Bieszczadzkie wędrowanie

piotrf napisał(a):Troszkę zazdroszczę widoków na wschodnie góry - przy takiej pogodzie w stronę Gorganów widoki przednie . .

Przednie to mało powiedziane . Byłam dosłownie oczarowana. Można było patrzeć, patrzeć i patrzeć.
Wydaje mi się, że latem nie ma szans na taką widoczność.

a to ja napisał(a):Te drzewa w oddali ... jak materiał płócienny

Zdjęcie z drzewami miało być do wątku zagadkowego "gdzie, kto, co ...". Spaliłam .

tercja napisał(a):Śliczna zima, pęłną parą, mnóstwo świeżego, białego puchu, za którym tęskniłam i były momenty, że zapadałam się w nim po tyłek. Dało mi to mnóstwo radości. Drogi były zasypane grubo i nieodśnieżone, co dla mnie miało też swój urok. Wyglądało to tak (...)

Że zacytuję małżonka, też fajnie
Nam trochę brakowało tego śniegu na drzewach, ale słońce topiło wszystko w mgnieniu oka.

tercja napisał(a):Przepraszam, że tak się trochę rozpanoszyłam w Twojej relacji, ale to tak poglądowo, dla kontrastu.

Nie ma za co. Śmiało. Zapraszam .

tercja napisał(a):Jestem zachwycona Bieszczadami.

Ja też. Z każdym wyjazdem coraz bardziej . I nigdzie nie mam tak silnej potrzeby, żeby wracać jak właśnie w Bieszczady. A jak na złość mamy daleko .

Nefer napisał(a):Pięknie, pięknie zimowo na Rawkach .
My tej zimy tam nie dotarliśmy, ale może w przyszłym roku zimą się nam to uda.

A gdzie wchodziliście?

marze_na napisał(a):Przednie to mało powiedziane . Byłam dosłownie oczarowana. Można było patrzeć, patrzeć i patrzeć.
Wydaje mi się, że latem nie ma szans na taką widoczność.

Kiedyś trafiłem wczesnym rankiem widok Tatr z Rawki i późnym popołudniem Gorgany z Tarnicy , ale przeważnie widoki są takie , że . . . coś tam widać



Pozdrawiam
Piotr

Mała Rawka to jedyny w życiu szczyt, na który nie weszłam - a wyszłam
Jesień była, wtedy trudny dla mnie czas.

Na razie kojarzy mi się z porażką.
Trzeba będzie to zmienić

To było ponad dwa lata temu, przed 3 chemioterapią ...

Widzę, że zimą jest tam całkiem inaczej, zieleń pod białą pierzynką.

Pozdraviam

marze_na napisał(a):

Nefer napisał(a):Pięknie, pięknie zimowo na Rawkach .
My tej zimy tam nie dotarliśmy, ale może w przyszłym roku zimą się nam to uda.

A gdzie wchodziliście?

Przełęcz Orłowicza (w planach był też Smerek, ale mgła i wiatr nas od tego zamysłu odwiodły); spacer Kalnica - Smerek - Wetlina (lasem + szosą) + trochę na biegówkach na torach wąskotorówki.
Wyjazd był krótki i na więcej czasu nie starczyło.

marze_na » sorry, ale Tarnica mi się nie wyświetla

piotrf napisał(a):Kiedyś trafiłem wczesnym rankiem widok Tatr z Rawki i późnym popołudniem Gorgany z Tarnicy , ale przeważnie widoki są takie , że . . . coś tam widać

Dokładnie tak .
My po raz pierwszy widzieliśmy trochę więcej niż tylko coś tam .

a to ja napisał(a):Mała Rawka to jedyny w życiu szczyt, na który nie weszłam - a wyszłam
Jesień była, wtedy trudny dla mnie czas.

Na razie kojarzy mi się z porażką.
Trzeba będzie to zmienić

A więc trzeba wziąć na Rawce srogi rewanż .

Nefer napisał(a):Przełęcz Orłowicza (w planach był też Smerek, ale mgła i wiatr nas od tego zamysłu odwiodły)

Wierzę, bo trzeciego dnia pobytu z powodu pogody sama miałam ochotę zawrócić ze szlaku .

Fresz napisał(a):marze_na » sorry, ale Tarnica mi się nie wyświetla

Poważnie No rzeczywiście nic nie widać .

Zaraz spróbuję coś zaradzić .

15.02.2015 Wołosate - Tarnica - Wołosate

W niedzielę znowu budzi nas słońce . Pogoda marzenie
W sam raz na zdobycie najwyższego szczytu polskich Bieszczadów.

