Wspomnienia z Londynu i okolic (Oxford, Brighton, St.Albans)

tony montana napisał(a):Ciekawe miejsce nie byłem świadom jego bogatej historii
Obyśmy mieli jeszcze szanse w najbliższych latach wrócic na Wyspy, ja do 2013 roku nie odczuwałem takiej potrzeby. Jeden wyjazd do Szkocji0i to w listopadzie na 40:), i od tego czasu byłem 6 razy w WLK Brytanii

Masz zacięcie, tyle wyjazdów. No ale Albion ma tak wiele do zaoferowania, że jeszcze wiele wyjazdów będzie czym wypełnić.
Na razie pozostaje nam tylko nadzieja na powrót do normalności. Oby nastąpił jak najszybciej.

megidh napisał(a):
Na razie pozostaje nam tylko nadzieja na powrót do normalności. Oby nastąpił jak najszybciej.

Oby, ale trzeba będzie jeszcze nieco poczekać.... Niestety...

Do drzewko przyklejone do muru faktycznie zadziwia.
Pomysł nieco dziwny, ale zwracający uwagę.
Myślę, że inscenizacja przemowy Henryka VIII i Anny Boleyn wniosła fajny klimat. Tym bardziej, że przynajmniej na zdjęciach, odtwórcy wyglądają bardzo autentycznie i dostojnie.

Wchodzimy do wnętrz pałacowych.
Wyglądamy przez okno na piętrze, spoglądając na Park Myśliwski.



Wchodzimy do Wielkiej Sali z 500-letnimi gobelinami na ścianach i wspaniałym drewnianym sufitem.




Próbowałyśmy zagrać w tę grę, ale jej zasady były nam nieznane.



Kolejne pomieszczenia.



Widok z okien na jakiś ogródek.




Waldek chciał się poczuć jak król.

aga_stella napisał(a):Myślę, że inscenizacja przemowy Henryka VIII i Anny Boleyn wniosła fajny klimat. Tym bardziej, że przynajmniej na zdjęciach, odtwórcy wyglądają bardzo autentycznie i dostojnie.

Podczas przemów króla i królowej mieliśmy wrażenie przeniesienia się w czasie.
Kolega miał kamerkę, więc udało mi się sklecić taki krótki filmik z tego przedstawienia (jakość słaba, ale pamiętajcie, że to było 10 lat temu, więc sprzęt i technika odbiegały sporo od tej obecnej).

Idziemy przez kolejne pomieszczenia.














Ponoć pałac jest nawiedzany przez kilka duchów.
Niektórzy twierdzą, że na tych schodach widzieli ducha piątej żony Henryka VIII – Catherine Howard.



w Pałacu znajduje się kolekcja broni – muszkietów, pistoletów, mieczy i sztyletów, które wyeksponowane są w bardzo interesujący sposób.





To jest bardzo ciekawe miejsce. Wejście jest zagrodzone, a jak włożyłam do wnętrza tego pomieszczenia rękę z aparatem fotograficznym w celu cyknięcia fotki, to włączył się alarm. Trochę powył i przestał, ale mnie włosy stanęły dęba na głowie.

Na samym końcu poszliśmy obejrzeć olbrzymie kuchnie Henryka VIII, w których przygotowywano za czasów jego panowania 800 posiłków dziennie.








Zwiedzanie Hampton Court zajęło nam sześć godzin, ale gdyby nie to, że zbliżała się już pora jego zamykania, to bylibyśmy tam dłużej.
Jeszcze kilka ciekawostek na temat Hampton Court.
Za czasów panowania Henryka VIII w Hampton Court miało miejsce wiele ciekawych wydarzeń.
To tutaj urodził się upragniony syn Henryka VIII, późniejszy król Edward VI. Jego matka Jane Seymour zmarła właśnie w tym pałacu dwa tygodnie po porodzie.
W Hampton Court urzędowały także dzieci Henryka VIII. Najpierw jego syn – Edward VI, który wstąpił na tron w 1547 roku, a następnie córki – starsza Mary i młodsza Elżbieta. Elżbieta zmarła bezdzietnie i skończył się wtedy okres panowania Tudorów.
Na tron wstąpił szkocki król James VI, znany jako James I Stuart. W Hampton Court urodził się jego syna Charles I. Po jego śmierci w 1649 roku Hampton Court stał się własnością państwa. Zarządzał nim wtedy Oliver Cromwell.
Po przywróceniu monarchii królem został Charles II, ale ani on, ani jego następcy nie lubili Hampton Court i woleli urzędować gdzie indziej.
Ostatnimi władcami rezydującymi w Hampton Court byli George I i jego syn George II.
Natomiast król Jerzy III zrezygnował z Hampton Court jako królewskiej rezydencji. Pałac podzielono wówczas na szereg mieszkań, które to mieszkania przyznawano osobom zasłużonym dla władcy – tzw. grace and favour apartments.
Przez 200 lat pałac stopniowo niszczał. Na szczęście w 1838 roku młoda królowa Wiktoria zarządziła, że Hampton Court powinien być otwarty dla wszystkich za darmo. Jej decyzja zapoczątkowała proces odbudowy pałacu.
Obecnie decyzja królowej Wiktorii nie jest respektowana, bo o ile Hampton Court można zwiedzać, to niestety za wstęp trzeba zapłacić i to nie mało. Ale warto.
Nam się tam bardzo podobało i polecam wizytę w tym miejscu.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilkę w Bushy Park, aby pooglądać żyjące tam na wolności jelenie.

