Wspomnienia z Londynu i okolic (Oxford, Brighton, St.Albans)

Kolejnym odwiedzonym przez nas miejscem był Hampton Court, oddalony około 20 km. od centrum Londynu w miejscowości East Molesey.

Hampton Court to zespół pałacowy pięknie usytuowany nad Tamizą.



Przyjechaliśmy tutaj samochodem, a w zasadzie przywiozła nas koleżanka, bo chyba żadne z nas nie odważyłoby się usiąść za kierownicą. Ruch lewostronny zdecydowanie jest dla nas dużym hamulcem w tym zakresie.
Samochód zostawiliśmy na parkingu i poszliśmy się kupić bilety.



Wtedy bilety były w cenie £.

Obecnie, jak wynika ze strony internetowej Hampton Court, dokonując zakupu on line za bilet dla osoby dorosłej trzeba zapłacić 22 £. Natomiast bilet zakupiony w kasie kosztuje 24,50 £.

Zaopatrzeni w bilety udaliśmy się w stronę Pałacu, czekającego na nas na końcu tej alei.




Widok z daleka jest zadziwiający. Idąc szeroką aleją w kierunku pałacu podziwialiśmy okazałą czerwoną budowlę, ponad którą wystają fantastycznie wyglądające kominy, niezwykle bogato rzeźbione, które powstały w epoce Tudorów. Tych kominów jest ponad 240.

Przyznam, że budynek Lloyd's osobiście mi się podoba.
Fajnie też go pokazałaś na fotkach.
Super fotkowa pamiątka z musicalu Hair.
Kwiatek we włosach prawdziwy, czy sztuczny?
Masz go jeszcze?

aga_stella napisał(a):Super fotkowa pamiątka z musicalu Hair.
Kwiatek we włosach prawdziwy, czy sztuczny?
Masz go jeszcze?

Kwiatek we włosach miałam prawdziwy, zresztą nie tylko ja. Kwiatki zostały włożone we włosy kobiet przez aktorów, którzy podczas wykonywania jednej z piosenek weszli na widownię. Dotarli nawet do nas, pomimo tego, że siedzieliśmy na wyższym poziomie widowni. Aktorzy jak akrobaci wspinali się po, chyba specjalnie w tym celu ustawionych, rusztowaniach. W pewnym momencie poczułam, jak moje okulary przeciwsłoneczne, które miałam założone na głowie, nagle się unoszą i jeden z aktorów założył je na swoją głowę. Ja dostałam kwiatka a on z moimi okularami wrócił na scenę. Okulary te były rekwizytem przez jakieś pół godziny i już myślałam, że ich nie odzyskam, ale nie - wróciły do mnie, dy artyści ponownie powędrowali na widownię. Kwiatka natomiast mi nie odebrano, ale nie został mi na pamiątkę. Niestety nie pamiętam, co się z nim stało.

Gosiu , przez dwa miesiące mieszkałem w Surbiton od strony Kingston , około 35 minut spacerem od Hampton Court , ale wewnątrz nie byłem nigdy , dlatego z wielką przyjemnością pospaceruję z Wami i zobaczę co mnie ominęło


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Gosiu , przez dwa miesiące mieszkałem w Surbiton od strony Kingston , około 35 minut spacerem od Hampton Court , ale wewnątrz nie byłem nigdy , dlatego z wielką przyjemnością pospaceruję z Wami i zobaczę co mnie ominęło


Pozdrawiam
Piotr

To faktycznie miałeś Hampoton Court o rzut beretem. Szkoda że się tam nie wybrałeś.
Zapraszam więc na zwiedzanie tego wspaniałego miejsca razem z nami.

Stanęliśmy pod główną bramą wejściową, a tutaj zonk, bowiem brama była zamknięta.

Tak wygląda część pałacowa Hampton Court.



