było tak dużo autokarów, że nasz wjeżdżał na parking ponad godzinę







Za nami Klasztor Dos Jeronimos czyli klasztor Hieronimitów zbudowany w 1502 roku

Powstał na polecenie króla Manuela I wraz z pobliską wieżą Belém w podzięce za szczęśliwą wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Monumentalny zabytek upamiętnia także inne wielkie odkrycia geograficzne, stanowiące podwaliny nowożytności. W klasztorze znajdują się m.in. groby króla Manuela I i jego żony Marii Aragońskiej, króla Jana III i jego żony Katarzyny Habsburg, a także symboliczny nagrobek Vasco da Gamy. Klasztor znajdował sie pod opieką zakonu św. Hieronima, stąd jego nazwa. W jego skrzydłach znajdują się muzea: marynarki i archeologiczne.
Klasztor Hieronimitów (Mosteiro dos Jerónimos) jest najwspanialszym przykładem potęgi Portugalii w erze Wielkich Odkryć Geograficznych. Fundusze na budowę tego obiektu pochodziły z 5% podatku pobieranego od kupców przypraw. W roku 1983 budowla została wpisana na Listę światowego Dziedzictwa UNESCO.
Klasztor, wybudowany pierwotnie na północnym brzegu Tagu, podczas wielkiego trzęsienie ziemi z 1755 roku zmienił swoje położenie na obecne (przesunął się bardziej w głąb lądu). Mimo wielkiego kataklizmu, jaki nawiedził Portugalię, klasztor ocalał i do dziś możemy oglądać kościół i krużganki w stanie prawie niezmienionym. W XIX wieku, kiedy w kraju nastąpiła kasacja zgromadzeń religijnych, klasztor zaczął podupadać. Imponujące lewe skrzydło budowli dobudowano właśnie w tym czasie. Dziś mieszczą się tu muzea: morskie i archeologiczne.

13 grudnia 2007 roku, podczas szczytu Unii Europejskiej, na terenie klasztoru podpisano formalnie tzw. Traktat Reformujący Unię Europejską, odtąd nazywany Traktatem Lizbońskim. Przed klasztorem w ziemię wmurowana jest pamiątkowa tablica z podpisami premierów biorących udział w tym wydarzeniu (w tym Donalda Tuska). info z netu

Przejściem podziemnym przechodzimy w stronę Tagu i podchodzimy pod pomnik Pedrão dos Descobrimentos (Pomnik Odkryć Geograficznych).
Pomnik Odkryć Geograficznych został ufundowany dla uczczenia 500 rocznicy śmierci patrona wypraw zamorskich - księcia Henryka Żeglarza. Wybudowano go w 1960 roku nadając mu kształt historycznego żaglowca. Na jego dziobie stoi Henryk Żeglarz z modelem karaweli w jednej ręce i mapą świata w drugiej. Na pierwszym planie widać również postać Vasco da Gamy i Luís de Camões oraz innych portugalskich bohaterów: Pedro Álvares Cabrala (odkrywcę Brazylii), Ferdynanda Magellana (który przepłynął Pacyfik w 1520 roku), Diogo Cão, Nuno Gonçalves, Bartolomeu Dias, Afonso de Albuquerque.
Przed pomnikiem znajduje się kamienna kolorowa mozaika w kształcie róży wiatrów z zaznaczonymi na mapie świata wyprawami portugalskich żeglarzy. Ufundowana została przez Republikę Południowej Afryki. Najlepiej widać ją z tarasu na szczycie pomnika, na który za opłate można wjechać windą. Rozciąga się stąd także wspaniały widok na rzekę Tag.






trudno o dobre zdjęcia, bo mocno świeci słońce i obok pomnika przewalają się tłumy ludzi

Idziemy w stronę wieży Belèm










I tu niestety nas zatrzymują przy wieży jest meta biegu i nie ma tam wstępu dla turystów i innych "niebiegaczy"

Oglądamy monument upamiętniający pierwszy lot z Lizbony do Rio De Janeiro (30 marca - 17 czerwca 1922 r.) W parku stoi replika samolotu Fairey F-3.



Trochę wkurzeni idziemy dalej

...

Trochę ściema z tym biegiem i tym, że nie można było podejść bliżej, nieraz miałęm takie myśli, że człowiek jest w takim wymarzonym miejscu raz w życiu a tu klops

tony montana napisał(a):Trochę ściema z tym biegiem i tym, że nie można było podejść bliżej, nieraz miałęm takie myśli, że człowiek jest w takim wymarzonym miejscu raz w życiu a tu klops

Niestety są takie sytuacje, że jesteśmy bezsilni.
Tych kobitek była cała masa, chyba zjechały się wszystkie z Portugalii
Przy wieży była meta biegu, punkt odbioru medali pamiątkowych, lodów od sponsora itp
Dla nas zabrakło miejsca

Ma się to ukichane szczęście.
Kiedy ja chciałem wejść do Hieronimitów, to akurat był pogrzeb i nie wpuszczali.
Obejrzałem sobie później na zdjęciach Wojtka.

Mamy dwie godziny czasu wolnego , postanawiamy coś zjeść, wybór pada na grillowane sardynki.
Są one po suszonym dorszu, charakterystycznym rybnym przysmakiem Portugalii.
Idąc na rybkę mijamy kolejkę do cukierni , można tu kupić tradycyjne portugalskie ciastka (pastéis de Belem), produkowane tu od 1837 roku według pilnie strzeżonej klasztornej receptury. Chrupiące babeczki wypełnione masą budyniową serwowane są na ciepło, posypane cukrem pudrem i odrobiną cynamonu




Delektując się rybkami oglądamy sobie przejeżdżające samochody




Posileni wracamy do Hieronimitów, żeby zobaczyć wnętrze kościoła