Na parkingu w Wołosatym tłoczno, niemal wszystkie rejestracje z R na początku. Eh szczęściarze, mieć 100-200 km do raju ...


Kierujemy się w stronę niebieskiego szlaku. Ścieżka pięknie wydeptana przez dziesiątki, ba setki butów. Cel wędrówki widać jak na dłoni.







Przez las tradycyjnie nieco mi się dłuży . Ruch na szlaku spory, momentami nawet nieco korkuje się na podejściach .









Nareszcie są i wymarzone widoczki .



















Przełęcz pod Tarnicą coraz bliżej.











Kręcimy się tu chwilę podziwiając widoki na Krzemień, Halicz i Rozsypaniec.













Silny wiatr daje się trochę we znaki, czas więc ruszać dalej. Przed nami ostatni króciutki odcinek szlaku .





CDN

Jooooo ... ale mieliście słonko! Jak na zamówienie

nie ma sprawiedliwości

Cudowna pogoda

[quote="marze_na"]15.02.2015 Wołosate - Tarnica - Wołosate


Kierujemy się w stronę niebieskiego szlaku. Ścieżka pięknie wydeptana przez dziesiątki, ba setki butów. Cel wędrówki widać jak na dłoni.




Dzięki Dzięki Dzięki
Jest cudnie , jest cudnie , jest cudnie , choć to jeszcze nie południe

Dla mnie szlak z Wołsatego przez Halicz i Rozsypaniec do Wołosatego jest jak narazie nr 1 jeżeli chodzi o bieszczadzkie wędrówki

Wstyd się przyznać, ale nie chciało nam się wtedy odbijać na Tarnicę, chociaż była tuż tuż
Zostawiłam ją na nastepny raz, na wędrówkę szlakiem Muczne - Bukowe Berdo - Tarnica - Szeroki Wierch - Ustrzyki Górne... zresztą Twoimi śladami z 2011 roku

Roxi napisał(a):
Zostawiłam ją na nastepny raz, na wędrówkę szlakiem Muczne - Bukowe Berdo - Tarnica - Szeroki Wierch - Ustrzyki Górne... zresztą Twoimi śladami z 2011 roku

To może wiosną , gdy kwitnie tarnina




Pozdrawiam
Piotr

bluesman napisał(a):nie ma sprawiedliwości

A no nie ma. Trzeciego dnia zepsuła nam się pogoda .

Fresz napisał(a):Jest cudnie , jest cudnie , jest cudnie , choć to jeszcze nie południe

Po południu też będzie cudnie .

Roxi napisał(a):Dla mnie szlak z Wołsatego przez Halicz i Rozsypaniec do Wołosatego jest jak narazie nr 1 jeżeli chodzi o bieszczadzkie wędrówki

Mnie do tego szlaku zniechęca długi, a niemal zupełnie niewidokowy odcinek do Przełęczy Bukowskiej. Później jest już cudnie.

piotrf napisał(a):To może wiosną , gdy kwitnie tarnina

I po kostki w błocie . O tej porze roku w Bieszczadach nie byliśmy, ale z opowieści zasłyszanych i przeczytanych płynie taki właśnie wniosek.

marko350 napisał(a):Cudowna pogoda

a to ja napisał(a):Jooooo ... ale mieliście słonko! Jak na zamówienie

Zapraszam więc na kolejną porcję słonecznych fotek .

Zaczynamy atak szczytowy .








Po kilkunastu minutach docieramy na Tarnicę.










Ziemia jest okrągła .








Patrzymy sobie na sąsiednie Krzemień, Halicz i Rozsypaniec.










Za Szerokim Wierchem pięknie prezentują się Połoniny Caryńska i Wetlińska. Zwłaszcza ta druga bywała zazwyczaj mocno już zamglona.












Ale dopiero widoczność na południe, w stronę Ukrainy dosłownie rzuca na kolana.
Dumnie prezentuje się Kińczyk Bukowski, a na lewo od niego wspomniane Gorgany, odległe o ok 100 km.






Na prawo od nich widać najwyższy szczyt Bieszczadów Pikuj, a za nim odległą o ok 60 km Połoninę Borżawa.







W końcu z Tarnicy przegania nas wzmagający się z każdą chwilą wiatr.
Zanim tym samym szlakiem zejdziemy z powrotem do Wołosatego postanawiamy jeszcze wejść na Tarniczkę ...






... żeby uwiecznić jeden z naszych ulubionych bieszczadzkich widoków - z Tarniczki na Tarnicę i skrzyżowanie szlaków na przełęczy.












Na parking wracamy w doskonałych humorach. To był baaaaaaaardzo udany dzień.