Pierwszymi właścicielami ziemi, na której wybudowano Hampton Court byli joannici. Za czasów ich gospodarowania stały tutaj budynki folwarczne i niewielki murowany budynek administracyjno-magazynowy.
W 1503 roku do Hampton Court zawitał król Henryk VII z żoną Elżbietą York i miejsce to ich zauroczyło.
W efekcie tego zauroczenia sir Giles Daubeney w roku 1505 wydzierżawił ten teren od joannitów.
Wzniesione tam zostały budowle o charakterze reprezentacyjnym, w których najprawdopodobniej bywali rodzice Henryka VIII.
W 1514 roku dzierżawcą Hampton Court został kardynał Tomasz Wolsey. Wtedy doszło do przebudowania rezydencji, która zmieniła się w renesansowy pałac, zainspirowany projektami Averulina i Leonarda da Vinci.
W 1528 roku kardynał Wolsey popadł w niełaskę i został pozbawiony władzy i majątku a rezydencja została przejęta przez Henryka VIII. Jednak prace budowlane nie zostały przerwane a Henryk VIII, który bardzo interesował się architekturą i swoim przedsięwzięciem budowlanym – przeglądał raporty, odwiedzał plac budowy, naciskał na szybki postęp prac. Przy budowie Hampton Court kazał rozłożyć płócienne namioty i dostarczać w nocy jedzenie robotnikom, by nie przerywać pracy ani na chwilę.
Budowę Hampton Court ukończono w 1540 roku. Pałac ten był jednym z najbardziej nowoczesnych i najbogatszych pałaców w Anglii.
Na jego budowę wydano fortunę, bo aż 62 tysiące ówczesnych funtów, czyli około 18 milionów dzisiejszych funtów.
Wybudowano tutaj korty tenisowe, zegar astronomiczny, kręgielnię, ogromne kuchnie, piękną kaplicę i olbrzymią salę jadalną „The Great Hall”. Powstały tutaj nawet łazienki, do których wodę dostarczano ołowianymi rurami.
Hampton Court robił niezwykłe wrażenie. Odbywały się tu bale i huczne przyjęcia.






Postaliśmy chwilę przed zamkniętą bramą


Stojąc plecami do pałacu ujrzeliśmy, że turyści wchodzą do pałacu inną bramą (Seymour Gate), udaliśmy się więc w tamtym kierunku.

Ale będąc już przy Seymour Gate stwierdziliśmy, że może zaczniemy zwiedzanie od ogrodów i dopiero później wejdziemy do wnętrz.


Tak też zrobiliśmy i poszliśmy sprawdzić naszą orientację w słynnym labiryncie.


Żywopłotowy labirynt (The Maze) obejmuje obszar około 1300 metrów kwadratowych, a łączna długość ścieżek wynosi około 800 metrów. Labirynt posiada wiele ślepych zaułków i alejek. Pierwotnie rosły tam tylko graby, które następnie uzupełniano innymi roślinami. Rośliny labiryntu przycięte są równo na wysokość 2 metrów. Dotarcie do jego serca zajmuje zwykle 20 minut, ale nam się niestety nie udało tam dotrzeć.
Razem z nami w labiryncie znalazła się bowiem grupa dzieci, które tak strasznie wrzeszczały biegając po labiryncie we wszystkie strony, że zdegustowani postanowiliśmy opuścić to miejsce.
Niemniej labirynt jest bardzo fajny i mieliśmy ochotę tam wrócić później, ale brakło na to czasu.





W żywopłotowej ścianie co jakiś czas znajduje się mała wnęka a w jej wnętrzu malutki stołeczek, a przynajmniej wygląda na stołeczek, na którym chyba można przysiąść, jeśli się zmęczymy podczas szukania drogi do serca labiryntu.

Wokół Hampton Court powstały urzekające ogrody, które mieliśmy okazję obejrzeć.
Udaliśmy się tam ścieżką pod baldachimem.


Rozpoczęliśmy od Parku myśliwskiego, który bezpośrednio przylega do pałacu od strony wschodniej.
Rosną tutaj olbrzymie cisy z początku XVIII wieku, które uformowane zostały w fantastyczne stożki.








Na przedłużeniu parku znajduje się długi kanał, na końcu którego umieszczono pięć fontann, ale tak daleko nie poszliśmy.



Pospacerowaliśmy po tym parku, powoli kierując się w stronę pałacu.