Brighton jest sporym miastem położonym nad kanałem La Manche, słynącym z najbardziej popularnej kamienistej plaży na południu Anglii. Odległość od Londynu nie jest zbyt wielka, więc Londyńczycy bardzo chętnie tam wyjeżdżają, szczególnie na weekendy.
Można tam pojechać pociągiem, które kursują często, ale my pojechaliśmy tam samochodem, bowiem nasi gospodarze zaproponowali nam niedzielną wycieczkę właśnie tym środkiem transportu.

Brighton jest miastem tętniącym życiem, więc nie jest to miejsce dla osób szukających odosobnienia i wypoczynku w spokoju. Kurort słynie z imprez muzycznych dla których sceną są miejskie parki i plaże.

Po zaparkowaniu samochodu pierwsze kroki skierowaliśmy na plażę. Była piękna pogoda, więc aż chciało się chwilę posiedzieć nad brzegiem morza.








Plaża w Brighton jest kamienista. Te kamienie to dość duże otoczaki w kolorze brązowo-żółtym. Fale dobijające do brzegu plaży powodują ruch tych kamieni, które w momencie przesuwania się wydają charakterystyczny grzechot. Tym dźwiękom towarzyszy krzyk ptactwa nieustannie fruwającego nad wodą i plażą.
Siedząc na plaży ma się wrażenie, jakby odbywał się tutaj jakiś koncert.


Nie mogłam sobie odmówić zamoczenia nóg w wodach Kanału La Manche. Byli nawet śmiałkowie, którzy kąpali się w tej dosyć zimnej wodzie.

Gosiu , Twoja relacja z wnętrz Hampton Court upewniła mnie co do słuszności powrotu - muszę wygospodarować przynajmniej jeden dzień na te atrakcje w Londynie i okolicach

Brighton jest fajne w tzw. posezonowej odsłonie , w sezonie już trochę mniej , chyba że ktoś lubi tłumy
Przy następnej wizycie gorąco polecam i360 ( nam nie dane było - spóźniliśmy się ) o Royal Pavilion i molo pytał nie będę , tylko cierpliwie poczekam . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Gosiu , Twoja relacja z wnętrz Hampton Court upewniła mnie co do słuszności powrotu - muszę wygospodarować przynajmniej jeden dzień na te atrakcje w Londynie i okolicach

Koniecznie

piotrf napisał(a):Brighton jest fajne w tzw. posezonowej odsłonie , w sezonie już trochę mniej , chyba że ktoś lubi tłumy
Przy następnej wizycie gorąco polecam i360 ( nam nie dane było - spóźniliśmy się ) o Royal Pavilion i molo pytał nie będę , tylko cierpliwie poczekam . . .

Tłumów nie lubię, ale byłam przygotowana na to, że w Brighton o spokojne miejsce będzie niełatwo. My byliśmy na początku czerwca, to ciekawe jak tam jest w pełni sezonu.
Co się tyczy i360, to podczas naszej wizyty jeszcze go w Brighton nie było. Jego otwarcie nastąpiło w sierpniu 2016 roku, a więc dopiero 6 lat po naszej wizycie .
Royal Pavilion i molo, to obowiązkowe punkty na mapie Brighton, więc dobrze się domyślasz, że zaraz o nich będzie mowa.
I jeszcze o czymś, ale na razie o tym sza.

Do Brighton mam kiedyś zamiar zawitać przy okazji zwiedzania południowej Anglii.

W październiku wracając na lotnisko Gatwick z Londyniu jechaliśmy właśnie pociągiem, który kończył swój bieg w Brighton

tony montana napisał(a):Do Brighton mam kiedyś zamiar zawitać przy okazji zwiedzania południowej Anglii.