Po drodze chwilkę posiedzieliśmy przy wielkiej fontannie usytuowanej w centralnej części tego parku.





A w parku praca nigdy nie ustaje. W ziemi zawsze jest co robić.

Ładnie tam calkiem
Jeśli będziecie kiedyś w Szkocji polecam Balmoral Castle, bywa tam często Królowa

tony montana napisał(a):Ładnie tam calkiem
Jeśli będziecie kiedyś w Szkocji polecam Balmoral Castle, bywa tam często Królowa

Jeśli kiedyś będziemy w Szkocji nie omieszkamy skorzystać z Twojej podpowiedzi, tym bardziej że oglądałam Balmoral Castle w Twojej relacji i bardzo mi się spodobał.
Zauważyłam na Twoich zdjęciach, że są tam fajne ogrody, które są podobne do ogrodów stawowych w Hampton Court.

Spacerując po parku obeszliśmy pałac i teraz stanęliśmy przy jego drugim wejściu.





Pałac z tej strony bardzo się różni od tej "tudorowskiej", bowiem Wilhelm III Orański przebudował całą posiadłość (w tym także ogrody), nadając jej barokowy styl. Tak więc Hampton Court ma dwa oblicza.
Zadanie przebudowy pałacu otrzymał Christopher Wren w 1689 roku. Głównym celem było zburzenie części mieszkalnej z czasów Tudorów i postawienie na jego miejscu nowego pałacu, w którym mieli zamieszkać król Wilhelm III Orański i królowa Maria II.
Królowa zmarła, nie doczekawszy końca przebudowy. Natomiast Wilhelm III Orański uległ wypadkowi podczas przejażdżki konnej w Hampton Court i zmarł kilka lat po swej żonie.
Mimo tych tragedii przebudowa Hampton Court dobiegła końca i była to ostatnia przebudowa na tak dużą skalę.
Wschodnia i południowa fasada została całkowicie zmieniona. Zniknęły z niej charakterystyczne wieżyczki i kominy z czasów Tudorów a zamiast nich pojawiły się eleganckie barokowe mury.

Na razie jeszcze nie wchodzimy do wnętrza pałacu, lecz idziemy dalej do kolejnego ogrodu - Privy Garden, czyli ogród prywatny, położony przy południowej elewacji pałacu.
W XVIII wieku środkowa część tego ogrodu została obniżona, aby król miał lepszy widok na ogród z okien pałacu.
Wokół tej obniżonej części teren tworzy wał, po którym spacerując na ogród patrzy się z góry.
Privy Garden został w roku 1995 zrekonstruowany i obecnie wygląda jak ogród króla Wiliama III z 1702 roku.
Ogród jest symetryczny. Ogromne wrażenie robią wycięte w trawniku fantazyjne, geometryczne wzory, tworzące barokowe rabaty z ozdobnymi ornamentami wyciętymi w trawie, które nazywane są parterem gazonowym.


Privy Garden otoczony jest murem, za którym widoczny jest Park Myśliwski.










Za tym pięknie zdobionym ogrodzeniem płynie Tamiza.

Wielkie te przestrzenie wokół pałacu.
W labiryncie nie zabłądziliście?
Kiedyś byliśmy w lodowym labiryncie lodowym w Zakopanem i co niektórzy wpadali tam w lekką panikę
No fakt, że zimno było.
Te cisy uformowane w stożki kojarzą mi się z wielkimi grzybami.

Do Privy Garden przylega kolejny ogród, a mianowicie Pond Garden.
No to wchodzimy do tego ogrodu.
Po lewej stronie widać taki uroczy zakątek. Ten budynek to domek bankietowy "Little Banqueting House", który można wynajmować na różnego rodzaju przyjęcia, szczególnie na weselne.
W oddali na Tamizie widać Hampton Court Bridge.





Zaciekawiły nas te drzewka owocowe (to wiśnia albo czereśnia) przyklejone do muru. Fajny pomysł ktoś miał.



Pony Garden to ogrody we wgłębieniach, w których 500 lat temu były stawy rybne.
Stawy te zostały osuszone i 300 lat temu królowa Maria postanowiła urządzić w nich ogrody pokazowe do wyeksponowania swojej kolekcji egzotycznych roślin.
Oto pierwszy ogród stawowy.






Za tym żywopłotem znajduje się drugi ogród stawowy.







Z ogrodów stawowych wychodzimy z drugiej strony przepięknego tunelu żywopłotowego.

Po obejrzeniu ogrodów idziemy do wnętrz pałacowych.

Jeszcze raz pokażę plan zabudowań pałacowych, aby dokładniej przybliżyć Wam miejsca, po których spacerowaliśmy.



Najpierw przejdziemy się po dziedzińcach.

Fountain Court, który powstał w latach 1689-1694. Otaczający go pałac reprezentują jedne z najlepszych barokowych elewacji w Anglii. W tej części pałacu mieszczą się królewskie i prywatne apartamenty zbudowane dla Wilhelma III i Marii II, które używane były przez rodzinę królewską do połowy XVIII wieku. Dwór jest zbudowany jako krużganek, wyłożony czerwonym i szarym szwedzkim marmurem, wokół centralnego trawnika z dużym okrągłym basenem i fontanną.





Clock Court, ze stojącą tam wieżą zegarową, na szczycie której znajduje się przepiękny zegar astronomiczny z czasów Henryka VIII. Został on zainstalowany w 1540 roku.
Zegar ten na ponad 3 metry średnicy. Oprócz godzin wskazuje również dni miesiąca, pokazuje fazy księżyca, znaki zodiaku i ruch słońca (ale ten zgodny z teorią przedkopernikowską) oraz czas przypływu na londyńskim moście. Ta ostatnia in formacja była niezwykle istotna dla tych, którzy podróżowali barkami do Londynu, ponieważ Tamiza była wówczas niezabezpieczona, przez co bardzo niebezpieczna, szczególnie w okolicach mostu podczas odpływu.
Tarcza zegara jest zaznaczona w 24-godzinnych segmentach, oznaczonych dwukrotnie I-XII. Dodatkowe informacje pokazują trzy koncentryczne miedziane tarcze, które obracają się z różnymi prędkościami, wykorzystując system przekładni. Centralna tarcza obraca się raz na miesiąc księżycowy i pokazuje czas, w którym księżyc przecina południk każdego dnia - z którego można odczytać przypływ. Tarcza środkowa, obracająca się co roku, pokazuje wiek księżyca, a tarcza zewnętrzna (o szerokości 2,5 m), która również obraca się raz w roku, pokazuje dni, miesiące i zodiak. Oryginalny zegar miał także trzy miedziane dzwony.
Zegar na przestrzeni lat poddany był licznym naprawom, z których ostatnia miała miejsce w 2009 roku z okazji uczczenia pięćsetnej rocznicy koronacji Henryka VIII.




Na Clock Court odbywała się inscenizacja przemowy Henryka VIII i Anny Boleyn.
Ta fontanna, na stopniach której stoją król z królową, zwykle stoi na następnym dziedzińcu - Base Court, ale w dniu naszej tam wizyty stała na Clock Court. Widocznie ta budowla musi się nadawać do przenoszenia.









Przemowy pary królewskiej zostały nagrodzone brawami, które podsycał stojący wśród publiczności członek dworu królewskiego.



Po czym para królewska opuściła Clock Court, udając się do swych apartamentów.



Kolejny dziedziniec to Base Court, na który jednak nie mogliśmy wejść, bowiem ustawiono tam scenę i widownię, więc mogliśmy tam jedynie zajrzeć stojąc przy bramie.
Zdjęcia z tego miejsca nie robiliśmy (bo nie wiedziałam, że się mogą kiedyś przydać), ale kolega miał kamerę i coś tam nakręcił, więc pokażę Wam tylko kilka stopklatek z tych ujęć. Nie są jednak dobrej jakości.

Ciekawe miejsce nie byłem świadom jego bogatej historii
Obyśmy mieli jeszcze szanse w najbliższych latach wrócic na Wyspy, ja do 2013 roku nie odczuwałem takiej potrzeby. Jeden wyjazd do Szkocji0i to w listopadzie na 40:), i od tego czasu byłem 6 razy w WLK Brytanii