W październiku wracając na lotnisko Gatwick z Londynu jechaliśmy właśnie pociągiem, który kończył swój bieg w Brighton

Z Twoich wypowiedzi (tutaj ale również w Twojej relacji) wnioskuję, iż masz zamiar zwiedzić całą Anglię (w wielu miejscach już byłeś). Na pewno jest tego warta.
Też bym z chęcią ponownie tam pojechała, żeby coś jeszcze zobaczyć. Koleżanka cały czas zaprasza, ale jest jeszcze tyle innych państw, w których nie byłam, a wszędzie pojechać się nie da. Z czegoś trzeba zrezygnować.

Przed wiekami istniała tutaj wieś, która od XVI wieku nosiła nazwę Brightelmstone. Była to wieś, której ślady można zobaczyć do dziś spacerując wzdłuż skraju miejskiej plaży, bowiem ciągną się tutaj piwnice z czerwonej cegły, w których niegdyś przechowywano łodzie i sieci. Dziś mieszczą się w nich restauracje, galerie z obrazami i biżuterią oraz sklepy z pamiątkami. Znajdziemy tutaj także małe muzeum rybołówstwa.
Odbyliśmy więc krótki spacerek wzdłuż plaży.




W oddali widać pozostałości West Pier. Molo zostało częściowo zniszczone przez silny sztorm, a niedługo potem zostało podpalone.
Początkowo planowano odbudowę, ale z pomysłu tego zrezygnowano.


Przekąski dla tych, którzy zgłodnieli albo mają ochotę na owoce morza.





Raj dla małych dzieci.

Po krótkim odpoczynku po podróży udaliśmy się obejrzeć najsłynniejsze miejsce w Brighton, czyli Royal Pavilion, który widzieliśmy z okien samochodu, kiedy przejeżdżaliśmy w jego pobliżu. Wyglądał bardzo zachęcająco, więc ciągnęło nas w to miejsce.






Royal Pavilion usytuowany jest w centrum Brighton i od plaży znajduje się bardzo niedaleko.
Dlatego udaliśmy się tam spacerkiem nie ruszając samochodu z parkingu.
Po drodze przez cały czas mieliśmy towarzystwo w postaci mew srebrzystych, bardzo zadomowionych w Brighton.
Spotyka się nie nie tylko na plaży, ale również w centrum miasta.








Fountain Victoria





Pomnik upamiętniający poległych w I wojnie światowej.

Jelonki bardzo sympatyczne.
Nawet plaże w miarę mi się podobają.
Czekam Royal Pavilion.

Brighton rozkwitło, gdy książę regent, przyszły król Jerzy IV Hanowerski przyjechał do Brighton w 1783 roku leczyć swoją chorobę (dnę moczanową) i zauroczony tym miejscem kupił w 1786 roku wiejską posiadłość, którą postanowić przekształcić w pałac. Przebudową zajmowało się kilku architektów.
Najpierw około 1787 roku (według projektu Henry Hollanda) powstała willa. Następnie budynek powiększono o dwa boczne skrzydła. Ostatecznie architekt John Nash dokończył tego dzieła. Według jego planów powstał nadmorski pałac rekreacyjny w stylu indyjskim i chińskim, pełen przepychu i egzotycznych dekoracji.
Bardzo ciekawy artykuł na temat tego pałacu można przeczytać tutaj.
Z artykułu tego wynika, że nie wszyscy byli zachwyceni tą budowlą. sporo było głosów krytycznych, ale byli też tacy, którzy się nim zachwycali. Jednakże od czasu wybudowania Royal Pavilion do Brighton zaczęli tłumnie przybywać przedstawiciele dworskich elit i artyści. Bywali tutaj malarze i poeci, którzy uwieczniali Brighton na obrazach oraz opisywali w wierszach. Stałymi bywalcami w Brighton byli Graham Green i Oscar Wild.
Dzisiaj Royal Pavilion pełni rolę muzeum i wynajmowany jest na konferencje i przyjęcia.










Wstęp do pałacu jest płatny, ale nie pamiętam, w jakiej cenie były bilety wstępu, a niestety bilety te nie zachowały się w moim archiwum.
Aktualne ceny biletów można zobaczyć pod tymi linkami: zakup w kasie lub zakup przez internet.

We wnętrzach pałacu nie można robić zdjęć, wiec mam tylko te trzy zrobione z ukrycia.

Sala bankietowa

Sala muzyczna

Kuchnia


Ale na oficjalnej stronie Royal Pavilion można obejrzeć krótki filmik z wnętrz pałacu.

Nasze wrażenia z wizyty w Royal Pavilion były bardzo pozytywne.
Podobał nam się ten budynek, tak mocno odbiegający od innych zabytków, które widzieliśmy w Londynie. Ten jest kolorowy, lekki, wesoły i zaskakujący.